[Fic]U Don’t Alone : Tey X Nont[Yaoi]

ลำดับตอนที่ #6 : U Don’t Alone : P. 6 I’m not understand .

U  Don’t  Alone : Tey X Nont

  P. 6  I’m not understand….

นักร้องน้องใหม่มากหน้าหลายตาผลัดเปลี่ยนกันขึ้นโชวพลังเสียง เรียกบรรดาผู้คนที่ผ่านไปมาทั้ฃชายหญิง ทั้งรุ่นพี่และรุ่นน้อง ต่างพากันสนใจที่เวทีชั่วคราวหน้าห้องฟอคซองเป็นจำนวนมาก  แต่ที่ดูเหมือนจะเรียกผู้คนได้มากที่สุดคงไม่พ้นน้องใหม่อย่าง เต้ย ที่ทั้งหล่อ ขาว สูง หุ่นดี และยังรอยยิ้มที่ชวนหลงไหลนั่นอีก

“ ฮัลโหล!!  ไอเชี่ยธัญ เมิงอยู่ไหนวะ กุหิวน้ำจะตายอยู่แล้วนะเมิง เรวๆดิ!! โอ๊ยยยยยยยยยยยย  ล้อมกันอยู่ได้ ไม่ได้ยินหรือไงคับ ว่าผมร้อนนนนนน ทำตัวอย่างนี้แม่ไม่ว่าหรอวะ!? แม่งนอจะขวิดโนกุอยู่และ ”

“ก็เต้ยน่ารักนี่นา”

“แถมหล่อด้วย”

“หุ่นก็ดี”

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”

แม้วาจาจะร้ายกาจ แต่ก็ไม่ได้ลดผู้ที่คิดจะหมายปองตัวเองลงได้เลย กลับเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมซะอีก เหล่าบรรดานางๆทั้งหลายที่ลุมร้อมเข้ามา ทำให้เต้ยต้องรีบวิ่งหนีเข้าไปเตรียมตัวหลังเวที หลังจากไปยืนรอเพื่อนหน้าตี๋ที่บอกจะไปซื้อน้ำมาให้กับไอกั้งตั้งนานสองนาน ...เมิง!!~ ช้าดีนักมัวแต่อี๋อ๋อกันอยู่ล่ะสิ เดวก๊แช่งให้แม่งเจี๊ยวเหลือเท่านิ้วก้อยไม่ต้องทำพันเลยเมิง!

“น้องเต้ยคะ สแตนบายเลยคะ” รุ่นพี่คนสวยหันมาบอกเค้าก่อนจะรีบวิ่งดุ๊กๆเพื่อออกไปตามหาคิวต่อไป  ....น่ารักหว่ะ เอิ๊กๆ ไม่เหมือนอิพวกข้างนอกตามกุอยู่ได้-*-

“ค้าบบบบ” มือใหญ่ควักเครื่องมือสื่อสารออกมา แล้วกดหาคนที่อยากพบที่สุดในตอนนี้

-สวัสดีคับเต้ย-

“นนท์อยู่ไหนคับ? เราจะขึ้นร้องแล้วนะ”

-อยู่หน้าเวทีอะคับ หลังโต๊ะพวกรุ่นพี่อะ-  ร่างสูงชะโงกหัวออกไปดู คนตัวเล็กโบกไม้โบกมือให้อีกฝ่าย พ้อมยื่นกำปั้นไปให้

-สู้ๆนะคับ-

“ขอบคุณคับ”

“น้องไปเรว!!” เสียงรุ่นพี่อีกคนที่เป็นคนคุมคิวบนเวที บอกว่าเค้าหมดเวลายิ้มแล้ว....ซะเมื่อไหร่ กำลังจะยิ้มต่อจากนี้ต่างหาก^-^

“คับพี่  ..แค่นี้ก่อนนะนนท์ รอดูเราด้วยนะ”

“คับ หวัดดีคับ”

เสียงอินโทเพลงขึ้นพร้อมกับผู้คนด้านล่างเริ่มจะโยกตัวไปตามจังหวะเพลง และตามมาด้วยเสียงกรี๊ดมากมายที่ดูเหมือนจะเป็นของทุกเพศ

หากฝนไม่พรำลงมาแรงอย่างนี้ ฉันคงไม่มีโอกาสได้ใกล้เธอ
ขอบคุณฟ้าที่ทำให้ได้เจอ ได้พบเธอ

แต่แล้วเวลาดีๆก็ผ่านพ้น ฝนซาหมดไปเราต่างก็แยกทาง
เดินกลับบ้านกันไปเหลือเพียง ความทรงจำ

กลับมานึกถึงเวลาช่วงที่แสนประทับใจ แม้เป็นช่วงเวลาไม่นาน
และแม้ไม่รู้จักชื่อเธอแต่ฉัน ก็ยังจำเธอได้ขึ้นใจ

กลิ่นน้ำหอม ของเธอติดอยู่ในใจฉัน ยังไม่คลาย
กลิ่นน้ำหอม ที่ทำให้ใจต้องหวั่นไหว ของเธอ
สร้างวันเวลาที่พิเศษ ให้กับฉัน

นานสักเท่าไหร่ยังไงคงไม่ลืม เรื่องราวที่เคยได้อยู่ใกล้ๆเธอ
หากวันไหนบังเอิญได้เจอ จะไปทัก

กลับมานึกถึงเวลาช่วงที่แสนประทับใจ แม้เป็นช่วงเวลาไม่นาน
และแม้ไม่รู้จักชื่อเธอแต่ฉัน ก็ยังจำเธอได้ขึ้นใจ

กลิ่นน้ำหอม ของเธอติดอยู่ในใจฉัน ยังไม่คลาย
กลิ่นน้ำหอม ที่ทำให้ใจต้องหวั่นไหว ของเธอ
สร้างวันเวลาที่พิเศษ ให้กับฉัน

……To U~ (‘-^)

เสียงทุ้มพูดออกมาในตอนท้ายพร้อมกับนิ้วเรียวที่ชี้ไปหาคนตัวเล็กที่ยืนยิ้มอยู่หลังโต๊ะรุ่นพี่ของชมรม แน่นอนไม่ว่าใครก็ต้องหันไปตามนิ้วนั้นเพื่อดูหน้าบุคคลที่มีกลิ่นน้ำหอมติดตรึงใจสุดหล่อของมหาลัย พร้อมกับสายตาหลากหลายรูปแบบที่ทิ่มแทงคนตัวเล็กมากมาย 

“หึหึๆ ขอบคุณคับ ขอบคุณมากคับ” เต้ยหัวเราะน้อยๆกับท่าทางของอีกฝ่าย แล้วรีบวิ่งลงจากเวทีเพื่อไปหาคนที่ยืนหน้าแดงและพยายามหลบสายตาจู่โจมทั้งหลาย

รอยยิ้มหวานเปลี่ยนเป็นเหวอทันทีที่ได้ยินร่างสูงพูดอย่างนั้น  เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!! ไม่ดูเลยนี่มันกลางฝูงชนนะ>/////////< เอ้ย!!!~ มันเกี่ยวอะไรกะกุล่ะวะ ไอประธานบ้า

 “นนท์” ไม่เรียกป่าว วินหันหน้ามาพร้อมกับคว้ามือเล็กไปจับไว้

“. ห๊ะ..ค..คับ?”

“เพื่อนหรอ?” ถามอย่างเดียวก็ได้มั้งคับพี่-0-

“ใช่คับพี่วิน ร้องเพราะเนอะ^0^” เสียงหวานพูดออกมาอย่างดีใจ  เพราะจิงๆนะ ถึงสายตาและความหมายที่อีกคนหมอบให้มันจะแปลกๆก็เถอะ มันแปลกที่ทำให้เค้าใจเต้นนี่แหละ  ฮึ่ยยยย!!~-///-

“ก็....”

“นนท์คับ”

“เต้ย..!?” คนตัวเล็กหันขวับ พร้อมกับรีบสะบัดมือออกจากรุ่นพี่ทันที เต้ยมองเห็นการกระทำของทั้งคู่ตั้งแต่แรก

“ใคร?”  เสียงเรียบนิ่ง บ่งบอกอารมอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี ....โกธรไรของมัน -3-

“เค้าชื่อพี่วิน เป็น..”  นนท์แนะนำให้อีกคนรู้จักพี่รหัสของตัวเองที่วิ่งไปหาอาจารอย่างขัดใจ เพราะดันถูกเรียกตัวไปตอนที่เค้ากำลังทำธุระอยู่(?)

“เต้ยคะ กวางตามหาตั้งนาน” ยังไม่ทันที่เสียงใสจะพูดจบ ตากลมก็มองตามเสียงที่มาแทรกเค้าเมื่อกี้อย่างเซงๆ

“กวาง?”  จิงสิ...ลืมไปเลยว่ายัยลูกคุณหนูนี่ก็เรียนที่เดียวกับเค้า...

“คะ กวางเอง กวางบอกว่าถึงแล้วให้โทหากวางไงคะ” แขนเล็กๆคว้าเอาแขนของเต้ยมาเกาะไว้

“ผมลืมน่ะ โทดทีคับ”

“ไม่รู้ล่ะ พากวางไปดูหนังเลย ไม่งั้นกวางไม่ยกโทดให้นะคะ แล้วกวางก็จะฟ้องคุณพ่อด้วย”

“เอ่อ.....”

“ไปเรวๆสิคะ” ว่าแล้วคุณเธอก็ลากอีกคนออกไป

“เต้ย..” นนท์รีบคว้าเอาแขนอีกข้างที่เป็นอิสระของเต้ยไว้

“เดวเราโทหาคับ..” ร่างสูงก้มลงกระซิบบอกอีกคน แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้คนตัวเล็กสบายใจเลย ทำไมน่ะหรอ ก็ตลอดเวลาที่เต้ยคุยกับกวาง เต้ยไม่เหลียวมามองเค้าเลย ถึงแม้จะบอกว่าจะโทหา แต่เสียงเมื่อกี้ มันก็ยังไม่เปลี่ยนไป ยังคงเรียบเฉย  เออ!!~ แม่ง ไปเที่ยวให้สบายใจเลยไป!

“นนท์” ...วันนี้มีแต่คนขยันเรียกกุจังวะ-*-

“ต้อม เมิงไปไหนมา”

“ส่องคน”

“ใครวะ?”

“เรื่องของกุหน่า ว่าแต่เมิงเหอะ ขี้ไม่ออก เม้นไม่มา หรือโดนใครแทงตูดวะ หน้าถึงบึ้งงี้” คำพูดที่ดูเหมือนจะด่าแต่ก็เป็นสไตล์การเป็นห่วงของอีกคนทำให้คนตัวเล็กไม่รู้สึกโกดแต่อย่างใด

“อืม....เต้ยมันไม่รู้โกดไรกุหว่ะ....” เสียงหวานพูดอออกมาเบาหวิว

“แล้วเมิงแคร์…”

“เหี้ยนี่ เมิงก็รู้นิสัยกุ”

“อืมรู้ เพราะรู้กุถึงถาม ว่าเมิงแคร์มันขนาดนี้ตังแต่เมื่อไหร่ กุไม่เคยเห็นเมิงจะแคร์คนอื่นนอกจากเพื่อนที่สนิทกันจิงๆสักคน”

“…ก็....เต้ยก็สนิทกับกุนะเมิง”  ใช่ ถึงจะแค่ไม่กี่วัน แต่เราก็สนิทกันมากนะเออ  เสียงหวานอธิบายข้างๆคูๆ

“เออ เรื่องของเมิงแล้วกัน แล้วมันว่าไงล่ะ”

“มันบอกเดวโทหา..” พอเห็นเพื่อนหงอยก็อดสงสารไม่ได้ บอกตามตรง มันไม่เคยทะเลาะจิงจังกับเพื่อนสักคน ไม่เคยมานั่งหงอยเป็นหมาไม่มีบ้านอย่างนี้ด้วย แล้วนี่อะไนของมัน   ...นี่เมิงลืมยุ้ยได้แล้วหรอวะไอ้นนท์?

“นนท์.....กุถามไรเมิงอย่างได้ปะ”

“อะไร” คนถูกถาม เงยหน้ามามองเพื่อนที่ยืนค้ำหัวอยู่  ตอนนี้พวกเค้าย้ายมานั้งข้างสนามบอลกันแล้ว

“ยุ้ยล่ะ”  แปล๊บ!!~ แค่ได้ยินชื่อก็เหมือนกลับมีใครเอาเข็มเป็นพันเล่มมาทิ่มที่ใจเค้า

“…..เค้าก็มีความสุขกับคนที่เค้ารักล่ะมั้ง.... กุยังไม่เห็นเค้าเลยต้อม...” แววตาที่หมองลงเริ่มเปลี่ยนเป็นใสเพราะน้ำตาเหม่อมองไปไกล   ..............กรรม-*- จะทำเด็กร้องไห้ป่าววะกุ...

“เออๆๆๆๆ ป่ะ ไปหาไรแดกดีกว่าเมิง กุหิวและ แดกนมหลังม.แล้วค่อยกลับบ้านล่ะกัน กุเลี้ยงเอง” ว่าจบก็ดึงให้เพื่อนลุกขึ้นเพื่อเรียกสติอีกคนที่ดูเหมือนเริ่มจะเตลิดไปไกล

“ฮะๆๆๆ ขอบใจ กุรักเมิงจัง”  แล้ววันนั้นนนท์ก็กลับบ้านพร้อมกัคำถามเก่าและใหม่ที่เพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ






////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
คุยสักนิดกับLzjama // เสดไปอีกหนึ่งพาส หิวข้าวมากมาย-3-   อ่านแล้วก็ช่วยกันเม้นด้วยนะคะ เป็นกำลังใจให้หนูหน่อยX3   ขอบคุณมากคะ รักคนเม้นคิดถึงคนอ่านนะคะ