คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : U Dont Alone : P. 2 Filling
P. 2 Filling
“กวาง..... ขอโทษนะคับ..... ผมคงไปหาคุณไม่ได้แล้ว...... ติดธุระน่ะคับ....... คับ ......คับ หวัดดีคับ” เต้ยกดวางสาย ร่างสูงหันกลับมามองอีกคนที่ตอนนี้นั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถ
“....เอ่อ...น..”
“ขอโทษที่รบกวนนะคับเต้ย^_______^” ยังไม่ทันที่อีกคนจะได้เอนเอ่ยคำใด เสียงหวานใสและรอยยิ้มก็ถูกเจ้าตัวเล็กที่ร้องไห้โฮส่งมาให้
“ห๊ะ!!...ไม่เป็นไรคับ” ยิ้มทำไมเนี่ย...? ทุกทีเลยจริงๆคนนี้... ร่างสูงส่ายหัวอย่างเอือมๆ ก่อนจะนำพาหะดำมันวาวมุ่งสู่ถนนอีกครั้ง
ฝนหยุดตกเมื่อไหร่เค้าเองก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แค่ภายในใจมันกำลังย้อนกลับไปหาเรื่องเมื่อหลายชม.ก่อน ยุ้ยไม่ใช่แฟนสาวคนแรกของเค้า แต่นนท์ก็สัญญากับตัวเองไว้ว่ายุ้ยจะเป็นคนสุดท้ายที่เค้าจะรัก ภาพวันคืนเก่าๆไหลย้อนกลับมาหาทิ่มแทงใจให้เจ็บปวดอยู่ทุกวินาที ร่างเล็กรู้สึกร่อนผ่าวที่ขอบตาอีกครั้ง แต่ก่อนที่น้ำตาจะหล่นลงมา เค้าก็รับรู้ได้ถึงความอบอุ่นที่มือ นนท์หันไปมองคนที่ยังคงขับรถอยู่ แต่มืออีกข้างที่ควรจะอยู่ที่เกียร์กลับกลายเป็นว่าตอนนี้มันมาอยู่บนมือเค้าเสียแล้ว .....ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าคนข้างๆคงจะสงสัยกับสิ่งที่เค้าได้ทำ อย่าว่าแต่นนท์เลย เค้าเองก็ยังไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ไม่ใช่แค่จับมือนะ ความจริง...อยากจะดึงเจ้าตัวเล็กนี่มากอดอีกครั้งด้วยซ้ำ...
“.....นายเป็นอย่างนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว....ชอบยิ้มเพื่อให้คนรอบข้างสบายใจ ห่วงตัวเองซะบ้างนะ ....”
“ฮะๆ นายรู้ได้ไงว่าเราเป็นยังไง?” เพราะเท่าที่จำได้ ถึงแม้ม.ปลายจะอยู่ห้องเดียวกันมาตลอดก็เถอะ... แต่เราก็อยู่กันคนละกลุมเลยด้วยซ้ำ...
“ก็..........เมื่อกี้นายยังร้องไห้อยุ่เลยนี่คับ...ไม่เอาหน่าผู้หญิงเค้าพูดความจริง ก็ดีแล้วนี่ ถ้าเกิดเค้าหลอกนายมาตลอดนี่สิ หน้าเจ็บใจยิ่งกว่า..” เต้ยหันมามองคนพูด ก่อนจะลูบหลังมืออีกฝ่ายเบาๆเพื่อให้กำลังใจ คนตัวเล็กกัดปากตัวเองแน่นอย่างไม่รู้สึกเจ็บเพื่อสะกดกลั้นอารมที่กำลังจะกลับมาอีกครั้ง
“..........แล้วบอกเลิกนัดแฟนอย่างนั้นไม่เป็นไรหรือไงคับ?” คำพูดของอีกคนช่างทิ่มแทงและตอกย้ำเค้าเสียเหลือเกิน....ใช่ หลังจากที่เรายืนตากฝนกันอยู่สักพัก ก็พากันเข้าไปนั่งในร้านกาแฟแถวนั้น นนท์เล่าเรื่องทุกอย่างให้เต้ยฟัง เต้ยคนที่เป็นเพื่อนร่วมห้อง..เต้ยคนที่เค้าไม่คิดว่าจะได้คุยมากมายขนาดนี้…เต้ยคนที่เป็นลูกชายเพียงคนเดียวของมหาเศรษฐีย่านดัง...เต้ยคนที่เป็นถึงประธานนักเรียนและเป็นที่สนใจในหมู่สาวๆหรือแม้กระทั่งเพศเดียวกัน เค้าเองยังปฏิเสธไม่ได้เลยว่าคนตรงหน้าเค้านั้นหน้ามองเพียงไร... มือเล็กดึงกับขึ้นมาแล้วสอดกับแขนอีกข้างไว้ที่อก ดวงตากลมโตที่ยังไม่มีวี่แววว่าจะกลับมาสดใสเสมองออกไปนอกตัวรถที่ยังคงมีรถราที่ต่อแถวเพื่อจะผ่านเจ้าสามสีนั้นไป
“ก็แค่คู่หมั้น”
.
.
‘ปี๊นน!! ปี๊นนน!!!’
คฤหาสหินอ่อนหลังงาม ตามสวนถูกตกแต่งอย่างสวยงาม สนามหญ้าหน้าบ้านที่ใหญ่กว่าสนามฟุตบอลนิดหน่อย ประตูน้ำเงินใหญ่โตลวดลายหรูหรา ข้างๆกล่องไปรษณีย์เหล็กมีป้าย ‘เพิ่มทวิภูร์’ติดอยู่ ถูกต้องเราตกลงกันว่าจะมาที่บ้านของเค้า เพราะนนท์บออกเองว่า หากเกิดกลับไปสภาพนี้ แม่เค้าต้องเป็นห่วงมากแน่ๆ เค้าไม่อยากให้ท่านต้องเป็นห่วง ...ไม่ว่าจะเสียงแตร หรือความสวยงามภายนอกของตัวบ้าน ก็ไม่สามารถเรียกความสนใจจากคนตัวเล็กที่จมอยู่กลับความคิดตัวเองไปได้เลย....
“....น....นน......นนท์....นนท์...นนท์คับ!!!”
“ห๊ะ!!!!!! คับ?” คนถูกเรียกสะดุ้งตัวลอย
“ถึงแล้วคับ” นนท์พยักหน้าน้อยๆ
“น้านรงค์เดี๋ยวเอารถไปล้างให้เรียบร้อยเลยนะคับ เดี๋ยวเต้ยต้องใช้มันอีก” ร่างสูงหันไปสั่งพ่อบ้าน หลังจากที่ลงจากรถมาแล้ว
“ครับคุณหนู”
“...เงียบจัง..ไม่มีคนอยู่หรอคับ?”
“ช่าย~...พ่อกับแม่อยู่อเมริกาคับ ตอนนี้เราเลยยึดบ้านไว้คนเดียวอะ^^” ร่างสูงหันมาโชวลักยิ้มอย่างน่ารัก ....ไอนี่มันหล่อขึ้นเยอะแฮะ- -
“ขึ้นไปอาบน้ำก่อนเถอะคับ” มือใหญ่คว้าเอามือเล็กของอีกคน แล้วเดินนำไปชั้น2 คนตัวเล็กปล่อยให้อีกฝ่ายนำไป โดยไม่ทักท้วงหรือดึงมือกลับมา ...ก็..มันอุ่นดีนี่
“เสื้อผ้าอยู่ในตู้นะ เลือกเอาตามชอบเลยนะคับ เดวเราลงไปหาไรให้กินก่อน” เต้ยยื่นผ้าขนหนูให้อีกคน แล้วเดินออกจากห้องไปโดยไม่ลืมที่จะล๊อคห้องให้
“อื้ม ขอบคุณคับ...”
...
..
.
‘ก๊อกๆๆ’
“นนท์ นนท์คับ”
“.........”
‘ก๊อกๆๆ’
“นนท์คับ เปิดประตูให้เราหน่อย”
“......”
หลับหรอไงนะ? ร่างสุงควักเอากุญแจที่เผลอติดไปออกมาไข ภายในห้องของเค้าเงียบสนิท บนเตียงปรากฎร่างเล็กๆนอนขดอยู่
“หึหึ” แล้วดูแต่งตัวสิ น่ารักชะมัด~^^ นนท์เลือกเอาเสื้อยืดและกางเกงขาสั้นออกมาใส่ แต่เพราะตัวเล็กกว่าเจ้าของเสื้อผ้า เลยทำให้เสื้อผ้าหลวมโคลกอย่างที่เห็น ร่าสูงเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะย่อนตัวนั่งลงข้างๆเตียง ไม่ลืมที่ห่มผ้าให้อีกฝ่าย กลิ่นหอมของสบู่และยาสระผมที่เค้าใช้อยู่เป็นประจำพอมาอยู่ที่ร่างเล็กแล้ว ทำไมมันหอมกว่าปกตินะ.... เต้ยนั่งมองคนตรงหน้าอย่างพิจารณา ดวงหน้าขาวหวาน ริมฝีปากเล็กได้รูปแดง แก้มอมชมพูเลือดฝาดเปียกชื้น หยาดน้ำใสๆที่ยังคงเกาะอยู่บริเวณแพขนตา รอยคราบน้ำตา บ่งบอกได้เป็นอย่างดี.. นิ้วเรียวเกี่ยเบาๆที่แก้มนิ่มของอีกคน
....ร้องไห้จนเหนื่อยล่ะสินะ... เฮ้ออออ~ อาบน้ำบ้างดีกว่า....
ซ่าซ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ... ร่างสูงปล่อยให้น้ำกระทบกับใบหน้า แล้วนึกย้อนกลับไปวันที่เค้าเจอกับนนท์ครั้งแรก รอยยิ้มและหน้าตาที่สดใส ร่าเริงอยู่ตลอดเวลา นนท์เป็นผู้ชายตัวเล็กๆ(ก็เล็กกว่าเค้าล่ะนะ) อยู่ห้องเดียวกันก็จริง แต่ก็อยู่คนละกลุ่ม เค้าชอบมองรอยยิ้มของอีกฝ่าย มันทำให้เค้าดูมีกำลังใจดี นนท์จะยิ้มให้คนอื่นเสมอ แต่เค้ามักจะเศร้าคนเดียว เค้าชอบทำให้คนอื่นสบายใจอยู่เสมอ... นึกถึงตรงนี้ก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ ถ้าถามว่าที่มองเพราะชอบหรอ? ก็คงงั้น เอ้ย!! ไม่ได้หมายความว่าผมเป็นเกย์นะ แค่รอยยิ้มเค้าน่ารักดีน่ะคับ คนอะไรไม่รู้ยิ้มได้ตลอดเวลาจริงๆ เราไม่เคยคุยกันด้วยซ้ำ ถึงจะคุยแต่ก็แค่ผ่านๆ ไม่คิดว่าจะได้มาเจออีกครังในสภาพแบบนี้ มันเป็นภาพที่เค้าไม่ต้องการจะเห็น ไม่มีเลยยิ่งดี ไม่รู้ทำไม แต่ทุกครั้งจนถึงตอนนี้ ทุกครั้งที่เห็นใบหน้านั้นเศร้าหมองมันรู้สึกปวดใจได้ขนาดนี้.... ร่างสูงสัญญากับตัวเองตั้งแต่ตอนนั้นว่าจะไม่ทำให้คนตัวเล็กต้องเศร้าและเสียน้ำตาอีก
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
คุยสักนิดกับLzjama//จบแล้วววววววววว พาส2จบแล้วคับ ยาวกว่าพาสแรกหน่อย เยอะๆ?^0^ ยังไงก็ให้กำลังใจกันด้วยนะคับบบบ
ขอบคุณทุกคนเลยจ้า รักคนเม้นคิดถึงคนอ่านนะฮ๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ><
ความคิดเห็น