คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #33 : ย่อกลอนพระอภัยมณี ตอน พระอภัยมณีพบศรีสุวรรณกับสินสมุทร -2
พระอภัยมี
อน พระอภัยมีพบศรีสุวรรับสินสมุทร
แปลำลอน ่วที่ ๑ (สินสมุทรว่ายน้ำามเสียปี่ไปพบพระอภัยมี)
* ฝ่ายสุวรรมาลีศรีสุวรร อยู่พร้อมันที่ลำำปั่นให่
ฟัสำเนียเสียปี่พระอภัย ็ำไ้้วยเยฟัแ่หลัมา
ทั้ถ้อยำร่ำเรียสำเหนียแน่ เห็นเที่ยแท้ภูวไนยให้ไปหา
สินสมุทรสุิถึบิา ึทูลว่าปี่นี้ไม่มีใร
ือทรฤทธิ์บิุร์อลูรั เห็นแน่นัพระอ์อย่าสไสย
้าะอทูลลาอาสาไป แล้วะไ้รับมาเภราเราฯ
ฝ่ายเรืออศรีสุวรรไ้ยินเสียปี่อพระอภัย ็ำไ้ สินสมุทริถึพ่อึออาสาไปพามา
* สอษัริย์รัสว่าอย่าว้าวุ่น เามีุพระบิามาับเา
วระไปไ่ถามามสำเนา ะ้นเาื้อไปนั้นไม่ี
พวฝรั่ลัาะว่าไ้ ้อั้อหมอใไม่พอที่
วยุเ็เป็นศึะเสียที ้วยพระพี่มิไ้รู้อยู่้วยมัน
อาะไปให้พบภูวเรศร์ ถ้าแ้เหุทุ์ร้อนะผ่อนผัน
พ่ออย่าไปใเ็ยัุัน อยู่ับน้อป้อันพระนนี
สินสมุทรห้ามว่าอย่าเส็ เหมือนามเ็อ้อไม่พอที่
หลานะไปไ่ถามแ่โยี ถ้าย้ำยีึัสูู้ฝีมือ
พระไปเรือเมื่อไระไปถึ ะเหมือนหนึ่ันลน้ำำไปหรือ
แม้นพบปะพระบิาะหารือ ไม่ึื้ออพระอ์อย่าสา
แล้วัแแ่เรื่อสำหรับยุทธ เหน็บอาวุธู่ายทั้้ายวา
ระโโผนโนลในา แผลศัาำึ่ะบึไป ฯ
ศรีสุวรรับสุวรรมาลีปรามไว้เพราะเห็นว่าอุศเรนมีุับพระอภัย วระไปไ่ถามเา่อน อย่าให้ฝ่ายฝรั่ว่าไ้ ะเป็นที่ั้อหมอใ อาเป็นศึึ้นมา ็ะเสียทีเพราะพระอภัยอยู่ับเา ศรีสุวรรึอให้สินสมุทรอยู่ับอรุรัศมีและป้อันสุวรรมาลีไว้ แ่สินสมุทร็ไม่ยอม เพราะศรีสุวรรเินเรือไปนั้น้าว่าสินสมุทรำน้ำไป นึะอไปเอโยะไปไ่ถามแ่โยี ถ้าย่ำยีึ่อสู้ แล้วสินสมุทร็ระโลน้ำำไป
* ฝ่ายโมยอ์อรุรัศมี ิว่าพี่น้ำร่ำร้อไห้
พระเ้าป้ามา่วย้วยไวไว พระพี่ไม่ผุรอะวอวาย
ทั้สออ์ทรพระสรวลทั้โศเศร้า นาเียเ้าเล้าโลมนาโมาย
พระพี่ำน้ำไปอไม่าย อย่าวุ่นวายเลยมานั่อยฟัวาม
ศรีสุวรรนั้นไม่ไว้ใฝรั่ ึรัสสั่นายทหาราสนาม
เร่เรียมเรือเพื่อสำหรับรับสราม ไว้สัสามสิบลำประำาร
ออแล่นลอยอยูอยู่ห่าห่า ถ้าัวา็ะไ้แ้ไหลาน
อัุหร่าบัม่อย้มลาน มาเรียมารพร้อมพรั่ระวัภัย ฯ
อรุรัศมีิว่าสินสมุทรน้ำ็ร้อไห้ให้สุวรรมาลี่วยลัวะมน้ำาย สุวรรมาลีปลอบว่าำน้ำไป ศรีสุวรรไม่ไว้ใฝ่ายอุศเรน ึสั่ารให้เรียมเรือไว้สามสิบลำ ออแล่นอยูอยู่ห่า ๆ อยระวั
* ฝ่ายพระหน่อบินทร์สินสมุทร ำมาผุลามหาลาไหล
แลเห็นลำำปั่นเป็นหลั่นไป ไม่มีใรูแลแ่สัน
แ่เสียปี่ที่เป่ายัไม่หยุ สินสมุทรเพ่พิศิน
่อยแผายว่ายมาในสาล ปีนึ้นบนำปั่นไม่รั่นร้าม
เห็นพวพลรนหลับระับาษ ูเลื่อนลาลาเรืออยู่เหลือหลาม
ที่ื่นอยู่รู้ัล้วนีนาม ึโ้ามนเหล่านั้นมาทันที
เห็นบิุร์ทรนั่บัลลั์อาสน์ เ้าอบาทบบทศรี
ไม่ทันถามวามโศแสนทวี ทรโศีลิ้เลือลเสือาย ฯ
สินสมุทรำน้ำผุึ้นมาเห็นอเรือไม่มีใรเฝ้า็สสัย ปีนึ้นำปั่นไปเห็นพวไพร่พลนอนหลับอยู่ลาเลื่อน ส่วนพวที่ื่นอยู่็เป็นพวีนาม ที่เยรู้ัมา่อน ึรเ้าอบาทพระบิาแล้วร้อไห้เลือลิ้
* อมษัริย์ทัศนาเห็นลูแ้ว เหมือนายแล้วเิใหม่ให้ใหาย
พระลไนยน์ไหลหลั่ลพรั่พราย ประอายอแบไว้แนบอ์
สสารบุรสุะสอื้นอั้น ยัมิทันไ่ถามามประส์
สุำลัะประทัำรอ์ รรแสทรโศบสลบไป ฯ
พระอภัยเห็นลู็มีวามรู้สึเหมือนายแล้วเิใหม่ เ้าอสินสมุทรไว้ ยัไม่ทันไ่ถาม็สสารลูนสลบไป
* แฝรั่ทั้นั้น็วัหาย เห็นเ้านายนิ่แน่เ้าแ้ไ
ไม่ฟื้นพระอ์สสารแสนอาไลย ่าร้อให้วุ่นวายฟายน้ำาฯ
พวฝรั่เห็นพระอภัยสลบ็่วยันแ้ไแ่ไม่ฟื้น็สสารพาันร้อไห้
* อุศเรนรู้สึนึอนาถ เห็นประหลาลูเล็เ็นัหนา
ึถามพระอภัยว่าใรมา เาทูลว่าพระโอรสยศไร
ึเรียไพร่ในเรือให้รู้สึ อึระทึในำปั่นอยู่หวั่นไหว
่วยนวฟั้นั้นอ์พระอภัย ็ลับไ้สิฟื้นเหมือนื่นนอน
ลืมพระเนรเห็นบุรับอุศเรน หัศเนพวฝรั่นั่สลอน
สินสมุทรอภิวาทบาทบิร สะอื้นอ้อนทูลถามามสา
เมื่อพลัพรายาเย็นเป็นไน ลูมิไ้รู้วามเที่ยวามหา
ไนอ์ทรฤทธิ์พระบิา ึไ้มาเรือฝรั่เป็นอย่าไร ฯ
อุศเรนเห็นสินสมุทรึถามพวพระอภัยว่าเป็นใร เาทูลอบว่าเป็นพระโอรส ึเรียให้นเ้านวเฟ้นพระอภัยนฟื้นึ้นมาเห็นอุศเรนับสินสมุทรับบรราพวไพร่พลอยู่ันพร้อมหน้า สินสมุทรถามถึวามเป็นมาแ่หนหลั พลัพราันแล้วมาึ้นเรืออุศเรนไ้อย่าไร
* พระฟัำน้ำพระเนรลพราพรา ะออปาปิ้มว่าเลือาไหล
ึเล่าวามามริทุสิ่ไป นถึไ้โยสารมาพานพบ
อันพ่อนี้วิอะแย ้วยเรือแายเป็นไม่เห็นศพ
แล้วรัสถามลูยา้วยปรารภ นี่พ่อพบผู้ใึไ้มา ฯ
พระอภัยร้อไห้เล่าวามให้ฟัว่าเรือแึมาพบอุศเรน เสียใมาเพราะพลัพราันไม่รู้อีฝ่ายเป็นายร้ายีอย่าไร แล้วึรัสถามวามทาฝ่ายสินสมุทรว่าไปเอใร่วยไว้ึมาที่นี่ไ้
* สินสมุทรไ้ฟัรับสั่ถาม ึอบามำแแปลภาษา
แม่ผีเสื้อเหลือใไล่สั ลูึพลัไปับเหล่านาสาวศรี
ไ้พบแ่แม่สุวรรมาลี ็แยหนีไปในน้ำแ่ลำพั
ถึเ็วันบรรลุถึเาะให่ เ้าอาศัยแ่พอื่นไ้ืนหลั
พอพบพวโรเรือหลเื่อฟั ะเ้าฝั่ลธารโยสารมัน
มันิลเลี้ยวเี้ยวพระแม่ ลูึแ้แ้น่าให้อาสั
ที่เหลือายนายไพร่พร้อมใัน ยำปั่นให่ให้ไ้ไลลา
เที่ยวไ่ถามามอ์พระทรเ ทุประเทศทาทะเลเที่ยวเร่หา
นไปถึรมัรนัรา พบพระอาถามทัรู้ััน
ึเ์นพลรบสมทบทัพ เี๋ยวนี้อามาับระหม่อมัน
พอเสียปี่ที่เป่าเป็นสำั ็หมายมั่นว่าพระอ์ไม่สา
ลูรำลึรึถึพระผ่านเล้า ึื้อเาโน้ำำมาหา
เิเส็ภูวไนยไปเภรา พระเ้าอา็ละห้อยอยพระอ์ ฯ
สินสมุทร็ทูลวามให้ฟัทั้หมว่าผีเสื้อสมุทรไล่ามึหลไปับนาำนัล เอนาสุวรรมาลีนเียว ไ้โยสารเรือโรไปึ้นฝั่ แ่โระเี้ยวพานาสุวรรมาลี สินสมุทรึ่าเสีย ลูน้อโร็ยเรือให้ใ้ร่อนไปถึเมือรมัรพบศรีสุวรรเลยพามา้วยัน เมื่อไ้ยินเสียปี่ึำน้ำมาหา อเิพระอภัยลับ
* พอรู้ว่าอนุามา้วยบุร ยิ่แสนสุื่นมสมประส์
ึรัสบออุศเรนเนร์ นี่แหละอ์สินสมุทรบุร้าน้อย
เมื่อเรือแแบนามาลาน้ำ ึไ้ำปั้นให่ไว้ใ้สอย
ับเรือน้ออ้ามาห้าร้อย เที่ยวแล่นลอยล่อหาในสาร
เะบุุพระมาปะพบ ไม่้อรบิ่ววสมร
ไู้่สู่สมสยมพร อย่าทุ์ร้อนเลยพระอ์สำรา
เิไปรำำปั้นอลูรั ให้เพบพัรวรนุสุสสาร
ประภาษพลาทาสุนทรสอนุมาร ให้ราบรานอุศเรนเนร์ ฯ
พระอภัยรู้ว่าพระอนุามาับสินสมุทร้วย็ื่นมยินียิ่นั ึรัสบออุศเรนว่าสินสมุทรเป็นบุรอน เมื่อเรือแไ้แบพระธิาอรุรัศมีมาลาน้ำ นไ้มาับเรือำปั่น นับว่าเป็นเะบุที่ไม่้อินา แล้วึเิอุศเรนไปยัเรือำปั่นอลู ะไ้พบพระธิา แล้วสอนให้สินสมุทรไปราบอุศเรน
* ฝ่ายลูท้าว้าวลัาหน้าเป็นเหม แสนเษมสมิ์ิประส์
เรียุมารหลานเลี้ยมาเียอ์ พ่อแสนทรฤทธิ์เลิศประเสริาย
่วยีวินิษาออาไว้ ให้ืนไ้วสวาทเหมือนมาหมาย
ไม่ลืมุหลานวันวันาย พลาแนบายอูบลูบุมาร
เอาเรื่อทรสำอาอย่าษัริย์ เพ็รรัน์รนามุาหาร
ทั้เพ็รนิลินามาประทาน พระุมารเมินหน้าแล้วว่าพลัน
อย่าว่าแ่แ้วแหวนแสนสมบัิ ถึะัเอาอะไรมาให้ัน
ไม่มุ่มาปรานาสาระพรร ้ารัแ่แม่สุวรรมาลี ฯ
ฝ่ายอุศเรนรู้เรื่อแล้ว็มีวามยินียิ่นั เรียสินสมุทรมานั่เีย้า บอว่าะไม่ลืมบุุอสินสมุทรไปนวันาย พลาอูบลูบาย้วยวามรัวามเอ็นู านั้น็เอาเรื่อทรอย่าษัริย์พร้อมเพรนิลินามาให้สินสมุทร แ่สินสมุทรเมินหน้าบอว่าไม่้อารอะไรทั้นั้น นรัแ่แม่สุวรรมาลีเท่านั้น
* พระอภัยสุริย์วศ์ทรพระสรวล แล้เสวนอุศเรนอันเรือนศรี
อย่าอบถ้อยถือวามเลยามที เิภูมีมาไปหาสุาว ฯ
พระอภัยหัวเราะลบเลื่อนแล้วเสวนอุศเรนไปหาสุวรรมาลีอย่าไ้ถือสาสินสมุทรเลย
ความคิดเห็น