คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : It's me, Satung
เวลาเที่ยืนว่า ในห้อนอนออยอนเียบสนิท
ไ้ยินแ่เสียิ้่ออนาฬิารผนัที่ไ้เป็นอแถมาารื้อาแฟแบบแพ็ให่พิเศษเมื่อปี่อน
ับอีเสียือเสียหัวใที่เ้นุบๆอย่าไม่เรใเ้าอ เพราะใับารมาแบบไม่ทันั้ัวอผู้หินนี้
ส่วนอีเหุผลที่ทำให้ใเ้นแร็ะเป็น...
อยอนรีบเมินหน้าไปมอทาอื่น พ่นลมหายใออมาราวับอึอัอยู่้าใน
หยิบผ้านวมที่หล่นลไปอยู่ปลายเียึ้นมาแล้วโยนมันไปลุมร่าอหิสาวที่นอนเปลือยล่อาล่อใอย่าลวๆ
เมื่อเห็นว่าปลอภัยแล้วึหันลับมา เหื่อึมออมาามไรผมทั้ที่แอร์็ออะเย็น่ำ
“เอ่อ เธอ” อยอนลั้นใปลุ เสียอย่าเียวมันไม่ไ้ผลเมื่อร่านั้นยันอนหลับสนิท
อยอนึเอื้อมมือไปเย่าแนเธอนนั้นอย่าเสียไม่ไ้ “เธอ ื่นึ้นมาเี๋ยวนี้เลยนะ
ไ้ยินหรือเปล่า”
ทำแบบนั้นอยู่เือบนาที เธอนนั้นมวิ้วเล็น้อย ่อยๆเปิาึ้นมาอย่าัวเีย
เสียหิๆเหมือนเสียแมวราัออมาาลำอ แล้วเธอ็เผยรอยยิ้มสใสเมื่อเห็นว่านที่ปลุือใร
“อยอน!” เสียหวานร้อึ้น
โถมัวเ้าอร่าสูนหายหลัลไปนอน
เธอราหิๆพลาถูไถใบหน้าเ้าับไหล่ออีฝ่าย
“เฮ่ยย อะไรอเนี่ย” อยอนร้อเสียหล เบิาโพล้วยวามใ
นลุนพอไปทั้ัว ผลัไสร่าอเธอนนั้นให้ออห่าาัวเป็นพัลวัน
ทั้ันทั้ยันทั้ถีบว่ายัยัวที่เาะหนึบเป็นาวรา้าะระเ็นออไป
ผ้านวมที่อุส่าห์ลุมไว้ไม่ให้เห็นอะไร่อมิอะไรหล่นไปออยู่้าเียั้แ่วินาทีไหน็ไม่รู้
“อยอน อยอนเป็นอะไร” สาวน้อยทำหน้าอที่โนผลั ถามออมาเสียหอย
“เธอนั่นแหละเป็นใร” อยอนสวนลับ มอลับไปหน้าว่ำ พยายามบัับสายาให้มอแ่หน้าา
ไม่ใ่หน้าอออีฝ่าย “แล้วรู้ัื่อันไ้ยัไ”
“อยอนำาทัไม่ไ้เหรอ นี่าทัไ” เธอนนั้นอบลับมาแทบะทันที
อยอนเป็นไ่าแับำอบอเ้าหล่อน มวิ้วเป็นปม
วยไปหม
“ะบ้าหรือไ าทัเป็นแมว เธอะเป็นาทัไปไ้ยัไ”
อยอนวัเสียอบ ่อนะมออีฝ่าย้วยสายาวาๆ “นี่เป็นพวสิบแปมุใ่มั้ยเนี่ย”
แ่พูไป็ิึ้นมาไ้ว่าที่นี่ระบบวามปลอภัยแน่นหนา
หรือว่านอนละเมอเ้าห้อผิ
แ่นั้นนฟั็ทำหน้าเหลอหลา ิ้วสวยมวมุ่น
“สิบแปบ? สิบแปบืออะไรล่ะอยอน” ถามออมาเสียื่อ
หิสาวเบะปาหอยๆะที่อยอนแทบุมมับ
สิบแปบบ้าบออะไรัน แ่เธอนเียว็แทบแย่แล้ว
ถ้ามีบมาอีสิบแปน็เลือหมัวเ่!
“นี่าทัไ ทำไมอยอนำาทัไม่ไ้”
นพูยัยืนยันัวนว่าัวเอือาทัแมวน้อยเ่นเิม อยอนมอหน้า(หน้าา)อาทัพลามวิ้ว
ถอนหายใ รุ่นิถึวามเป็นไปไ้่าๆอยู่ในหัวนปวหัวุ้บๆ
เพิ่รู้ัว็เมื่ออนเยหน้าึ้นมาว่าร่าเปลือยอหิสาวที่เพิ่นั่สบเสี่ยมอยู่เมื่อี้ไ้ลานเ้ามาใล้อยอนเินวามำเป็นไปแล้ว
“เฮ่ยย” อยอนทำท่าะถอยหนีแ่ลับโนมือาวๆออีฝ่ายล็อเอาไว้ไม่ให้ไปไหน
แถมยัระโมาร่อมัวอยอนเอาไว้ แ่วามพยายามไม่หยุเพียแ่นั้นเมื่ออยอนพยายามผลัและันร่ารหน้าให้ห่าออไป
“ื้ออ อย่าิ้นสิอยอน” หิสาวเอ่ยอย่าัใและรึ้อมือออยอนลบนเีย
อยอนเบิาว้า เพราะำลัโนร่อมอยู่้าล่า ึเป็นฝ่ายเสียเปรียบนไ้ อยอนหลบสายาหันไปมอทาอื่น้วยใบหน้าแ่ำ
“อยอนหันมามอีๆสิ นี่าทัออยอนไ” เสียหวานเอ่ยึ้นอย่าริั
อยอนเบนสายาลับมามออย่าล้าๆลัวๆ
ปลออที่อยอนใส่ให้าทัเอับมือยัอยู่บนอระหนั่น
เลียวผมสีมพูอ่อนๆ ถ้าะว่าันามร็เหมือนสีนอาทัไม่มีผิเพี้ยน
ไหนะาสีน้ำาลนั่นที่ล้ายัน และลิ่น
ลิ่นหอมอ่อนที่ำลัโยมาแะมูออยอนอนนี้
มันือลิ่นอแมพูอาบน้ำอาทััๆ
“นี่เธอ...” อยอนมอหน้านที่ำลัร่อมเธอไว้อย่าลัเล
เริ่มะเื่อ แ่หลัารมามายยัรั้ไว้
“อยอนำไ้แล้วใ่มั้ยๆ” สาวน้อยเอ่ยึ้นมาอย่าื่นเ้นเินเหุทั้ๆที่อยอนยัพูไม่ทันบ
เธอยับัวลเพื่อะออยอน้วยวามีใ แ่อยอนลับทำาโ ร้อห้ามเสียหล
“อย่ายับเ้ามานะ อย่า..”
ูเหมือนเสียห้ามออยอนะ้าไป
เมื่อร่าออีฝ่ายที่ยัไร้เสื้อผ้าปปิโถมัวลมานแนบิ
อยอนหัวใเ้นรัวเร็ว เลือสูบีอย่าแรว่าปิ
ส่ผลให้เส้นเลือฝอยในมูอแออ เลือสีแๆไหลออมาทามู
บ้าะมั เลือเาเาไหลออมานไ้
“หืออ อยอนเลือไหล อยอนเป็นอะไร” าทั(?)ร้อึ้นอย่าใ
มือทั้สอ้าประอใบหน้าออยอนไว้ พลาสำรวใบหน้าแๆนั้นอย่าเป็นห่ว อยอนถอนหายใออมาอย่าปลๆ
ปิเปลือาทั้สอ้าเพื่อปิั้นารมอเห็นภาพล่อแหลม
เอาเลย อยาะทำอะไร็ทำเถอะแมุ่...
“สรุปว่าเธอือแมวที่ลายร่าเป็นน?”
หลัาที่ฟัาทั(ที่ถูพันัวลวๆ้วยผ้านวม)สาธยายประวัิวามเป็นมาอัวเอนรบถ้วนระบวนวามแล้ว
อยอน็ถามย้ำึ้นมาอีรั้
าทัส่ายหน้าพรื อบลับมาอย่าริั
“ไม่ใ่ๆ าทัือนที่ลายเป็นแมว่าหาล่ะ อยอน้อั้ใฟัสิ”
อยอนฟัาทัำหนิัวเอแล้วพยัหน้าล้าๆ
เธอเหนื่อยะ่อปา่อำแล้ว มือ้าหนึ่ถือทิู่ที่ผ่านารับเลือำเาเอาไว้
“พอเที่ยวันเธอะลายเป็นแมว พออนเที่ยืน เธอ็ะลับมาเป็นน
ถูไหม”
าทัพยัหน้าหึๆ
“แล้วเธอ็ยัไม่รู้ว่าทำไมเธอถึลายเป็นแบบนี้”
าทัยัพยัหน้าุ้ิ้เหมือนเิม
“แล้วอย่านี้เธอะมีโอาสไ้ลับมาเป็นนแบบถาวรไ้หรือเปล่า”
อยอนถาม ทีนี้าทัพยัหน้าหนัแน่น ยับัวเ้ามาหาอยอน
“ไ้สิ แ่้อมีน่วย” น้ำเสียื่นเ้นเอ่ยึ้น ส่สายาวิบวับมาให้อยอน
“อยอน้อ่วยาทั”
อยอนมวิ้ว เหล่มอาทัอย่าไม่ไว้วาใ “่วยอะไร”
“อยอน้อมีอะไรับาทั” าทับอออมาหน้าาเย
แ่นฟัแทบสำลัอาาศ อยอนีัวออห่าาทัแทบะทันที หันไปมออย่าหวาๆ
“บ้า! บ้าไปแล้ว มันวิธีบ้าบออะไรัน ทำไม้อเป็นัน”
“อยอนเป็นเ้าอาทั าทัเลืออยอนแล้ว”
าทัอบออมาหน้าื่อๆามเย แ้มลมถูันลมเ้าไปนป่อเมื่อเห็นว่าอยอนะไม่ให้วามร่วมมือ่ายๆ
“แล้วถามันมั้ยว่าันเลือเธอหรือเปล่า” อยอนว่า
าทัเริ่มมวิ้วและเริ่มเบะปา ท่าทาะร้อไห้อยู่รอมร่อ อยอนรอา แล้วึเปลี่ยนอารม์้วยารถาม่อ
“ทำไมเลือัน”
“อยอน่วยาทัเอาไว้ทั้ๆที่นอื่นไม่สนใเสียอาทั้วย้ำ อยอนเป็นนี”
าทัว่าพลาพยัหน้าอย่าเห็น้วยับวามเห็นอัวเอ
ะที่อยอนเหล่สายามอ
“อย่าบอนะว่าเป็นแผนอเธอ ไอ้ที่ไปห้อย่อแ่รบันไน่ะ”
าทัพยัหน้า้วยรอยยิ้มหวานแทนำอบ อยอน้มหน้าุมมับ
“แล้วอีอย่า อยอน็โสมาสอปีแล้ว นที่โสมานานๆ็ย่อมมีแนวโน้มที่ะมีอะไรับา...”
“พอๆ ไม่้อพูแล้ว”
เสียุ่นออยอนัึ้นมา่อนที่าทัะร่ายรายละเอียแบบลลึไปมาว่านี้ ไม่รู้ัอายบ้าหรือไนะ
แ่นี้อยอน็อายนไม่รู้ะอายยัไแล้ว
“ันให้ที่อยู่เธอไ้ แ่เรื่อ เอ่อ เรื่อธุระอเธอน่ะ
ันทำให้ไม่หรอนะ” อยอนยมือออพูอย่าริั
อีนัยนึือพูเพื่อปป้อสวัสิภาพอัวเอ
ราวนี้าทัไม่พยัหน้าอย่าเย เธอมออยอนแล้วอมยิ้มอย่ามีเลศนัย
อยอนไม่ใ่พระอิพระปูนัหน่อย ะทนวามน่ารัน่าฟัอาทัไ้ริๆเหรอ
าทัิในใแ่็ไม่ไ้พูออมา เี๋ยวเป้าหมายะไหวัวทันไปะ่อน
“อ่ะ ใส่นี่ะ” อยอนยื่นเสื้อเิ้ัวโร่ับาเบ็อเ่อัวสั้นมาให้าทัที่นั่าแป๋วมออยู่รโฟา
“อะไรเหรอ”
“เสื้อผ้า เวลาเธอลายเป็นน็้อใส่เสื้อผ้า เป็นสาวเป็นนาะมาเินโป๊ไปมาในห้อนอื่นเ้าไ้ไ”
าทัฟับ็ทำหน้าอปาว่ำ
“อยอนเป็นเ้าอาทั ไม่ใ่นอื่นัหน่อย” แม้ปาะเถียไป
แ่สุท้าย็รับเสื้อและาเาอยอนมา ะไม่รับไ้ไ
็อยอนเล่นทำหน้านิ่ะน่าลัวเลย
รับมาแล้ว็ๆ้อๆ มอเสื้อและาเที่ไ้มาอย่าเ้ๆัๆ อยอนมอท่าทาอาทัแล้วหลุถามออมา
ทั้ๆที่รู้ว่าเป็นารหาานให้ัวเอแท้ๆ
“อย่าบอนะว่าใส่ไม่เป็น”
าทัเยหน้าึ้นมามอ พยัหน้าหอยๆ ส่สายาอวาม่วยเหลืออย่าน่าสสาร
อยอนพ่นลมหายใออมา มอหน้าาทัอย่าลำบาใ
่อนะเ้าไปึเสื้อามือาทัมาถือไว้เอ าทัเห็นแบบนั้น็ยิ้มเผล่
อันที่ริ็ใส่เป็นหรอน่า าทัแ่อยาให้อยอนใส่ให้แ่นั้นแหละ
ะไ้หวั่นไหวให้าทัเร็วๆไล่ะ
เสื้อเิ้สีาวที่ัวโร่ถูพาลุมลไปที่ัวอาทัอย่าลวๆ อยอนับแนนุ่มอาทัสอเ้าไปในแนเสื้อทั้สอ้า ในใ็ถึเรื่อุั้นใน สายาอยอนมอแล้วะไส์ที่าทัน่าะใส่ไ้อย่าเร็วๆ ่อนะรีบเบนสายาไปทาอื่นเมื่อไ้ำอบในใ มือที่สั่นเพราะวามเร็เร่ิระุมเสื้อให้าทัทีละเม็ เหื่อเม็เล็ๆึมออมาามไรผมอีแล้ว อยอนเลียริมฝีปาที่เริ่มแห้ผา
าทัเอื้อมมือึ้นไปโน้มลำอออยอนให้้มลมา
ยับมือให้โผล่พ้นึ้นมาาแนสื้อที่ยาวนมิแนแล้ว่อยๆเ็เหื่อที่ึมออมาให้อยอน
อยอน้อาทั้วยา้านิ่ ะที่าทัยื่นหน้าึ้นมาหาแล้วยิ้ม เอ่ยถาม้วยเสียหวานหย
“อยอนร้อนเหรอ”
สิ้นเสีย อยอนรีบผลัาทัให้ออห่าแล้วถอยออไปยืนั้สิทันที าทัมออยอนหน้าื่อๆแล้ว้มลมอระุมเสื้อเป็นนัยว่ามันที่ยัิไม่หม
“ที่เหลือ็ใส่เอแล้วัน ันทำใหู้เป็นัวอย่าแล้วไ”
“ื้ออ” าทัส่เสียราหิๆ ทำแ้มป่ออย่าัใ
“หโมว่าแล้ว ันะไปอาบน้ำไปทำานแล้ว”
อยอนว่าอย่านั้น่อนะหลบาเินไปหยิบผ้านหนูแล้วเ้าห้อน้ำไป
“อาทัอาบ้วยนสิ” าทัะโนไล่หลัอยอนที่เินเร็วผิปิ
“ไม่ไ้!” อยอนะโนอบลับมาเสียแ็นาทัหน้าบู
ยมือมือึ้นออพลาถอนหายใฮึฮั ทำไมอยอน้อใร้ายับาทั้วย
เสียน้ำาฝับัวระทบับพื้นัอย่า่อเนื่อ
อยอนปล่อยให้น้ำรลหัวไปเรื่อยๆอย่า่มอารม์ร้อนรุ่มที่สุมอยู่้าใน
เมื่อี้อยอนลอหยิัวเออยู่หลายที โรเ็บ แ่มัน็ยืนยันไ้ว่านี่ไม่ใ่ฝัน
เรื่อแมวน้อยาทัที่ลายร่าเป็นยัยอมยั่วนั่นน่ะ
อยอนเือบบะแับยัยแมวนั่นมาย้ำให้เละามือะั้หลายรอบ
โยัีที่ฝัุ่ธรรมในหัวยัเสียัว่าปีศา ไม่ั้นล่ะ็ป่านนี้....
อยอนถอนหายใ าทัลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว วามิที่ะเอาไปปล่อยทิ้ลายเป็นศูนย์ทันที
ยิ่เป็นสาวสวยสะพรั่ะนานั้น ถ้าไปเอับพวหัวูมีหวัไม่รอแหๆ ไม่แน่อาะโนทำร้าย้วย
เลี้ยๆไป่อนแล้วัน อยอนิ
เี๋ยว่อไป็ะรู้เอว่า้อทำยัไ
อยอนเอื้อมมือไปปิน้ำแล้วเ็ัวให้แห้ ทำใให้นิ่เพื่อออไปเอับวามอันรายที่ำลัยืนรออยู่้านอ
อยอนสูหายใเ้าและเปิประูออ
“อยอนน อาบน้ำให้าทัหน่อยสิ”
าทัที่ยืนรออยู่รีบวิ่มาเาะแนแล้วอออ้อนทันที
อยอนรอาพลาทอถอนใับะารรม โอเ ั้น็นี่ืออย่าแรที่้อผ่านไปให้ไ้
--TBC--
◊ SQWEE
ความคิดเห็น