蜻蛉

ลำดับตอนที่ #8 : โอ้นั้นมันมะพราวน้ำหอม

 

 

ー9 PM UTC+07:00 Bangkok

♪ NOW PLAY Wrong - Mac Ayres

แม้จะไม่เข้าใจนักว่าทางหุ่นยนต์ทำไมถึงระบุให้สาริศารอผู้ปกครองมาก่อนจึงเปิดจดหมาย

แน่นอนว่าเธอส่งข้อความบอกอีกฝ่ายเรียบร้อย ร้านที่ปิดตั้งแต่สองทุ่ม การใช้เวลาเดินทางกลับมาถึงตัวบ้าน

จึงใช้เวลาเพียงสามทุ่มเท่านั้น บิดามารดาของเธอเคลื่อนตัวเข้ามาอย่างรวดเร็ว

แม้สาริศาจะดูท่าทางเหมือนแก่โลกแต่ยังไงก็เป็นเด็กสาวที่อายุ16

แม้ลูกสาวของพวกเขาจะโตเพียงใด แต่ในสายตาทั้งสองเธอก็ยังเป็นเด็กเล็กอยู่ดี

เธอยื่นจดหมายให้ทั้งสองกวาดสายตาทั้งสองส่งยิ้มแล้วก็เดินเข้ามาส่งจดหมายคืนสู่เธอ

หลังจากนั้นก็เป็นเวลาอาหารค่ำของครอบครัวเจตนิพันธ์

จนเมื่อเธอเดินขึ้นไปพักผ่อนบนห้อง สาริศาถึงได้เพิ่งได้เปิดจดหมายที่จ่าชื่อตนอ่าน

และเมื่ออ่านจบรอบหนึ่งเธอก็รับรู้ได้ว่าโรงเรียนแห่งนี้ไฮเทคจังเลย

จริงๆเธอรู้สึกแบบนั้นตั้งแต่เห็นหุ่นยนต์เคาะที่หน้าบ้านของหล่อนแล้ว

สาริศาหยิบมือถือของตนขึ้นมาในขณะทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่ม

เธอปฏิบัติตามข้อความที่จดหมายทิ้งไว้ให้อย่างรอบคอบ

และเมื่อแสกนเสร็จเธอก็ค้นพบว่ามีหน้าต่างเด้งขึ้นมามันเป็นโปรแกรมที่ให้เหมือนแต่งตัว

สาริศาที่ค่อนข้างคุ้นชินกับการเล่นเกมแต่งตัวมาตั้งแต่เด็กจึงลองสุ่มเล่น

เลื่อนดูไปเรื่อยๆจนไปเจอทรงผมที่ถูกใจ สาริศาก็จิ้มโดยไม่ลังเล

เลือกสีผมกับชุดและการแต่งตัวลักษณะพิเศษทั้งหมดก็ออกมาดูน่ารักน่าชัง

สาริศาแย้มยิ้มนิดหน่อย เธอหมุนภาพเจ้าตัวละครนั้นไปมาจนพอใจและกดตกลงไป

จากนั้นเธอก็ชาร์จมือถือและเก็บของให้เรียบร้อยโดยเธอเกือบใช้เวลาทั้งคืนในการครุ่นคิดว่าเธอจะเอาอะไรไปบ้าง

โดยยึดจากการสิ่งที่ควรเอาไปตามที่กระดาษชี้แจ้งไม่นานนักเธอก็จัดเก็บกระเป๋าอย่างเรียบร้อย

เจ้าตัวก็ไปชำระล้างร่างกาย ทาครีมบำรุง และล้มตัวนอน

และเมื่อตื่นเช้าขึ้นเธอก็บอกลาบิดามารดา นั่งรถของบิดาไปที่สนามบินโดยบินโดยตรงไปยังลำปาง

และเรียกแท็กซี่ต่อไปยังโรงเรียนไปด้วยความรู้สึกตื่นเต้น

T
B