蜻蛉

ลำดับตอนที่ #7 : โอ้นั้นมันปักส้มโอ

 

 

―เธอชื่นชอบหนังสือและมักจะอ่านหนังสืออยู่บ่อยครั้ง

♪ NOW PLAY The Kooks - How'd You Like That

Pastel highlighters, daisies scattered across meadows like nature’s freckles,

watching animals from afar, contagious smiles, cacti soaking in golden rays 

on a window sill, sending post cards to people you love

สาริศามักจะใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย นมและกราโนล่าใส่ผลไม้เล็กน้อย

หนังสือนวนิยายเล่มหนากับเสียงเพลงที่คลอ

ที่ทำงานของบิดามารดาแยกกับที่อยู่อาศัย

ดังนั้นเวลาส่วนใหญ่ของบิดามารดามักจะอยู่ในที่ทำงาน

ในขณะที่สาริศาอยู่เฝ้าบ้านอย่างสงบเสงียม 

หลังจากที่ส่งใบสมัครยื่นเรื่องเข้าโรงเรียนเธอก็ได้แต่รอวันประหารอย่างสงบ

อาจจะเพราะเธอไม่ค่อยมีความมั่นใจว่าเธอจะสอบติดจึงได้แต่สรรหาอะไรมาสงบจิตใจ

สาริศาที่มักจะถูกทักว่าตนแกว่าอายุจริงราว20ปี

สวมชุดเสื้อยืดแฟชั่นสบายๆพร้อมกับสวมกางเกงขาสามส่วน

มือยกแก้วกาแฟที่บรรจุของเหลวสีขาวมีไออุ่นลงคออย่างเชื่องช้า

ในขณะที่พลิกหน้านิยายไปพลางก็มีเสียงกระดิ่งกดดังขึ้น เรียกความสนใจให้ใบหน้านั้นเงยจากหนังสือ

เด็กสาวที่มีใบหน้าค่อนข้างแก่เกินวัยนำที่คั่นมาคั่นหนังสืออย่างเชื่องช้า วางมันบนโต๊ะอาหารและก้าวไปเปิดประตู

แต่เมื่อเจอกลับเป็นหุ่นยนต์สีส้มที่มีส่วนสูงพอๆกับหล่อนมีสีหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสเสียจนกลายเป็นว่า

สาริศานั้นมีสีหน้าที่งุนงง แต่ก่อนที่หล่อนจะได้เอ่ยอะไรหุ่นยนต์ตรงหน้าก็ชิ่งเอ่ยแทนด้วยวาจาที่ร่าเริง

“ I’m Post Robot! Trial version form Miralkhor International School ”

“ Mission! Send the letter to Saresa ”

เมื่อเสียงนั้นจบแขนที่เป็นหุ่นยนต์ก็ยื่นซองกระดาษมาให้เธอ

ซึ่งแน่นอนสาริศาก็ยื่นมือไปรับอย่างสุภาพพร้อมกล่าวขอบคุณเบาๆ

หรือนี่คือผลประกาศ?

ในขณะที่เด็กสาวยังงุ่นงงอย่างเชื่องช้าเจ้าหุ่นยนต์นั้นก็เอ่ยปากต่อ

“ Open the letter with your parents ”

“Wish you happy! Happy!!”

เจ้าหุ่นยนต์สีส้มนั้นเอ่ยปากจบก็หมุนตัวจากไปทิ้งสาริศากับซองจดหมายนั้นด้วยใบหน้าที่เจือความงุ่นงง

T
B