คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : - INTRO
พี่ครับ เป็นแฟนกับผมนะ :)
“ ผมบอกให้หยุดวิ่งไงพี่ลู่หาน !!! “ เสียงทุ้มดังขึ้นด้วยใบหน้าโกรธเกรี้ยวทำเอา เสี่ยว ลู่หาน เหงื่อตกด้วยความกลัว ก็ชายหนุ่มที่กำลังวิ่งตามเขาน่ะเป็นถึงบุคคล ‘อันตราย’
“ ไม่ แฮ่กๆ นายหยุดตามฉันได้แล้ว อึก.. “ ร่างบางล้มลงไปกับพื้นเนื่องจากเรียวขาที่หมดแรงจากการวิ่ง
เห็นดังนี้ ปาร์ค ชานยอล จึงกระตุกยิ้มอย่างผู้มีชัยชนะทันที..
“ ในที่สุดพี่ก็หนีผมไม่ทัน หึ พี่ต้องชดใช้กับสิ่งที่พี่ทำ พี่ไม่มีวันใช้ชีวิตบนโลกนี้อย่างสงบสุขหรอก ถ้ายังมีผมอยู่บนโลกใบนี้ !!! “ ชานยอลพูดคำขาด สายตาที่จ้องมองลู่หานมีแต่ความ โกรธ และ เกลียด..
“ ป..ปล่อย เจ็บนะ “ ร่างบางพูดออกมาอย่างอยากลำบากเนื่องจากถูกร่างสูงบีบข้อมือไว้แน่นเสียจนจะทำให้มันแหลกคามือยังไงอย่างงั้น
“ หึ แบบนี้ค่อยน่าสนุกหน่อย เนอะ พี่เสี่ยว ลู่หาน :) “ ชานยอลกระชากให้ตัวของร่างบางนั่นยืนขึ้นก่อนที่จะผลักติดกับผนังกำแพงแถวนั้น ซึ่งตอนนี้ก็ใกล้มืดแล้วด้วยสิ ไม่มีใครเดินผ่านด้วยสิ..
“ ชานยอล อย่านะ อื้อ.. “ ห้วงเสียงขาดหายไปเมื่อร่างสูงกดรืมฝีปากมาที่ลู่หานก่อนที่จะบดขยี้จนได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง มือหนาลูบไล้ไปทั่วร่างของคนใต้ร่าง
“ ไอ้คนปากดีอย่างพี่น่ะ จุดจบมันต้องเป็นแบบนี้ หึ.. “
“ อ๊ะ หยุดนะชานยอล ไม่เอาแล้ว !! “
..หายใจไม่ออก..
“ พี่ลู่หาน ตื่น..“
“ เสี่ยวลู่หาน นายตื่นได้แล้วโว้ย !! “ เสียงอันคุ้นหูของลู่หานตะโกนขึ้นทำเอาร่างบางที่นอนหลับเป็นตายต้องสะดุ้งตื่น
“ เฮ้ย เออๆตื่นแล้วๆ... “ ร่างบางลืมตาขึ้นก่อนที่จะมองรอบๆและถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
เรื่องเมื่อคืนเขาคงฝันไปสินะ ..
“ ผมรอพี่ตื่นเนี่ย จะไปมหาลัยสายแล้วเว้ย เร็วๆ เดี๋ยวผมไปรอข้างล่างนะ!! “ ลู่หานถอนหายใจอีกครั้งก่อนที่จะพยักหน้ารับ
ร่างบางหยิบชุดนักศึกษาออกมาแขวนนอกตู้ ก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำเพื่อไปชำระร่างกาย ไม่นานนักก็เดินออกมา ใบหน้าหวานที่เคยมีรอยยิ้มประดับตลอดเวลา บัดนี้กลับดูเครียด.. ตาขวากระตุก
..ต้องมีอะไรร้ายๆแน่เลยวันนี้..
ลู่หานสะบัดหัวไล่ความคิดพวกนี้ออกไปก่อนที่จะแต่งตัวและรีบลงไปด้านล่างทันที
“ ทำไมวันนี้ถึงตื่นสายได้ละเนี่ยพี่ลู่ ปกติตื่นก่อนผมไม่ใช่หรอ “
“ เหอะ ปกติพี่ก็ตื่นตอนนี้ทุกวัน นายแหละที่วันนี้ตื่นเร็ว ไปเหอะๆ “ ลู่หานลากแขนอีกฝ่ายไปที่รถของตัวเอง ก่อนที่จะออกเดินทางไปที่มหาลัยทันที
“ เซฮุน วันนี้นายเลิกเรียนกี่โมง? “ เมื่อรถคันหรูได้มาจอดในที่จอดรถทางมหาลัยได้จัดไว้ ลู่หานถาม โอ เซฮุน ว่าเลิกเรียนตอนไหน ..
“ อ๋อวันนี้เลิกเที่ยงน่ะ แล้วพี่ละ “
“ บ่ายๆน่ะ เอางี้นายกลับบ้านไปก่อนวันนี้พี่กลับเอง “
“ เอางั้นหรอ ก็ได้ๆ ผมไปก่อนนะ “ พูดจบเซฮุนก็เดินออกไปตามด้วยลู่หานที่เดินไปยังตึกเรียนของตนเอง
“ เฮ้ ! ลู่หาน “ เสียงทุ้มดังมาจากที่ไกลๆ แต่พอที่ร่างบางจะได้ยิน ลู่หานหันมองไปที่ต้นเสียง ก่อนที่เจ้าของเสียงที่นั้นจะวิ่งเข้ามาหา..
“ อ่า นายเป็นใครน่ะ? “
“ เราเป็นใครนายไม่ต้องรู้หรอก แต่เรารู้จักนายก็พอ.. “
“ ว่าแต่มีอะไรละ? ผมจะรีบขึ้นไปเรียนแล้ว “
“ คือ เย็นนี้น่ะ มารอผมตรงนี้ได้มั้ย หลังเลิกเรียนของนายน่ะ ^^ “ อีกฝ่ายยกยิ้มเป็นมิตรให้
..ลู่หานเป็นคนที่ใจอ่อนและเชื่อคนง่ายมาก เขาจึงพยักหน้ารับคำนี้ไปอย่างไม่คิดอะไร..
“ อ่าฮะ ได้เลย ๆ “ ลู่หานยกยิ้มให้อีกฝ่ายเช่นกันก่อนที่จะวิ่งขึ้นตึก
“ หึ..นายนี่หลอกง่ายชะมัด “ ร่างสูงนี่มองตามแผ่นหลังของลู่หานที่วิ่งไปก่อนที่จะกดเบอร์โทรหาใครบางคน
“ ฮัลโหล ชานยอล ฉันจัดการให้เรียบร้อยแล้วล่ะ เย็นนี้นายมาที่ตึกนี้ได้เลย “
“ อ้าวลู่หาน ทำไมวันนี้มาช้าจังวะ “ เสียง คิม มินซอก เพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยประถมของลู่หานดังขึ้น ทำเอาร่างบางยิ้มร่าและเดินไปนั่งข้างๆมินซอกทันที
“ พอดีติดธุระนิดหน่อยว่ะ เออๆ อาจารย์ยังไม่เข้าคลาสอีกหรอ ?! “
“ ยังเลยๆ แต่ดีแล้วขี้เกียจเรียน “
“ เดี๋ยวนี้หัดขี้เกียจนะ ฮ่าๆ “
“ เอ้อ รู้จักผู้ชายที่ชื่อ ชานยอล มั้ยวะ “ มินซอกถามขึ้น แต่ลู่หานกลับรู้สึกผิดสังเกต เพราะใบหน้าขาวของซิ่วหมินกลับขึ้นสีแดงระเรื่อ
ชานยอลงั้นหรอ..
คนเมื่อคืนนี้ ผู้ชายอันตราย..
“ อะเอ่อ ไม่รู้อะ “ ลู่หานยิ้มแหยๆให้
“ งั้นหรอ ก็ดีแล้วล่ะ.. “ มินซอกพูดออกมาเบาๆ
“ ว่าไงนะ ? “
“ เปล่าๆๆ นั่นไง อาจารย์มาแล้ว เรียนเถอะๆ ^^ “
..ไม่นานนักก็เลิกคลาสพอดี..
“ โอ้ย เมื่อเว้ย แม่งให้การบ้านอะไรเยอะแยะเนี่ย “ มินซอกบ่นโวยวายกับลู่หานเมื่อเดินออกมาจากห้อง
“ เอาหน่า ทำไปเหอะ ว่าแต่จะกลับบ้านยัง “
“ อืม จะกลับแล้ว ไปก่อนนะ “ พูดจบมินซอกก็เดินออกไปทันที
..เขาต้องไปตามนัดของผู้ชายคนนั้น..
ผิดสัญญาแล้วมันรู้สึกแย่ไง เขาต้องไป..
“ อ้าว ไม่มีใครเลยแหะ.. “ ลู่หานมองไปรอบๆก็ไม่พบใครแม้แต่คนเดียว
“ อะไรเนี่ย นัดแล้วก็ไม่มา -^- “
“ ใครว่าไม่มาล่ะครับ “ ร่างบางสะดุ้งโหยง ก่อนที่จะหันหลังไป...
ปาร์ค ชานยอล
“ ช..ชานยอล “ ลู่หานพูดออกมาเบาๆ
“ รู้จักผมด้วยหรอเนี่ย ดีใจจังเลยครับ ^^ “ ชานยอลยิ้มอ่อนโยนให้อีกฝ่าย ทำเอาร่างบางนี่หน้าแดงลามไปถึงหูเลยทีเดียว .. ไม่เหมือนในฝันเลย
“ อ่าหะ.. มีอะไรรึเปล่า “
“ ผม..ชอบพี่นะ ชอบมานานแล้ว เป็นแฟนกับผมมั้ยครับ ? “
..บอกชอบคนที่ไม่เคยเจอกันและคุยกัน..
ง่ายขนาดนี้เลยหรอ..
“ เฮ้ย... “
“ ผมแค่อยากจะขอโอกาสจากพี่ “
“ พี่จะมั่นใจนายได้ไง เรายังไม่เคยคุยกันจริงจัง เราเพิ่งมาเจอกันวันนี้.. “
“ ผมชอบพี่จริงๆนะครับ !!!! “
“ เอ่อ.. “
“ พี่อาจจะไม่ไว้ผม แต่..คนอย่างผมสามารถดูแลพี่ได้ตลอดชีวิตเลยนะ “ ชานยอลคุกเข่าลงก่อนที่จะจับมือลู่หานและกดจูบลงไปที่ฝ่ามือเนียนเล็กนั่น...
“ พี่ลู่หานครับ..ผมถามอีกรอบ เป็นแฟนกับผมนะ “
TO BE CONTINUED
:: WRITER TALK ::
อัพบทนำแล้วครับอิอิ 555555 เป็นไง ต้องแก้ไขตรงไหนบ้าง?
บอกได้เลยนะ :) ชานยอลบอกรักพี่ลู่หานแล้ว มีอะไรแอบแฝงน่ะ - -++
บางคนก็ไม่ได้ดีอย่างที่คิด บางคนก็ไม่ได้ร้ายอย่างที่คิด
บางคนนิ่งๆเงียบๆแต่ทำร้ายเพียบนะแจร้ะ (?)
ปล้ำลู่ (?) . เม้นท์สิครับเม้นท์เป็นกำลังใจ ไม่อยากได้นักอ่านเงา T 3T
เม้นท์เยอะกำลังใจเยอะอัพเยอะครับบาย....
ความคิดเห็น