ตอนที่ 1 : [บทนำ] เกิดใหม่ -แก้ไขเล็กน้อย-
[บทนำ] เกิดใหม่
ไม่ว่าใครก็อยากเกิดมาเพียบพร้อมทุกสิ่ง มีความน่ารัก น่าเอ็นดู ความเก่งกาจ ความเฉลียวฉลาด ความสุขุมนุ่มลึก เพื่อสร้างเสน่ห์ให้แก่ตนเอง ให้พวกเราหลงรัก ให้พวกเราใจดีใส่
เพื่อบ่งบอกว่าคนๆนี้คือคนที่เราต้องการปกป้องตลอดไป
.
.
.
แต่สิ่งสำคัญที่สุดยิ่งกว่าที่กล่าวมาก็คือความ ‘หน้าตา’!
สิ่งแรกในการทำงานหาเงินหรือใช้ชีวิตในแต่ละวันคือหน้าตา! ถ้าหน้าตาไม่ได้ก็จะโดนเขี่ยก่อนเป็นอย่างแรก ขนาดงานธรรมดาทั่วไปก็ยังมีคัดกรองหน้าตา!
ขนาดตายแล้วยังมีการคัดกรองหน้าตาเลย!!!!
ขอโทษนะที่ฉันหน้าตาบ้านๆน่ะ!!
[
[นางสาวศศิธาร โคอิซุมิ ลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น]
[สาเหตุการตาย: ถูกลูกหลง]
]
ค่ะ อยากที่ว่าไว้... ฉันพึ่งเรียนจบมัธยมศึกษาจากไทยมาหมาดๆ ย้ายมาอยู่ญี่ปุ่นกับพ่อแม่ กำลังสมัครเข้ามหาลัย ความพยายามตรากตรำอุตสาหะอดหลับอดนอนเป็นอาทิตย์จนสอบผ่าน กำลังอยู่ในความภาคภูมิใจของครอบครัว กำลังหางานพิเศษทำแต่ก็ถูกปฏิเสธก่อนเพราะหน้าตา!!
หนำซ้ำยัง ต้องมาตายเพราะข้างห้องทะเลาะกัน ฉันแค่กำลังจะเดินไปหางานพิเศษทำ ทว่าขณะกำลังเดินอยู่นั้นก็เหมือนได้ยินเสียงทะเลาะดังโครมครามจากคอนโดแถวนั้นเลยเงยหน้ามอง
สิ่งแรกที่เห็นและสิ่งสุดท้ายที่จำได้คือ...แจกันตกลงมาจากท้องฟ้า...
พวกแกทะเลาะกันแล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันด้วยฟะ!!!!!!!!!!!!
นอกจากพวกแกจะทำให้พ่อแม่เสียใจแล้วยังพลาดเรื่องสนุกๆในวัยรุ่นไปหลายเรื่องเลยนะยะ!
ฉันยังไม่ได้สัมผัสความรู้สึกของเด็กมหาลัยของญี่ปุ่นเลย! อยากเรียกรุ่นพี่ว่าเซ็มไปเหมือนในการ์ตูนสาวตาหวานอยู่นะรู้ไหม! อุตส่าห์หวังว่าจะมีรุ่นพี่หล่อๆมาสนใจเหมือนในการ์ตูนด้วย
แถมการ์ตูนก็ยังอ่านไม่จบอีก!!!!! รู้ไหมว่าเหล่าสามีในห้องของฉันกว่าจะได้มันต้องเจียดเลือดเจียดเนื้อเสียไปเท่าไหร่กว่าจะได้มันมา ทั้งเหล่าบุรุษศาสตราวุธ และอัศวินแห่งจักรราศีนั่นน่ะฉันต้องกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปจนหัวจะล้านเพราะผงชูรสแล้วเนี่ย!! แถมงานหนังสือการ์ตูนของญี่ปุ่นที่ฝันจะไปซักครั้งก็ยังไม่เคยได้ไปเลยยยย!!
....เดี๋ยว!! ไม่สิ ไม่ใช่แค่เรื่องการ์ตูนที่เป็นเรื่องใหญ่...
อาหาร ใช่... อาหาร!!!!!!!!!!!!!!
เพราะพวกแกเลยทำให้ฉันไม่ได้กินของอร่อยต่อ! รู้ไหมว่าฉันยังกินของอร่อยๆบนโลกไม่ครบ!! ฉันยังอยากกินซูชิ ซาชิมิ กุ้งเผา ชาบู ราเมง ปิ้งย่างอยู่นะยะ!! แถมเคยฝันด้วยว่าขออิ่มตายอ่ะ!!! กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!
ฮือออออออ ลาก่อนปลาแซลมอนสีส้มอันแสนน่าทาน มันกุ้งเยิ้มๆ เนื้อโคขุนลายสวยๆบนเตาปิ้งย่างนั่น ส้มตำสุดแซ่บสะเด็ด ต้มยำกุ้งน้ำข้นเผ็ดสะใจ เส้นอุด้งอวบๆกับน้ำซุปที่ซดได้คล่องคอนั่น
ชาติหน้าฉันใดขอได้เกิดมากินแกอีกนะ ฮืออออออออออออ!!
ร้องไห้โวยวายไม่แคร์สายตาใครขณะนั่งรอการเรียกชื่อเข้าพบพระเจ้าในการตัดสินชีวิตหลังจากนี้ คนอื่นๆเองก็มีร้องไห้ มีโวยวายเหมือนยอมรับไม่ได้กับการตายครั้งนี้
จะว่าไป พึ่งรู้แฮะว่าโลกหลังความตายนี่ก็คล้ายบริษัทเหมือนกันแฮะ?
เทวดาและยมทูตช่วยกันทำงาน คัดกรองรายชื่อของผู้ตาย แยกกันเป็นระเบียบ เป็นการเป็นงานดี จากตำนานเห็นว่าชอบก่อส่งครามกัน แต่หลังๆไม่มีคงเพราะปรองดองกันแล้วกระมัง?
.....ถ้าฉันยังมีชีวิตอยู่ จะได้ทำงานในที่ดีๆแบบนี้บ้างไหมนะ
“คนต่อไป ศศิธาร โคอิซุมิ”
“! ค ค่ะ!”
ฉันขานรับคุณเทวดาในชุดสูทสุดหล่อนำทางไปยังห้องสำหรับ [การพิจารณา-A] ตลอดทางเดินช่างเงียบสงบ จนหัวฉันเริ่มเย็น
ตอนนี้คุณพ่อคุณแม่จะร้องไห้หนักแค่ไหนกันนะ...
กว่าพวกท่านจะสามารถมีลูกอย่างฉันได้ ต้องทรมานมากแท้ๆ
จากโวยวายน้ำตาฉันไหลอาบหน้า คิดถึง.. อยากเจอหน้า อยากกอดอีกครั้ง... หนูขอโทษนะคะที่มีชีวิตอยู่ได้แค่นี้
ชาติหน้าถ้าเป็นไปได้ขอได้เกิดเป็นลูกของคุณพ่อคุณแม่อีกนะคะ คราวนี้หนูจะไม่ยอมไปไหนง่ายๆอีกแน่...
วิ้งค์... แสงสว่างวาบออกมาจนต้องหลับตา พอลืมขึ้นมาอีกครั้งตรงหน้าเหมือนเป็นห้องนั่งเล่นแบบญี่ปุ่นโบราณ เหมือนกับที่เคยเห็นเกมบุรุษศาตราวุธหรือในภาพยนตร์ บอกได้คำเดียวเลยว่าสวยสุดยอด!!!
ยืนอ้าปากค้างโดยไม่สนใจใครอยู่นาน กระทั่ง.. ‘คิก’
เสียงหัวเราะนั่นทำเอาฉันได้สติ หวา เผลอปล่อยโป๊ะต่อหน้าคนอื่นซะแล้วสิ คนที่ขำเป็นหญิงงามมากเลย... ดวงตาสีม่วงเหมือนอเมทิสต์และผมสีม่วงอ่อนยาวสยายในชุดญี่ปุ่นแบบสมัยใหม่
‘เชิญนั่ง...’
“ข ขอบคุณค่ะ” น้ำเสียงชวนเคลิ้มแบบนี้ทำเอาเขินเหมือนกันนะเนี่ย
‘ไม่ต้องเกร็ง แค่นิดเดียวเดี๋ยวก็เสร็จแล้วล่ะ’
ตุบ กล่องไม้แกะสลักโผล่มาอยู่บนตรงหน้า ให้ตายสิ ของในห้องนี้มีแต่ของสวยๆทั้งนั้นเลยแฮะ ไม่กล้าแตะเลยอ่ะ!
‘หลังจากนี้จะเป็นการสุ่มชีวิตหลังจากนี้ของเจ้า... ถ้าดีก็ดีไป ถ้าโชคร้ายก็เสียใจใจด้วย’
ไ-อโชคร้ายที่ว่าเนี่ยจะถึงขั้นตกนรกมั้ยคะ อยากรู้แต่ก็ไม่กล้าถามง่ะ.. เขาเปิดกล่องนั่น ข้างในเป็นช่องว่างเล็กๆสีดำ จะว่าไงดี คล้ายในการ์ตูนจากต่างโลกเลยแฮะ อะไรนะ เจ้าช่องเก็บของต่างมิตินั่นแหล่ะ
ล้วงลงไปแบบนี้ หยิบของออกมา
และสิ่งที่อยู่ในมือของฉันคือ...!
“ลูกแก้ว?” แถมยังเป็นสีทองรูปเพชรกับสัตว์อีก? “...นี่คื---”
ปุ้งๆๆๆ!!!
เหวอ! จู่ๆก็มีพลุโผล่มาจากไหนไม่รู้ระเบิดกระจายเต็มห้องไปหมด แถมมีกระดาษโปรยลงมาใส่หัวอีก พอจะถามอะไรก็มีแสงสว่างขึ้นมาจากพื้น ส่องสว่างจนต้องหลับตา WT* เกิดอะไรขึ้นเนี่ย!?
‘ขอแสดงความยินดีด้วย โชคในการมีชีวิตของเจ้าได้รับการตัดสินแล้ว~’
“อ เอ๊ะ!?”
‘หลังจากนี้เจ้าจะถูกส่งไปยังห้อง [แต่งตัว] ขอให้มีความสุขนะจ๊ะ เลือกอะไรก็เลือกให้ดี ตัดสินใจผิดชีวิตเปลี่ยนเลยน๊า~’
เดี๋ยว ตัดสินอะไร เดี๋ยววววว----------!!!!
วู้ม~!!! ไม่ทันขาดคำแสงสว่างนั่นก็กลืนกินร่างกายของฉันจนไปโผล่ที่ไม่ไม่ทราบได้ เป็นห้องกว้าง บนพื้นใจกลางห้องที่ฉันโผล่มายืนอยู่เป็นวงกลมลายดอกไม้ ประตูหลายบานแต่ละบานมีรูปบนประตูต่างกัน
ประตูบานแรกเป็นรูปกระจก หมายความว่ายังไง?
ประตูบานที่สองเป็นรูปวงแหวนเวทย์ คล้ายในหนังสือการ์ตูนหลายๆเรื่อง
ประตูบานสุดท้ายเป็นอาวุธและเครื่องประดับต่างๆ
น่าแปลกที่ทุกบานยกเว้นบานแรกมีโซ่คล้องไว้ไม่ให้เข้า
จะว่าไป....ทำไมมันคล้ายเกมแต่งตัวสาวน้อยที่เคยเล่นในเว็บเลยอ่ะ!! แต่ประเด็นสำคัญคือทำไมมาโผล่ที่นี่ แอ๊ดดด... นั่นไง ไม่ทันจะคิดอะไรต่อ ประตูบานแรกก็เปิดเหมือนจะสื่อใหฉัน ‘เข้าไปข้างใน’ ซะที
โอเคค่ะ ในเมื่อไม่มีทางเลือก เข้าข้างในก็ได้
เดินตรงเข้าไปในประตูบานแรกโดยไม่สงสัยอะไรต่อ จนกระทั่งก้าวเท้าแล้วเสียววูบนึกว่าตกลงไปข้างล่าง!!
“กรี----!!!!” แล้วก็ถอยกลับอย่างไว!
ใจเสียอยู่ตั้งนานปรากฏว่ามันเป็นพื้นน้ำใส ใสอย่างกับกระจก ทุกย่างก้าวที่เดินเป็นคลื่นระลอกน้ำ โอ๊ย นึกว่าจะดิ่งพสุธาซะแล้ว ใจหนูสั่นไปหมดเลยค่า! ฮืออออ
ทำใจนานกว่าจะก้าวเข้าไปอีกรอบ คราวนี้เดินไปเรื่อยๆ พวกดาวที่ลอยอยู่ในอากาศล่องลอยไปมา ทุกย่างก้าวคลื่นน้ำเริ่มสาดกระเซ็นหมุนขึ้นมารายล้อมตัวฉัน อารมณ์คล้ายอยู่ในนิทานเจ้าหญิงโอเดต เหมือนว่าฉันกำลังจะเปลี่ยนร่างไม่มีผิด!
พวกคลื่นน้ำบางส่วนรวมตัวกันเป็นลูกแก้วหลายลูกลอยตรงหน้า ลูกแก้วลูกแรกส่องสว่างกว่าลูกไหนเลยจับมันทันที
วิ้งค์...!! คราวนี้มีฟองน้ำผุดขึ้นมาจากลูกแก้วนั่น
เพราะฟองน้ำที่ผุดออกมานั่นมีทั้งสัดส่วนร่างกาย สีผิว ทรงคิ้ว ดวงตา ปาก เครื่องสำอางกับหู พอจิ้มสีผิวก็มีฟองน้ำออกมาให้เลือกจะเป็นผิวขาว ผิวแทน หรือผิวสีต่างๆให้เลือกสรร ที่ฉันบอกว่าเหมือนเกมแต่งตัวสาวน้อยไม่ใช่แค่เหมือน แต่เป็นใช่แล้วล่ะ!
“โลกหลังความตายเป็นเกมแต่งตัวเหรอเนี่ย?”
แอบบงงพอควร เอาเถอะ! ตายแล้วก็ไม่มีอะไรจะเสีย แต่งตัวเอาให้สวยสุดๆไปเลยละกัน! ให้มีความสุขก่อนรับโทษการตัดสินสินะ!
ร่างกายเลียนแบบเพื่อร่วมห้องคนหนึ่งที่ค่อนข้างเป็นคนสวย สัดส่วนดี ส่วนหน้าอก...
ฮึ่ย!! แค่คิดก็น่าโมโห ตอนเรียนอยู่โดนเอาไปเปรียบเทียบขนาดตลอด ขอโทษ(อีกเรื่อง)นะยะที่หน้าอกฉันมันแบนน่ะ!! มีนูนนิดๆก็ไม่นับด้วย ไ-อเจ้าพวกผู้ชายสนใจแต่หน้าอกเอ๊ย! ปรับให้มันขนาด C ไปเลย!!
ต่อไปคิ้ว ต้องเรียวสวย ส่วนดวงตา... เห็นมีแต่งหูกับเขาได้ด้วย ลองเป็นพวกต่างเผ่าดีมั้ยนะ? ลองหน่อยละกัน เอาเป็นเผ่าพันธุ์ที่ชอบเล่นเกมบ่อยๆนั่นแหล่ะ อย่างมังกรไม่ก็ปีศาจ ดวงตาก็ต้องน่ารักแต่แฝงความน่ากลัวไว้
ข้างหนึ่งสีแดงเหมือนปีศาจอีกข้างสีทองเหมือนดวงตามังกร
ปากก็อวบอิ่มยิ้มแล้วจะได้สวย
แก้มก็ต้องมีชมพูเลือดฝาดจะได้น่ารักๆ
รอยสักงั้นเหรอ? อืมมม... เอาให้มีใต้ตาทั้งสองข้างละกัน เป็นเส้นขีดๆใต้ตาสองเส้น
ส่วนหูนี่จะเอาแบบยาว... พอลองคิดดูนะ ถ้าเดินแล้วต้องเบียดกันมันจะไปแทงตาแทงใครมั้ยเนี่ย? เอาแบบธรรมดาไปละกัน
แต่งเสร็จลูกแก้วอันหลักที่เชื่อมทั้งหมดหายไป หมายความว่าไม่สามารถกลับไปแก้ได้แล้วงั้นเหรอ นี่ใช้คำเตือนที่เขาบอกรึเปล่านะ ที่ว่าเลือกผิดชีวิตเปลี่ยน.... เอาแล้วไง มันเป็นเกมแต่งตัวธรรมดาๆจริงใช่มั้ย
ไม่ใช่ว่ามีอะไรแฝงหรอกนะ...
แค่คิดก็ขนลุกละ!
ผมด้านหน้าเอาเป็นผมหน้าม้าปอยผมทั้งสองข้างถักเป็นเปียมีโบว์อันเล็กผูกไว้ ส่วนผมด้านหลังฟูๆหน่อยแล้วปล่อยยาวถึงบั้นท้าย
อื้ม! ดูดีขึ้นมาทีเดียวล่ะ!
ลูกแก้วนั่นสลายไปอีกลูก
ต่อไปก็พวกเสื้อผ้ากับเครื่องประดับสินะ ฉันเป็นพวกชอบติดกิ๊บติดผมอยู่แล้วด้วย ไหนๆ มีมั้ยเนี่ย.... เจอละ คล้ายเกล็ดคริสตัลในเกมเลยแฮะ ส่วนเขาเอาเป็นเขาแพะ แล้วก็ปรับเป็นสีเงิน...ดูก็ใช้ได้เลยนะเนี่ย
จนกระทั่งถึงเสื้อผ้า.... ปี๊ง~ ปากกาขนนกโผล่มาตรงหน้า เหมือนจะสื่อว่าให้วาดรูปเสื้อผ้าลงไปตามใจชอบได้
ชิ*หาย ฉันไม่มีความรู้เรื่องแฟชั่นด้วย เอาไงดีเนี่ย! เอ่อออ.... คอเต่า ใช่ ฉันชอบเสื้อคอเต่า! แต่ก็อยากได้กระโปรงเหมือนกัน งั้นเอาเป็นเดรสคอเต่าแขนกุดละกันนะ! ส่วนข้างใน เอาเป็นชุดรัดรูปสีดำละกันอยากลองใส่ดูมานานละ แล้วก็ติดคริสตัลกับไข่มุกลงไป
แต่เอ... ถ้ามีแขนสุดก็นเรียบไปหน่อย ที่รัดแขนสีทองติดแขนเสื้อสีขาวพองตรงข้อมือ
รองเท้าก็เป็นบูทแฟชั่นส้นสูงสีขาวทรงสูง
สวยอ่า สวยสุดๆเลยยย~!
ตัวละครที่สามารถกำหนด ปรับตั้งค่าได้แบบนี้โคตรหลงรักเลย! ถ้าในเกมส่วนใหญ่ที่เล่นมีแบบนี้ก็ดีสิเนี่ย!
<ทำการปรับปรุงร่างกายเสร็จสิ้น>
“? อะไรอ่ะ?” มองซ้ายขวาหาที่มาของเสียง
<ทำการเคลื่อนย้าย>
<ทำการส่งไปยังห้องสื่อกลาง>
วิ้งค์... วู้มม! เมื่อเสียงปริศนาพูดจบ มีน้ำพุ่งขึ้นมาจากพื้นล้อมตัวอีกครั้ง เมื่อน้ำสลายหายไปก็โผล่กลับมาอยู่ตรงวงกลมใจกลางห้องนั่น ประตูสัญลักษณ์กระจกที่เข้าไปเมื่อกี้ถูกล็อก
ประตูบานที่สองก็เปิดให้ทันที ชักเริ่ม...กลัวนิดๆแล้วแฮะ
แต่ทำไงได้ ก็ต้องมีแต่ไปต่อเท่านั้นแหล่ะ!
ประตูบานสองเข้าไปเหมือนห้องเมื่อครู่ไม่มีผิด ต่างกันตรงตรงหน้ามีโต๊ะกับเก้าอี้ตั้งอยู่ และบนโต๊ะนั่นมีกระดาษ 1 ใบกับปากกาขนนก
หมายความว่าไงอ่ะ? ต้องเขียนอะไรงั้นเหรอ?
<
เอกสารยืนยันตัวตนสำหรับความฝันครั้งใหม่
(จงพึงระวัง เขียนหรือวงแล้วไม่สามารถกลับมาแก้ไขได้)
>
“ความฝันครั้งใหม่เหรอ?” พูดแบบนี้มันน่าสงสัยกว่าเดิมอีก นี่สรุปว่าที่ให้แต่งตัวไปก่อนหน้าคือยังไงนิ?
คงจะไม่ได้มาแนวส่งไปต่างโลกใช่มะ!?
.....ไม่หรอกน่า เรื่องเดินทางไปต่างโลกอะไรนั่นก็มีแค่ในการ์ตูนเท่านั้นแหล่ะ คิดไปได้ยังไงกันเนี่ยยัยศศิธาร! แต่ถ้าเป็นจริงขึ้นมาล่ะ..?
ไม่ๆ ไม่มีทางเป็นเรื่องจริงหรอกน่า!
เคลื่อนเก้าอี้ ก่อนลงมือเขียนตอบคำถามพวกนั้น
เอ...ทำไมแต่ละคำถามมันน่าสงสัยจังแฮะ
นอกจากน่าสงสัยมันยัง...
<ชื่อที่ต้องการ • _______>
ชื่อเหรอ อืม... ชื่ออะไรดีล่ะ ‘สโนว์’ ละกัน
<อายุที่ต้องการ • 18 / 25 / (อมตะ)>
ถ้าเป็นอมตะอาจจะได้ทานของอร่อยๆ ได้เจอกับเรื่องน่าสนุกๆเยอะแยะก็ได้
<ถ้าเลือก (อมตะ) และต้องการจบชีวิต จะจบชีวิตอย่างไร?>
อืมมมม... ถ้าจะให้ตายเพราะไม่อยากเป็นอมตะแล้วงั้นเหรอ? นั่นสินะ...
ถ้าตามความฝันตอนยังมีชีวิตอยู่ล่ะก็ อยากจะตายในอ้อมกอดคนรักล่ะมั้ง แบบว่าเหนื่อยกับชีวิตแล้ว หมดหวังแล้ว จู่ๆก็อยากตายแล้วหรือไม่ก็โดนทำร้ายอย่างหนักแล้วไปตายในอ้อมกอดเขาอะไรงี้
อย่างน้อย...ก็ได้อยู่ในอ้อมแขนเขาก่อนจะตายล่ะนะ!
อ่ะ ต้องเขียนแก้ไว้ก่อน ไม่ใช่ว่ามีคนรักกอดปุ๊บแล้วตาย ไม่ใช่นะไม่ใช่!
<จงเขียนพลังพิเศษที่ปรารถนา (มี 2 อย่างแถมให้)>
พลังพิเศษเหรอ? อืมมม... มีเยอะมากไปก็ไม่ดี งั้นเอาแบบเด่นๆละกัน [เวทย์รักษา] นี่แหล่ะที่โคตรจำเป็น! [เวทย์ธาตุ] เผื่อต่อสู้กับคนอื่น [เวทย์ตรวจสอบ] ถ้ากินของติดพิษขึ้นมาเดี๋ยวซวย! แล้วก็พลังพิเศษอันสุดท้าย ความฝันสมัยเด็ก [เสียงเพลง] ไงล่ะ! ไม่ว่าใครก็อยากเป็นดารานักร้องบ้างแหล่ะสมัยเด็กน่ะ!
<หากมีคนรัก อยากได้แบบไหน>
เอ๊ะ นี่คำถามของรายการเกมหาคู่รึเปล่านิ? อยากได้คนรักแบบไหนงั้นเหรอ นั่นสิ...อยากได้ผู้ชายที่แสนวิเศษอย่างคุณพ่อล่ะ!
คุณพ่อของฉันน่ะนะ ถึงแม้ว่าคุณแม่จะมีบุตรยาก ท่านก็ยังไม่ทิ้ง พยายามให้กำลังใจ คอยอยู่เคียงข้างตลอดเวลา เวลาน่ากลัวก็โคตรน่ากลัว แต่ก็น้อยครั้งที่จะเห็นคุณพ่อโกรธ ถึงจะมีสามีในคอมในเกมเยอะ แต่ยังไงคุณพ่อก็เป็นที่ 1 ในดวงใจเลยล่ะ!! แถมยังหล่อสุดๆด้วยนะจะบอกให้!!
เขียนด้วยความอยากและฝันตัวเองทั้งนั้น เก็บกดมานานนนนแล้ว! เขียนระบายจนหมดกระดาษก่อนกลับไปโผล่กลางห้องอีก
จนมาถึงห้องสุดท้าย... เมื่อเข้ามาห้องนี้ค่อนข้างต่างจากสองห้องที่ผ่านมา มันเต็มไปด้วยกองอาวุธวางเรียงรายเต็มไปหมด แถมยังหลากหลายรูปแบบให้เลือกสรร แต่มีระบุไว้ให้เลือกแค่อย่างเดียว
“........”
ประเด็นคือไม่มีอะไรพอดีซักอย่าง จะสวยก็สวยโคตรๆ จะน่ากลัว ก็สยองขวัญขนลุกขนพอง!
เดินเลือกไปเรื่อยเปื่อย สุดท้ายไปสะดุดกับปลอกคอแหวกกลางสีทองอัญมณีสีแดง อืม... เอาเจ้านี่ละกันนะ ดูเรียบสุดแล้วล่ะ หยิบสร้อยนั่นขึ้นมา มันหายไปจากมือและฉันก็ถูกส่งกลับมาที่เดิมอีกครั้ง
ทั้งสามบานสลายหายไป
ในห้องกว้างเหลือแค่ฉันยืนอยู่เพียงลำพังก่อนคลื่นน้ำจะรวมตัวขึ้นมากลายเป็นร่างของชายคนหนึ่ง รายการจากน้ำนั่นทำให้ยากจะเดาได้ว่าหน้าตาอย่างไร
แต่รัศมีรอบกายนั่น คงเป็นพระเจ้า...
‘ขอให้สนุกกับชีวิตใหม่ อย่าลืมทำตามความฝันของเจ้าซะล่ะ’
คำอวยพรของท่านนั่น ร่างกายของฉันเรืองแสง มือเริ่มจางลงจนเห็นว่ามองทะลุพื้นได้ ชีวิตใหม่กำลังจะได้รับในอีกไม่นาน สติพร่ามัว เปลือกตาหนักอึ้ง
ชีวิตใหม่รอบนี้... ฉันจะได้ครอบครัวแสนดีเหมือนคุณพ่อกับคุณแม่ไหมนะ...
ฉันจะไม่โดนถูกตัดสินจากหน้าตาแล้วรึเปล่านะ...
ฉัน...จะได้ทานของอร่อยๆอีกไหมนะ...
อา... ให้ตายเถอะ อยากกินชาบูก่อนจะไปเกิดใหม่จัง...
ไม่นาน..ฉันก็ผล็อยหลับไป...
.
.
.
.
.
ตึ๋ง... น้ำหยดลงแก้มจนแอบสะดุ้งเล็กๆ
สัมผัสแรกคือเย็น
ปรือตามองภาพโดยรอบ เป็นเหมือนโพรงถ้ำขนาดใหญ่ มีแสงสว่าง ชันตัวลุกขึ้นมาจากพื้นที่มีวงแหวนเวทย์ คริสตัลลอยละล่องอยู่รอบตัว
นี่ฉันอยู่ที่ไหน?
จำได้ว่าถูกอวยพรเสร็จก็หมดสติ แถมนี่เป็นถ้ำด้วย นรกเหรอ?
ไม่สิ ดูยังไงก็ไม่ใช่นรกอ่ะ!
ปอยผมสีเงินปกลงมาข้างตัวทำเอาชะงักไปพอควร ยกมือเล่นผมตนเอง ปอยผมซ้ายขวาถักเปีย ผมสีเงินคล้ายกับในตัวละครที่แต่งเล่นนั่นไม่มีผิด มองร่างกาย หน้าอกคัพ C ชุดเดรสคอเต่าทับชุดรัดรูปสีดำ รองเท้านั่น กิ๊บติดผม แถมสร้อยนี่อีก...
“ไม่จริงน่า....!!!”
รีบลุกขึ้นยืน หมายจะหากระจก แต่เจ้าคริสตัลขนาดใหญ่ลอยรอบตัวสะท้อนจนเห็นได้อย่างชัดเจน
ฉัน...กลายเป็นตัวละครผู้หญิงนั่นไปแล้ว!!!!!!!!
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ปล.ที่นางเอ่ยถึงอาหารหมดนั้นเรากะอยากกินเหมือนกันเลย T^T หิวเลยคะ