คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : เมื่อต้องเปิดเผย
ริมฝีปากบางเม้มแน่นหวังเพื่อหวังให้ความเจ็บปวดนี้จะช่วยให้ลืมความเจ็บปวดในใจลงได้ ดวงเนตรสีเขียวมรกตเบือนหลบภาพที่ฝั่งตรงข้ามของโต๊ะ
ภาพที่โรเวนกำลังทิ้งตัวลงนั่งข้างๆเฟรินอย่างอารมณ์ดี...
“อ้าว วิเวียน หวัดดีฮะ”
พี่หญิงของเธอทักทายเสียงใสมาจากฝั่งตรงข้าม ... พี่หญิงลืมไปแล้วหรือไง ... ว่าหญิงคิดอย่างไรกับเจ้าชายโรเวน
“เพคะ เจ้าหญิงเฟลิโอน่า”
เสียงตอบกลับเย็นเยียบ ทำให้เฟรินสะดุ้งเฮือก ก่อนจะหัวเราะแห้งๆ
“ง่า...วิเวียนไปโกรธใครมาครับ”
วิเวียนได้แต่หลุบตาลงต่ำ ไม่ตอบอะไร เหมือนมีก้อนอะไรสักอย่างแล่นมาจุกอยู่ที่คอจนพูดอะไรไม่ออก น้ำลายก็พาลกลืนยากลงทุกที
หลังจากก้มหน้าลงมองจานไปพักใหญ่ๆ เสียงทุ้มนุ่มก็เอ่ยถามขึ้น เสียงที่เธอเฝ้าแสวงหามานาน
“ถวายบังคม สมเด็จพระจักรพรรดินี ไม่ทราบฝ่าบาทประชวรหรือกระหม่อม หม่อมฉันไม่เห็นฝ่าบาทเจริญอาหารเลย”
ทิฐิทำให้เธอก้มหน้างุดอยู่พักหนึ่ง อย่างน้อยเจ้าพี่ก็ยังเป็นห่วงหญิงอยู่... แต่เมื่อนานเข้าความอยากรู้ก็แล่นปราดเข้ามา อยากเห็นว่าตอนนี้เขาสบายดีไหม มีความสุขหรือเปล่า...
ดวงหน้างามเงยขึ้นอย่างแช่มช้า ก็นัยน์เนตรคู่งามจะเบิกกว้างอย่างไม่เชื่อสายตา
เจ้าชายโรเวนที่ใครๆก็เห็นว่าเป็นคนที่ถือหน้าที่มาเหนือสิ่งใด และยังใส่หน้ากากราชาอยู่ตลอดเวลา แม้จะโปรยรอยยิ้มทรงเสน่ห์ไปทั่ว แต่ไม่เคยเลยที่เขาจะเอาใจหญิงงามคนใด
ดวงหน้าคมเผยรอยยิ้มกว้างอย่างชอบใจขณะกำลังตักอาหารใส่ลงบนจานของคนข้างๆ ก่อนจะตักอาหารขึ้นจากจานแล้วพยายามจะป้อนใส่ปากเฟริน ที่นั่งอยู่ข้างๆ
ดวงหน้านวลขึ้นสีแดงระเรื่อขึ้นทันใด เฟรินกล่าวปฏิเสธเบาๆแต่โรเวนก็หัวเราะชอบใจแล้วคะยั้นคะยอจะป้อนให้ได้
“ง่า..คนอยู่เยอะแยะครับ”
“ไม่เป็นไรน่า”
ทำไมกัน ทั้งๆที่เมื่อก่อน เจ้าพี่ไม่เคยแสดงอาการแม้ครั้งเดียวว่าสนใจพี่หญิง หญิงจะได้ตัดใจเสียแต่ตรงนั้น ทำไมกัน
วิเวียนผุดลุกขึ้นจากโต๊ะเสวยทันที ก่อนจะเอ่ยลาเบาๆแล้วรีบรุดออกจากห้องไป
นัยน์ตาคู่งามก็ร้อนผ่าวประหลาด ขณะที่ร่างบางรีบวิ่งออกจากห้องอย่างรวดเร็ว ขอแค่ออกไปให้ไกลจากที่นี่ ไกลจากเขาคนนั้น..
“วิเวียน!”
เฟรินอุทานขึ้นเมื่อวิเวียนวิ่งออกนอกห้องไป ก่อนจะรีบวิ่งตามออกไปทันที
หยาดน้ำอุ่นๆก็ค่อยๆไหลออกมาจากดวงตาคู่งามเป็นสาย วิเวียนทิ้งตัวลงบนโซฟาที่หน้าหอสมุดแห่งเอดินเบิร์ก แล้วสะอื้นเบาๆ
เฟรินที่วิ่งตามไล่หลังมาชะลอฝีเท้าลง แล้วค่อยๆเดินไปหยุดที่ด้านหลังของวิเวียนที่ยังคงนั่งลงกับพื้นแล้วสะอื้นเป็นบ้าเป็นหลัง
“วิเวียน”
เฟรินครางเรียกเบาๆ ทำให้ร่างบางที่นั่งร้องไห้อยู่สะดุ้งขึ้นทันที วิเวียนหันขวับมาทางเจ้าของเสียงนัยน์ตางามบวมแดงและยังเปรอะไปด้วยคราบน้ำตา
“พี่หญิงไม่ต้องมาสนใจหญิง”
“ทำไม วิเวียนเป็นอะไร นี่มันเกิดอะไรขึ้นผมงงไปหมดแล้ว”
“พี่หญิงก็ควรจะรู้อยู่แก่ใจ”
วิเวียนตัดพ้อเบาๆ แล้วเริ่มสะอื้นต่อจนร่างๆทั้งร่างสั่นสะท้าน เฟรินทรุดตัวลงนั่งข้างๆวิเวียนแล้วค่อยๆเอื้อมมือไปแตะพักตร์ขององค์จักรพรรดินีอย่างถือวิสาสะ
วิเวียนปัดมือของเฟรินออกทันที ทำให้เฟรินส่ายหน้าเบาๆอย่างไม่เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้น
“เฟ...” อีกเสียงดังมาแต่ไกล ทำให้ทั้งสองหันขวับไปตามต้นเสียงทันที แล้วร่างสูงก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้า “...ริน”
“วิเวียนเป็นอะไรก็ไม่รู้ครับ พี่โรเวน พี่ลองมาดูหน่อย”
“หญิงเป็นบ้า ไม่ต้องมาสนใจ”
วิเวียนตวาดลั่น ทำให้โรเวนจนใจต้องอธิบาย ร่างสูงถอนหายใจยาวอย่างเหนื่อยหน่ายใจ
“คือ...เรื่องมันเป็นอย่างนี้นะ ทั้งสองคนค่อยๆฟังดีๆ”
ขอโทษจริงๆนะคะ ไม่ได้อัพตั้ง2อาทิตย์ TT____________TT"
ข้าน้อยยอมรับผิดแต่โดยดี
ความคิดเห็น