Yaoi @@ รักรั่วๆ..พรต&รัน

ลำดับตอนที่ #9 : Part 9

หลังโดนเบิดกบาล ผมอาศัยอาหารสุขภาพอุดมด้วยผักหลายชนิด พืชสมุนไพรพื้นบ้านล้วนมีประโยชน์ทานกับแหนมเนืองบำรุงสมอง ของโปรดตะเกียงเขาล่ะ สั่งปอเปี๊ยะสด กุ้งพันอ้อย ฯลฯ ออร์เดอร์ตะเกียงล้วน เสิร์ฟเต็มโต๊ะลานตาไปหมด แดกซะพุงกาง..
 น่าแปลกตะเกียงกินพริกขี้หนูสดได้หน้าตาย กินเผ็ดเก่งเมื่อไหร่วะ! ได้คำตอบจากเจ้าตัว เริ่มกินมาสองเดือน จู่ๆ อยากกินเผ็ด ผมวิเคราะห์เป็นการส่วนตัว ‘ตะเกียงมีแววจะท้อง’ เผลอหลุดปากปุ๊บ! โดนถีบใต้โต๊ะรุมประชาทัณฑ์ พูดห่าไรพวกมันลงความเห็น ‘ผมรั่ว’ กรรมของวรพรตวุ้ย!
 ออกจากร้าน พาไอ้โต๋กับตะเกียงไปไหว้พ่อแม่ คุณนายเจอตะเกียงลูบหัวลูบหลังดั่งลูกรัก หลงตะเกียงไม่ต่างบ้านอื่น ยอมรับน้องมันน่ารักจนใครอดเอ็นดูไม่ได้
 พ่อถามถึงบรรดาพ่อแม่ไอ้โต๋กับตะเกียง ชื่นชมธุรกิจส่งออกของมันอย่างถูกคอ ไอ้นี่พออยู่กับผู้ใหญ่ความคิดความอ่านบวกมาดนิ่งหน้าหล่อทำให้มันดูดีมีภาษี เห็นแล้วอยากถลกหนังหน้าชะมัด พวกผู้ใหญ่พากันพูด  มันคือคนรุ่นใหม่หาตัวเปรียบยากซะงั้น..จิ๊!
 อยู่คุยกับพวกท่านไม่นาน ผมกับไอ้รันจำต้องแวะเข้าบริษัท ไอ้โต๋กับตะเกียงเลยติดรถมาด้วยอย่างช่วยไม่ได้ คุณสมศรีโทรบอกน้องพลัสหน้ามลคนหน้าใส กับอาร์ตตัวแม่รอปรึกษาเรื่องงาน มีความจำเป็นต้องสรุปในวันนี้ เธอจะได้แพลนตัวเอง ไอ้รันเห็นเวลามีไม่ถึงอาทิตย์ กังวลงานเสร็จไม่ทันไปญี่ปุ่น เลยรับปากแวะเข้าไปคุยด้วย เป็นที่มาให้พวกเราสี่คนโผล่หัวมาอยู่บริษัท ในห้องทำงานมันอย่างไม่มีทางเลี่ยง
 “เชิญ..คุณคิม” หลังแนะนำตัว ไอ้รันเปิดโอกาสให้นักเพ้นท์คนเก่งพูดทันที..เพื่อไม่ให้เสียเวลา
 “งานไม่มีปัญหาฉันรับทำ ประเด็นกลัวไม่มีสมาธิหากต้องเพ้นท์ที่นี่ นอกเสียจากคุณมีห้องส่วนตัวให้ ไม่เกิน 3 วัน ฉันส่งมอบงานได้ งานชิ้นนี้ความยากต้องระวังเป็นพิเศษ งานจิวเวลรี่รายละเอียดมาก อีกอย่างขนาดไม่ใหญ่ใช้พื้นที่บังคับ จำเป็นต้องมีเวลาทำพอสมควร” เธออธิบาย
 “เรื่องนั้นไม่มีปัญหา ผมให้เลขาจัดห้องให้คุณทำงานได้ ตัดความกังวลได้เลยครับ” ผมแทรก อำนาจสิทธิ์ขาดยังคงเป็นผมตัดสินใจ เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องรอปรึกษา เราต่างเห็นตรงกันว่าต้องใช้เธอ
 “ถ้างั้นพรุ่งนี้ฉันเริ่มงาน ค่าจ้างหนึ่งแสน” ไม่แพง เทียบกับเนื้องานและฝีมือที่ต้องใช้ความสามารถเป็นกรณีพิเศษล่ะก็
 “ตกลง..ตามนั้น” เด็กพลัสมองไอ้รันตาเยิ้ม มีชำเลืองไอ้โต๋เป็นระยะ คงอึ้งความหล่อของมันเข้าจังๆ มองความสัมพันธ์ของตะเกียงกับไอ้หล่อเทพออกแน่ ไอ้โต๋เล่นแขนโอบไหล่คนรักไม่ห่าง แสดงความเป็นเจ้าของขนาดนั้น พลัสได้แต่หน้านิ่ง ไม่กล้าสำรวจมันมาก สนใจไอ้รันจริงจังซะงั้น หรือกูต้องแสดงความเป็นเจ้าของบ้างวะ!
 “เสร็จธุระแล้ว ขอโทษที่ต้องรบกวน” เธอแสดงมารยาทที่ดี ฟังดูเอาแต่ใจไม่น้อย ไม่ติดง้อฝีมือกันล่ะก็ ผมไม่ข้องเกี่ยวด้วยแน่ พวกติสแตกมีโลกส่วนตัวสูง โดยเฉพาะอาร์ตตัวแม่อย่างเธอเนี่ยะ
 “เชิญครับ” ไอ้รันตัดการสนทนา ก่อนทั้งคู่ขอตัวกลับ แอบเห็นหางตาอาวรณ์ไอ้น้องพลัสมีส่งให้ไอ้รัน เฮ้อ!..แฟนกูแม่งเสน่ห์แรงได้อีก
 “หึหึ! ทำท่าไหน เด็กมองตาละห้อย” น้าน! ไอ้โต๋มันยังดูออก
 “ไม่ได้ทำสักท่า แตะตัวยังไม่เคย” ไอ้รันกวนตีน..ห่า
 “พี่รันคงสเป็กมั้ง คนชอบไม่มีเหตุผลหรอก พี่โต๋ใช่ว่าไม่มี คนงานในไร่ไม่รู้เท่าไหร่ ไม่นับลูกค้าสาวอีกโขยง ยังมีหน้าแหย่พี่รัน” ตะเกียงขายไอ้หล่อเว้ยเฮ้ย!
 “แล้วพี่สนใจไหมหืม ว่าแต่พี่ เราเองห่างตาเป็นไม่ได้ หัวงูป้อประจำ” พอกันทั้งคู่ มึงเล่นหน้าตาเทพขนาดนั้น ไม่มีคนปิ๊งคงประหลาด
 “พอเหอะ! กูสรุปพวกมึงหน้าตาดี ย่อมมีชะนี กระซู่ กูปรี ลิงเผาะเกาะแกะเป็นของธรรมดา ทำใจยอมรับอย่างสงบ..อาเมน”
 “อาเมนพ่องมึง” ไอ้รันแหวทันควัน
 “กูผิดอะไรวะ” เบรกตลอด..ห่านิ
 “มึงเป็นพุทธ อาเมนทำเหี้ย” เหตุผลของมัน
 “เหรอ...สมควรสาธุ” ประชดซ้า..
 “แล้วมึงใช้ถูกไหม..หืม” มันหน้านิ่งเสียงเรียบ..จ้องผมเขม็ง
 “สาธุใช้รับพรโว้ย! นี่กูเป็นคนกล่าว พวกมึงดิสมควรสาธุ..อาเมนถูกต้องแล้ว บทจบของคนพูด ดีแค่ไหนกูไม่บอก..ลุงเมน” เอาดิ! พูดลุงเมน ป้าเมนมึงค่อยหงุดหงิด..ห่า
 “ฮะฮ่าๆ..พี่พรตพูดถูก..ฮะฮ่าๆ” ตะเกียงสุดสวยสนับสนุนเว้ย! ผมยิ้มแก้มแตก ไอ้หล่อโต๋กลั้นขำใหญ่
 “ช่ายยย!..พี่ใช้ถูกเนอะ” ผมยิ้มให้น้องอย่างหาพวก
 “อืม..ดีไม่บอกลุงเมน..กร๊าก!!!” กรรม! ชมแหม่บๆ อุตส่าห์คิดว่าพวกเดียวกัน..คนสวยร้ายใช่เล่น กัดผมหน้าทะเล้น
 “ประสาทแดก โต๋กลับ..สองทุ่มไปดริ๊ง” ไอ้รันตัดบท พยักหน้าชวนเพื่อนเลิฟ ไอ้หล่อไหล่สั่นกอดเมียลุก เวร!..ว่ากูรั่วตลอด เอ๋?..หรือกูรั่ววะ!
 “ห้องมึง กูให้แม่บ้านจัดเรียบร้อย” ผมพามันมาห้องพัก ชั้นเดียวกับห้องผมแหละ แต่คนละฝั่ง
 “ขอบใจว่ะ” ไอ้โต๋บอก เมียสุดสวยมันเปิดประตูก้าวเข้าไปก่อน ผมกับไอ้โต๋ตามไปติดๆ ปล่อยไอ้รันสั่งงานคนใช้ตามลำพัง
 “จัดเหมือนเดิม ตะเกียงชอบ” น้องชม ห้องนี้พวกมันมาพักบ่อย เวลาแวะหาพวกผมก็ให้พักห้องนี้
 “คืนนี้อย่าทำเสียง..ออดแอดเชียวล่ะ..พี่พรตขอร้อง” อดแซวไม่ได้
 “พ่องมึง..เชี้ย” ห่าโต๋ด่าอีก ตะเกียงหน้าแดงเถือก
 “ฮะฮ่าๆๆ จะออดจะแอดตามสบาย กูล้อเล่นนน!!” พูดจบเผ่นให้ไว ส้นตีนไอ้โต๋มันกระดิกแล้ว ก่อนจะโดนมันยันเปรี้ยงเข้าให้ โทษฐานแซวเมียมันให้อาย คนบ้าไรสวยไม่สร่าง..มิน่าห่าโต๋หวงไม่ยอมให้คลาดสายตา
 “เป็นเหี้ยไรยิ้มหน้าบาน” ไอ้รันทักหลังผมเดินเข้าห้อง มันกำลังถอดเสื้อเตรียมอาบน้ำ
 “กูมีความสุข แหย่ตะเกียงอาย แม่ง!..หน้าแดงเป็นเชอร์รี่เลยมึง น่ารักฉิบหาย คนอะไรไม่มีร่องรอยแก่สักแอะ! หรือตะเกียงเล่นมนต์ดำรัน” อดนึกไม่ได้ พวกเล่นคุณไสยบ้างครั้งสามารถดูแลตัวเองให้เป็นอมตะได้ ดูอย่างกรองกุมภ์เธอยังสามารถแอ๊บเป็นเด็ก ม. ต้น
 “ประสาท..น้องมันไม่ใช่คนเครียด ถึงดูสดใสไม่เปลี่ยน” ความเห็นของกุนซือเทพ
 “โด่! กูก็คนอารมณ์ดี ไม่ยักขบเผาะเหมือนสมัยรุ่น” ผมเถียงใจขาด หากไอ้รันมันใช้ตรรกะข้อนี้เป็นตัวตัดสินล่ะก็
 “เลิกบ้า..พรต มึงอารมณ์ดีเกินไง หัวเราะจนตีนกาเหยียบหน้า คงสดใสขบเผาะหรอก..ควาย”  อ้าว! ด่ากูอีก
 “ควายนั่นมึงโว้ย!..จาดง้าว! กาที่ไหนเหยียบหน้าพญาเหยี่ยว กูมีรอยเพราะมึงต่างหาก ล่อกูบ่อยจัด 12 ปี มึงทำลายสถิติกินเนสบุ๊คแล้วไอ้ห่า หน้ากูมีรอยเพราะกูครางให้มึงกระแทก สภาพหน้าบิดเบี้ยวถึงได้เป็นรอยไง..สัด” ใส่ไม่ยั้งครับ มันอ้าปากเหวอเจอไม้เด็ดตอกหงายเงิบเข้าจังๆ
 “พรต..มึงนี่..แม่ง” พูดแค่นั้น แล้วมันก็ส่ายหัวเดินหนีเข้าห้องน้ำด้วยท่าทางเอือมระอา แต่ผมกลับปากฉีกยิ้มกว้างทันควัน ถึงขั้นกำมือกระชากเข้าหาตัวแล้วส่งเสียง
 “เยส!!!!..” กูสามารถทำไอ้รันแพ้ราบคาบ ทำแต้มวุ้ย! ต้องรีบบันทึก มีไม่มากครั้งที่ผมกำชัยชนะ ครั้งนี้คือหนึ่งในนั้น..ฮิ้วววว!!..ไอ้รันตายสนิท..ว้าว! วรพรตสามารถมาก...กร๊ากกก!!!
 “พวกมึงไปนั่งโต๊ะก่อน เดี๋ยวกูตามไป” ผมบอกหลังพวกเรามาท่องราตรีผับหรูแห่งหนึ่ง เลขาคนเก่งไอ้รันโทรจองโต๊ะให้เรียบร้อย
 “ไปไหน” ไอ้กุนซือถาม
 “ไปเยี่ยว” อยากรู้กูก็บอก อั้นตั้งแต่อยู่ในรถ
 “อืม” พอได้คำตอบ มันก็พาไอ้โต๋กับตะเกียงไปยังมุมพิเศษ ส่วนผมรีบปลีกตัวมาหาความสบายยัง ‘สุขา’
 “อืมมม..สุดยอด” เย็ดเป็ด! ไอ้เหี้ยข้างๆ ชะโงกดูปิกกะจู้กู..แถมผิวปากหวือ แล้วพูดออกมาอีก ผมถลึงตาใส่ไอ้ควายที่ไร้มารยาท
 “หน้าตาหล่อเว่อร์ ว้าว! ครบเครื่องแบบนี้หาได้ยาก ชื่ออะไรครับ” ถามชื่อผมเฉย ไม่ได้สำเหนียกว่ากูกำลังหงุดหงิด ผมไม่สนใจตั้งหน้ายิงกระสุนน้ำเบ่งให้เสร็จไวๆ ค่อยสะบัดหัวเหยี่ยวกูเก็บ อุตส่าห์มือปิดให้พ้นจากสายตาโลมเลียอย่างไร้มารยาทของไอ้เหี้ยหน้าขาว
 “ปิดไม่มิด แม่เจ้า! นี่ขนาดไม่ตื่น” มันตามมายืนล้างมือข้างผมอีก ผมเหล่ตามองอย่างไม่สบอารมณ์บอกโจ่งแจ้ง กูไม่ต้องการเสวนากับมึง
 “มากับใครครับ” ยังด้านอีก ผมหันเผชิญหน้าตรงๆ ใช้สายตากวนสุดติ่งให้มัน ตัวมันเล็กกว่าผม หน้าขาวตาวิ้งค์ๆ บอกให้รู้เกย์สาวหวังให้กูเสียบอะดิ..ระยำ!
 “อย่ามองผมแบบนี้สิครับ ตาคมเข้มของคุณทำผมแทบละลายแล้ว” ห่า!..กูทำถึงขนาดนี้ยังต่อยอดอีก พวกที่เข้ามาใช้พื้นที่ในห้องน้ำเริ่มให้ความสนใจ ชำเลืองเราอย่างสงสัย สาละวนทำธุระส่วนตัวไปด้วย
 “ขอเบอร์โทรได้เปล่า ผมเลี้ยงเหล้าเอาไหม” อวดรวยอีก มาถึงขั้นนี้คงต้องใช้ไม้ตาย หลังทำสีหน้าแววตาแล้วมันไม่รู้สึก ว่าผมรังเกียจนิสัยตั้งแต่แรกที่แอบดูปิกกะจู้ผมแล้ว
 “ต๊ายยย!! อีดอก มึงจะขอเบอร์กูทำเหี้ยอะไร กูไม่นิยมตีฉิ่งดนตรีไทยกับมึงนะอีนี่ กูชอบแมนๆ แต๋วอย่างมึงกูไม่เอา จะใช้ของปลอมสองหัวทอยตูดกันเล่นเหรอ..อีสัด!” จากนั้นผมก็สะบัดหน้าค้อนควับ เดินบิดตูดจากมา ท่ามกลางลูกตาถลนอ้าปากพะงาบๆ ของมันแหละ เสียงหัวเราะฮากระจายของผู้ร่วมอยู่ในเหตุการณ์ดังตามหลังให้ได้ยิน
 เกย์ระยำ เสียสถาบันเพราะคนประเภทมัน เกย์ที่ดีพลอยเสียชื่อ บังอาจทำให้กูอัญเชิญผีแต๋วสิงร่าง ฉิบหาย! ไม่เล่นไม้นี้คงตอแยไม่เลิก..อร๊ากกกก!! กูทำไปได้ไง อยากอ้วกตัวเองชะมัด ทำไปแล้วถึงคิดได้ ไอ้สนุกก็โอเคอยู่หรอก ที่เห็นอาการมันเหมือนร่วมรายการขนหัวลุกยามดึกจังๆ ชนิดช็อคตาแตกไปเรียบร้อย ขืนไอ้รันรู้เอาหน้าไปมุดไว้ไหน เรื่องนี้ต้องเก็บงำเป็นความลับสุดชีวิต เสียหายหมดวรพรต..อร๊ากกกก!!
 กลับมาถึงโต๊ะ ทำไมคนมันนั่งเต็มเลยว่ะ หรือกูมาผิดจุด ไม่น่าใช่โต๊ะนี้ที่เราจองนี่หว่า เข้าไปใกล้ๆ ถึงกับอึ้งตาค้าง
 “ไอ้..ไอ้..ไอ้เหี้ย..เห็บหมา” ผมชี้นิ้วกราด ด่ารวดเดียว
 “ฮะฮ่าๆๆ..เซอร์ไพรส์..ไอ้รั่ว” ประสานเสียงพร้อมเพรียงกันเลย
 “พ่องมึง..เล่นเหี้ยไร ไหนบอกไม่ว่างวะ ไอ้นั่นติดธุระ ไอ้นี่มาไม่ได้ พวกมึงรวมหัวกันหลอกกูใช่ไหม” แม่ง! เซอร์ไพรส์มันอีกเรื่อง กำลังโมโห ผมเป็นคนติดต่อพวกมัน กะเซอร์ไพรส์ไอ้โต๋ ตะเกียง รวมไอ้รันด้วย ปฏิบัติการลับนี้ ไม่ได้แพร่งพรายให้มันรู้..ให้ตาย
 ไอ้โต๋ยืนยันเลื่อนวัน ผมคอนเฟิร์มพวกมันไม่มีใครรับปากสักคน ต่างอ้างกะทันหันมาไม่ได้  ไอ้วิน ไอ้ต้าร์ยังไม่เท่าไหร่เพราะเคยรับปากว่าจะมาในรอบแรก แต่ไอ้หน่อง ไอ้ชัดโผล่หัวมายังไง ยังมีไอ้บอมย์ ไอ้โทนี่  ไอ้กาน...ควายเอร้ยย!!! พวกเหี้ยเล่นอะไรกันเนี่ยะ
 “หึหึ! มึงถามผัวมึงเอง เรื่องนี้พวกกูไม่เกี่ยว ไอ้รันคนเดียวล้วนๆ ไปเคลียร์กันเอง..พรต” ไอ้วินโบกมือให้เหยงๆ ผมหันไปหาต้นเรื่องทันควัน  ไอ้ฉิบหาย..นั่งหน้าหล่อไม่รู้ร้อนรู้หนาว มองผมมีเลิกคิ้วข้างเดียวให้อีก ประมาณว่า..มึงมีปัญหาป่ะ!
 “ทำไมมึงไม่บอกกู..หา” อยากจะบีบคอมันชะมัด
 “บอกก็ไม่เซอร์ไพรส์สิ  มึงชอบเซอร์ไพรส์ไม่ใช่..หืม” ฟังมันย้อน
 “พ่องมึง..กูกะเซอร์ไพรสไอ้โต๋ ตะเกียง ไม่ใช่ตัวเอง” ผมโวยครับ
 “ทุกคนลงความเห็น เซอร์ไพรส์ไอ้โต๋ไม่เร้าใจเท่ามึง..โทษกูไม่ได้ว่ะ” โห!..มึงผัวกูจริงป่ะ ลอยหน้าลอยตากวนตีนได้หน้าถีบฉิบหาย
 “ไอ้รัน..มึงนะมึง รวมหัวพวกมันแกล้งกู..สัด” ผมหัวฟัดหัวเหวี่ยงหลังพวกเหี้ยแต่ละคนหัวเราะไหล่สั่น กูเป็นโจ๊กให้พวกมึงแกล้งซะสนุกสุนทรีกันพร้อมหน้า
 “เอาน่า..มึงหงุดหงิดทำไม พวกกูมาพร้อมหน้า หาได้ไม่ง่ายนะที่มารวมตัวกันแบบนี้ กูหาตัวเครื่องบินให้วุ่นเชียว” ไอ้บอมย์ยักษ์รีบออกตัว
 “กูโมโหโว้ย! พวกมึงมันหมา..” กูพาลแหละ
 “อ้าว! ระยำแล้ว กูสิงห์เหอะ..ก๊วนเก่ามึงเหยี่ยวไม่ใช่ ไอ้วิน ไอ้ต้าร์ ลูกพี่มึงลดระดับเป็นหมาแล้ว” ไอ้บอมย์ระยำ หันไปพยักเพยิดใส่ไอ้วิน  ไอ้ต้าร์ แต่ละคนหัวเราะท้องแข็ง
 “ห่าพรต..กูเหยี่ยว หรือมึงคิดตั้งแก๊งใหม่เป็นหมา กูขอบายคนแรก หาพลพรรคใหม่เหอะ พวกมึงล่ะเอากับมันไหม ไอ้ชัด ไอ้หน่อง” ไอ้เหี้ยต้าร์ ไอ้เพื่อนระยำ
 “บรื๋อออ!!! กูไม่เอาวะ ฮะฮ่าๆๆ” แล้วพวกแม่งก็พร้อมใจกันส่ายหัวพรืด! ก่อนพากันหัวเราะประสานเสียงปิดท้ายเป็นที่ครื้นเคร้ง..เออพวกมึงสนุกที่ได้แกล้งกู บัญชีนี้กูขอบันทึกไว้ก่อน ไอ้รันมึงนะมึง ผัวเฮงซวย! หลอกกูหน้าตาย อารมณ์ดีใจที่ได้แต้มมันตอนหัวค่ำ หายเป็นปลิดทิ้งหลังโดนมันทำแต้มทิ้งโด่งไม่เห็นฝุ่น เจตนากูติดต่อพวกมึงเซอร์ไพรส์ไอ้โต๋กับตะเกียง ไม่คิดไม่ฝันไอ้บอมย์ ไอ้โทนี่ ไอ้กาน ยังอุตส่าห์บินมากันได้ มันเกินไปแล้ว เกินไปแล้วพวกมึง กูไม่ไหวจะทน ขอเตะแม่งให้หายแค้นคนละทีสองที ว่าแล้วผมก็กระโจนเข้าหาไอ้รันคนแรก ก่อนคนที่เหลือจะแตกฮือ..ลุกกันกระจาย เผ่นกันคนละมุม พาคนโต๊ะใกล้ๆ แตกตื่นตามระเบียบ คิดว่ากลุ่มเรามีเรื่องชกต่อยเป็นที่เรียบร้อย หารู้ไม่ พวกเราเพื่อนรัก เพื่อนตายกันต่างหาก..ฮ่าๆๆๆ
  หลังสงครามขนาดย่อมยุติ เพื่อลดความแตกตื่นไม่ให้นักเที่ยวตกใจ คิดว่ามีเรื่องชกต่อยจริงๆ บรรยากาศกลับสู่ปกติ เข้าสู่กระบวนการกระดกแก้วชน เนื่องในโอกาสรวมหัวกันพร้อมหน้า นึกถึงวันคืนเก่าๆ ที่พวกเราร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาสมัยตอนเรียน ม.ปลาย
 “โต๋ให้ตะเกียงดื่มสิว้า!!” ผมท้วงไอ้หล่อเทพ มันให้ตะเกียงแดกโค้ก
 “ขนมขบเคี้ยวกับโค้ก..โอเคแล้วน่า” น้าน! ฟังมัน
 “เฮ้ย! บรรยากาศรำลึกวันวาน ให้น้องมันเฮฮาหน่อย” ผมยังเซ้าซี้ไม่เลิก ท่ามกลางสายตาเพื่อนๆ พากันมองไอ้โต๋เป็นเชิงให้มันอนุญาตด้วย
 “พี่โต๋..ตะเกียงกินสปายเอาก็ได้” น้องก็อ้อนมันอีกคน
 “เราไม่เหมือนชาวบ้านเค้า” ง่า! ไอ้หล่อมันไม่ยอม
 “เอาน่าคนอื่นที่ไหน อย่างน้อยมีแต่พวกกูทั้งนั้น” ไอ้ยักษ์บอมย์ออกปากช่วยอีกแรง มาแบบนี้จะให้คนสวยในกลุ่มกระดกโค้กกับเม็ดมะม่วงทอดดูยังไงอยู่ ตะเกียงใช่เด็กแล้ว..ห่าโต๋ทำเหมือนน้องมันอายุ 14 ขวบ
 “กูเห็นด้วย”  ไอ้กุนซือเทพหน้านิ่ง สารมีผมร่วมด้วยช่วยกัน ก่อนจะสนับสนุนด้วยเสียงพลพรรค ไอ้กาน ไอ้โทนี่ ไอ้วิน ไอ้ชัด ไอ้ต้าร์ ไอ้หน่อง เสริมอีกแรง แกมบังคับไอ้หล่อเทพบุตรมันกลายๆ
 “เอาน่าโต๋..ฟรีเดย์หน่อยพวก” สุดท้ายไอ้หล่อก็ทนลูกรบเร้าของบรรดาผองเพื่อนไม่ไหว
 “ห้ามเกิน 2 ขวด ตกลงไหม” มีเงื่อนไขต่างหาก คนสวยหน้ามุ่ยส่งสายตาขอความช่วยเหลือมาที่ผม น้องคงเห็นผมต้นคิดน่าจะต่อรองให้ได้
 “ 4 ขวดดิ สองขวดแค่แมวดม” ผมช่วยตามที่เจ้าตัวเค้าส่งซิก
 “กูให้ 2 ขวด งั้นไม่ต้องกิน” เสียงเข้มมาเชียว ดุขนาดนี้โชคดีกูไม่เป็นเมียมัน บรื๋อ!! น่ากลัวฉิบหาย ยืนกรานหนักแน่น เลยได้แต่ส่งสายตาบอกตะเกียง ‘พี่ช่วยแล้วไม่สำมะเร็จ’ วุ้ย! บทไอ้โต๋เอาจริงใครกล้าหือมั่งวะ กูกลัว..สิงห์พิโรธโกรธังของมัน..เยร้ยยย!!
 “จิ๊!” น้องจิ๊ปากยอมรับเงื่อนไขอย่างไม่มีทางเลือก ก่อนจะอดแดก
 “ขอสปาย 2 ขวด” สารมีหน้าเข้ม หล่อลากจนอยากถลกหนังหัว จัดการให้ไอ้บอมย์เรียกบริกรมาดำเนินการ
 “มึง! ทำไมมันหวงขนาดนั้นวะ..ทำยังกับตะเกียงยังเด็ก จบเมืองนอกเมืองนาทำงานขนาดนี้ ดันประคบประหงมปานไข่ในหำ” แอบกระซิบกับไอ้บอมย์เบาๆ หลังมันสั่งสปายให้ตะเกียงเรียบร้อย พวกที่เหลือสนใจถามไถ่วิถีชีวิตแลกเปลี่ยนกันอย่างออกรส ไอ้รันคุยกับไอ้โทนี่ ไอ้กานไม่มีใครสนใจผมกับไอ้ยักษ์หล่อกระซิบอะไรกันอยู่
 “ตะเกียงเมาแล้วอ้อน ไอ้โต๋มันหวงไม่อยากให้เมียอ้อนใคร แม้แต่เพื่อนมันก็ไม่ปล่อย ไอ้นี่ฝังใจเพื่อนในกลุ่มเคยชอบเมียมัน ให้ไว้ใจก็หวง” คำตอบไอ้ยักษ์หล่อถึงบางอ้อ นึกถึงงานเลี้ยงฉลองความสำเร็จกีฬาสี ข่าวตะเกียงเมาสปายอ้อนคนทั้งโต๊ะ จนไอ้หล่อต้องพากลับแต่หัววัน มันถึงหวงนัก จะว่าไปก็สมควร แม่ง! คนอะไรน่ารักไม่มีเปลี่ยน เสน่ห์เป็นกอง ยิ่งอยู่ท่ามกลางหนุ่มบึกร่างถึกแวดล้อมด้วย ความขาวโอโม่สว่างโร่บวกหน้าตาอย่างกับหงษ์กลางฝูงหมา สมควรไอ้โต๋จะขนาบ..แทบอุ้มเมียมันนั่งตักเชียวล่ะ
 “เอ้า! ชนแก้วพวกมึง” ผมยกแก้วชู หลังบริการนำสปายให้ตะเกียง แต่ละคนมีเครื่องดื่มในมือ
 “ดีใจที่เจอวะพวก..เกร้งๆ!!” พวกเราต่างชนแก้ว ตะเกียงก็ร่วมชนสปายกับเข้าด้วย
 “พวกมึงมาแบบนี้ ลูกเมียโอเคนะ” ถามรวม หลายคนมีครอบครัวบางคนไม่มีลูกแต่มีเมีย ชนิดโสดแต่ไม่สดน่าจะไอ้บอมย์ 
 “ไม่โอกูสามารถโผล่หัวเก๊กหล่อตรงนี้เหรอ..พรต” กวนตีน..ห่าวิน
 “สำบัดสำนวน ตั้งแต่เป็นหมอล่อพยาบาลไปกี่คนคุณมึง” กูอดีตหัวหน้ามึงนะห่า
 “หึหึ! สมภารไม่กินไก่วัด” กวนได้อีก
 “เหรอออ!! สมภารไม่กินไก่ แต่มึงเป็นเหยี่ยว อย่าว่าแต่ไก่ ลิง ค่าง บ่าง ชะนี มึงยังแดก..สัด” นานทีได้กัดเพื่อนเก่าร่วมแก๊ง
 “นั่นมันอดีต ปัจจุบันกูถือศีล..ปฏิบัติชอบ” โอ๊ะโอ! น่าเชื่อฉิบหาย
 “มึงเตรียมบวชเหรอ” อดประชดไม่ได้ มันบวชเรียบร้อยแล้วครับ งานมันพวกผมไปตรึม
 “ศีลอยู่ที่ใจเว้ย” มีหน้าเก๊กหล่อเสียงนุ่มได้หน้ามึนอีก..สาด
 “พูดเหมือนแตกฉานธรรมะ” ผมว่าแดก ท่ามกลางสายตาขำขันของบรรดาผองเพื่อน
 “มันไม่แตกทางธรรม..แต่กระฉูดตอนทำ..ฮะฮ่าๆ” ไอ้ต้าร์เสริม พาเสียงหัวเราะฮาตามกระจาย
 “สัดต้าร์..มึงเลยตัวพ่อ”  กลายเป็นเผาวีรกรรมกันเอง หยิบมาเม้าท์แหลกลาญ ก่อนบทสนทนาจะพาดพิงเข้าตัวคาสโนวาจังๆ
 “มึงล่อเนื้อนมไข่ไม่ซ้ำ..สัดบอมย์” ไอ้กานประเดิม ตั้งประเด็นกับยักษ์หล่อผู้มีรูปร่างหน้าตาปานเทพเจ้ากรีก
 “ข่าวไม่กรอง..ใส่ร้ายกู” ไอ้ยักษ์แก้ตัวทันควัน
 “โทนี่มันให้ข้อมูลกู” อ้าว! เกิดการโยนลูก
 “โทนี่แม่งปากหมา มึงนี่เองปล่อยข่าวไอ้ระยำ” ไอ้บอมย์หันไปโวยเพื่อนซี้คู่กัดเจ้าประจำ
 “ยักษ์มึงอย่าเฉไฉ กล้าทำก็กล้ารับดิเพื่อน แฟนกูรุ่นน้องมหา’ลัยมึง ทำตัวเด่นดังจนสาวต่อคิวเป็นหางว่าว” ไอ้โทนี่ยอมที่ไหนตีสีใส่ไข่เพิ่มเฉย
 “โหแม่ง! ถึงกับจับฉลากเลยเหรอ มึงต่อด๊อกเตอร์ทางเพศศาสตร์หรือบริหารเอาซักอย่าง” ผมอดแสดงความคิดเห็นไม่ได้ รู้สึกมันใช้งานบอมย์น้อยคุ้มมากๆ..กูแอบอิจฉา
 “พ่องมึง..เพศศาสตร์” มันสบถใส่ผม
 “ไอ้เหี้ย! น้ำลายกระเด็น” ผมเช็ดหน้าแกล้ง ความจริงไม่มีเลย
 “ถุ๊ย! ไอ้รั่ว” มันดันพ่นจริง หลบแทบไม่ทัน
 “ควาย..ด๊อกเตอร์สกปรกอย่างมึงทุกคนเปล่าเนี่ยะ..สถุลฉิบหาย” ดีที่หลบได้หวุดหวิด กิริยาไม่เข้าหนังหน้าเลย..ไอ้สาดดด!!
 “กูหมั่นไส้..ไอ้รันกำราบเมียมึงดิ” อ้าว! ไอ้นี่เล่นแรง
 “เมียพ่อง..กูผัว” โคตรอาย..ไอ้วอก
 “เฮ้ย! รันมึงยอมมันตั้งแต่เมื่อไหร่” แม่ง! มันดันหันไปเค้นความจริงกับไอ้นิ่งขี้เก๊กสารมีผมแทน งานนี้สายตาไอ้รันมองผมยิ้มๆ เล่นเอาเสียวหลังวูบ คืนนี้เอาคืนกูไหม? โทษฐานพูดจาไม่ปรึกษา ’รันเค้าขอโตดดดด!!’ กูส่งสายตาขอโทษแล้วนะ..มึงเข้าใจใช่ป่ะ!
 “หึ! กูโดน  3 ดอกรวด” เย้ย! แต่ละคนทำหน้าเหมือนเห็นผี ไอ้รันมันตอบหน้าตาย ไอ้ห่าหน่องถึงกับเหวอไปเลย
 “เอาเหอะ! เรื่องของพวกมึง รักกันนานขนาดนี้ บทบาทไหนคงไม่มีผลกับความรักพวกมึงมั้ง ว่าแต่..มึงไม่ตูดแหกเหรอวะ” ไอ้โทนี่ปากจัญไร กูแอบสะดุ้งเลยสัด ตูดแหกมันกู..ไอ้ระยำ!
 “หึหึ! ปกติทุกอย่าง สำคัญทำไมกูต้องตูดแหก” ไอ้รันหน้ามึนได้อีก
 “อ้าว! มึงพูดแหมบๆ เพิ่งโดน 3 ดอกรวด หรือไอ้พรตมันเล็กจนไม่สะทกสะท้าน โด่!..ดีแต่หุ่น หลอกตาฉิบหาย” อ้าว! ไอ้สาดมึงหยามกูนี่หว่า
 “ไอ้เหี้ย..แน่จริงมึงงัดมาวัดกูไหม” เผลอท้าประลองไปแล้ว
 “มึงคิดว่าชนะ..ขนาดทิ่มตูดผัวมึงมันยังไม่รู้สึก มีหน้าท้ากู ของกูพันธุ์ผสมนะพรต อย่าลืมโวยเพื่อน ไม่งั้นกูจะล่อทั้งพี่ทั้งน้อง ทั้งชายทั้งหญิงจนติดกูหนึบได้เหรอ..ฮะฮ่าๆๆ” แหนะข่มกูอีก อวยตัวเองไม่อายปาก
 “พ่อง..กูทิ่มเมื่อไหร่ มันไม่รู้สึกเพราะกูยังไม่ได้ทิ่ม..ไอ้ควาย” ชะอุ้ย! ปากเร็วอีกแล้วตรู
 “อ้าว! ตกลงยังไง” ไอ้ต้าร์สงสัย ผมอายแทบมุดโต๊ะหลังชำเลืองเห็นตะเกียงอ้าปากตาโตหูแดงหน้าแดง ลืมสนิทคนสวยอยู่ด้วย กูเอาเรื่องในมุ้งมาตีแผ่..อร๊ากกก!!
 “มันสารภาพแล้ว..ถามทำเหี้ย” ไอ้รันตัดบท ยังดีที่รักษาภาพพจน์ให้ผมไม่ลงรายละเอียด..กูรักเมิงงงง..รัน!
 “ตกลงมึงโดนทอยหรือยัง” เหี้ยชัด มึงจะเค้นมันทำพ่อง
 “พวกมึงจะรู้ไปทำไม เรื่องส่วนตัว” ไอ้โต๋เบรก เหมือนเทพเจ้าโปรด กูชอบหน้าหล่อขั้นเทพของมึงล่ะ สัญญาไม่ถลกหนังหัวแล้วเพื่อน
 “พวกกูตกใจ ใครจะคิดมาดเข้มอย่างไอ้รันหัวกะทิ จะให้ไอ้รั่วกด” ห่าชัด..ไอ้ฉิบหาย
 “มึงไม่คิดว่ากูทำมั่ง..ห๊ะ!” เป็นผมที่แหว สมุนเก่าแต่ละคนมองลูกพี่ไม่มีศักยภาพขนาดนั้นเชียว
 “พวกกูสงสัย..ตกลงมึงทำหรือไม่..สักอย่าง” ผมกำลังอ้าปาก ดันมีเสียงแทรกเสียก่อน
 “มันทำ..นั่งขย่มกูเรียบร้อย กูเป็นเมียเพราะกูอยู่ข้างล่าง มันควบข้างบน พอใจหรือยัง” ไอ้รันชิงตอบแทน แต่คำตอบทำผมอึ้งใบ้แดก ชมไปเมื่อกี้ขอถอนคำพูด..ผัวระยำ คราวหลังกูจะไม่ออนทอปมึงอีกไอ้ฉิบหาย มีหน้าพูดซะเห็นภาพ หน้ากูจะระเบิด..อร๊ากกกก!!
 “ฮะฮ่าๆๆ..มิน่ามึงดูปกติ..กร๊ากกก!!” พวกมันฮาทั้งโต๊ะ ขำกระจาย แม้แต่ตะเกียงยังซุกหน้ากับไหล่ไอ้โต๋ตัวสั่น นี่กูเละเป็นโจ๊กอีกแล้วเหรอ!!! ไม่ได้การต้องเบี่ยงประเด็น ดึงเอาหัวข้อเก่าที่คั่งค้างมาขัดตาทัพ
 “หัวเราะทำพ่องสัดบอมย์..เนียนเชียวยังไม่พ้นคดี มึงไม่มีคำตอบ วีรกรรมเขมือบสาวนมตูมเลยเหอะ” ผมโยน หมั่นไส้ไอ้ยักษ์เสือกหัวเราะตัวงอ..ออกอาการเกินหน้าเกินตาเค้าล่ะ
 “กูเจี้ยวหวานนี่หว่า” มันอวยตัวเองได้หน้าถีบสุดๆ
 “โด่! ไอ้ขี้คุย วีรกรรมมึงตั้งแต่เรียนป.ตรี เชี่ยวชาญทั้งทฤษฎีปฏิบัติ น่าเปลี่ยนเมเจอร์เรียนด้านเพศ เหมาะสุดไอ้บอมย์” ผมกัดอย่างนึกสนุก
 “รอกูมีเมียผู้ชาย กูอาจเสริมด้านนี้ บังเอิญกูยังไม่ได้ลอง..หรือมึงยอมนอกใจไอ้รันมาหาประสบการณ์กับกูดี” จัญไร..มะว๊ากกก!!
 “ถามมันเองดิ” กูตายสนิท แต่ก็แอบแกล้งไอ้รัน โทษฐานทำกูอาย
 “ไงรัน..ไอ้รั่วให้กูถามมึง” มันดันบ้าจี้
 “ก่อนหาประสบการณ์ใหม่ ให้กูย้ำประสบการณ์เก่าก่อน” ไอ้รันตอบเสียงเรียบเรื่อย ไอ้ควาย!!
 “กูไม่รอ” ไอ้บอมย์รับลูก
 “อืม..มึงฉลาด” อร๊าก!! กูอาย ไปๆ มาๆ ประเด็นร้อนลงที่กูอีก แล้วพวกมันก็พากันหัวเราะ เพื่อนเฮงซวย..ตลกหาพ่อง!!
 “หวัดดีคุณพรต..หัวเราะอะไรคะ” เสียงหวานทักขัดจังหวะ พวกเราต่างมองยังที่มา
 “อ้าว! คุณแข” เพ็ญแขลูกคุณหญิงเพ็ญจันทร์ มากับเพื่อนสามคน สาวสวยเซ็กซี่ และ..ไอ้หน้าขาวที่เจอในห้องน้ำ อีกคนผู้ชายเตี้ย ผมกับไอ้หน้าขาวสบตากัน มันกระตุกยิ้มมุมปากแต่ไม่พูดอะไร
 “สะดวกไหม ถ้าแขกับเพื่อนจะขอแจมด้วย” เงอะ! งานนี้เธอกล้าชนไม่รู้ได้ลูกบ้าจากไหน สุภาพบุรุษควรทำอย่างไร สบตาไอ้รันดันนิ่ง หาตัวช่วยหยุดสายตาที่ไอ้โต๋ นอกจากมันแล้วคงไม่มีใครเหมาะตัดสินใจ
 “เชิญครับ” ไอ้โต๋กลับชวน คงไม่อยากปฏิเสธผู้หญิง มันดูน่าเกลียด ลองเป็นมันออกปาก คนที่เหลือไม่มีใครมีปัญหา กลายเป็นมีสมาชิกเพิ่ม ก่อนบริกรจะเสริมเก้าอี้เบาะให้นั่งกันครบคน เพ็ญแขไม่ได้นั่งติดผม นั่งติดกับเพื่อนเธอตอนนี้ส่งตาหวานให้ไอ้ต้าร์เป็นที่เรียบร้อย
 ส่วนไอ้หน้าขาวดันมานั่งติดผมแทน พร้อมเพื่อนเตี้ยของมันอีกคน ไอ้รันนั่งติดผมอีกฝั่งถัดไปเป็นไอ้บอมย์ มันยิ้มทักทายเพ็ญแขตามมารยาทคนพอคุ้นเคย อารมณ์เดาไม่ยากคงหมดสนุกพอสมควร
 การสนทนาเริ่มเป็นคู่ๆ ยังดีเพ็ญแขไม่ได้คุยกับผมเท่าที่ควร ตอนนี้ไม่รู้ไอ้รันมันกระซิบไอ้บอมย์ท่าไหน ไอ้ยักษ์หล่อถึงจรลีย้ายตูดกับหุ่นล่ำชวนเธอคุย เพ็ญแขได้หนุ่มหล่ออย่างไอ้ยักษ์ให้ความสนใจ เธอลืมผมไปในพริบตา นี่แหละผู้หญิงลองมีตัวช้อยส์ก็หว่านเสน่ห์ตามเคย
 ไอ้รันเนียนสนใจคุยกับไอ้โต๋ ตะเกียง ปล่อยผมกับไอ้หน้าขาวบัดนี้เริ่มเปิดฉากสนทนาเบาๆ ไม่ให้เสียงหลุดไปสู่ผู้ใดยกเว้นเราสองคน
 “อีนี่..กูขอโทษที่รุ่มร่ามกับมึงในห้องน้ำ ดูไม่ออกมึงสาว แม่งหล่อลากไส้..แถมใหญ่ขนาดนั้น” มันพูดพร้อมปรายตามองเป้าผมด้วย..
 “เพื่อนกูไม่รู้..มึงอย่าโตกตากเด็ดขาด” ผมเนียนไปกับมัน
 “อูย กูเข้าใจ กูแอ๊บไม่ต่างมึง” มันกระซิบเบาๆ แอบเห็นหางคิ้วไอ้รันกระตุก คงเห็นพวกผมกระซิบกระซาบ แต่ก็ไม่ถามคุยกับไอ้โต๋ปกติ
 “ว่าแต่เพื่อนมึงมีใครสาวอีก ยอมรับเกย์ดาร์กูไม่ทำงาน แต่ละคนหน้าเขมือบทั้งนั้น พอแนะนำเปล่า..หรือหวงไว้กินเองก็บอกตรงๆ” กรรม! คิดผิดคิดถูกวะ
 “เพื่อนกูแมน มึงอย่าสะเออะไปวอแว ได้แดกตีนพวกมันแทน” ไม่ได้หวงไว้แดกอีห่า กูไม่รู้เพื่อนกูโอเคกับมึงหรือเปล่า โอกาสแดกตีนมากกว่าพวกมันจะให้มึงแดกดุ้น
 “เหรอ..แน่ใจไม่หวงไว้เอง” อ้าว! อีเวร..เดี๋ยวปั๊ด!
 “กูไม่แดกเพื่อน” ปฏิเสธทันควัน กูมีผัวแล้วอีควาย ประโยคนี้แค่คิด ไม่ได้เอ่ยออกไป
 “เพลงกำลังมันส์ เต้นกันไหม” ไอ้หน่องชวน หลังดีเจเปลี่ยนจังหวะ หลายโต๊ะลุกเต้นแล้ว สุดท้ายพวกมันลุกไป ไอ้บอมย์ควงเพ็ญแข ไอ้ต้าร์ควงเพื่อนเธอออกฟอร์ ไอ้หน่อง ไอ้ชัด โทนี่ ไอ้กาน ไปบิดขี้เกียจเป็นพรวน ในโต๊ะเหลือผม ไอ้หน้าขาวที่ไม่รู้ชื่อและผมก็ไม่คิดจะถาม ไอ้รัน ไอ้โต๋ ตะเกียงที่เมาสปายอ้อนผัวนัวเนียเป็นที่เรียบร้อย กรรม! มิน่าไอ้โต๋มันหวงเมาได้น่ารักซ้า ไอ้โต๋มันกอดอย่างหวงแหน ให้น้องซุกหัวดุนอกอย่างกับแมวไปแล้ว ไม่ยักมีใครสงสัยสักคน
 “เสียดายอ่ะ..หล่อฉิบหายวายปวง ดันมีเมีย ชะนีนางนี้สวยจนกูอึ้ง ดันสวมเชิ้ตนุ่งกางเกงยีนส์ คนหล่อนิยมทอมสวยด้วยมึง” ไอ้เตี้ยเพื่อนไอ้หน้าขาวแสดงความเห็น
 “เพื่อนกู..สาวเหมือนกัน ชื่อสนิท” ง่า! ไอ้หน้าขาวแนะนำเพื่อนมัน
 “แอ๊บเหมือนมึง” ผมถาม
 “กูสองคนครอบครัวคืออุปสรรค” พูดขนาดนี้เข้าใจล่ะ เกย์วิบาก ครอบครัวไม่สนับสนุนจำต้องปกปิด
 “คนที่นั่งติดมึงสีได้ป่ะ หล่อสัดนิ่งดีสเป็กกูเชียว” ไอ้เตี้ยพยักเพยิดใส่ไอ้รัน อีเหี้ย!..ผัวกู ฉิบหายกะสีผัวกูแล้วอีห่า
 “ไม่ได้  มันเอามึงตาย” ผมรีบปราม กูหวงอีควาย หนังหน้าอีเตี้ยนี่แม้ไม่เข้าข่ายอันตรายเหมือนไอ้น้องพลัส แต่ก็ไว้ใจไม่ได้ ขืนมือไวใจเร็วใช้สายตาโลมเลียผัวกู..แม่งก็สึกหรอไม่น้อยแล้ว
 “แอ๊ะ! กูชักรู้สึกมึงขวางทุกคน ตกลงหวงเพื่อนหรือมึงหวงผู้ชายในกลุ่มกันแน่” อ้าว! เตี้ยแล้วยังปากหมาอีก
 “กูเตือนด้วยความหวังดี หรือจะให้พูดตรงๆ” ผมชักปรี๊ด! หลังฟังมันสรุปเจตนาเป็นแบบนั้น
 “พูดมาเลยกูฟังได้” มันเชิดหน้าเปิดโอกาส แบบนี้กูจัดเต็ม เผื่อเกย์สาวจะรู้สึกตัว
 “มึงห้ามโกรธนะ มึงหัวหยิก หน้ากร้อ คอสั้น เตี้ยล่ำ ดำปึ๊ดแบบนี้ อย่าคิดยื่นหน้าให้ส้นตีนพวกมันเหยียบดีกว่า” พูดไปแล้ว มันอ้าปากเหวอเรียบร้อย นี่กูอุตส่าห์รักษาน้ำใจไม่วิจารณ์แต่แรก มึงขอกูเหอะ!
 “ฮะฮ่าๆๆ..แร๊งงงง!!!” ไอ้หน้าขาวหัวเราะกุมท้อง ไม่ยักโกรธที่ผมวิจารณ์เพื่อนมันตรงๆ ที่พูดทั้งหมดคือไอ้เตี้ยไม่ผิดเพี้ยน น่าสงสารไม่น้อย แต่ที่ผมไม่สงสาร มันบังอาจทะเยอทะยานกะแดกไอ้รัน ทำให้ความสงสารของผมลดระดับลงไป
 “อะ..อี..อี” มันได้แต่ออกเสียงอึกอัก นึกคำด่าผมไม่ทัน แสดงออกมากก็ไม่ได้ เข้าใจหัวอก..เกย์แอ๊บแมนช่างวางตัวลำบากจริงๆ
 “หวัดดีครับพี่รัน..คุณพรต” อีกเสียงแล้ว หันไปดู..พลัสกับอาร์ตตัวแม่และชายหญิงอีกสองคน รวมเป็น 4
 “มาเที่ยวเหรอเรา” ไอ้รันถาม หลังน้องมันทัก
 “พี่คิมชวนมาฉลอง นี่กริชกับนิดเพื่อนสนิท” พวกผมรับไหว้ตามระเบียบ ก่อนไอ้รันจะแนะนำตะเกียงกับไอ้โต๋ ตะเกียงตาปรือแจกยิ้มไปทั่ว ทำให้ไอ้หล่อต้องจับหัวมุดไหล่จะหลับมิหลับแหล่ สงสัยต้องหาวิธีชิ่งโดยอ้างตะเกียง นัดพวกเพื่อนพรุ่งนี้แทน วันนี้ฤกษ์ไม่ดีข้าศึกประชิดทุกทิศทาง  รวมตัวกันโดยมิได้นัดหมาย วันเหี้ยอะไรวะ!..ผีอาละวาดขนาดนี้
 สายตาไอ้น้องพลัส บ่งบอกชัดอยากให้เชิญร่วมโต๊ะ เมื่อพวกเราไม่มีใครเอ่ยปาก สิ่งที่คาดไม่ถึงก็เกิดขึ้น
 “ฉันนั่งด้วยสิ ผู้ว่าจ้างคงไม่ปฏิเสธใช่ไหม” อาร์ตตัวแม่ติสแตก ผมกับไอ้รันพูดไม่ออก ก่อนจะเป็นมันที่เอ่ยอนุญาตอย่างไม่มีทางเลี่ยง
 “เชิญครับ ผมมากลุ่มใหญ่ถ้าไม่อึดอัดนั่งด้วยได้” ไอ้น้องพลัสยิ้มหวานทันที หลังไอ้รันอนุญาต งานเข้า..มากันตรึม..อร๊ากกกก!!!