คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Lesson 02 บทที่2 : วันแรกก็ไม่ได้เรียน
Lesson 02 – บทที่2 : วันแรกก็ไม่ได้เรียน
ยองแจรู้สึกเซ็ง
ยองแจรู้สึกเบื่อ
ยองแจรู้สึกไม่ชอบ
ยองแจไม่อยากเรียนแล้ว
ทำไมต้องตื่นเช้ามาเรียน
เรียนเวลาอื่นไม่ได้หรือยังไง
ทำไมต้องมาให้อารมณ์เสียแต่เช้า
โอ้ยยยยยยย!!!! ป๊าช่วยแจด้วยยยยยยย
“เอาล่ะ เริ่มเลยนะ”
“ก็ตามใจสิ”
แจ็คสันถอนหายใจพรืดออกมา เพราะความขี้ประชดประชันดื้อรั้นของอีกคน ..แจ็คสันก็เบื่อเป็นนะ!
“ช่วยมีสมาธิกับการเรียนด้วยนะครับ คุณนักเรียน” คนที่อยู่ตรงหน้าเรียกความสนใจผมให้ตั้งใจฟังที่เขาพูด ยองแจได้แต่เบะปากออกด้วยความหมั่นไส้ แต่ก็ยอมฟังเขาแต่โดยดี
“ไหนลองอ่านคำนี้ให้ฟังหน่อย” แจ็คสันชี้ลงบนหนังสือ ยองแจชะโงกหน้าเข้าไปดูใกล้ๆ
Sì
เมื่อเห็นตัวอักษรที่แจ็คสันชี้ ยองแจก็ยิ้มออกมาด้วยความมั่นอกมั่นใจเป็นอย่างมาก ของแค่นี้ง่ายม้ากกกกก
“สิ!”
คนตัวเล็กเปล่งเสียงออกมาอย่างมั่นใจ แจ็คสันได้ยินถึงกับหลุดขำออกมาอย่างหนัก จนต้องหยุดขำ เพราะอีกคนมองด้วยสายตาที่ไม่ค่อยจะเป็นมิตรมากเท่าไหร่นัก ...
“มันอ่านว่า ซื่อ ต่างหากล่ะ” แจ็คสันบอกคำอ่านที่ถูกต้องให้อีกคนได้รับรู้
ยองแจกลอกตาไปมาด้วยความเบื่อหน่าย ทำไมมันต้องอ่านไม่เหมือนภาษาทั่วไปด้วยเล่า
ฮึ้ยยยยยยย
ไม่อยากเรียนแล้วววววววววววว
“แล้วนี่ มีพื้นฐานมาบ้างมั้ย”
“จะไปมีได้ยังไงล่ะ พึ่งเคยพบพึ่งเคยเจอวันแรกเนี่ย!”
“ถึงว่าล่ะ..” ว่าทำไมถึงอ่านว่า สิ ที่แท้ก็ไม่มีพื้นฐานมาเลย งานยากแล้วสิแจ็คสัน ทำไมแจ็คสันต้องมาทำงานหนัก~
“อะไร!”
อย่าคิดว่ายองแจไม่ได้ยินนะคนขาสั้น! ยองแจได้ยิน จะว่าอะไรยองแจ ยองแจพร้อมสู้นะ!
“เปล่า ไม่มีอะไร”
“อย่ามาโกหกนะ เมื่อกี้พูดอะไร บอกมา”
ยองแจพุ่งตัวไปบีบคอแจ็คสัน ยองแจออกแรงกดลงไปบนลูกกระเดือกของอีกคนอย่างแรง ทำให้อีกคนรู้สึกเจ็บชิ_หาย
“เจ็บนะ!”
“ก็ทำให้เจ็บน่ะสิ บอกมานะว่าเมื่อกี้ว่าอะไรผมอ่ะ!”
“ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย!”
“ไม่ต้องมาโกหกเลยนะผมได้ยิน!”
ยองแจยกมือขึ้นบีบคอแจ็คสันอีกรอบ เพราะอีกคนปากแข็งไม่ยอมพูดออกมา
“โอ้ยยย แค่ก ! จ.. เจ็บ!” แจ็คสันดีดดิ้นด้วยความเจ็บปวด ...เพราะพี่ไม่ยอมบอก ยองแจถึงกับจะฆ่าพี่เลยหรือครับ ใจร้ายชะมัด
“เอะอะโวยวายอะไรกันครับหนุ่มๆ”
เสียงหนุ่มหล่อเฟี้ยวเงาะอร่อย หอยใหญ่ ไข่แดง แหล่งธรรมะ ชนะอธรรม .. เอ่อ .. ขอใหม่อีกรอบค่ะ
เสียงชายหนุ่มผู้มีอิทธิพลมากที่สุดในบ้านส่งเสียงดังขึ้น เมื่อเห็นภาพลูกชายคนเล็กกำลังจะพยายามกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับว่าที่ลูกเขยในอนาคต ช่างเป็นภาพที่น่ารักน่าชังเสียจริง ลองมองดูที่คอของว่าที่ลูกเขยสิครับ แดงเป็นรอยมือเลยเชียว
“ป๊า”
เมื่อยองแจเห็นป๊า ยองแจก็ปล่อยมือจากคอแจ็คสันสิครับ รออะไรอยู่
“แค่ก แค่ก น้องเขาบะ อื้อ!”
แจ็คสันยังพูดไม่ทันจบ ก็โดนมือนุ่มนิ่มแนบริมฝีปากเสียแน่น แหม่ .. ได้ทีสวีทกันใหญ่ ป๊ากระชุ่มกระชวยหัวใจเสียจริงเลยเชียว
“ไม่มีอะไรครับป๊า ผมแค่ทำความรู้จักกับคุณครูเขานิดหน่อยน่ะครับ”
ยองแจรีบอธิบายให้ป๊าเข้าใจ ..ป๊าก็เข้าใจแล้วแหละครับลูก กอดคอกันเสียขนาดนั้น ดูสิคอยังเป็นรอยเลย
“โอ ป๊าลืมไปเลย ยังไม่ค่อยสนิทกันสินะ”
“ใช่ครับใช่”
แค่นี้มันยังสนิทกันไม่มากพอแค่เล่นกอดคอกันแค่นั้น ต้องเล่นไล่ปี ..อ๊ะ .. ไล่จับกันสิถึงจะเหมาะสม
“ยองแจโรงเรียนเราเปิดวันที่เท่าไหร่แล้วนะ?”
“อีก 2 สัปดาห์ครับป๊า”
“อืมม.. งั้นดีเลย แจ็คสันเราพอจะว่างสักสองสามวันมั้ย”
“เอ่อ ครับว่างครับ อีกหลายเดือนครับกว่าจะกลับฮ่องกง”
“เดี๋ยวนะ ป๊าคิดจะทำอะไรครับ?” ยองแจเล็งเห็นแล้วว่า ป๊าต้องคิดจะจับให้ยองแจอยู่กับคนสันทัดแน่ๆ ไม่ยอมหรอกครับงานนี้
“ก็...”
“โหป๊า จะให้พวกมันไปฮันนีมูนกันก็บอก”
เฮียมาร์คตอบแทนป๊า .. ฮันนีมูน? มันสำหรับคนแต่งงานกันไม่ใช่หรอ? ยองแจสงสัยแรง
“ห๊ะ?”
คนสันทัดร้องห๊ะออกมาอย่างตกใจ แต่ยองแจเก็บคำว่าห๊ะไว้ในใจ เดี๋ยวพูดพร้อมกันจะโดนชงแน่นอน
“มาร์ค ..ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย ป๊าแค่อยากจะจัดทริปให้เราสองคนน่ะมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันยังไงล่ะ”
ป๊าพูดให้ทริปมันดูดีขึ้นมาหน่อยนึง ก็แค่หน่อยนึงเท่านั้นแหละ และก็ไม่ทำให้อยากไปด้วยเช่นกัน
“ป๊า ผมไม่เอาด้วยหรอกนะ”
“ทำไมล่ะยองแจ”
“ผมเกลียดคนแก่ขี้หื่น!” ยองแจพูดเสียงดัง และตวัดสายตาอาฆาตไปยังแจ็คสัน
“พี่ไปหื่นใส่ยองแจตอนไหน?” แจ็คสันโต้กลับออกมาทันที
“เมื่อวาน!”
“พี่ไม่ได้ทำอะไรเลยนะ”
“ถึงตัวจะไม่กระทำ แต่สายตากระทำ! ป๊า เมื่อวานยองแจโดนลวนลามทางสายตาอ่ะ! ยองแจไม่ยอมนะ”
โอ้ .. เรื่องใหญ่นะเนี่ย ลูกป๊ายิ่งหน้าตาล่อเสือล่อตะเข้อยู่ด้วย
“ถ้าเป็นคนอื่นก็อย่าไปยอมมันนะยองแจ...”
“….” ยองแจมองป๊าด้วยสายตาแพรวพราว ป๊าเป็นห่วงยองแจและจะยกเลิกทริป!
“แต่ถ้าเป็นแจ็คสัน..”
“หือ? ..”
“…”
“…”
“ก็ยอมๆไปเถอะนะลูกนะ ให้เขาลวนลามทางกายเลยก็ได้นะลูก ป๊าไม่ถือสาอะไร ฮี่ๆ”
ยองแจขอสตั้นเป็นเวลา 3 วินาทีครับ
1
2
3
“ป๊าาาาาาาา!!!!!”
“ฮ่าๆๆ ไปๆแจ็คสัน พาน้องไปทานข้าวเช้าหน่อย อารมณ์ไม่ดีซะละ ค่อยเริ่มเรียนกันวันหลังแล้วก็เนาะ”
“แล้วทำไมให้ผมพาไปล่ะครับ?”
แจ็คสันมึนงงเพราะไม่ค่อยได้อยู่ในบทสนทนามากนัก เลยไม่รู้จะกล่าวถ้อยคำใดออกไปดี นอกจากทำไม ...ทำไมต้องเป็นแจ็คสันอีกแล้วครับ..
“ป๊าไม่ว่างน่ะ มีธุระจะคุยกับมาร์คเนอะมาร์คเนอะ”
“เนอะป๊าเนอะ”
ยองแจก็อยากจะทักอยู่หรอกนะว่าสีข้างถลอกหมดแล้วทั้งสองคน แต่กลัวจะแลดูเป็นเด็กไม่ดี
“ฮ่าๆๆๆๆ” แล้วทั้งสองก็หัวเราะด้วยกันอย่างบ้าคลั่ง เหมือนชีวิตนี้แฮปปี้ทุกที่ทุกเวลา เช้า สาย บ่าย เย็น ยองแจก็คิดนะว่าทำไมเราไม่ไปเช็คสมองด้วยกันทั้งครอบครัว
“ไอ่แจ็ค ฝากดูแลน้องยองแจสุดที่รักกูด้วยนะ น้องยองแจทูนหัวของเฮีย อย่าดื้อนะครับเดี๋ยวก็มีสามีแล้ว เนอะป๊าเนอะ”
“ฮ่าๆๆๆ เนอะมาร์คเนอะ”
สามี? สามี? ยองแจเนี่ยนะจะมีสามี? หน้าตาสุดหล่อมาดแมนแฮนซั่มขนาดนี้มันตรงสเปคผู้ชายหรอครับ ยองแจสงสัย
ป๊ากับเฮียมาร์คหันมาหัวเราะด้วยกันอีกครั้งแล้วทั้งสองคนก็เดินกอดคอจากยองแจไปอย่างไม่ใยดียองแจเลย ยองแจสงสัย ใครสามียองแจ? แล้วทำไมปล่อยยองแจไว้กับแจ็คสันทัด? ยองแจไม่อยากอยู่กับแจ็คสันทัดดดดด ฮื่ออออออ
“เห้ออ จะกินอะไรล่ะเรา”
“กินอะไรก็ได้ที่ไม่มีคนขาสั้นอยู่ด้วย”
จิกกัดตลอด...
“นี่พี่พูดดีๆด้วยนะ”
“แล้วผมพูดไม่ดีตรงไหนครับ?”
“เด็กคนนี้!”
“อะไรครับ คนแก่ขาสั้น!”
โอยยย คำก็ขาสั้น สองคำก็ขาสั้น อย่าให้พี่มีเงินไปต่อกระดูกนะ! ฮึ!
TBC.
ไหนโหมดครูหวัง? ไม่เห็นจะมี คุณหลอกดาว 555555555555 สั้นอีกแล้วรีบปั่นไปมั้ยเนี่ย Orz
ยองแจนี่เอะอะทำร้ายตลอด สงสารแจ็คเนาะ ทั้งโดนทำร้ายร่างกายแล้วยังไม่พอโดนทำร้ายจิตใจอีก
ฮื่ออออ คนเขียนจิตใจมันทำด้วยอะไรกัน ช่างใจร้าย ใจดำ ใจอัมหิต โหดเหี้ยมกระเทียมดอง
ขอขอบคุณทุกคนที่อ่านมาจนถึงตรงนี้ค่ะ ฝากฟิคกากๆเรื่องนี้ด้วยน้า ;_;
ทวงฟิคชั่น ต่อว่า ติเตียน ได้ที่ > @triplezstar_
จิกหมอน กัดผ้าห่ม ระบายอารมณ์ได้ที่นี่ค่ะ > #ครูพี่หวัง
เลิฟยูออล ❤
ความคิดเห็น