คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Lesson 01 บทที่1 : เพราะป๊าสั่ง
Lesson 01 – บทที่1 : เพราะป๊าสั่ง
“ผิดครับ.. แต่เป็น หวังแจ็คสัน ต่างหากล่ะครับน้องยองแจ”
ชื่อที่ไม่ค่อยคุ้นหูสักเท่าไหร่ปรากฏคำถามมากมายอยู่ภายในหัวสมอง ...
.. แจ็คสัน.. ใครกันครับ เขาคือใคร? แล้วทำไมยองแจต้องเรียนกับแจ็คสัน แล้วทำไมยองแจเรียนกับเฮียมาร์คไม่ได้ เฮียมาร์คก็พูดจีนได้เหมือนกันนี่นา..
ไม่ทันที่ยองแจจะถามออกไปว่าแจ็คสันคือใคร? ก็มีชายหนุ่มรูปร่าง .. เอ่อ.. ถ้าใส่รองเท้าก็สันทัด ยืนอยู่หน้าประตูบ้าน ยืนอยู่อย่างนั้นแหละ ไม่เข้ามาสักที
“เข้ามาสิแจ็คสัน”
เฮียมาร์คลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินตรงไปหาชายหนุ่มที่มีนามว่าแจ็คสันทัด ..เอ้ย แจ็คสันหวัง หวังแจ็คสัน อะไรสักอย่างนี่แหละครับ ..สักอย่างหนึ่งยองแจเชื่อว่าอย่างนั้น
“โย่ แหม่นน ไม่เจอกันนานสูงขึ้นเนาะเพื่อน”
เฮียมาร์คทักทายอีกคนอย่างสนิทสนม เป็นเพื่อนกันหรอเนี่ย
“เปล่าหรอกมาร์ค พอดีใส่เสริมส้นเพิ่มอีกอันอ่ะ เลยสูงขึ้นมานิดหน่อย..”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” แล้วเฮียมาร์คก็ระเบิดหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง เสียงทุ้มต่ำน่าฟังบัดนี้ได้กลายเป็นเสียงแหลมๆ ฟังแล้วแสบหูอย่างแรง แจขอที่อุดหูหน่อยครับ
“แล้วนี่ไปทำอะไรที่ไหนมาวะ ไม่เห็นติดต่อกูมาบ้าง”
หลังจากที่เรียนจบต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไปทำงาน มาร์คคอยดูแลกิจการของบ้านอย่างห่างๆ และเดินหน้าเข้าสู่วงการนายแบบอย่างเต็มตัว
“ก็เรื่อยๆแหละ ทำธุรกิจต่อจากป๊า”
“ธุรกิจไรวะ เผื่ออนาคตจะได้เป็นทองแผ่นเดียวกัน”
“ทองแผ่นเดียวกัน? มึงจะให้กูแต่งงานกับมึงหรอครับคุณมาร์ค ขนลุก”
แจ็คสันทำหน้าสะอิดสะเอียนใส่มาร์คอย่างรักใคร่
“แจ็คสัน.. นายไม่รู้หรอ .. ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉันรู้สึกยังไงกับนาย!”
แต่แล้วคำที่ไม่คาดว่าจะได้ยินจากปากของคนเป็นเพื่อนจะหลุดออกมา ทำให้คนรูปร่างสันทัดตกใจอย่างสุดความสูง ...
“หะ..เห้ย!”
“ฉันรักนายแจ็คสัน!”
“อะ..ไอ้บ้า กวนตี_!”
“กิ๊ววววว เขินหน้าแดงเชียวครับ”
“เพื่อนเล่นพ่อมึงหรอครับ?”
ทั้งสองคนคุยกันอย่างสนุกสนาน คงจะลืมไปแล้วว่ายองแจยังอยู่ตรงนี้ เฮลโล่ เฮียเห็นยองแจมั้ย? คงไม่... โอเคยองแจขึ้นห้อง
“แรงนะครับ แรง”
“แล้วนี่พ่อมึงให้มาสอนใครวะ ให้มาสอนมึงรึไง”
“ใช้ส่วนไหนของส้นเท้าคิดครับ ก็สอนน้องชายผมไงครับคุณแจ็คสัน”
“ไหนน้องชายมึงครับคุณมาร์ค”
แจ็คสันมองไปรอบๆบ้าน ก็ไม่เจอสิ่งมีชีวิตเลยสักชีวิต...
“ก็นั่งอยู่บนโซฟา... อ่าว น้องยองแจ!! น้องยองแจหายไปไหน! ไม่! ไม่จริง! มีคนมาลักพาตัวน้องยองแจทูนหัวของเฮียไป!!”
แจ็คสันหลุดขำกับภาพที่ปรากฏตรงหน้า มาร์คต้วน ผู้ชายที่เป็นถึงนายแบบของเสื้อผ้าแบรนด์ดังกำลังร้องเรียกหาน้องชาย อย่างกับร้องเรียกหาลูก
“โอ้ย เฮียมาร์ค! อยู่นี่โว้ย”
“น้องยองแจ! โอ้ย เฮียใจหายใจคว่ำหมด โถ่เอ้ย ขวัญเอ้ยขวัญมานะน้องนะ”
เฮียมาร์ควิ่งแจ้นจากชั้นล่างขึ้นมาตรงระเบียงบันไดที่ยองแจยืนอยู่อย่างรวดเร็ว และกอดคนเป็นน้องอย่างรักใคร่
“เฮียมาร์ค นี่ซีเรียสนะ”
“อะไรครับน้องรัก อยากทานอาหารเช้าหรอครับ นี่จะบ่ายโมงแล้วนะน้องรัก อยากกินซีเรียลอีก”
“เฮีย ใจเย็นๆนะ เฮียค่อยๆวางถุงกาวลงนะ แล้วตั้งสติดีๆ มองหน้าแจสิ แจอยู่ตรงนี้ตั้งสตินะ แจเชื่อว่าเฮียมาร์คทำได้”
“น้องยองแจครับ ถึงเฮียจะสติไม่ดี.. แต่เฮียก็รักน้องสุดใจนร้า~ ฮิ๊งงงง”
เบื่อครับ ยองแจรู้สึกเบื่อ มีพี่ชายหน้าตาดีแต่ประสาทไม่ดี
“แจ็คสันนี่น้องกู น่ารักใช่มั้ยล้า~”
แจ็คเงยหน้ามองตามเสียงเรียกของมาร์ค...
ก็พบสิ่งมีชีวิตที่ดูนุ่มนิ่ม น่ารัก น่าฟัด น่ากด(?)
“อ่ะ..เออ ก็งั้นๆ อ่ะ ก็เหมือนพี่มัน” แจ็คสันพูดออกไปอย่างตะกุกตะกัก เพราะโดนพลังแห่งความโมเอร้แอทแทค สร้างดาเมจให้แจ็คสันเยอะมาก แล้วไหนสายตาที่มองค้อนมานั่นอีก .. โอ้ย ติดคริครับ แจ็คสันติดคริ ..
“เฮียมาร์ค แจไม่อยากเรียนคุยกับป๊าให้ด้วย”
ฟันขาวขบปากล่างของตัวเองเบาๆ ด้วยความไม่พอใจตั้งแต่แรกเห็น
ถ้าป๊าจะให้เรียนกับแจ็คสันทัดคนหน้าถีบคนนี้นี่.. ยองแจรับรองได้เลยว่า งานวอร์ต้องมาแน่นอน
“อ้าว.. งอนเฉยเลย” น้องชายสุดที่รักของเฮียงอนตุ้บป่องเดินเข้าห้องไปละ และด้วยความที่เป็นคนรักน้อง...
“มึงงะ พูดออกไปอย่างงั้นได้ไง อันที่จริงกูหล่อนะเว้ย มึงบอกว่าหน้าตางั้นๆ เหมือนกู แม่งผิดว่ะ”
รักน้องจริงๆ...
“อ้าว กูผิดหรอ แค่แกล้งเล่นแค่นั้นเอง” แจ็คสันยักไหล่อย่างไม่คิดอะไรมากมายกับเรื่องนั้น แต่มาร์คคิดครับ คิดว่าท่าทางยักไหล่ของเพื่อนรักนั้น ...มันน่าถีบจริงๆ
“ผิดครับ ขึ้นมาบอกน้องกูใหม่เลยครับ ว่าแจหล่อมาก หล่อเหมือนพี่เลย แต่พี่หล่อกว่านะ”
“หลงตัวเองครับมาร์ค กูคงไม่ต้องบอกหรอกมั้ง น้องมึงดูไม่ชอบกูอ่ะ อีกอย่างก็คงไม่ได้เจอกันแล้ว น้องมึงไม่อยากเรียนกับกูนี่”
แจ็คสันพูดออกไปตามความเป็นจริงที่สัมผัสได้ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าสายตาที่อีกคนมองมาที่เขานั้นรู้สึกแบบไหน ไม่เกลียดก็เกลียดแรง แจ็คสันเพลียครับ เกิดมาหน้าตาดีมีแต่คนไม่ชอบ..
“เสียใจว่ะ ป๊าบังคับว่ายังไงแจก็ต้องคู่กับแจ็ค เอ้ย! เรียนกับแจ็คให้ได้”
ป๊ากำชับนักกำชับหนาว่ายังไงยองแจก็ต้องเรียนกับแจ็คสันให้ได้ .. เพราะอะไรน่ะหรอ ..เพราะป๊ามีแผน.. และมาร์คก็รู้..และมาร์คก็เชียร์..มาร์คเห็นด้วยกับป๊าครับ..มาร์คให้สามผ่าน
“ทำไมวะ”
“ไม่บอกหรอกว่าป๊ามีแผน!”
แจ็คสันหรี่ตามองมาร์คอย่างชั่งใจ ก่อนที่อีกคนจะนึกขึ้นได้ว่าเผลอพูดอะไรออกไป มาร์คผิดไปแล้วครับป๊า T_T
YoungJae
“นี่แหน่ะ! นี่แหน่ะ! นี่แหน่ะ!”
ไม่ต้องตกใจครับ..ยองแจกำลังระบายอารมณ์ไม่พอใจอยู่กับตุ๊กตาตัวน้อยของยองแจเองครับ
“เกลียด! เกลียด! เกลียดดดดดดดดด!”
คนตัวเล็กแผดเสียงออกมาอย่างดังจนรู้สึกแสบคอ ทำแค่นี้มันยังไม่สามารถลดความโกรธที่อยู่ภายในใจได้เลยแม้แต่น้อย
มาว่าแจอย่างงี้ได้ยังไง! ไม่ยอมหรอกนะ! แจดูดีใครๆก็บอกอย่างนั้น!
“แจ็คสันนี่เป็นใครกัน! คิดว่าตัวเองดูดีมากหรือไง! ตัวก็สั้น ยังใส่กางเกงแบบนั้นอีก! คิดอะไรอยู่ห้ะ!”
ยองแจหยิบตุ๊กตาตัวที่อยู่ใกล้มือที่สุดมาขย้ำ เขย่า ขยี้..แล้วปาออกไปตามแรงอารมณ์ที่ครุกกรุ่นอยู่ตอนนี้ตัวแล้วตัวเล่าจนบนที่นอนไม่มีตุ๊กตาหลงเหลืออยู่แล้ว ยองแจไม่ใช่คนอารมณ์ร้าย แต่เมื่อมาเจอกับคนๆนี้ บอกเลยว่ารู้สึกหงุดหงิด ทั้งท่าทาง คำพูด แล้วก็สายตาที่มองมานั่นอีก! ปากบอกงั้นๆ แต่สายตาที่มองมานี่ .. หื่นโคตร! คนโรคจิต! หึ้ยยยยยยยยยย ยิ่งนึกถึงอีกคนมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งโกรธมากเท่านั้น ยองแจก็ไม่เข้าใจตัวเองทำไมถึงเป็นแบบนี้ แต่มันโกรธ โกรธมากๆ
ก๊อก ก๊อก
“ยองแจ เฮียเข้าไปนะ”
ยองแจไม่ตอบอะไร ถึงจะไม่ให้เข้าเฮียมาร์คก็เข้ามาอยู่ดี
“ยองแจ เฮียมีข่าวดีมาบะ..อ๊ะ”
เฮียมาร์คก้มมองดูพื้นที่เต็มไปด้วยตุ๊กตา .. ที่สภาพมันแบบ .. ตาหลุด หนังถลอก แขนขาด ไส้ทะลัก แค่นี้เองเฮียจะตกใจไปทำไมครับ
“โห น้องรัก.. ถึงขนาดต้องมาระบายกับตุ๊กตาเลยหรอเนี่ย”
เฮียยิ้มให้แจอย่างสยองๆในสภาพของตุ๊กตาเหล่านั้น
“ก็ไม่ชอบอ่ะ เขากลับไปแล้วใช่ป่ะ!”
“ใช่..ทำไมอ่ะ เสียดายอ่ะดี๊”
“ดีใจต่างหากละเฮีย ถามจริง..เพื่อนเฮียเป็นเกย์หรอ?”
เฮียมาร์คยิ้มกรุ่มกริ่มให้กับยองแจ คือยิ้มหมายความว่ายังไง เป็น? หรือไม่เป็น?
“ทำไมอ่ะ?”
“ก็เพื่อนเฮียอ่ะ มองแจเหมือนจะเขมือบไปทั้งตัวแล้ว! โอ้ย! ยิ่งคิดยิ่งไม่ชอบ!”
“ฮ่าๆๆๆ” งานนี้คงไม่ต้องชงให้เหนื่อยแล้ว คริคริ
“ตลกอะไรเฮีย?”
“อยากรู้ป่าว ว่าไอ้แจ็คมันเป็นเกย์มั้ย?”
ไอ่อยากรู้มันก็อยากรู้นะเฮีย แต่ถ้าเฮียจะให้แจไปเสี่ยงพิสูจน์ แจยอมกินแตงกวาเสียดีกว่า
“ไม่อ่ะ ไม่อยากรู้สักนิด”
“เดี๋ยวก็ได้รู้ นี่ยังปิดเทอมอยู่ใช่ป่ะ พรุ่งนี้แจ็คสันจะมาสอนเราที่บ้านเป็นวันแรก”
“อะไรนะ!”
ไม่จริงอ่ะ ไม่จริง เฮียต้องแกล้งแจแน่ๆ แจขอตั้งสติก่อน
“ตามนั้นแหละ”
“เดี๋ยวดิเฮีย แจบอกว่าไม่อยากเรียนกับคนนั้นไง”
“แต่เป็นคำสั่งของป๊า”
คำสั่งของป๊า ..? โอ้ยย ป๊าจะรู้มั้ยครับว่าแจไม่ชอบเขาตั้งแต่แรกเจอ!
“...”
“ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดใด แจต้องเรียนจีนกับแจ็ค และแจ็คต้องสอนจีนให้แจ ตกลงตามนี้นะ เข้าใจตรงกันโอเค”
“แจไปเรียนกับสถาบันกวดวิชาก็ได้นะ!”
“ไม่ได้หรอก เพราะป๊าสั่ง”
“แจไม่อยากเรียนกับแจ็คสัน!”
“ไม่ได้ครับน้องรัก เพราะป๊าสั่ง”
“แล้วทำไมแจต้องเรียนจีนด้วยอ่ะเฮีย”
“เพราะป๊าสั่ง”
“แล้วทำไมแจเรียนกับเฮียไม่ได้อ่ะ”
“เพราะป๊าสั่ง”
“แล้วทำไมป๊าต้องให้แจดูแลกิจการต่อ ทำไมไม่เป็นเฮียอ่ะ!”
“เพราะป๊าต้องการแบบนั้น”
“โอ้ย! เฮียออกไปจากห้องแจเลยนะ! โกรธ!”
“อ้าว โกรธเฮียไม เฮียทำอะไรผิดครับน้องรัก”
“เพราะแจโกรธ”
“ยอกย้อนหรอเราอ่ะ”
“เพราะแจไม่ชอบ”
“ไม่ชอบอะไร หื้มม?”
“ไม่ชอบแจ็คสัน หวัง!”
สงสัยงานนี้จะไม่ง่ายอย่างที่คิด มาร์คคนหล่อต้องออกโรงช่วยเหลือมั้ยเนี่ย! อย่างงี้ต้องปรึกษาป๊าครับ!
“ทำไมไม่ชอบล่ะครับ น้องรักของเฮีย แจ็คสันเพื่อนรักเฮียเลยนะ”
“เพื่อนเฮียแล้วยังไงอ่ะ แจไม่ชอบ เพราะแจไม่ชอบ”
“น้องรักเคยได้ยินมั้ยครับ เกลียดอะไร ได้อย่างงั้น”
“!!”
เฮียมาร์คพูดเบาๆข้างหู แล้วยิ้มออกมาอย่างไม่น่าไว้วางใจ แล้วเดินจากไป โอ้ยยย ถ้าเกลียดแจ็คสันแล้วได้แจ็คสัน งั้น..แจชอบแจ็คสันก็ได้ครับ จะได้ไม่ต้องได้แจ็คสัน!
----------------------------------------------------------------------------------
JackSon
หลังจากผมออกมาจากบ้านของมาร์ค ผมก็มุ่งหน้ากลับบ้านทันที ทั้งๆที่มีแพลนว่าจะไปเดินช้อปปิ้งให้สบายใจเสียหน่อย แต่ก็ไม่ได้ไป เพราะเจ้าของเสียงเล็กๆนั่น เกลียดผมเข้ากระดูกซะแล้ว ถึงผมจะพูดออกไปอย่างนั้น แต่ยอมรับเลยครับว่า น้องเขาหน้าตาน่ารักมากๆเลยทีเดียวครับ ซึ่งแตกต่างจากมาร์ค รายนั้นเอนไปทางหล่อครับ แต่เสียใจผมหล่อกว่า
คำพูดของคนตัวเล็กนั้นยังคงวนเวียนอยู่ในความคิดของผมอยู่ตลอด มันมีไม่กี่คำหรอกครับ แต่ผมจำได้ขึ้นใจเลย
“แจ็คสันนี่เป็นใครกัน! คิดว่าตัวเองดูดีมากหรือไง! ตัวก็สั้น ยังใส่กางเกงแบบนั้นอีก! คิดอะไรอยู่ห้ะ!”
ผมไม่ได้แอบฟังนะครับ ผมบังเอิญไปได้ยิน..
มาร์คมันบังคับให้ผมไปปรับความเข้าใจกับน้องเขา เพราะไม่ว่ายังไงผมก็ขัดใจป๊าของมันไม่ได้หรอกครับ ผมก็เลยต้องเออออตามมันไป แต่พอถึงหน้าห้องของคนตัวเล็ก ไม่สิ อันที่จริงผมเตี้ยกว่าเขาอีก .. แต่เรียกตัวเล็กมันก็น่ารักดีนะครับ ผมขอเรียกเขาว่าตัวเล็กแล้วกัน ……… เฮ้อ.. โอเคผมผิดเองที่ตัวสั้น
ยอมรับเลยครับว่าพอได้ยินคนตัวเล็กพูดถึงผมออกมาอย่างนั้น ผมเสียเซลฟ์มาก .. ผมไม่เคยเสียเซลฟ์ขนาดนี้มาก่อน ผมเลยตัดสินใจไม่เข้าไปพูดคุยกับเขาครับ! ผมกลับบ้านเลย! ฮึ!
TBC.
เย้!!! ตอนแรกคลอดแล้ววววว ขอบคุณมากค่ะที่อ่านมาจนถึงตรงนี้ มันสั้นมากใช่มั้ยคะ 5555555555555 คนเขียนไม่ได้มีเจตนาที่ไม่ดีต่อแจ็คสันนะคะ จริงๆนะคะ 55555 เมนแจ็คสันไม่โกรธเค้านะ ป๊าของมาร์คแจมีแผนอะไรน้า เดากันได้ไม่ยากเนอะ ไว้เจอกันบทเรียนหน้าค่ะ ..จะได้เจอกับโหมดครูพี่หวังแล้ว เย้!
เข้าไปทวงฟิค ต่อว่า ติเตียน ได้ที่ > @triplezstar_
เข้าไปจิกหมอน กัดผ่าห่ม ระบายอารมณ์ได้ที่นี่ค่ะ > #ครูพี่หวัง
เว้นวรรคอ่านไม่สบายตารบกวนคอมเม้นท์บอกด้วยนะคะ
เลิฟยู
ความคิดเห็น