Tsurugi x Tenma (inazuma go yaoi ฟิค) สายลมแห่งไรมง

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เจ้าของหัวใจของสายลมแห่งไรมง 

สึรุงิ เคียวสุเกะ

แล้วเขาชอบเทนมะเหมือนที่เทนมะชอบเขาหรือป่าว




Main: tsurugi kyousuke x matsukaze tenma (10&8)

เนื้อเรื่อง

main : tsurugi kyousuke x matsukaze tenma
Story : สายลมแห่งไรมง
Rate : pg 15+

        สายลมพัดพาเอากลีบดอกไม้สีชมพูปนเปกับใบไม้เขียวขจีผสมความสุขสดชื่นพัดผ่านชาวโรงเรียนไรมง เช้านี้เป็นอีกวันที่สำคัญสำหรับเด็กหนุ่มปี1 ตัวเล็กๆ ผู้เต็มไปด้วยความสดใสมุ่งมั่น มัตสึคาเซะ เทนมะ  สำคัญเพราะเป็นวันที่จะได้เล่นฟุตบอลกับทุกคนที่โรงเรียน

   

          นี้ก็ผ่านการปฏิวัติพวกฟิฟท์เซคเตอร์ไปแล้ว ทุกคนผ่านอะไรและค้นพบหลายๆอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเป้าหมายที่แท้จริงของตัวเอง หรือ หัวใจ........ 

  

          แต่สำหรับเทนมะแล้ว ซื่ออย่างไรก็ไม่เคยเปลี่ยน  คิดอะไรก็พูดออกไปตามที่ใจคิด และคำพูดแสนเอาแต่ใจนั้นก็ไม่เคยทำให้ใครต้องเดือดร้อนหรือเป็นทุกข์ มีแต่จะนำพาสายลมแห่งความสุขมาให้ และลมแห่งการปฏิวัติตัวน้อยก็ได้กลายเป็นสายลมผู้หล่อหลอมไรมงเข้าด้วยกัน. เมื่อเด็กหนุ่มได้กลายเป็นกัปตันทีมฟุตบอลโรงเรียนไรมงจนถึงปัจจุบัน~

           

           เรื่องสำหรับคนอื่นแล้วทุกคนยอมรับว่า เทนมะเป็นที่ปรึกษาและกระตุ้นจิตใจแทบทุกเรื่อง. เพราะพวกเค้าที่เกืิอบเสียฟุตบอลที่สำคัญที่สุดไป ก็ได้เทนมะนี่แหละ เป็นสื่อกลางหลักสำหรับการนำฟุตบอลที่สำคัญกลับคืนมา

 

            .....หากแต่สายลมตัวน้อย ไม่เคยเอาตัวรอดเรื่องใจตัวเองเลยสักครั้ง......

 

            แม้จะแสดงออกเพียงน้อยนิด แสดงออกอย่างใสซื่อตรงไปตรงมาเพียงใด สมาชิกในทีมในทีมแทบทุกคนก็ดูออกว่า สายลมของพวกเขานั้นมีตัวจริงในหัวใจซะแล้ว

 

             " อ้าา!! นั้นสึรุงินี่นา" เทนมะเอ่ยขณะที่เดินเข้าโรงเรียนกับกลุ่มเพื่อนกลุ่มประจำ ได้แก่ ชินสุเกะ อาโออิ และคาริยะ เอ่ยเสร็จเด็กหนุ่มก็วิ่งลิ่ววว ไปหาเป้าหมายทันที แล้วเบรคเอี๊ยดเมื่อถึงตัวเป้าหมายที่ตัวสูงกว่าจนเขาต้องเงยหน้ามอง.  เด็กหนุ่มตัวสูงกว่าผิวขาวซีด นาม สึรุงิ เคียวสุเกะ  ได้แต่มองเปรยไปยังร่างเล็กที่วิ่งฉิวๆมาด้านข้างด้วยสีหน้าเรียบเฉย

 

             " สบายดีไหมสึรุงิ ~ " เทนมะเอ่ยพร้อมยิ้มสดใสให้คนตรงหน้า ซึ่งไม่ได้รู้ตัวเลย ว่ามันทำให้เพื่อนตัวสูงใจเต้นรัวขนาดไหน

             " เห็นชั้นไม่สบายอยู่รึป่าวล่ะ " ตอบกลับตามนิสัย เล่นเอาเทนมะอยากจะเอาหัวไปชนกับเสาไฟข้างโรงเรียน ด้วยอาการที่คล้ายกับหน้าแตก

             " ง่าาา วันนี้ก็มาเล่นฟุตบอลกันเถ่อะนะ !"  เทนมะเก้อเขิน 

             " เออ เรื่องปกตินี่" พูดจบร่างสูงก็ยกยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ก่อนจะเดินทิ้งห่างไป ปล่อยให้เทนมะมองตามแผ่นหลังอันเด็ดเดี่ยวนั้น

 

              " ดูดิ่ จ้องค้างเลย" คาริยะกระซิบอาโออิ และชินสุเกะ ซึ่งทั้งสองก็พยักหน้าเห็นด้วย

 

              " หน้าแดงตลอดเลยตอนคุยกับสึรุงิ เจ้าตัวจะรู้ตัวไหมน่ะ " อาโออิเอ่ยสมทบ 

 

              " พวกนายว่า สึรุงิคุงจะรู่ป่ะ ว่าเทนมะชอบอยู่น่ะ " คาริยะเอ่ย

 

              " ชั้นว่ารู้นะ เพราะรอยยิ้มที่ยิ้มให้เทนมะเมื่อกี้ เหมือนรอยยิ้มที่คาสโนว่าไว้ยิ้มกับสาวๆเลยล่ะ " อาโออิทำท่าวิเคราะห์

 

               " แต่เหมือนจะไม่ได้สนใจเทนมะเลยน่ะสิ่ แค่รู้ว่าชอบเฉยๆ" ชินสุเกะทำหน้าคนสงสารเพื่อนสุดชีวิต

 

               " อือ เหมือนอย่างตอนที่เป็นกัปตันใหม่ๆกับตอนแข่งกับไทโย สึรุงิตวาดใส่จนเทนมะแอบไปร้องไห้เลยนะ " อาโออิ ออกอาการสงสารอีกคน

 

                " มันจะเป็นอย่างนั้นแน่เร้ออ~ " คาริยะเดินประสานท้ายทอยสบายอารมณ์แยกตัวไปด้วยประโยคชวนงง จากนั้นก็หายไปพร้อมฮิคารุ ที่รอเจ้าตัวอยู่แถวนั้น

 

     

--------------

 

 

พักกลางวัน 

 

 

" เทนมะ" สึรุงิเดินมาที่โต๊ะเทนมะ. ร่างเล็กหน้าแดงขึ้นอย่างช่วยไม่ได้

 

" วะ. ว่าไง สึรุงิ"

 

" มากับชั้นได้ไหม" ร่างสูงมีสีหน้าจริงจังขณะเอ่ย

 

 

---------------

 

บนดาดฟ้า

 

 

" มีอะไรเหรอสึรุงิ ถึงได้พาชั้นมาที่นี่" เทนมะประสานมือทั้งสองของตัวเองกุมไว้เหมือนให้กำลังใจตัวเองตลอดเวลา

 

" ป่าว แค่อยากพามาเฉยๆ " ร่างสูงมองท้องฟ้า พูดขณะหันหลังให้เทนมะ. 

 

       เทนมะก็เอาแต่ยืนนิ่งไม่กล้าแม้จะขยับตัว หน้าแดงเรื่อ จนดูคล้ายคนจะเป็นลม

 

       บวกกับเสียงหัวใจที่ดังมากของตัวเองจนหูแทบอื้อ ถ้าอยู่แบบนี้นานๆอาจจะเป็นลมไปจริงๆ

 

" กินข้าวกันเถ่อะ " สึรุงิ หันมากล่าวนิ่งๆ เทนมะยิ้มให้อย่างสดใส

 

ต่างคนต่างนั่งกินข้าวในข้าวกล่องของตัวเองกันเงียบๆ  

 

จนกระทั่งข้าวกล่องหมด ก็ไม่มีใครคุยกับใคร 

 

จากนั้นสึรุงิเอนตัวนอนลงบนตักเทนมะแบบไม่ทันตั้งตัว

 

 

" อ่า เอ่อ " เทนมะอ้ำอึ้งไปไม่เป็นมัวแต่นั่งเขินตัวเกร็งอยู่อย่างนั้น 

 

หัวใจที่สูบฉีดรัวเร็ว เรียกเลือดทั้งร่างกายเวียนวนอยู่ในตัว แม้จะเป็นแค่ตัก แต่คนนอนต้องสัมผัสได้แน่ว่าเขาใจเต้นแค่ไหน 

...แต่ให้ไล่คนที่เค้าชอบมากขนาดนี้ได้ยังไง....

 

" ของีบหน่อย ไม่ว่าอะไรใช่ไหม" สึรุงิลืมตามองเจ้าของตัก ที่นั่งหน้าแดงเป็นลูกตำลึง ชัดเจนเพียงแต่สึรุงิไม่ทักด้วยกลัวว่าคนตรงหน้าจะช๊อคหัวใจวายตายไปตรงหน้า (กำ)

 

" อืม นอนเถ่อะ ชั้นไม่ว่าเลย" เทนมะแย้มยิ้มบางๆอย่างเขินอายกล่าวไป ภาพที่เห็นทำให้สึรุงิกระจ่างแล้วว่า สิ่งมีชีวิตตัวเล็กที่ชื่อมัตสึคาเซะ เทนมะนั้น เป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ารักที่สุดในโลกของเขา สึรุงิ เคียวสุเกะ

 

 

มือขาวซีดคว้าที่มือข้างหนึ่งของเจ้าของตักอุ่น แล้วนำมาฝ่ามือนุ่มนั้นมาแนบแก้มของตน เทนมะ หน้าเหวอทำอะไรไม่ถูกทันที

 

"ขอบคุณนะ " 

 

สึรุงิแนบหน้าอิงฝ่ามือนุ่มพร้อมผล็อยหลับไปในที่สุด 

 

เทนมะตรวจพินิจใบหน้ายามหลับของบุคคลที่เรียกได้ว่ารักครั้งแรก มืออีกข้างลูบไล้เส้นผมสีน้ำเงินเข้มแผ่วเบาอย่างนุ่มนวล พลางนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว

 

 

' ขอร้องล่ะ อย่าเพิ่งตื่นเลยนะ '

 

 

 

------------------------

 

 

" โหย ทำไมไม่บอกไปนะ สึรุงิเอ้ย " เสียงเบาๆจากมุมของดาดฟ้า ใครผ่านมาคงมองพวกเขาเป็นสโตรกเกอร์แน่ แต่จริงๆแล้ว พวกเขาเป็นแค่ รุ่นพี่ในชมรม (ที่เชียร์ให้รุ่นน้องรักกัน) ก็แค่นั้นเอง

 

ชินโด ทาคุโตะ กุมขมับปวดหัว เขาเป็นคนแนะนำแนวทางเพื่อที่จะอยู่กับเทนมะสองต่อสองให้ (ถึงยังไงเทนมะก็ว่าง่ายอยู่แล้ว) เพื่อจะให้รุ่นน้องจอมซึนสารภาพรักกับคนที่ชอบ แต่เจ้าตัวก็ไม่พูด 

 

" ปล่อยไว้แบบนี้ก็อาจจะดีแล้วก็ได้นะ" คิริโนะ รันมารุ เอ่ยยิ้มแย้มกับคนข้างกาย ซึ่งปัจจุบันพวกเขาอยู่ในสถานะที่เกินเพื่อนกัน

 

"หมายความว่าไงคิริโนะ"

 

" ดูๆแล้วก็ไม่น่าจะนานแล้วล่ะนะ เดี๋ยวก็รู้ตัวกันเองแหละ เราเองก็เลิกสโตรกได้แล้ว น่าเกลียดน่า!" คิริโนะเอ่ยตามความคิด 

 

"อ่าๆ ก็ได้น่า คิริโนะว่าไงชั้นก็ว่างั้นแหละ"

 

" คิ~! ชินโดน่ารักที่สุด" หนุ่มหน้าหวานหอมเข้าแก้มอีกคนฟอดหนึ่ง อดีตกัปตันหน้าแดงเรื่อ ก่อนจะหันมามองอีกคนด้วยสายตาก้ำกึ่งความดีความชั่ว

 

"ชอบเล่นทีเผลอ ระวังชั้นเอาคืนนะ " ยกยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์ ชวนให้ใจอีกคนละลาย

 

" จะรอนะ~"

 

 

 

 

----------------------------

 

3วันต่อมา 

 

วันเสาร์ ไม่ต้องไปเรียน แต่สึรุงิเองก็ยังอยู่บ้านเฉยๆ ไม่ได้  

เจ้าตัวเดินไปยังโรงพยาบาลที่จะต้องไปประจำ เพื่อไปเยี่นม สึรุงิ ยูอิจิ ผู้เป็นพี่ชาย

 

"เหมือนจะดีขึ้นมาแล้วนี่นา" สึรุงิยิ้มกับพี่ชาย

 

" อือ. พี่จะลงเล่นฟุตบอลกับนายได้แล้วนะเคียวสุเกะ" คนพี่ยิ้มอ่อนโยนมาให้ หลังจากทำกายภาพเสร็จ

 

" ดีจังเลยน้าส์"

 

สึรุงิเข็นเก้าอี้รถเข็นที่มีพี่ชายนั่งอยู่พายูอิจิ กลับมานอนที่ห้องเดิม พร้อมกับซับเหงื่อให้คนเป็นพี่

 

"หิวน้ำจังเลย ไปกินน้ำก่อนนะ" สึรุงิขอตัวไปตู้หยอดน้ำกระป๋องตามปกติ 

 

เมื่อเดินออกหมา ต้องกลับสะดุดกับห้องห้องหนึ่ง สึรุงิจอดแอบดูทันที

 

เทนมะมาเยี่ยมไทโย

 

"เดี๋ยวหายดีแล้วชั้นจะไปเล่นฟุตบอลกับนายอีกนะ!" อาเมมิยะ ไทโย กุมมือบางของเทนมะไว้อย่างถือวิสาสะ 

 

" ได้สิ่ แต่ไม่ต้องกุมมือกันก็ได้มั้งชั้นเขินน้าส์"  

 

ทั้งสองคนยิ้มแย้มหัวเราะกันใหญ่ เทนมะลูบศรีษะอีกฝ่ายอย่างเอ็นดู พร้อมกับไทโยที่คอยออดอ้อนคนตัวเล็ก 

อารมณ์เดือดผุดมาจากไหนก็ไม่ทราบ สึรุงิตัดสินใจเดินจากไปไม่หันหลับไปมอง เจ็บแปลบเล็กน้อยที่หน้าอก

 

---------------------------

 

ช่วงค่ำ คาริยะ อาโออิ ชินสุเกะ มาทานข้าวที่บ้านเทนมะ 

 

" รบกวนด้วยนะครับ/ค่ะ"

 

"จ้าาา" อากิขานรับอย่างยิ้มแย้ม 

 

"รบกวนด้วยนะครับ" แล้วก็พลันมีอีกเสียงตามหลังกับสามคนแรก 

 

สึรุงิ เคียวสุเกะ นั้นเอง

 

เทนมะหน้าแดงขึ้นมา

 

"มาเลยๆ"เพื่อนๆทุกคนเอ่ยชวนทันที 

 

"ยะ ยินดีต้อนรับนะสึรุงิ" เทนมะเอ่ยหน้าแดง ร่างสูงยิ้มให้ตามปกติ

 

ขณะนั้นเองอากิก็สังเกตเห็นว่าน้องในปกครองนั้น ให้ความสำคัญของเพื่อนที่มาใหม่มากกว่าเพื่อนปกติ

 

โต๊ะอาหารวันนี้เป็นไปอย่างครึกครื้น 

ทุกคนทานอาหารฝีมือ อากิอย่างเอร็ดอร่อย เนื่องด้วย อากินั้นมีความสามารถในการทำอาหารคาวหวานได้อร่อยบรรเจิดอยู่แล้ว

 

"ปกติอยู่บ้านก็ไม่ค่อยมีใครอยู่ วันนี้แม่บ้านก็ลา ผมอยู่คนเดียว ผมขอนอนค้างที่นี่นะครับ "

 

" ค่อก. แค่กๆๆ" ทันทีที่สึรุงิกล่าวขออากิเสร็จเทนมะก็ลนลานสำลักกับข้าวทันที

 

"ได้สิ่จ้ะ แต่นอนห้องเทนมะนะ เทนมะก็ดูแลเพื่อนด้วยนะจ้ะ"อากิเอ่ยกับทั้งเทนมะทั้งสึรุงิ

 

"ค. ครับบ" เทนมะตอบติดอ่าง

 

 

-------------------

ทานข้าว.  อาบน้ำเสร็จ ก็ถึงเวลานอน

 

สึรุงิในชุดนอนสีแดง(โถ่วเฮีย)เดินมาพร้อมชุดผ้าปูที่นอนและหมอนที่เดินไปขอจากอากิมา 

 

เทนมะใส่ชุดนอนสีฟ้าอ่อนนอนอ่านนิตยสารฟุตบอลบนเตียง และพยายามหลบหน้าอีกคนแบบเนียนๆ

 

'ให้ตายสิ่ ใจเต้นแรงชะมัดเลย'

 

สึรุงิจัดแจงที่นอนตัวเองเสร็จ ณ ข้างเตียงเทนมะ เพราะพื้นที่ที่นอนได้สบายสุดน่าจะเป็นตรงนี้ด้วยที่ที่กว้าง ไม่มีของขวาง 

สึรุงินั่งบนที่นอนตัวเองเท้าคางกับเตียงที่เทนมะนอนอยู่มองคนตัวเล็กที่อ่านนิตยสารท่านอนคว่ำไม่สนใจตัวเอง แต่หน้าแดงจนถึงหู 

 

"เฮ้ย!" สึรุงิเอ่ย เทนมะสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะหันมามอง 

 

"อะไรหร่อสึรุงิ?"

 

"นายกับอาเมมิยะเป็นแฟนกันหร่อ?" สึรุงิเท้าคางถามหน้าตาย 

 

เทนมะอึ้งไปประมาณ5วิ ครุ่นคิดอีก5วิ รวมกันประมาณ10กว่าวิ 

 

"ทำไมถามแบบนั้นล่ะ" เทนมะยิ้มบาง

 

"ชั้นไปหาพี่มา แล้วเห็นพวกนายพอดี เห็นจับมือ ลูบหัว หวานกันดี เลยอยากถามดูน่ะ"

 

"ป่าวหร่อก ชั้นกับไทโยเป็นเพื่อนกันน่ะ"

 

เทนมะ ยิ้มอีกครั้ง สึรุงิทำหน้ายังไม่เก็ท 

 

"เพื่อนสำคัญขนาดไหน ต้องหวานกันขนาดนั้น?"

 

"ถ้าเป็นสึรุงิชั้นก็ตามไปดูแลแบบนี้เหมือนกันแหละ" เทนมะหันไปมองนิตยสารแล้วตอบ

 

"ไม่เอาเหมือนกันสิ่!" สึรุงิขมวดคิ้วสีน้ำเงินลงเล็กน้อย ดวงตาสีฟ้าอ่อนใสหันมามองตามด้วยสีหน้างุนงง

 

"ชั้นน่ะ ต้องพิเศษกว่าเจ้าพวกนั้นนะ!" สึรุงิเอ่ยจริงจัง ดวงตาสีทองจ้องลึกกลับไปจนเทนมะหน้าแดงเรื่อ

 

ทั้งคู่เงียบกันอยู่นาน สึรุงิยังคงฟุ่บลงกับเตียงเทนมะ

 

พอเทนมะมามองดูอีกที ก็เห็นว่าอีกคนนั้นนอนฝันไปแล้ว 

 

มือเล็กบอบบางลูบไล้ศรีษะ ใบหู และแก้มของอีกคนอย่างเพลิดเพลิน 

 

พร้อมกับเอ่ยกับตัวเองแผ่วเบา

 

"ชั้นจะคิดไปเองได้ไหมนะ ว่านายหึงชั้น สึรุงิ"

 

 

 

 

 

 

"ก็หึงอ่ะดิ่ ...."

 

 

 

 

 

มือเล็กกระชากกลับทันทีแต่ก็โดนมือขาวซีดจับไว้ทัน เมื่อเสียงอีกคนดังขึ้น สึรุงิไม่ได้หลับ อย่างที่คิด ร่างสูงดันตัวเองยืน แล้วถือวิสาสะขึ้นไปบนที่นอนเดียวกันกับคนตัวเล็ก 

มือยังกอบกุมข้อมือบางไว้ มืออีกข้่างผลักหน้าอกคนตัวเล็กชิดผนัง

 

ดวงตาสีฟ้าอ่อนเบิกกว้างสั่นไหว 

 

"ชั้นชอบนายนะ มัตสึคาเซะ เทนมะ " 

 

สึรุงิเอ่ยทันที และทันทีเมื่อจบร่างสูงก็โน้มประกบริมฝีปากนุ่มทันที เทนมะตกใจมากพยายามผลักไสแต่ก็เรี่ยวแรงสู้อีกคนไม่ได้ สึรุงิบดเบียดริมฝีปากเร่าร้อนโดยที่คนตัวเล็กได้แต่นิ่งค้าง จูบเนิบนาบหนักหน่วงทำเอาสุดท้ายเทนมะทนไม่ไหว ร่างกายโอนอ่อนลงและเผยอริมฝีปากรับรสจูบที่อีกคนมอบให้อย่างเต็มใจ สึรุงิส่งลิ้นร้อนพัวพันกระหวัดกับอีกฝ่าย และรับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายก็จูบตอบเหมือนกัน เทนมะกุมมือไว้ที่อกของอีกคนมือขาวซีดที่เคยกุมข้อมือเล็กไว้เปลี่ยนมานวดคลึงท้ายทอยเพื่อให้รับสัมผัสมากขึ้น อีกข้างโอบรอบเอวบางแน่น พร้อมเค้นคลึงตามจังหวะจูบ

เนิ่นนานเมื่อขาดอาการจึงถอนจูบออก

 

เทนมะหอบถี่ หน้าแดงเรื่อ ดวงสีฟ้าเผยมองขึ้นเข้าสบกับกับดวงตาสีทองเข้มที่ตอนนี้มันดูอ่อนโยนมากเหลือเกิน

 

" คบกับชั้นนะ" สึรุงิกอดเทนมะเอาไว้พร้อมเอ่ย 

 

 

" อืม"

เทนมะเอื้อมกอดกลับพร้อมซุกหน้าเข้าหน้าอกของอีกคน  

 

"ชอบสึรุงินะ............."

 

 

 

 

----------------------------------------

 

 

"อัคคีสลาตัน ดับเบิ้ลไดร์ฟ!!!!!"

 

 

 ตู้มมมมมมมมมมม

 

เสียงท่าประสานดังขึ้นณ สนามโรงเรียนไรมง

 

" รุนแรงจริงๆเลยนะ ไอ้ท่าที่เกิดจากความรักเนี่ย" ชินโดเอ่ยเสียงดังให้คนทั้งทีมได้ยิน

 

" ร รุ่นพี่ช ชินโด ล ล่ะก็. อ. อย่าพูดงั้นสิ่ค. ครับ!!!" เทนมะเอ่ยกุกกักตัวแข็งอยู่กลางสนาม 

 

คนในทีมทุกคนขำเบาๆอย่างเอ็นดูยิ่งทำให้เทนมะโวยวาย เขินอายจนหาที่เอาหน้าไปเก็บไม่ถูก

 

สึรุงิยืนล้วงกระเป๋ากางเกงไม่แยแสเสียงนกเสียงกา 

 

เจ้าตัวเดินมายังเทนมะที่ยืนตัวเกร็งตะโกนเถียงเสียงแซว

 

มือขาวซีดคว้าแขนบอบบางกึ่งกระชากเข้าหาตัว จมูกโด่งรั้นประทับแก้มเนียนใส ที่เริ่มแดงระเรื่อ ขึ้นเรื่อยๆ ประทับประมาณ3วิ ร่างสูงก็ปล่อยเทนมะแล้วเดินผ่านไปแบบไม่สะทบสะท้านเสียงแซว โค้ชเอ็นโดและคิโดยืนอ้าปากค้างราวกับเจ้าสิ่งมีชีวิตที่เดินผ่านหน้าเค้าตะกี้ไม่ใช่สึรุงิเคียวสุเกะ 

 

"ส สึรุงิ คนบ้า!!!!!" เทนมะตะโกนเสียงดังพร้อมเปนลมได้ทุกเมื่อ 

 

 

เทนมะยังคงโดนทั้งเพื่อนทั้งพี่แซวไม่ยั้ง รวมถึงโค้ชที่เข้ามารุมถามความสัมพันธ์และวิธีละลายน้ำแข็งในใจสึรุงิ เคียวสุเกะ. ซึ่งเทนมะก็เอาแต่หนีและเขินจนตอบตะกุกตะกักฟังไม่รู้เรื่อง 

 

สึรุงิที่เดินหันหลังให้เหตุการณ์นั้นได้แต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างมีความสุขผิดไปจากทุกวัน