คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [SF] Can I hug ?
Date : 2007.12.17
Title : Can I Hug? [กอดได้ไหม]
Pairing : Siwon X Eeteuk
Author : luvly_teukkie ((คาราเมลชีสเค้ก))
Rating : PG-13
Author note : พยายามจะแต่งฟิคอิงความจริง..ทำไม่เคยได้..แถได้แถดีจริงๆ ค่ะ 55 อ่านเรื่องนี้แล้ว..ซีวอนเนียนตามแบบฉบับดีจริงๆ รู้สึกได้ว่าคุณพ่อแกก็เป็นแบบนี้มาตลอด ~
คนรักของพวกคุณเป็นเหมือนคนรักของผมรึเปล่า…คนที่อยู่ใกล้แล้วน่าหลงใหล....อยู่ใกล้แล้วได้กลิ่นเหมือนขนมหวานแสนหอม ลองได้มองแล้วไม่อาจละสายได้จากเค้าได้...ฮ้า~
~* เหมือนมีเวทย์มนต์ เข้ามาเล่นกลฉันไม่รู้เป็นไง ขามันเริ่มสั่น หัวมันเริ่มปั่น เธอทำให้คลั่งไคล้ *~
“나와 결혼해줄래? I do”
เสียงหวานใสของเรียววุคที่ดังขึ้นในท่อนสุดท้าย บ่งบอกว่าการแสดงได้จบสิ้นลงแล้ว เสียงกรี๊ดดังขึ้นกระหึ่มอย่างที่ควรจะเป็น เหล่าเมมเบอร์ทั้ง 12 คนยิ้มรับกันอย่างภาคภูมิใจ..รวมไปถึงลีดเดอร์คนเก่งอย่างอีทึกเช่นกัน
เสียงหวานสดใสช่างเข้ากับใบหน้าหวานๆ
รอยยิ้มหวานๆ ถูกแต่งแต้มอยู่บนใบหน้าอยู่เสมอ
ท่าทางดีใจอย่างจริงใจที่ดูราวกับเด็กไร้เดียงสา
ดวงตาหวานที่ไม่เคยโกหก หรือปิดบังอะไรได้...
...ทุกๆ อย่าง กำลังปรากฏสู่สายตาผู้คนนับร้อยพัน...
...ทุกๆ อย่างของพี่อีทึก..ที่เป็นของผม...
...ทุกๆ อย่างที่ทำให้ผมหลงใหลจนถอนตัวไม่ขึ้น...
...ทุกๆ อย่าง ทำให้ผมหลงรักพี่อีทึก....
ไม่รู้ว่าผมเดินมายืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน...เท่าที่จำได้เมื่อกี๊ผมยังยืนอยู่ข้างๆ พี่เยซองอยู่เลยนี่หน่า...ผมเริ่มมึนๆ แล้วนะเนี่ย!!~
หรือว่า...พี่อีทึกมีเวทย์มนต์~
~* กลิ่นกายยั่วยวนชวนลุ่มหลง อยากตรงเข้าไปหาเธอ *~
ก่อนที่ผมจะได้คิดอะไรที่พิเรนท์ไปกว่านั้น...ผมก็พอจะรู้แล้วล่ะ ว่าผมเดินมาอยู่ข้างๆ พี่อีทึกนี่เพราะอะไร
“ซีวอน..เป็นอะไรน่ะ ทำไมต้องมาแทรกตรงนี้ด้วยเล่า บ้ารึเปล่า” ฮีชอลหันไปว่าเจ้าซิมบ้าที่เดินมาแทรกอยู่ระหว่างเค้ากับอีทึก
“บ้ารักพี่อีทึกอ่ะ” บอกกับฮีชอลยิ้มๆ ก่อนจะปรายตาไปมองคนที่ถูกกล่าวถึง
“ไอ้หน้าด้าน -*- ไม่คุยด้วยละ อยากจะยืนก็ยืนไปเลย” ส่ายหน้าระอาใจ ก่อนร่างบางจะเดินไปหาชาวจีนที่ยืนหงอยอยู่ ส่งผลให้ชเว ซีวอนหันกลับมามองคนรักที่หลงใหลนักหนา...
รู้มั้ยล่ะครับ สาเหตุที่ผมต้องเดินมาตรงนี้น่ะ..ก็เพราะกลิ่นหอมๆ ของพี่อีทึกนั่นล่ะ กลิ่นที่ได้รับรู้อยู่ทุกวันก็ไม่เคยเบื่อ..ไม่ว่าจะตอนตื่นนอน ทำงาน ก่อนอาบน้ำ หลังอาบน้ำ หรือแม้กระทั่งก่อนนอน...กลิ่นนี้ก็คือกลิ่นที่ผมหลงใหล...
เคยเห็นมั้ยครับเวลาสิงโตได้กลิ่นเนื้อเวลาหิวน่ะ มันจะเดินตามกลิ่นนั้นไปจนกว่าจะเจอเหยื่อ...
คงไม่ต่างจากผมที่ตอนนี้หิว...หิวพี่อีทึก
โฮกกกกกก
~* ให้ตาจ้องตาฉันกับเธอ กระซิบและบอกเบาๆ *~
“พี่อีทึก..” เอ่ยเรียกชื่อคนที่ยืนยิ้มร่าอยู่เบาๆ
“หืม?” ส่งเสียง ทำตาโตมองคนที่เรียกตัวเองแทนคำถาม
“อยากกอดพี่จังเลย..” พูดออกไปแผ่วเบากว่าเดิมจนคนฟังต้องเดินเข้ามาใกล้ๆ
“นายว่าอะไรนะ” ส่งเสียงออกไปไม่เบานักเพื่อแข่งกับเสียง ซึ่งได้รับคำตอบกลับมาเป็นการกวักมือหยอยๆ ของคนรัก เป็นสัญญาณที่บอกว่าให้เข้าไปฟังใกล้ๆ
หลังจากที่คนตัวเล็กเดินเข้าไปหาสิงโตตัวร้าย เสียงหวานก็เอ่ยถามคำถามเดิมอีกครั้ง
“เมื่อกี๊นายพูดว่าอะไรนะ” เขย่งขึ้นไปกระซิบแผ่วเบาที่หูของคนตัวโต ก่อนจะผละลงมาจ้องตาคมอย่างหาคำตอบ
“ผม บอก ว่า อยาก กอด พี่ จัง เลย” ตอบกลับมาเบาราวกับเสียงกระซิบ แต่ก็ชัดเจนทุกถ้อยคำ ชัดซะจนคนฟังหน้าขึ้นสีระเรื่อ..ไม่ใช่ว่าไม่เคยทำ แต่มาขออะไรกันแบบนี้เล่า!!~ คนดูตั้งกี่พัน?? เชื่อสิก็ต้องมีคลิปบนอินเตอร์เน็ตอีก....
“ไปกอดชินดงเถอะไป” ไล่ร่างสูงออกไปเบาๆ
“ถ้าไม่ให้กอด...เสร็จงานเมื่อไหร่ จะจูบให้ปากเล็กๆ เนี่ยบวมเลยคอยดู” นิ้วเรียวแตะลงที่ริมฝีปากสีสดนั้นประกอบคำพูดให้ดูน่าเกรงขาม
สิ้นคำพูดของคนตัวโต อีทึกก็ได้แต่กลอกตาเลิ่กลั่กอย่างกังวล..ไม่ว่าจะทางไหน เค้าก็เสียเปรียบไม่ใช่เหรอ!!!!!
“นี่ แกล้งอะไรพี่อีทึกอีกล่ะนายน่ะ??” ซองมินเอ่ยถามเมื่อเห็นท่าทีของอีทึกที่แปลกไปหลังจากที่เดินมาหาไอ้สิงโตนี่
“ทำไมล่ะครับ ผมจะแกล้งพี่อีทึกนิดๆ หน่อยๆ ไม่ได้เหรอ พี่อีทึกก็แฟนผมนี่~....ใช่มั้ยที่รัก??” หันไปถามคนตัวเล็กที่ยืนหน้าแดงอยู่ข้างๆ
อา...พี่อีทึกหน้าแดงๆ อย่างนั้นน่ะ...น่ารักชะมัดเลย...คุณว่ามั้ย???
........ก็ตัวพี่อีทึกน่ะนุ่มนิ่มจะตายไป.....คนที่ตัวนิ่มๆ หอมๆ น่ะ คุณไม่อยากกอดรึไงล่ะ??? ไม่มีทางหรอก ร้อยทั้งร้อย ใครๆ ก็อยากกอดทั้งนั้นล่ะ โดยเฉพาะพี่อีทึกที่น่ารักของผมที่น่ากอดเป็นพิเศษ~~
~* อยากจะกอดเธอได้ไหม อยากจะจูบเธอสักครั้ง *~
หลังจากการแสดงทุกอย่างสิ้นสุดลง เหล่าลิงทั้งหมดก็ลงจากเวที เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับบ้านไปพักผ่อน
“ไปเปลี่ยนเสื้อได้แล้วซีวอน” บอกกับคนที่ทำท่าจะเดินเข้าไปหาอีทึก
“พี่เยซองไปเปลี่ยนก่อนได้ไม่เหรอ...” ต่อรองกับพี่ชายแก้มโต ที่ท่าทางไม่ค่อยสนใจเค้าเท่าไหร่...คงเพราะหาสุดที่รักอยู่ล่ะมั้ง..
“เรียววุคเพิ่งเข้าไปเปลี่ยนชุดเมื่อกี๊นะ...เอ้อ ผมไปเปลี่ยนเลยก็ด้ะ” ทำท่าจะเดินไปหยิบเสื้อผ้าเข้าห้อง แต่ก็ถูกคนที่มาตามรั้งไว้ซะก่อน
“อ่ะๆๆๆ ไม่ต้องๆ พี่ไปเปลี่ยนก่อนก็ได้ นายอยู่กับพี่อีทึกก่อนละกัน” ยิ้มกว้างจนแก้มโตๆ ขึ้นเบียดลูกกะตาเสียหมดสิ้น ก่อนจะลั้ลลาเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าห้องเดียวกับเรียววุค..
“พี่อีทึก..” เสียงทุ้มที่เรียกขึ้นแนบชิดใบหู เล่นเอาคนที่ยืนอยู่สะดุ้ง
“ทำไมมาเงียบๆ เล่า”
“อ่าว..จะให้ผมทำไงอ่ะ เดินมาแล้วบอกว่า ‘ชเว ซีวอนมาหาคนรักที่ชื่อปาร์ค จองซูครับ!’ อย่างเงี้ยเหรอ?”
“-*- ไม่ต้องประชดก็ได้ พี่ผิดเอง เห้ย!” ยังไม่ทันพูดได้จบประโยคดี มือปลาหมึกของเจ้าสิงโตตัวร้ายก็มาพัวพันอยู่รอบเอวบาง
“ขอดีดีพี่ไม่ให้นี่หน่า มันก็ต้องลักเอาขโมยเอาแหละ”
“ปั๊ดธ่อ-*- ก็เมื่อกี๊มันบนเวทีนี่หน่า ไม่อายคนอื่นเค้ามั่งรึไงเล่า” ตีแปะลงที่แขนแกร่งนั่นเสียทีเป็นการลงโทษ
“ไม่เห็นต้องอายเลย คนเค้ารักกัน”
“นายไม่อายมันก็เรื่องของนาย ปล่อย จะไปเปลี่ยนเสื้อ” แงะแขนที่โอบรอบตัวไม่ยอมปล่อยให้หลุดออกไป แต่ก็ท่าจะทำไม่ได้ง่ายๆ นัก
“ไปเปลี่ยนด้วยกันนี่แหละฮะ ^^~” ยิ้มร่าอย่างเป็นต่อ ก่อนจะช้อนร่างบางขึ้นไว้ในอ้อมแขน แล้วอุ้มพาเข้าไปให้ในห้องแต่งตัว โดยคนที่ถูกอุ้มได้แต่ดิ้นไปตลอดทาง....
.
.
.
“พี่อีทึก...อย่างอนเลยน้า~ ผมแกล้งหน่อยเดียวเองง่า” เอานิ้วยาวๆ จิ้มแขนคนตัวเล็กจึ้กๆ เป็นเชิงง้อ
“นี่..ไอ้คุณซีวอน ถ้านายหน้าตาน่ารักอย่างอีทึกแล้วทำท่าทางแบบนั้นฉันจะไม่ว่าสักคำ เลิกทำซะทีเถอะ คลื่นไส้!!” ฮีชอลที่นั่งทนดูอยู่นานสองนานเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบในรถที่กำลังแล่นกลับสู่ที่พัก
ทำไมเจ๊จะต้องขัดผมทุกทีนะ -*-
“พี่อีทึก..” เรียกชื่อคนรักหมายจะง้อต่อ แต่เมื่อสิ่งที่ได้รับกลับมามันคือความเงียบ...ก็จนปัญญาจะพูดต่อ
“...”
“พี่อีทึก ผมขอโทษ ให้ผมทำอะไรก็ได้น้า ให้พี่หายโกรธอ่ะ”
“...” ไร้ซึ่งเสียงตอบรับใดๆ ทำให้ซีวอนใจแป้ว...
“นะพี่นะ”
“ก็ได้....นายไปนอนนอกห้อง” ประโยคแรกที่ได้ยินทำให้ลักยิ้มสวยปรากฏขึ้นที่ข้างแก้ม ก่อนรอยยิ้มนั้นจะหายไปกับประโยคหลัง
“พี่อีทึก...”
“ถ้านายพูดอีกคำเดียว ฉันจะไปนอนห้องคนอื่นเอง..ตลอดไปเลยด้วย” พูดจบก็หันหน้าเข้ากระจก หลับตาแน่นสนิท ทิ้งให้ซีวอนหางลู่ หูตกอย่างหงอยๆ
ไม่น่าไปแกล้งพี่อีทึกเลย~
แต่อันที่จริง..ผมก็แค่อยากกอดพี่อีทึกนี่หน่า...ผิดด้วยเหรอ???
.
.
.
บ้านพัก Super Junior
“ถึงบ้านสักที~” เสียงของหนึ่งในสิบสามดังขึ้นอย่างเป็นสุข เมื่อในที่สุดก็ได้พักผ่อน ในขณะที่ซีวอนหายวับเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะยิ้มร่าเดินออกมาอย่างน่าสงสัย
“พี่ไปอาบน้ำก่อนนะ” บอกกับซองมินและฮันเกิงที่กำลังจะเตรียมอาหารให้ทาน
“คร้าบ~”
“ซีวอน นายไปทำอะไรในห้องน้ำ.........แกล้งพี่อีทึกอีกรึไง” ซองมินเอ่ยถามหลังจากพี่อีทึกหายเข้าไปในห้องน้ำแล้ว
“ไม่ได้แกล้งสักหน่อย..................ก็แค่จะทำให้พี่อีทึกอารมณ์ดี ^^”
รู้ดีอยู่ว่าพี่อีทึกไม่ใช่คนเจ้าคิดเจ้าแค้น โกรธแป๊บเดียวเดี๋ยวก็หาย ยิ่งถ้าได้อาบน้ำสบายๆ ในห้องน้ำหอมๆ ล่ะก็นะ....ก็พี่อีทึกชอบอาบน้ำนี่หน่า~
ใช้เวลาไม่ช้าไม่เร็วนักอีทึกก็เดินฮัมเพลงออกมาจากห้องน้ำอย่างอารมณ์ดี
“อารมณ์ดีเชียวนะฮะพี่” ดงแฮว่า
“คิกๆ อื้ม ซีวอน~ พี่ไม่โกรธนายแล้วล่ะ” ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ก่อนจะก้มลงจุ๊บริมฝีปากได้รูปของคนรักเร็วๆ ทีนึง เล่นเอาคนมองเบือนหน้าหลบความหวานกันแทบไม่ทัน
“ไปอารมณ์ดีมาจากไหนเนี่ย??” ฮีชอลเอ่ยถามอย่างสงสัย ก็ก่อนเข้าห้องน้ำ ยังทำหน้าเหมือนหมีกินผึ้งอยู่เลยหนิ
“กินข้าวกันเถอะ”
ฮ้า~ ชเว ซีวอนคนนี้แหละ รู้จุดอ่อนของปาร์ค จองซูดีที่สุด..การอาบน้ำสบายๆ หลังจากการเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน ใครก็ชอบทั้งนั้นแหละ เพียงแต่ว่า พี่อีทึกจะชอบมากเป็นพิเศษ ก็เท่านั้น...
~* ถ้ายอมให้กอด และยอมให้จูบ ไอ้ฉันคงจะซึ้งใจ *~
หลังจากกินข้าวกินปลาเสร็จ พี่อีทึกก็รับเอาจานไปล้างอีกเช่นเคย...ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี จนกระทั่งตกดึก...พี่อีทึกยืนมองท้องฟ้ายามค่ำคืนอยู่ที่ระเบียงลมพัดเอื่อนๆ ที่พัดผ่านร่างบางใบ ทำให้ผมที่ไม่ได้ถูกรวบไว้ ลู่ไหวไปตามลม...ภาพความจริงที่งดงามราวกับภาพวาด...
“พี่อีทึก”
“อ๊ะ”
เสียงเรียกชื่อคนรัก ดังขึ้นพร้อมๆ กับเสียงอุทานอย่างตกใจของใครอีกคน
ตาคู่สวยหันไปมองเจ้าของอ้อมกอด ทั้งๆ ที่ก็รู้อยู่ว่าเป็นใคร...
“พี่อีทึก...หอมจัง~” กดปลายจมูกลงกับแก้มนุ่ม ลากไล้ลงมาจนถึงซอกคอหอมกรุ่น กลิ่นกายที่น่าหลงใหลเสมอ...
“รู้มั้ยว่าอันที่จริง...พี่ชอบอ้อมกอดของนายนะ...”
“แล้วทำไมไม่ให้ผมกอดเล่า” วางคางมนลงกับไหล่อย่างออดอ้อน
“...ต่อหน้าคนเยอะๆ บางทีมันก็เขินมั่งสิ...”
“ทำบ่อยๆ อ่ะ จะได้ไม่เขิน” ยิ้มให้คนตัวเล็กอย่างเจ้าเล่ห์
“พี่รู้เปล่าว่าผมเป็นคนพูดจริงทำจริง”
“อะ อื้อ..” คนตอบดูจะงงๆ อยู่ไม่น้อย เมื่ออยู่ดีดีอีกคนก็เปลี่ยนเรื่องซะงั้น
“ผมบอกใช่มั้ยว่าถ้าไม่ให้กอด ผมจะจูบ~” ร่างสูงรับรู้ได้ถึงแรงขืนตัวน้อยๆ ตั้งแต่ยังพูดไม่จบเสียด้วยซ้ำ
“ก็ให้กอดแล้วนี่ไง”
“มันช้าไปแล้วล่ะฮะ ^^”
“ก็นายไม่ได้ อื้อ...” เสียงหวานขาดหาย เมื่อริมฝีมฝีปากบางถูกช่วงชิงไปโดยร่างสูง ลิ้นร้อนที่ชอนไชไล้ไปทั่วโพรงปากชื้น ทำเอาขาเรียวไร้ซึ่งเรี่ยวแรงที่จะยืน ถ้าหากไม่ได้ร่างสูงกอดไว้ ก็คงลงไปนั่งกับพื้นซะแล้ว
~* และถ้าหากในคืนนี้ ฉันมีเธออยู่ เคียงข้างกาย *~
“ฮ้า” หายใจเอาอากาศเข้าปอดซะเฮือกใหญ่เพื่อทดแทนอากาศที่หายไป
“พี่อีทึก~ อย่าให้ผมไปนอนนอกห้องเลยน้า คืนนี้หนาวจะตาย ไม่มีผมแล้วพี่จะกอดใคร???”
“...”
“พี่อีทึก...” ทำหน้าหงอยๆ อีกครั้งเมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบไป
“พี่อีทึก...”
“......อื้อ” ริมฝีปากบางถูกทาบทับด้วยริมฝีปากร้อนอีกครั้ง ก็เมื่อเห็นร่างบางทำหน้ายุ่ง..เลยตัดสินใจประกบลงมาไม่ให้ร่างบางได้พูด...ก็เผื่อจะเปลี่ยนใจ
“……………...นายให้พี่หายใจก่อนได้มั้ยล่ะ? แกล้งกันนี่~” มองคนตัวสูงอย่างเอาเรื่อง
“ก็นึกว่า.....”
“ไม่ต้องมาพูดเลย!!” เอ็ดคนตัวโตให้ต้องหลับตาปี๋อย่างตกใจ
“ไม่มีแรงแล่ว อุ้มเข้าห้องเลย ไอ้เด็กบ้า!”
“ฮี่ๆๆๆๆ ผมรักพี่ที่สุดเลย~~ พี่อีทึกน่าร้ากก~”
“รู้แล้ว ไม่ต้องชม”
“ฮ่าๆๆๆๆ”
“รักฉันแน่เร้อออ เห็นชอบไปกอดคนอื่นจังเลย” ว่าคนรักอย่างงอนๆ...ก็จริงมั้ยล่ะ??
“ก็พี่ไม่ให้ผมกอดนี่หน่า~”
“พี่ผิด??”
“อื้ม”
“ชิ..เอาสิ อยากกอดคนอื่นก็กอดไปเลย”
“พูดเองนะ” ยิ้มกริ่มอย่างเจ้าเล่ห์
“ซีวอน!!”
“ฮ่าๆๆ ผมล้อเล่นหน่า~ ยังไงชเว ซีวอนก็รักปาร์ค จองซูคนเดียวอยู่แล้ว~~”
“จริงๆ นะ”
“อื้ม พี่อีทึก~ นางฟ้าของผม” ก้มลงจูบปากเล็กๆ นั่นอีกที ก่อนจะช้อนคนตัวเล็กขึ้น พาไปนอนลงบนเตียงนุ่มๆ
จะรักพี่ให้ตาย จะรักให้มากมายคนเดียว ………
The End.
ความคิดเห็น