คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Lovely Toy 5 ::: อารมณ์แปรปรวน
Lovely Toy 5 : อารมณ์แปรปรวน
“นี่ลีทึก อน่าวิ่งหน่า” ซีวอนเอ่ยปรามคนตาสวยที่วิ่งอยู่บนฟุตบาทสูงกว่าเค้า 1 ขั้น
“จะได้ถึงบ้านเร็วๆ ไง ^^”
“นี่ นายไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะ - -“ ว่าพลางดึงคนตาสวยลงมาข้างล่าง
“อ๊ะ เจ็บบบบบ >O<~” ร่างบางร้องลั่นเมื่อตัวเองเซตามแรงฉุดของมือหนา แล้วล้มลงขาแพลง
“เห้ย!!!!!” ร่างสูงร้องมั่ง แล้วถึงค่อยเดินไปช่วยพยุงร่างบางขึ้นมา
“ยืนไหวมั้ยเนี่ย” เสียงทุ้มเอ่ยถาม
“แง้ >O< เจ็บอ้ะ”
“ลุกขึ้นก่อนสิ!!!”
“ก้อมันเจ็บนี่หน่า ลุกไม่ขึ้นง้ะ เจ็บบบบบ”
ในที่สุด..เมื่อคนตาสวยโวยวายไม่หยุด ร่างสูงก้อต้อง...
“ขี่หลังชั้นกลับมั้ย ?”
“^-^” ร่างบางฉีกยิ้มแทนคำตอบ
“เห้อ~ ขึ้นมาๆ” ร่างสูงย่อตัวลง
“^O^~” คนตาสวยค่อยๆ ปีนขึ้นไปบนหลังของร่างสูงย่างทุลักทุเลเล็กน้อย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ซีวอน...”
“หืม” ใบหน้าคมหันไปหาคนตาสวยที่เกยคางอยู่บนไหล่ตน
“อยากกินไอติมอ่า”
“แต่ชั้นหนักนะ -*-“
“แต่ที่ชั้นเดินไม่ได้มันก้อเพราะนายไม่ใช่เหรอไง”
“ชิส์” ในที่สุด ร่างสูงก้อต้องยอมจำนนด้วยเหตุผลที่เถียงยังไงก้อคงไม่ขึ้น
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ทีนี้ไม่ต้องแวะที่ไหนแล้วนะ -"-“
“อื้อ ^-^” คนตัวเล็กตอบอย่างมีความสุข
ก้อนานๆ จะได้มีคามสุขกับเค้าอย่างนี้นี่หน่า...
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ที่บ้าน...ไม่สิคฤหาสน์ของตระกูลชเว
“ถึงบ้านแล้ว อึ๊บ” ร่างสูงวางร่างบางลงบนโซฟานุ่ม แล้วนั่งลงข้างๆ
“ตัวแค่เนี้ย แบกนานๆ ก้อหนักใช้ได้เลยนะ - -“ ว่าพลางนวดทุบต้นขาตัวเองเบาๆ
“ง่า~ เดี๋ยวชั้นนวดให้ก้อได้” คนตาสวยว่า ก่อนจะเอาขาซีวอนขึ้นมาวางบนตัก
“ดีมาก ^^”
ใบหน้าคมจ้องมองนิ้วเล้กๆ ที่ค่อยๆ บีบนวดขาของตัวเองเบาๆ ก่อนจะมีรอยยิ้มออกมาที่มุมปาก
“เดี๋ยวไปเอายานวดให้นะ”
“เห้ย! เดี๋ยว!!!”
ร่างบางที่กำลังจะลุกขึ้น ถูกมือหนารั้งเอาไว้ บวกกับข้อเท้าที่อาการยังไม่หายดี ทำให้คนตัวเล็กล้มลงนั่งบนตักของเจ้าของมือนั้น
“ลุกขึ้นไปได้ยังไงน่ะ ก้อขาเจ็บอยู่ไม่ใช่เหรอ”
“ก้อลืม...” ร่างบางตอบ ใบหน้าหวานเริ่มขึ้นสีระเรื่อ
“ร่างกายตัวเองน่ะ หัดดูแลซะบ้างสิ” ซีวอนว่า
“ก้อดูแลอยู่แล้วนะ นายน่ะแหละชอบทำชั้นเจ็บ” เจ็บทั้งร่างกาย...ทั้งหัวใจด้วย
“ชั้นผิดอีกละ -O-“ ว่าพลางกอดคนตาสวยไว้ แล้ววางคางมนลงบนไหล่เล็กๆ
“ฮ่าๆๆๆ ปล่อยชั้นได้แล้ว จะไปอาบน้ามมม~” ร่างบางดิ้นเล็กน้อย
“จะรีบอาบไปไหนเล่า”
“ก้อเล่นมาทั้งวันแล้ว เหนียวตัวหมดเลย”
“ขนาดตัวเหนียวยังหอมเลยนะ” ร่างสูงว่า ก่อนจะขโมยหอมร่างบางไปซะฟอดใหญ่ เล่นเอาคนที่ถูกหอม หน้าแดงเป็นมะเขือเทสไปเลย
“ปล่อยเหอะ เดี๋ยวต้องไปทำการบ้านอีกนะ”
ทำไมต้องเป็นแบบนี้...ทำไมอยู่ๆ ถึงต้องใจดีแล้วก้ออ่อนโยนขึ้นมาซะเฉยๆ ทำไม...
“เดินไหวเหรอ”
“ไหวสิ...นิดเดียวเอง”
“งั้นก้อไปเถอะ” ว่าแล้วก้อคลายกอดออกจากร่างบาง
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
บนห้องของลีทึก
‘Ya~hoo! Uh! Uh! You and me together, tic toc oh come on~!!’
“ฮาโหล คังอิน มีอะไรเหรอ” ร่างบางรับโทรศัพท์
(“ถึงบ้านรึยัง?”)
“อื้อ คังอินล่ะ”
(“ถึงนานแล้วเหมือนกัน”)
“เหรอ”
(“มีอะไรจะเล่าให้ฟังล่ะ”)
“เหรอๆๆๆ”
(“อืม ก้อ...@#$[]//+=^%”)
“55555”
บทสนทนาที่ดูสนุกสนานของทั้งคู่ ไม่มีใครรู้เลยว่า เป็นว่าทำร้ายใครบางคนโดยไม่ได้ตั้งใจ...ใครบางคนที่ยืนอยู่หน้าห้อง เพื่อจะมาบอกว่าวันนี้แม่จะกลับมา
คังอิน...คังอินอีกแล้วเหรอ จากมันมาไม่ถึงชั่วโมง...ต้องโทรหาแล้วเหรอ ละไหนบอกว่าจะมาอาบน้ำไง? อยากออกห่างจากชั้นเร็วๆ เพื่อมาโทรศัพท์ล่ะสิ...ให้มันได้อย่างงี้เซ่!
ปังงง!!!!!
ประตูที่ถูกแง้มอยุ่ในตอนแรก ถูกมือหน่ปิดลงอย่างแรงด้วยความไม่พอใจ
“เห~ ใครน่ะ” ร่างบางพูดเบาๆ เมื่อได้ยินเสียงประตู
“แค่นี้ก่อนนะคังอิน” แล้วก้อกดปุ่มวางสายโทรศัพท์ แล้วเดินออกมาหาคนที่เดินกระแทกเท้าลงบันไดไป
“ซีวอน มีอะไรรึเปล่า” คนตาสวยตะโกนถาม
แต่ไม่ได้รับคำตอบใดๆ จากร่างสูง ซึ่งส่งมาเพียงสายตาเย็นๆ
...สายตาเย็นชาแบบนั้นมันอะไร?...
ชั้นกลัวสายตาแบบนั้นที่สุด...สายตาที่ว่างเปล่า คาดเดาไม่ได้ว่ากำลังคิดอะไรอยุ่...
“ซีวอน อ่าว...คุณแม่ หวัดดีฮะ” ร่างบางโค้งน้อยๆ ให้หญิงสูงอายุคนหนึ่ง
“หวัดดีจ้ะลูก”
“ทำไมวันนี้กลับมาได้ละฮะ?”
“ก้อกลับมาเอาของไปให้พ่อน่ะแหละลูก”
“แล้วทำไมไม่บอกล่ะฮะ ว่าจะกลับมา ผมจะได้ไปรับ ^^”
“แค่นี้ลูกก้อเหนื่อยพอแล้วล่ะ”
“^^”
“ไปทานข้าวกันดีกว่า นานๆ แม่จะได้กลับมาบ้านสักที ขอกินข้าวกับลูกชาย ลูกสาว(?) ซะหน่อย”
“คุณแม่ค้าบ~ ผมเป็นลูกชายน้า แม่มีลูกสาวสักหน่อย”
“ฮะๆ แม่เข้าใจผิดเหรอเนี่ย”
“แม่ง่า~” คนตาสวยพูด แล้วพองลมที่แก้มอย่างงอนๆ
“โอ๋ๆ” แม่ดึงตัวลูกสุดที่รักเข้าสู่อ้อมกอด แล้วลูบหัวเบาๆ เป็นเชิงโอ๋
“อ้าวซีวอน จะขึ้นไปไหนล่ะ อยู่กินข้าวกับแม่ก่อนสิ”
“ไม่ล่ะคับ ผมไม่หิว
“เอ๊ะ ลูกคนนี้นี่ นานๆ ทีแม่จะได้กลับมานะ”
“เชิญแม่กินกับลูกสุดที่รักของแม่เถอะ” พูดจบก้อเดินขึ้นห้องนอนตัวเองไปทันที
“...เป็นอะไรนะลูกคนนี้ เมื่อกี้ยังเห็นดีดีอยู่เลย...” แม่บนพึมพำ
“เดี๋ยวผมขึ้นไปดูให้นะฮะ” หันไปบอกแม่ ก่อนวิ่งตามคนตัวสูงขึ้นไป...
=================================================================
แหะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ^^"
คาราเมลขอโทดดดด ที่หายไปซะหลายวัน
พอดีว่าช่วงใกล้สอบงานมานจาเย้อออออออมากๆๆๆๆ
วันนี้เค้าก้อให้หยุดอ่านหนังสือสอบ แต่...เราดันมานั่งอัพฟิคซะงั้น
จะสอบได้มะเนี่ย - - วันนี้นั่งอัพฟิค พรุ่งเน้ไปดูคอนเสิร์ต - -
จาเรินละชีวิต
แต่ที่น่าเศร้า คือไอ้ทรูเลววววววววววว
ใครแถวนี้ได้บัตรมีทมั่งคะ? ได้ข่าวว่าเค้าล็อคเบอร์ไว้ตั้ง 450 เบอร์
เพราะงั้น มี FC เอสเจจิงๆ เพียง 50 คน
บางคนที่ได้ไป ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเอสเจมีใครบ้าง???
เรารู้สึกรัก seed ขึ้นมาทันทีเลยล่ะ ทรูมันเห็นแก่ได้จิงๆ ค่า sms ก้อเสียไป
รวมกันคงไม่ใช่น้อยๆ...เลวจิงๆ
==================================================================
ค.ห.14 > ค่าๆ วอนทึกๆๆๆ หลังจากช่วงนี้ไปคงได้อัพบ่อยๆๆๆ น้าค้า
ค.ห.15 > โฮ่ๆ ชอบคิเฮเหรอค้า งั้นเอาคู่นี้บ่อยๆม้า ^ ^
ค.ห.16 > นิดๆ หน่อยๆ ก้อดีกว่าไม่อัพน้า
ค.ห.17 > ไม่ดองนานหรอกค่า ก้อพยายามจะอัพ ((นี่ก้อแอบแม่มาอัพนะเอิงเอย))
ค.ห.18 > ชอบแบบหวานๆ อ่ะสิเนี่ย ^ ^
ค.ห.19 > ค่าๆ ขอบคุนที่เม้นให้น้าค้า
ค.ห.20 > ใช่ม้าๆ วอนทึกก้อหนุกดีใช่ม้า ไม่ว่ากานน้า ^^ แล้วตะเองได้ไปงานมีทมั้ยอ่า ถ้าได้ก้อดีใจด้วยน้าค้า ^^
ค.ห.21 > มาต่อแร้วก๊าบ หุหุ
ร้ากคนอ่าน ร้ากคนเม้น ร้ากเอสเจ โดยชาเพาะม๊าทึกน้า จุ๊ฟๆ
พระเจ้าอวยพรค่า ::: คาราเมลชีสเค้ก
ความคิดเห็น