คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [SF] ผู้ชายแสนงอน
Date : 2007.12.05
Title : ผู้ชายแสนงอน
Pairing : Siwon X Eeteuk
Author : luvly_Teukkie ((คาราเมลชีสเค้ก))
Rating : PG
Author note : เป็นฟิคเรื่องที่แต่งด้วยอารมณ์อยากประชดคุงตำมะหรวดสุดๆ = = ไม่มีไรทำมานั่งกวาดล้างฟิควาย (จะโดนจับมั้ยเนี่ย =[]= ) อยากแต่งแต่ไม่มีพลอตในหัวเลยสักนิดเดียวค่ะปิดตาจิ้มเพลงในโฟลเดอร์~ ได้เพลงนี้มานี่แหละค่ะ ^^
‘คังทึก เหมาะสมกันสุดแล้วว่าป้ะ’
‘ไม่อ่ะ คยูทึกน่ารักกว่า’
‘ฮันทึก ก็น่ารักน้า~’
‘บอมทึกๆๆๆ’
‘ฮยอกทึกก็ดีนะ จัดคิสด้วยกันไม่หวั่นไหนบ้างเหรอ อีทึกออกจะน่ารัก’
‘ทึกซินดีก่า’
‘ทึกกี้เป็นเมะไม่ได้หรอก ซินทึกตะหาก’
….ทั้งๆ ที่นานๆ ทีจะมีโอกาสได้มาเปิดคอมพิวเตอร์เล่นอย่างวันนี้...แทนที่จะเจออะไรดีๆ ให้มันชื่นใจ...กดเข้ามาหัวข้อแรก ก็อะไรไม่รู้เนี่ย....เห็นหัวข้อเป็น EeTeuk Lover ก็นึกว่าจะมีอะไร...ไม่มีแม้แต่วอนทึกด้วยซ้ำ...
นิ้วเรียวเลื่อนเมาส์ไปยังปุ่มสีแดงๆ ด้านขวามือ ก่อนจะกดปิดลงอย่างเหนื่อยใจ...วอนทึกไปไหนล่ะ??
‘คิดยังไงกับวอนทึก??’
ฮ๊า~ เจอละ ลองเข้าไปดูซะหน่อยก็ดีเนอะ
‘น่ารักดี เราชอบนะ นางฟ้ากับเจ้าชาย...’ พูดดีเนอะ... ไล่อ่านข้อความพวกนั้นไปเรื่อยๆ มีทั้งเห็นด้วยบ้าง ไม่เห็นด้วยบ้าง ซึ่งซีวอนเองก็ไม่ได้ใส่ใจ...ก็มันความเห็นส่วนตัวหนิ...ความจริงคืออะไร ก็รู้ๆ กันอยู่
ตาคมยังคงไล่จับจ้อง อ่านคอมเม้นต์เหล่านั้นไปเรื่อยๆ...ก็คงจะจบกิจกรรมนี้ลงไปอย่างไม่ใส่ใจ ถ้าหากไม่ไปสะดุดตากับข้อความนึงเข้า..
‘ดีตรงไหน สงสารอีทึกออก ดูสิ อีทึก เป็นทั้งลีดเดอร์ ทำงานก็หนัก แล้วดูซีวอนสิ เลือกงานชะมัด กว่าจะเล่นหนัง เล่นละครได้เรื่องนึง เลือกอยู่ได้ คิดว่าตัวเองวิเศษมาจากไหนงั้นเหรอ?? อยู่กับคังอินดีกว่าตั้งเยอะ ขยันทำงานดีออก ดูแลพี่อีทึกได้แน่ๆ สรุปว่าอีทึกต้องอยู่กับคังอินเท่านั้น คังทึก ไม่ใช่ วอนทึก!!’
……….มันคือความจริงที่ผมเองต้องยอมรับ..........
พี่อีทึกทำงานหนัก...ทำเพื่อวงทุกอย่าง...ในขณะที่ผมมัวแต่เลือกงาน ว่าชิ้นไหนที่จะออกสู่สายตาเหล่าแฟนคลับได้มากที่สุด......คิดอยู่แค่นั้น ไม่ได้คิดว่าอนาคต...ผมจะดูแลพี่อีทึกยังไง...
~* ไปโกรธใครมา ทำท่าทะมึนทึนจัง เอะอะปึงปัง ยิ้มไปก็ไม่ยิ้มมา *~
ซีวอนเดินออกมาจากห้องอย่างเครียดๆ...ออกมาก็เจอกับคนรักที่แสนดีนั่งดูทีวี อยู่บนโซฟาตัวนุ่ม......พี่อีทึก
“ซีวอน~ ออกมาได้สักทีนะ ทำไมทำหน้าเครียดแบบนั้นล่ะ??” ยิ้มให้อีกคนอย่างให้กำลังใจ...รู้ว่าช่วงนี้ซีวอนเองก็เหนื่อยเหมือนกัน..นานๆ ทีจะได้พักอยู่บ้านสักที ยังทำอย่างกับแบกโลกทั้งใบเอาไว้อย่างนั้นแหละ
“ผมเหนื่อย...” ตอบสั้นๆ อย่างไม่ใส่ใจ...ในหัวสมองตอนนี้คิดเพียงว่าควรจะทำยังไง...ให้เค้ากับพี่อีทึกดูเหมาะสมกันมากกว่านี้
~* ท่าทางไม่ดี ท่าทีก็ดูเฉยชา ฟังใครเขามา ไม่เอาๆๆ ไม่งอน *~
“ดูนายเหนื่อยๆ นะ ไม่สบายรึเปล่า?” ลุกขึ้นแตะหน้าผากอุ่นของคนตัวสูงเบาๆ
“ไม่เหนื่อยหรอกฮะ ผมแค่เพิ่งรู้ตัวว่าไม่เหมาะกับพี่สักเท่าไหร่” ตอบออกไปตามที่รู้สึก...เพราะบางทีการที่ปล่อยให้พี่อีทึกเป็นห่วง มันก็คงไม่ดีนัก...แค่นี้ก็เป็นภาระเค้ามากพอแล้ว
“ไปเอาความคิดแบบนั้นมาจากไหนน่ะ?” เอียงคอถามอีกคนที่ทำหน้ายุ่งไม่เลิกรา
เพราะแบบนี้ไง...เพราะน่ารักเกินไป เพราะพี่ดีเกินไป...ใครๆ เค้าถึงไม่ดีกันสักคน ผมไม่ผิดหรอก พี่อีทึกนั่นแหละที่ดีเกินไป...ผมไม่ได้ไม่ดีสักหน่อย......................
คิดแค่นี้ผมก็ชั่วพอแล้วล่ะ.........ผมมันไม่ดี
“พี่ถามว่าไปเอาความคิดแบบนั้นมาจากไหน?” เสียงหวานคาดคั้นจะเอาคำตอบเสียให้ได้
“ก็...หลายๆ ที่”
“เลิกคิดแบบนั้นเลยนะ” ทำเสียงดุๆ ข่มเจ้าสิงโตตรงหน้า...แต่คนที่โดนข่มก็กลับไม่ได้รู้สึกอะไรสักนิดเดียว.............คิดทวนแต่เรื่องเดิมซ้ำไป ซ้ำมา............
“ต่อไปนี้ผมจะทำงานให้มากขึ้นนะฮะ พี่ก็ทำงานให้น้อยๆ ลงบ้างแล้วกัน ผมจะดูแลพี่เอง” หันไปบอกกับคนรักโดยไม่ได้สนใจประโยคที่คนตัวเล็กนั้นพูดเมื่อก่อนหน้าเลยแม้แต่น้อย
“นายจะทำงานเยอะๆ ไปทำไมกัน..เหนื่อยเปล่าๆ”
“พี่ยังทำได้เลย”
“ก็พี่โตแล้วหนิ”
“ผมก็ไม่ใช่เด็กแล้วนะ!” ขึ้นเสียงให้กับคนที่มองว่าเค้ายังเป็นเด็กอยู่เสมอ...... ผมไม่เด็กหรอกนะ
“แต่ถ้านายนอนน้อยไป มันไม่ดีต่อสุขภาพรู้รึเปล่า?”
“พี่คังอินยังทำได้เลย” เริ่มหาคนอื่นมาค้ำจุน ยังไงถ้าบอกไปว่าพี่อีทึกยังทำได้ ก็ต้องได้รับเหตุผลเดิมๆ คือ ‘พี่โตแล้ว’
“ก็คังอินเค้าโตแล้ว..”
อีกละ............... “แล้วผมยังไม่โตหรือไง? ต้องขนาดไหนถึงจะเรียกว่าโตเหรอฮะ?? ทำไมพี่อีทึกถึงชอบมองผมเป็นเด็กล่ะฮะ??”
“เฮ้อ~ ก็เพราะนายเป็นอย่างงี้ไงซีวอน...” ไอ้ท่าทางที่อยากจะเอาอะไรต้องเอาให้ได้เนี่ย...มันก็เด็กชัดๆ ไม่ใช่เหรอ
“พี่ก็เห็นผมเป็นเด็กทุกทีล่ะ.........ตกลงพี่รัก..หรือแค่เอ็นดูผมกันแน่...” มองคนรักค้อนๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องไปเงียบๆ
~* รักนะรักเสมอ เธอนะเธอไม่เคยเข้าใจ รักเธอรู้ใช่ไหม ใครนะใครผู้ชายแสนงอน ดาวไม่เคยลืมฟ้า หมู่นกกาก็บินกลับคอน กลายเป็นคนใจร้อน ร้าวรอนทำไม *~
“ซีวอน...” เดินตามร่างสูงเข้ามาในห้อง ก็เห็นคนตัวโตนอนหันหลังให้ประตูอยู่บนเตียงกว้างนั้น
“...” เมื่อไม่ได้รับเสียงใดๆ ตอบกลับมา คนตัวเล็กจึงเลือกที่จะเดินเข้าไปหาคนที่นอนตะแคงอยู่บนเตียงนั้น
“งอนพี่เหรอไง?”
“เปล่า ผมไม่ใช่เด็กๆ นะ จะได้มางอนเงินอะไร” ตอบออกมาทั้งๆ ที่ไม่หันกลับมามองหน้าคนถามสักนิด...อย่างนี้น่ะเหรอไม่งอน
“ไม่ได้งอนหรอกเหรอ..ว่าจะเข้ามาบอกรักผู้ชายขี้งอนแถวนี้ซะหน่อย...ถ้าไม่มี ไปที่อื่นก็ด้ะ”
“ไปเลย ผมไม่ได้งอน” บอกกับอีทึก ก่อนจะลุกขึ้นเดินหนีไปนั่งที่โต๊ะทำงาน
ง่ะ..................ซีวอนใจร้าย...............อุตส่าห์มาง้อแล้วนะ.........เอาไงดีล่ะ................
ทั้งๆ ที่ ที่จริงแล้วผมเองก็ไม่ได้ผิดซะหน่อยนะ...............ซีวอนเองนั่นแหละที่คิดมาก.........
~* ฟ้าเจ้าเห็นใช่ไหม ใครนะใครสัญญากะเรา ทิ้งให้หงอยให้เหงา หลบหน้าเราไปนั่งซะไกล มีแต่คนของเขา คนของเราไม่รู้อยู่ไหน ยามเมื่อคืนเดือนหงาย เหงาใจจังเลย *~
อีทึกนั่งอยู่บนเตียงสักพัก ก่อนจะคิดอะไรบางอย่างออก
......หลอกเด็ก........
ร่างบางลุกขึ้นเดินไปที่ระเบียง ก่อนจะเอื้อนเอ่ยเสียงหวานดังๆ ให้คนที่นั่งอยู่ในห้องได้ยิน
“ดวงดาวจ๋า...เห็นรึเปล่า...คนแถวเนี้ยไม่รักษาสัญญาล่ะ........วันแรกที่เค้ามาขอเราเป็นแฟนนะ สัญญากับเราซะดิบดีเลย ว่าจะไม่ทิ้งเราให้เหงา จะคอยปกป้องดูแลเรา จะตามใจเราทุกอย่าง….แต่ดูตอนนี้สิ...แค่จะให้เค้ามานั่งกอดเราให้หายหนาว เค้ายังไม่มาเลย….แบบนี้เค้าผิดสัญญาใช่รึเปล่า...เรางอนเค้าดีมั้ยอ่ะดาว~” เหลือบตาไปมองคนที่นั่งอยู่ในห้องเป็นพักๆ ...มองอยู่ แต่ไม่ได้มีทีท่าว่าจะลุกมาสักนิด........เฮ้ออ
RRrrrrrrRRrrrrrrrrr
เสียงโทรศัพท์มือถือข้างตัวซีวอนดังขึ้นทำลายความเงียบในห้อง หากแต่โทรศัพท์นั้นไม่ใช่ของซีวอน แต่เป็นของร่างบางที่กำลังวิ่งเข้ามาต่างหาก....
มือหนาคว้าเอาโทรศัพท์ส่งให้ร่างบาง แต่ก่อนที่จะได้ส่งนั้น สายตาก็พลันไปสะดุดกับชื่อของปลายสาย
Kangin
…….โทรมาทำไม...ทำงานอยู่ไม่ใช่เหรอ...
“ฮัลโหล” ร่างบางกรอกเสียงใสๆ เข้าไปในโทรศัพท์
“เห~ โทรมาแค่เนี้ยอ่ะนะ ...ฮะๆ พี่ก็คิดถึงนายอยู่เหมือนกัน...ทำงานหนักมาพี่เป็นห่วงนะรู้เปล่า...พักผ่อนเยอะๆ ล่ะ…อื้ม...ทำงานเสร็จแล้วก็รีบๆ กลับล่ะ เดี๋ยวคิดถึงตายเลย...จ้าๆ บ๊ายบาย” กดวางโทรศัพท์ก่อนจะหันกลับมามองคนรักที่นั่งหน้าบึ้งตึงจ้องเขม็งราวกับจะกินเลือดกินเนื้อเสียให้ได้
~* ขี้ตู่กลางนา กล่าวหามาได้ยังไง เรื่องจะแบ่งปันใจ ไม่มี ไม่มีแน่นอน *~
“รักมากป้ะ พี่คังอินอ่ะ”
“ก็นิดนึง..”
“ไปเป็นแฟนเค้าเลยสิ” ปรายตามองคนรักงอนๆ ก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่เตียง
โอ้ยยย~ หาเรื่องให้ผมได้อีก.......ก็คังอินก็น้องผมนี่หน่า ก็รักสิ...............เฮ้อ~
~* ไม่เคยเข้าใจ ผู้ชายอะไรแสนงอน *~
ผู้ชายอาไร้ ขี้งอนชะมัด............นี่ถ้าแฟนคลับรู้ว่าคุณชายชเวขี้งอนตุ๊บป่องขนาดนี้จะเป็นไงเนี่ย!!~
“ซีวอน...ถามจริงๆ งอนเหรอ” เดินไปกอดคนตัวโตไว้จากด้านหลัง ซบหน้าหวานลงกับแผ่นหลังกว้างอย่างเอาใจ
“ไม่ได้งอนนะพี่ ผมเครียด ผมไม่รู้จะทำไงให้เหมาะกับพี่ดีเนี่ย...........ผมน่าจะเกิดเร็วกว่านี้อีกสักสี่ห้าปี...ผมจะดูแลพี่ได้สบายๆ เลยล่ะ”
“ซีวอน....นายเป็นอย่างนี้ก็ดีอยู่แล้ว ที่พี่รักนายก็เพราะนายเป็นแบบนี้นะ...”
“...”
เมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบเสียงไป จึงพูดต่อ...
“พี่ไม่อยากให้นายทำงานเยอะๆ...เพราะพี่เป็นห่วง...พี่อยากให้นายมีเวลาว่างเยอะๆ มาดูแลพี่...มันอาจจะดูเห็นแก่ตัวไปหน่อย แต่ในฐานะที่พี่เป็นพี่ เป็นลีดเดอร์ พี่ก็ต้องงานให้ดี ให้เป็นตัวอย่าง..แต่นายไม่ต้อง เพราะฉะนั้น แค่นายเป็นกำลังใจให้พี่ คอยยิ้มอยู่ข้างๆ พี่ตลอดเวลา...มันก็เป็นสิ่งที่พี่ต้องการมากที่สุดแล้วล่ะ...”
“แล้วพี่คังอินล่ะ..พี่เค้าทำงานเก่งกว่าผม ...”
“แล้วไงล่ะ ก็พี่รักซีวอนหนิ”
“แต่พี่ก็บอกว่ารักพี่คังอินเหมือนกันแหละ...” บอกออกมาอย่างไม่พอใจ...ไม่ชอบหรอกที่พี่อีทึกมาบอกว่ารักคนอื่นเนี่ย............
“ก็พี่ก็รักคังอินนี่”
“=[]=”
“แบบน้องชายน่ะ..”
“ไม่เอา แบบไหนก็ไม่ให้รัก.....”
“ใจแคบจัง..”
“ไม่รู้ ไม่สน ถ้าไม่รักผมคนเดียว งอนจริงๆ ด้วย”
~* ไม่เอาไม่งอน เมื่อไรหายงอนให้หอมสองที *~
“คิดมากหน่า...เลิกงอนได้แล้ว”
“....”
“ถ้าเลิกงอนตอนนี้ให้หอมสองที” ยื่นข้อเสนออันน่ายอมรับให้กับซีวอน ยังไม่ทันได้ตกปากรับคำก็โดนคนตัวโตคว้าเข้าไปอยู่ในอ้อมกอด ก่อนจะโดนหอมแก้มซ้ายทีขวาทีซะฟอดใหญ่ ก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
“ผมยังไม่หายงอนหรอกนะ”
“อะไร? ขี้โกงหนิ นายหอมไปแล้วอ้ะ”
“ขอจูบแทนได้ม้า~” ยกยิ้มที่มุมปากน้อยๆ
“ไม่ห้ะ อื้อ...” ยังไม่ทันได้ท้วงดีนัก ริมฝีปากบางก็ถูกทาบทับด้วยริมฝีปากอุ่นๆ จูบแสนหอมหวานที่คุ้นเคย.................ถ้านายไม่ดี ก็ไม่มีใครดีสำหรับพี่แล้วล่ะ ชเว ซีวอน.........
คุณชายแสนงอน~
The End
ความคิดเห็น