สงครามจอมเทพ 2 ดินแดน

ลำดับตอนที่ #2 : ผลเกิดขึ้นแล้ว

“นี่พวกเจ้ามัวชักช้า รีรออะไรอยู่ รีบๆเข้าสิ!!” เสียงสั่งเหล่าข้าราชบริพารดังขึ้น

 

ไม่มีใครตอบกลับไป เนื่องจากทุกคนก็ได้เร่งทำกันเต็มที่แล้ว

 

วันนี้เป็นวันครบกำหนดประสูติพระโอรสองค์ที่2 ของราชินีเรเน่แห่งคานาอัน 

 

จึงทำให้ทั่วทั้งวังวุ่นวายกันตั้งแต่เช้า

 

นอกจากในวังแล้ว นอกวังก็เกิดจลาจลย่อมๆขึ้น เนื่องจากกษัตริย์ริชาร์ดมีพระบรมราชโองการ ให้วันนี้

ชาวบ้านทุกคนหยุดการประกอบอาชีพทั้งหลายแล้วให้จัดงานฉลองแก่พระโอรสของพระองค์ด้วย

 

 

“ข้ามีเรื่องด่วนต้องทูลกษัตริย์ริชาร์ดตอนนี้ เจ้ามีสิทธิ์อันใดกัน จึงมาห้ามข้า!!”

 

“ข้าต้องขออภัย แต่มีคำสั่งไม่ให้ใครถวายฎีกาตอนนี้ พระองค์กำลังอยู่ในงาน ยังไงๆท่านก็รอก่อนเถอะ ไม่เช่นนั้นอาจมีปัญหาได้นะท่าน”

 

“นี่มันปัญหาใหญ่ของบ้านเมือง เป็นสิ่งที่กษัตริย์ริชาร์ดจำเป็นต้องรับรู้ และต้องแก้ไขโดยด่วน และถ้าเจ้ายังไม่อยากตายก็ไสหัวไปไกลๆ ก่อนข้าจะเอาดาบฟันหัวเจ้า!!!”

 

“พวกเจ้าจะส่งเสียงดังกันไปถึงไหนห๊ะ ลูคัส น่ารำคาญจริงๆ”

 

“ถวายพระพร ฝ่าบาท” 2 เสียงดังขึ้นพร้อมกัน

 

“ข้ามีเรื่องด่วนต้องกราบทูลพระอ......”

 

“ข้าพูดไม่ชัดรึยังไง ว่าวันนี้ข้าไม่ต้องการรับฎีกาไร้สาระพวกนั้นจากเจ้าอีก ลูคัส!”

 

“ถึงแม้พระองค์ไม่มีพระประสงค์อยากจะฟัง แต่กระหม่อมก็ต้องพูด พวกชาวบ้านกำลังจะอดตาย เพราะคำสั่งของพระองค์ คนพวกนั้นไม่มีอะไรจะกินกันมาตั้งนานแล้ว แต่วันนี้พระองค์กลับมีคำสั่งให้ทำการเฉลิมฉลองให้แก่พระโอรส ชาวบ้านคนไหนไม่ปฏิบัติตามจะมีโทษ แล้วพระองค์รู้หรือไม่ ตอนนี้มีชาวบ้านรับโทษ โดยถูกทหารพวกนั้นเฆี่ยนตีไปหลายรายแล้ว กระหม่อมอยากให้พระ.....”

 

“เจ้านี่พล่ามยิ่งกว่าแม่ข้าอีก  หุบปากแล้วไปซะ ทำข้าเสียอารมณ์หมด ไปๆๆ”

 

ลูคัสนึกโกรธ จึงหลุดปากออกไป “พระองค์ไม่เคยเชื่อกระหม่อมเลยแม้แต่น้อย ตอนนี้พวกชาวบ้านกำลังลำบาก หมู่บ้านมีโจรมากมาย ที่ดินรวมทั้งแหล่งน้ำพากันแห้งขอด นอกจากพระองค์จะไม่รับฟังปัญหาแล้ว ยังไปเพิ่มทุกข์ให้พวกชาวบ้านอีก เจ้าชายเรย์กำลังแก้ปัญหานี่ ช่วยปราบปรามพวกโจรให้พวกชาวบ้าน วันนี้จึงส่งกระหม่อมมา แต่พระองค์กลับไล่ส่งกระหม่อม กระหม่อมล่ะอยากรู้จริงๆ ถ้าพวกชาวบ้านรู้ถึงการกระทำของพระองค์ พวกชาวบ้านจะว่ายังไง”

 

“หึ๊ จะว่ายังไงล่ะ ข้าเป็นผู้มีอำนาจสูงสุดในเมืองนี้ บ้านเมืองข้าจะต้องไม่เกิดปัญหาใดๆ เทพแอนนูเอลคอยช่วยเหลือข้าอยู่ แต่ก็เป็นเพราะเจ้ากับลูกชายอกตัญญูเรย์นั่น พอออกจากวัง ก็เกิดปัญหาขึ้นทันที”

 

ตอนนี้ลูคัสโกรธจริงๆแล้ว จึงกล่าวออกไปอย่างไม่เกรงกลัว “หรือเป็นเพราะพระองค์ไม่เคยออกไปเยี่ยมเยียนชาวบ้านเลย พออภิเษกก็มุดหัวอยู่แต่ในวังกับราชินี แล้วตอนนี้ก็นั่งสบายเลี้ยงฉลองกับไอ้พวกขุนนางงี่เง่าพวกนั้น”

 

“เจ้านี่มันสามหาวยิ่งนัก!! ทหารรรรรรรรรรรรรรรรร ลากตัวมันไปประหารซะ”

เหล่าทหารวิ่งเข้ามาทำท่าจะจับตัวลูคัส

 

“แต่ไม่ใช่วันนี้นะเจ้าโง่ วันนี้มันวันดี ไม่เหมาะกับเป็นวันตายของมัน รอพรุ่งนี้ก่อน ค่อยเอาตัวมันไปบูชายัญเทพแอนนูเอล”

 

“ข้ายังไม่ยอมตายหรอก!! ถ้าหากเมืองคานาอันแห่งนี้ยังมีเจ้าเป็นกษัตริย์ ข้าจะต้องทำลายเจ้าก่อน ข้าถึงจะยอมตาย” พูดจบลูคัสก็ร่ายมนต์อันตรธานหายตัวไป

 

“พวกเจ้ายืนบื้อรออะไรมิทราบ ปล่อยให้มันหนีไปได้ยังไง!! ไปตามลากหัวมันมาให้ข้าเดี๋ยวนี้นะ ไปซ๊ะ!!!!!!”

 

แล้วทหารเหล่านั้นต่างก็ลนลานวิ่งออกไปนอกท้องพระโรง

 

“แล้วเจ้าจะเห็นดีกันที่มาอวดดีกับข้า”