เผลอใจรักนายSuper Star {TVXQ}

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่๓ Happy Lunch

ไม่นานบรรดาห้าหนุ่มก็มาถึงยุนโฮกดกริ่งและไขประตูเข้าไปในบ้าน

“ฮานา” ยุนโฮเรียก

“....”

“ไม่อยู่แฮะพวกนายรออยู่นี่ก่อนนะ”ยุนโฮบอกเพื่อนๆแล้วเดินไปทางหนึ่งซึ่งประตูเปิดอยู่มีเสียงเพลงดังแว่วออกมา

ร่างสูงตัดสินใจผลักประตูออกไปช้าๆเห็นร่างเล็กกำลังสีไวโอลินอยู่แต่ด้วยความที่ไม่อยากขัดจังหวะจึงรอให้จบเพลงเสียก่อน

“อ๊ะ!ยุนโฮ มาตั้งแต่เมื่อไหร่หน่ะ”

“เมื่อกี้นี้เองไม่นานหรอก”

“งั้นหรอ ไปกันเถอะ แล้วคนอื่นๆหล่ะ” ฉันถาม

“อยู่ห้องนั่งเล่นอ่ะ”

“พวกนาย ฉันจะแนะนำให้รู้จักนะ นี่ฮานา ฮานา นี่จุนซู มิคกี้ ชางมิน แล้วก็แจจุง”ยุนโฮบอก

“สวัสดีค่ะ”

“สวัสดีฮะ”ทั้งสี่คนบอก

“โทษที่ให้รอนะไปรอที่โต๊ะดีกว่า”เราเดินไปนั่งที่โต๊ะ

“พอดีว่าฉันไม่รู้จะทำอะไรดีก็เลย ทำเป็นอะไรจานเดียวอ่ะ กินกันได้รึป่าว”

ฉันเปิดหม้อให้ดู ข้างเป็นเหมือนเส้นบะหมี่ผัดใส่กุ้ง “ถ้ากินไม่ได้เอาอย่างอื่นก็ได้นะ”

“ไม่ต้องๆนี่แหละ ว่าแต่นี่มันอะไรอ่ะ”แจจุงถาม

“นี่หรอ ก็ผัดไทไง เป็นอาหารไทยอ่ะ แต่พอดีว่ามันไม่มีเส้นจันท์ก็เลย เอาบะหมี่มาใช้แทน”ฉันบอกพลางตักอาหารใส่จาน

“ว้าว! ยอดเลย เออจริงสิ เธอใช่นักร้องปริศนาคนนั้นรึเปล่าอ่ะ”จุนซูถามขึ้น

“ใครนะ”ฉันถามงงๆ

“ก็นักร้องปริศนาที่ร้องเพลง Saranghae ไง” มิคกี้ขยายความ

“อ๋อ เพลงนั้นหรอ ก็ใช่อ่ะฉันร้องเองแต่ว่าไม่ใช่นักร้องปริศนาอะไรซักหน่อย”

“งั้นหรอ แล้วทำไมท่านประธานถึงบอกให้เรารับเธอไปงานเลี้ยงเย็นนี้ด้วยหล่ะ”

“เรื่องนั้นก็ไม่รู้อ่ะ แต่ไม่เห็นอยากไปเลย งานแบบนั้นมีแต่ใครก็ไม่รู้ น่าเบื่อออก”

“ใครบอกพวกเราก็ไปด้วยไง แล้วก็พวกซูจูด้วย คงช่วยลดความน่าเบื่อได้บ้างหล่ะนะ”

“พวกซูจูไปงั้นหรอ”ฉันถาม

“ใช่ทำไมหรอ”ยุนโอตอบ

“งั้นช่วยอะไรหน่อยสิ”ฉันพูดนึกสนุก

“อะไรอ่ะ”

“ฉันจะแกล้งทำเป็นพูดเกาหลีไม่ได้อ่ะ มันคงสนุกดีถ้ามีคนอยากคุยด้วยแต่พูดไม่รู้เรื่องแล้วต้องคอยให้คนอื่นแปลให้”

“น่าสนุกดี เอาตามนี้ก็ได้”

“แต่ว่านะตอนฉันไปคุยกับพวกนั้นพวกนายก็คุยกับฉันเป็นภาษาญี่ปุ่น หรือไม่ก็จีนก็แล้วกัน”

“จะพูดจีนทำไมอ่ะ พวกเราฟังไม่ออกนะ”

“ที่ฉันพูดเพราะจะแกล้งฮันกยองต่างหาก”

“แกล้ง ? ยังไงอ่ะ”

“ก็ถ้าเกิดฉันพูดภาษาจีนใช่ป่ะ ก็จะมีแค่ฮันกยองกับซีวอนที่ฟังออก แต่ซีวอนก็จะยังไม่ชำนาญมากนักเพราะฉะนั้นแล้วฮันกยองก็จะรับบทเป็นล่ามโดยปริยาย จนกว่าความจะแตกว่าฉันพูดเกาหลีได้นั่นแหละ แต่ถ้าพวกนายอยากจะเป็นล่ามก็พูดญี่ปุ่นบ่อยๆสิความซวยก็จะตกอยู่ที่พวกนายต้องคอยมานั่งแปลให้ฉันฟัง”ฉันอธิบายให้คนอื่นๆฟัง

“อืม แต่เธอแน่ใจนะว่าฮันกยองจะยอมเป็นล่ามให้เธออ่ะ”

“ก็ลองดูเฉยๆ เพราะก็มีเปอร์เซ็นต์ที่จะไม่ช่วยอยู่เหมือนกัน”

“เปอร์เซ็นต์ที่จะไม่ช่วย?”

“ใช่เพราะฮันกยองรู้แล้วว่าฉันพูดเกาหลีได้”

“จริงดิ งั้นเปลี่ยนแผนดีกว่ามั๊ย”มิคกี้เสนอ

“งั้นพูดภาษาไทยดีมั๊ย ได้ไม่ต้องรู้เรื่องกันทั้งหมด”

“เฮ้ย นี่ถามจริงๆเหอะเธอพูดได้กี่ภาษาเนี่ย”แจจุงถาม

“สี่ แน่นอนว่าต้องเป็นเกาหลีอันนึงหล่ะเพราะฉันเป็นคนเกาหลี ต่อมาก็เป็นอังกฤษ เพราะเคยอยู่ที่อเมริกา ส่วนจีนก็ไปอยู่มาปีนึง แล้วก็ญี่ปุ่นอยู่มาสามปี แล้วก็กลับมาเกาหลี”

“อ่าฮะ แล้วภาษาไทยหล่ะ?” ชางมินถาม

“ฉันก็พูดไปงั้นแหละ เรียกว่าไม่ได้เลยก็ได้ พูดได้แค่ สวัสดี ขอบคุณ อะไรประมาณนั้นอ่ะ”

“หรอ แต่เธอนี่ก็เก่งเนอะ”

“ไม่หรอกน่า อย่ามัวพูดกันอยู่เลย รีบกินให้เสร็จ แล้วกลับไปเตรียมตัวดีกว่านะ”

เรารีบทานอาหารกันจนเสร็จ จากนั้น ชางมินกับมิคกี้อาสาช่วยล้างจานให้ เราจึงไปรอกันที่ห้องดนตรี ภายในห้องสามารถใช้ซ้อมดนตรี ซ้อมร้องเพลง ซ้อมเต้น และมีมุมที่ทำเป็นห้องอัดเสียงอีกด้วย

ฉันเดินไปที่มุมหนึ่งที่ทำเป็นห้องอัดเสียง

“เข้ามามั๊ย”ฉันชวน

“อืม”

“นี่เธอจะทำอะไรอ่ะ”

“ไรท์เพลงไง มันมีเพลงอยู่ประมาณสิบเพลงในนี้หล่ะมั๊งแต่ไม่เคยไรท์เก็บเลยอ่ะ เดี๋ยวข้อมูลจะหายไปซะก่อน”

“งั้นไม่รบกวนดีกว่า จะไปรอข้างนอกนะ”ทั้งสามคนเดินออกไปตรงที่ซ้อมเต้นกัน

“ตรงนั้นมาซีดีเยอะเลยฟังไปพลางๆก็ได้นะ

“อือ ขอบใจนะ”

ฉันจัดการไรท์ข้อมูลเสร็จแล้วก็ทำการสกรีนรูปลงบนแผ่นเป็นรูปฉันกับฮันกยองแล้วก็เซ็นชื่อ ทำทั้งหมดสามชุด (ที่สกรีนรูปนี้เพราะเพลงทั้งหมดแต่พวกดงบังไม่เห็นตอนที่สกรีนหรอกนะ)

“เสร็จแล้วล่ะรอนานมั๊ย”ฉันเห็นมิคกี้กำลังจะเล่นเปียโน ส่วนคนอื่นยืนอยู่ข้างๆ

“อ่ะ โทษทีที่เล่นโดยพลการ”

“ไม่เป็นไรๆ เล่นสิๆ ฉันยังไม่เคยฟังนายเล่นเปียโนเลยอ่ะ”

“ก็ได้ๆ”

まっすぐ二人を照らした夕焼け煌いてる
มาอาซุกุ ฮุทาริ โอเดระชิตะ ยูอุยาเคะ คิราเมะอิเตะรุ
แสงสว่างของยามสายัณห์ส่องแสงเจิดจ้ามายังเราสอง

今まで感じたことないくらい胸の深くが熱い
อิมามาเดะ คาอึมจิ ทาโคะโตนาอิคุราอิ มูเนโนะ ฮุกาคุกะอาซึอิ
แผดเผาจนรู้สึกร้อนขึ้นกว่าเดิม .. ภายในหัวใจ

一人でも平気さなんて言い聞かせながら 自分に嘘をついて過ごしてきたけれど
ฮิโตะริ เดะโมะ เฮอิกิสะนันเต อิอิค คิคาซานะคารา จิบุนอุนิอุโสโอะ ซึอิเตซึโกะชิเตะคิตะเคเรโดะ
ชั่วขณะหนึ่ง .. ผมเก็บคำโกหกไว้ว่ามันคงไม่เป็นไรถ้าต้องอยู่เพียงลำพัง

これからは君だけを離さない
โคเระคาราวะ คิมิดาเคะโวะ ฮานาซานา
แต่ในตอนนี้ .. ผมจะไม่ปล่อยคุณไป

ฉันเดินไปหยิบไวโอลินมาสีและร้องคลอไปด้วย

何度も何度も送るよ君が探しているもの
นันอึมโดะโมนันอึมโดะโม โอคุรุโย คิมิกะคาซากาชิเตะ อิรุ โมโน
ผมจะให้สิ่งที่คุณตามหา.. ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตาม

迷いの全てを解かして　生きてゆこう Forever Love
มาโยอิโน สุเบเตะโว โทคาชิเตะ อิคคิเตะยุโคะ Forever Love
ไปด้วยกันเถอะ... ให้ความลังเลใจหายไปเสียบ้าง... Forever love

差道 長い影寄せて
ซาคามิจิ นากาอิ คาเกะโยเสะเตะ
เงาที่ทอดไปช่างสั้นเหลือเกิน

握った手の感触
นิกิอิตะ เทะ โนะ คาโนะโชคุ
ความรู้สึกจากมือที่สัมผัสอยู่

優しく柔らかく切なさを消して行くみたいだった
ยาสาชิคุ ยาวาราคาคุเสซึนาสะโอะ เคะชิเตะ ยุคุมิตาดัตเอะตะ
ด้วยความรักใคร่ .. ด้วยความอ่อนโยน .. ให้ความถวิลหา

どんな未来描いてるの？
ดอนอึมนามิราอิเอะกา อิเตรุโน
อนาคตที่คุณวาดไว้จะเป็นยังไงกันนะ

幼い頃の君の姿を空に浮かべて見つけた一番星　
โอสานาอิโคโรโน คิมิ โนะ ซึกาตาโอะ โซรานิอุคาเบเต มิซึเกะตา อิชิบันอึนโบะชิ
ดวงดาวดวงแรกที่ผมเห็นเมื่อยามเช้าตรู่ .. เหมือนที่ผมจินตนาการช่วงต้นของคุณบนท้องฟ้า

今、君に上げよう
อิมะคินิ อาเกะโยะโว
ตอนนี้ .. ผมจะมอบมันให้กับคุณ

何度も何度も歌うよ　大切な君のために
นันอึมโดะโมนันอึมโดะโม อุทาอุโยะ ทาอิเสะซึ นาคิมิ โนะ ทาเมะนิ
ผมจะร้องเพลงเพื่อคุณ .. คุณผู้ซึ่งเป็นที่รัก .. ไม่ว่าเมื่อใดก็ตาม

この世で一つの確かな宝物　believe in love
โคโนะโยเดะ ฮิโตะซึโน ทาชิคานา ทากะระ โมโน Believe in love
เพียงสิ่งล้ำค่าบนโลกนี้ Believe in love

You're the only love, forever.

たとえ　どんな時だって守り抜く自信あるさ
ทาโทะโดอึมนาโทคิดาเตะมาโมรินุคุ จิชิน อุรารุสะ
ผมสัญญาว่า .. ผมจะปกป้องคุณไม่ว่าอะไรจเกิดขึ้นก็ตาม

心に刺さった棘とげを抜いたなら　
โคโคะโระนิซาสะอาตะโทะเคะโวะนุอิทานาระ
เมื่อเราสามารถฝ่าฟันอุปสรรคภายในหัวใจ

抱き合って果てしない　夢を見よう
ดาคิอาเตะ ฮาเทะชินาอิ ยุเมะโว มิโย  
จินตนาการความฝันอันเป็นนิรันดร์สิ .. ในอ้อมกอดของกันและกัน

何度も何度も　叶えよう　君が望むこと全て
นันอึมโดะโมนันอึมโดะโม คานาเอะโย คินิกาโนะซุมุ โคะโตสุเบะเทะ
ผมจะให้สิ่งที่คุณต้องการ .. ไม่ว่าเมื่อเมื่อใดก็ตาม

この世でひとつの確かな　輝きを　believe in love
โคโนะโยเดฮิโตะซึโน ทาชิคานา คาคายาคิโวะ Believe in love
แสงสว่างเพียงหนึ่งเดียวบนโลกนี้ Believe in love

何度も何度も送るよ君が探しているもの
นันอึมโดะโมนันอึมโดะโม โอคุรุโย คิมิกะสากาชิเตะ อิรุ โมโน
ผมจะให้สิ่งที่คุณตามหา .. ไม่ว่าเมื่อใดก็ตาม

迷いの全てを解かして　生きてゆこう　ふたりで
มาโยอิโนซุเบะเตะโวะ โซคาชิเตะ อิคคิเตะยุโคะ ฮุทาริเดะ
ให้ความลังเลใจเลือนหายไป .. เราสองคนจะไปด้วยกัน

You're the only love, forever.
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

“ยอดเลย เล่นเก่งจัง”ฉันบอกยูชอน

“เธอก็เหมือนกันนะ สนุกมากๆเลย ไว้มาเล่นอีกได้มั๊ย”ยูชอนถาม

“ได้สิแต่เป็นเพลงอื่นล่ะกัน”ฉันบอก

“กลับไปเตรียมตัวกันได้แล้วมั๊ง”ฉันบอกเพราะเห็นว่าจะสี่โมงแล้ว

“นั่นสิ งั้นเราไปก่อนนะ”

“แล้วเดียวพวกนายจะมาที่นี่หรือว่าจะให้ฉันไปที่บ้านนายอ่ะ”ฉันถาม

“เดี๋ยวเรามาที่นี่แหละ”

“โอเคๆ”

........................................................................................................................