เผลอใจรักนายSuper Star {TVXQ}

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่๒ @DPT STORE

 “ถึงแล้ว ที่นี่แหละเข้าไปกัน” ยุนโฮบอก และพาฉันเดินเข้าไปใน

“จะดูอะไรก่อนดีหล่ะ”

“แล้วแต่ยุนโฮเลยก็แล้วกัน ฉันยังคิดไม่ออกเลย”

“งั้นไปดูเสื้อผ้ากันดีกว่า”

ยุนโฮพาฉันมาที่ห้องเสื้อแห่งหนึ่ง ภายในร้านตกแต่งสไตล์เรียบง่ายแต่ในขณะเดียวกันก็ดูหรูหรา

“ลองเข้าไปดูกันเถอะ”

“อือ”

ฉันเห็นยุนโฮเลือกชุดได้แล้วเลยหันไปดูชุดของตัวเองต่อไปเรื่อยๆ

สักพักก็สะดุดตากับชุดเดรสสีขาวชุดนึงเข้า

“ไงถูกใจชุดไหนบ้างรึเปล่า”

“นิดหน่อยหน่ะ ชุดนี้อ่ะ”

“น่ารักดี ลองดูสิ”

“ไม่หล่ะ”

“เหอะน่า ไปลองดูสิ”ว่าแล้วยุนโฮก็ดันหลังฉันให้เข้าไปลองชุด

“เสร็จแล้วเป็นไงมั่ง”

“......”

“มันคงไม่เข้ากับฉันใช่มั๊ยหล่ะ ฉันไปเปลี่ยนดีกว่า”

“ไม่ต้องๆ เอาชุดนี้แหละ”ยุนโฮบอกและหันไปบอกพนังงาน

“เอาชุดนี้ครับ คิดรวมกับที่วางอยู่ตรงเคาน์เตอร์เลยนะครับ”

“ได้ไงกัน ฉันจ่ายเองก็ได้นะ”

“เอาน่า ฉันซื้อให้ แค่วันนี้มาเป็นเพื่อนก็รบกวนจะแย่แล้ว”

“ตามใจแล้วกัน ถ้าเกิดหมดตัวขึ้นมาไม่รู้ด้วยนะ งั้นฉันไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ”

“ใส่ไปเลยสิน่ารักดีออก”

“ไม่หล่ะ ว่าจะไว้ใส่เย็นนี้ จริงสิยุนโฮก็ไปเหมือนกันนี่งานครอบรอบสามสิบปีของเอสเอ็มหน่ะ”

“อ๋อใช่ๆ อย่าบอกนะว่าเธอก็ไปเหมือนกัน”

“พอดีมีคนรู้จักชวนให้ไปหน่ะ”

“อ๋อ เข้าใจแล้ว”

“นี่ฉันว่าจะซื้อมือถือหล่ะ ดีมั๊ย”

“ก็ดีนะจะได้สะดวกหน่อย งั้นฉันช่วยเลือกนะ”

เราอยู่กันที่ร้านขายมือถือไม่นานนักเราได้มือถือของAnycall เป็นมือถือรุ่นใหม่ที่ขายดีที่สุดในขณะนี้มาเพราะอย่างที่รู้กันว่าดงบังเป็นคนโฆษณาโทรศัพท์นี้ ทำให้ใครๆที่ได้ดูโฆษณาชิ้นนี้ต่างอยากมีมือถือรุ่นนี้กันทั้งนั้น จากนั้นเราแลกเบอร์มือถือกัน (ถ้าจะพูดให้ถูกต้องบอกว่าพอซื้อมือถือเสร็จยุนโฮก็จัดการเมมเบอร์เองเลยมากกว่า)

“นี่โรงเรียนจะเปิดเมื่อไหร่หน่ะ”

“วันจันทร์นี้”

“จริงอ่ะวันนี้วันพฤหัสฯงั้นก็อีกสี่วันสินะ”

“มีอะไรรึเปล่า”

“คิดว่าพรุ่งนี้จะไปสมัครเรียนหน่ะสิ”

“ให้ไปเป็นเพื่อนมั๊ย พรุ่งนี้ฉันว่างนะ”

“ไม่ต้องๆ ไม่รบกวนดีกว่าเดี๋ยวว่าจะลองถามเพื่อนดูก่อนหน่ะ”

“ทำไมไม่โทรถามดูเลยหล่ะ”

“จำเบอร์ไม่ได้อ่ะ เดี๋ยวกลับไปค่อยถามก็แล้วกัน”

เราเดินดูของกันอีกสักพัก ฉันได้สร้อยมาสองเส้นเป็นสร้อยเข้ากับชุดเดรสที่ซื้อมา

ส่วนอีกเส้นเป็นสร้อยสีเงินเข้ากับชุดที่ยุนโฮซื้อมาวันนี้

“นี่ยุนโฮจะไปไหนต่อรึว่าจะกลับเลยมั๊ย”ฉันถาม

“จะหาอะไรทานก่อนมั๊ย นี่ก็บ่ายโมงแล้วนะ”

“ไม่หล่ะ เดี๋ยวกลับไปหาอะไรกินที่บ้านดีกว่า”

“เอางั้นก็ได้ กลับกันเถอะ”

บ้านStudio HANA

“ถึงแล้ว”

“นี่ยุนโฮ จะเข้าไปข้างในก่อนมั๊ย เดี๋ยวฉันทำอะไรให้กิน”

“เอ๋”

“ถือเป็นการตอบแทนเรื่องชุด แล้วกันนะ”

“เอางั้นก็ได้ งั้นเดี๋ยวฉันของเอาของไปเก็บที่บ้านก่อนนะ”ยุนโฮบอก

“เอาของไว้นี่ก่อนก็ได้ จะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปเก็บ”

“แป๊บเดียว ฉันอยู่บ้านข้างๆนี่เอง”

“อืม ไปๆมาๆอย่างนี้ไม่โดน เพื่อนในวงบ่นหรอเนี่ย”

“ก็มีบ้างแต่ถ้าหนักหน่อยคงขอตามมาแหงเลย เฮ้ย! ลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย”

“ไม่เป็นไรหรอกน่า ถ้าจะตามมาก็ชวนเค้ามาด้วยก็ได้”

“อืมๆ งั้นเดี๋ยวฉันมานะ”

“เดี๋ยวๆ เอานี่กุญแจ ฉันจะล็อคประตูไว้ กดกริ่งสามครั้งแล้วค่อยไขเข้ามาแล้วกันนะ”

“แล้วทำไมต้องล็อคด้วยหล่ะ”ร่างสูงถามอย่างสงสัยแต่ก็รับกุญแจมา

“อยู่ในบ้านมองไม่เห็นหรอกว่าใครผ่านไปมา ทำสำคัญฉันอยู่คนเดียวด้วยเพราะงั้นเลยต้องระวังหน่อย หวังว่าคงเข้าใจนะ อ้อ เลยก็นะถ้าพวกนั้นจะกินด้วยก็โทรมาบอกก่อนนะ จะได้ทำเผื่อเลย”

“อือ ขอบใจนะ”

บ้าน TVXQ

“มาแล้วหรอยุนโฮ”มิคกี้ทักยุนโฮ

“มาเก็บของเฉยๆอ่ะ เดี๋ยวจะออกไปข้างนอกอีกสักพักค่อยกลับมา”

“เหรอ แล้วกินอะไรมารึยัง”แจจุงถาม

“ไม่หล่ะเดี๋ยวไปกินข้างนอกนัดคนไว้แล้ว”

“งั้นหรอ”

“เออแล้วพี่มินซองส่งที่อยู่ของฮานามาให้รึยัง”

“เอ่อ...”ยังไม่ทันที่จุนซูจะตอบชางมินก็ขัดขึ้นเสียก่อน

“พี่ฮะ ที่อยู่ของคุณฮานาฮะ” ชางมินบอกพร้อมกับยื่นกระดาษที่พึ่งแฟกซ์มาถึงเมื่อครู่นี้ให้ยุนโฮ

“นี่มัน....”ที่อยู่ที่เค้าได้รับมานั้นเป็นที่อยู่เดียวกับที่เค้าได้นามบัตรมาเมื่อเช้าเลย

“มีอะไรหรอฮะ”ชางมินถามขึ้น

“นายดูสิที่อยู่เนี่ยบ้านหลังข้างๆชัดๆเลย”

“เฮ้ย! จริงดิ แต่ว่านะเราย้ายมาอยู่ที่นี่ตั้งนานแล้วแต่ทำไมไม่เคยเห็นหน้าเธอเลยหล่ะ”จุนซูถามอย่างสงสัย

“ไม่แปลกหรอก เค้าย้ายไปอยู่ญี่ปุ่นตั้งนาน พึ่งจะกลับมาวันนี้พร้อมเรานั่นแหละ”

“อ๋อ เข้าใจหล่ะ แต่เดี๋ยวก่อน ทำไมนายถึงรู้ได้หล่ะ”มิกกี้ถาม

“นายคิดว่าไงหล่ะ”

“พี่เคยเจอเธอสินะ”ชางมินเอ่ยอย่างไม่แน่ใจนัก

“เก่งนี่ ใช่อย่างที่นายว่านั่นแหละ”

“จริงดิ”ทั้งสี่คนปรสานเสียงกัน

“ก็จริงหน่ะสิ แล้วพวกนายจะตะโกนทำไมเนี่ย”ยุนโฮบอกอย่างเคืองๆ

“แล้วเป็นไงอ่ะ น่ารักป่ะ”มิคกี้ถามด้วยสายตาอยากรู้

“ก็ดี”ยุนโฮตอบ

“โหย!แค่ก็ดี จะไปรู้อะไร ขยายความหน่อยดิ”มิคกี้บ่น

“นั่นสิขยายความอีกนิดนะๆๆๆ”จุนซูบอก

ไม่ทันที่ยุนโฮจะตอบอะไร ก็มีเสียงหนึ่งขัดขึ้นซะก่อน

나를 닮아 가슴안에 가득차 커져가는 Innocent
นา รึล ทัล มา คา ซือ มา เน คา ดึก ชา คอ จยอ กา นึน Innocent
เหมือนกับผม ที่หัวใจของผมเต็มไปด้วยความบริสุทธิ์ที่เพิ่มมากขึ้นๆ

“hello ฮานาหรอ อ๋อยังไม่ได้ถามเลย”

“อะไรนะ ฮานา ให้ฉันคุยด้วยดิ”จุนซูโวย นอกจากนี้คนอื่นๆก็เอากับเค้าเหมือนกัน

“ฮานาแปบนะ”ยุนโฮบอกหญิงสาวในโทรศัพท์

“พวกนายกินข้าวกันรึยัง”

“ยังเลย ฉันยังไม่ได้ทำว่าจะทำอยู่”

“งั้นหรอ งั้นนายไม่ต้องทำแล้วนะ ไม่กินข้างนอกกัน”

“hello พวกนั้นก็ยังไม่ได้กินเหมือนกัน อือๆขอบใจนะ แล้วเจอกันนะ”ยุนโฮบอกหญิงสาว

“แล้วจะออกไปกินที่ไหนอ่ะ”จุนซูถาม

“นายเลี้ยงหรอ”แจจุงถาม

“อร่อยมั๊ยฮะ”ชางมินถาม

“ฮานาไปด้วยรึเปล่า”มิคกี้ถาม

“โอ๊ย พวกนายเนี่ยถามมากจริงๆเลย ไปแล้วก็รู้เอง ไว้ค่อยถามแล้วกัน เสียเวลามากแล้วนะ”ยุนโฮบอกเชิงรำคาญนิดๆ