คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : SF ONKEY :: Santa Claus Lover { part 1 }
คุณเชื่อเรื่องซานต้าครอสมั้ยฮะ?
ผมเชื่อนะ!^^
ผมเชื่อว่าคุณลุงซานต้ามีจริง
เพราะผมเคยได้ของขวัญจากคุณลุงซานต้าด้วยล่ะ
ตอนนั้นผมขอ....ไดอารี่น่ารักๆหนึ่งเล่ม
แล้วพอตื่นเช้ามา มันก็อยู่ในถุงเท้าสีแดงที่แขวนอยู่ตรงประตูห้องผมจริงๆล่ะ!
เพราะผมน่ะเป็นเด็กดีนะครับ^^
หึหึ ส่วนปีนี้ก็ใกล้คริสต์มาสแล้ว อีกแค่ไม่กี่วันเองล่ะ!!!
เริ่มคิดของขวัญเลยดีกว่าเรา^^
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
คุณว่ามั้ยครับ ซานตาครอสเป็นความเชื่อที่งี่เง่าที่สุดเลย
เหตุผลน่ะเหรอ...
ก็เพราะผมต้องมาแต่งตัวบ้าบอนี่แจกของขวัญเด็กในวันคริสต์มาสที่จะถึงนี้ไงครับ
ชุดอะไรก็ไม่รู้ใหญ่ก็ใหญ่ แถมต้องยัดหมอนไว้เป็นพุงอีก เฮ้อ...เหนื่อยใจ
ที่โรงเรียนผมค่อนข้างจะตื่นเต้นกันใหญ่ จัดงานคริสต์มาสซะใหญ่เว่อร์
ส่วนผมก็ต้องมาแจกขนมนี่แหล่ะT^T
ทำไม๊ทำไมกัน.....
.
.
.
.
.
"เฮ้ยจินกิ แกลองใส่ชุดดูรึยังวะ ฮ่าๆๆ คงเหมาะกับแกน่าดูเลย"
เหล่าเพื่อนๆของอนยูต่างพากันหัวเราะกับหน้าที่สุดลำบากของเขา
แค่ชุดก็อึดอัดจะแย่อยู่แล้ว นี่ยังต้องโดนเพื่อนๆล้ออีก
และตามนิสัยของเขา ไม่เถียงไม่วีน
นั่งเงียบๆไม่ตอบกลับอะไรทั้งสิ้น นี่ล่ะนิสัยของลีจินกิ
"เดี๋ยวฉันไปชวนคิบอมมาอยู่เป็นเพื่อนแกเอาม่ะ?"
ฮงกีเพื่อนของเขายังคงล้อไม่เลิก ที่ว่าล้อถึงคิบอมน่ะ คิบอมก็คือคนที่อนยูแอบชอบอยู่ตอนนี้นั่นเอง
และเขาก็ไม่ตอบอะไรเพื่อนเช่นเดิม ใบหน้าหล่อเหลาทำเป็นก้มอ่านหนังสือเพื่อปิดบังแก้มที่ขึ้นสีแดงจางๆอยู่นั่นเอง
คิมคิบอม เพื่อนห้องข้างๆที่น่ารักมากๆ
ตอนที่อนยูเจอเป็นครั้งแรก เค้าก็เหมือนตกอยู่ในห้วงแห่งความรักที่คิมคิบอมได้สร้างเอาไว้
เพียงแต่เค้ายังไม่เคยกล้าที่จะเผยความในใจ
ก็มีเพียงแค่ข่าวลือเล็กๆน้อยๆไปถึงหูคีย์ก็เท่านั้น
"นี่ๆๆๆไง จินกิเค้าฝากเรียกนายมาน่ะ"
อนยูหลุดออกจากภวังค์เมื่อฮงกีลากคีย์เข้ามาในห้องของเขาซะแล้ว
ในใจกำลังตระหนกตกตื่นไม่น้อย คีย์ตัวเป็นๆมายืนอยู่ตรงหน้าขนาดนี้ ทำให้หัวใจเขามันเต้นไม่เป็นจังหวะ
"ร...เรียกฉันเหรอ"
คีย์ใช้นิ้วเรียวชี้มาที่ตัวเองพลางเลิกคิ้วขึ้นอยากรอคำตอบ
อนยูได้แต่ส่ายหน้าไปมารัวๆ ไม่ปริปากพูดอะไรซักคำ
คีย์ถึงกับวิ่งไปตีแขนฮงกีเบาๆอย่างเอาเรื่อง
"เค้าบอกว่าไม่ได้เรียกฉันซักหน่อย ฉันกำลังคิดของขวัญที่จะขอซานตาครอสพรุ่งนี้อยู่เลยนะ นายชอบกวนฉันอยู่เรื่อยเลย"
แล้วคีย์ก็เดินกลับห้องไปด้วยสีหน้าบึ้งตึงแกมงอนๆ อนยูมองตามไปอยากครุ่นคิด
ทำให้ฮงกีที่ยืนอยู่ข้างๆอดแซวไม่ได้
"เฮ้ย เสียดายอะดิ เค้ามาแล้วไม่ยอมพูดอะไรเลย โถ่ นายนี่น๊า"
แต่ในหัวอนยูไม่ได้สนใจคำพูดของฮงกีเลยแม้แต่น้อย
เพราะตอนนี้เขากำลังคิดเรื่องคำพูดของคีย์ที่เพิ่งได้ยินมาเมื่อสักครู่
"....ฉันกำลังคิดของขวัญที่จะขอซานตาครอสพรุ่งนี้อยู่เลยนะ...."
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
นายฮงกีนี่น๊า ทำไมชอบให้ผมไปหาคนที่ชื่อจินกินั่นจัง
ความจริงผมก็ได้ยินข่าวลือมานะว่าเค้าแอบชอบผม
แต่พอเจอตัวเค้าจริงๆ ไม่เห็นจะรู้สึกว่ามีอะไรมากกว่านั้นเลย
เค้าก็ดูเฉยๆ ไม่ค่อยได้พูดกับผมด้วยซ้ำ
"คีย์ นายอยากเป็นซานตาครอสไหม"
แหน่ะไอ้นี่ เมื่อกี๊ก็ลากฉันไปห้องข้างๆ แล้วนี่จะมาชวนทำอะไรพิเรนธร์อีกรึเปล่าเนี่ย
"ไม่อะ ฉันชอบขอของขวัญ ไม่ชอบแแจกของขวัญ"
"ไม่ได้นะ นายต้องเป็น"
ฮงกีพูดเสียงเข้ม พลางตบมือทั้งสองลงบนโต๊ะคีย์
บังคับกันยังงี้จะถามความเห็นผมเพื่อ?
"อะไรวะ ทำไมฉันต้องเป็นด้วยล่ะ"
คีย์หรี่ตามองไปทางฮงกีอย่างเคืองๆ
"เพราะหัวหน้าห้องสั่งมาแล้วไง"
ใช่แล้ว! เขานี่แหล่ะเป็นคนเสนอชื่อคีย์กับหัวหน้าห้องเอง
บวกกับในห้องทุกคนก็มีหน้าที่ภาระกันหมดแล้ว เหลือแค่คีย์ก็ลงตัว!
"จริงเหรอ? O_O"
คีย์เบิกตาโพลงพลางหันไปทางฮงกี
"ใช่!"
แล้วคีย์ก็ต้องยอมจำนนฟ้าดิน ทำตามคำสั่งของหัวหน้าห้อง
เขาออกจะเซ็งเล็กน้อย เพราะอุตส่าห์วางแผนไว้แล้วว่าในวันคริสต์มาสจะทำอะไรบ้าง
"เรื่องนี้นายต้องไปปรึกษากับจินกินะ"
แล้วฮงกีก็ลากคีย์ไปห้องข้างๆอีกรอบ
"จินกิ นี่คิมคิบอม จะมาทำหน้าที่ซานตาครอสแจกขนมเด็กกับนายในวันคริสต์มาส ฉันขอฝากเพื่อนคนนี้ไว้ด้วยละกันนะ"
ฮงกีแนะนำอย่างเป็นทางการ และถือโอกาสฝากฝังคีย์ด้วยเลย
"เอ่อ สวัสดี เรียกฉันว่าคีย์ก็ได้"
คีย์ส่งยิ้มหวานไปให้อนยูอย่างผูกมิตร แต่กลับทำให้อนยูหน้าแดงจนต้องหลบใบหน้าลงอีกครั้ง
คีย์รู้สึกว่าอนยูจะทำตัวแปลกๆกับเขา เหมือนอนยูจะไม่ชอบเขาอย่างนั้นแหล่ะ
"อ...เอ่อ สวัสดีครับ"
คีย์พูดออกไปอีกรอบ ทำให้อนยูรู้สึกตัว
"อ..อ้อ สวัสดี ฉันลีจินกิ เรียกว่าอนยูก็ได้"
อนยูตอบด้วยน้ำเสียงประหม่าเล็กน้อย
แต่ก็ยอมมองหน้าคีย์เพื่อไม่เป็นการเสียมารยาท
"เดี๋ยวนะฮงกี แล้วทำไมฉันต้องมาหาอนยูด้วยล่ะ"
คีย์เข้าไปกระซิบฮงกีด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ
ฮงกียิ้มแป้นออกมาก่อนจะตอบคำถาม
"เพราะพวกนายคือคู่รักซานตาครอสไง"
"อ...เอ๋?"
คีย์ยิ่งทำหน้าไม่เข้าใจมากยิ่งขึ้น
คิ้วที่ขมวดเข้าหากันยิ่งขมวดจนมันจะพันกันอยู่แล้ว
ส่วนอนยูก็เงยหน้าขึ้นมามองฮงกีด้วยสายตาไม่เข้าใจเหมือนกัน
แก้มยุ้ยๆที่ออกสีแดงเล็กน้อยนั่นไม่อาจหลบซ่อนสายตาของลีฮงกิได้ ฮ่าๆ
"ก็...วันคริสต์มาสโรงเรียนเราก็จะมีการจัดคู่รักกันไปตามหน้าที่ไง แล้วพวกนายก็.....นั่นแหล่ะ"
ฮงกีพูดพร้อมกับยิ้มแป้นอย่างสบายอารมณ์ จนเขี้ยวที่เป็นเสน่ห์ของเขาได้เผยออกมาทำให้สาวๆแถวนั้นกรูเข้ามาเป็นแถบ
"กรี๊ดดดดดด!!! / เฮ้ย!!!"
แล้วบรรดาเหล่าสาวๆและฮงกีวิ่งไล่จับกันออกไปเหลือเพียงสองหนุ่มน้อยที่ยืนมองตามไปอย่างขำๆ
"คิกๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ"
ทั้งสองหัวเราะกันไม่หยุดพลันสายตาทั้งสองคู่ได้สบเข้าหากันโดยไม่ได้ตั้งใจ
ทำให้เสียงหัวเราะค่อยๆจางไปเพราะความเขิน
"เอ่อ....งั้นฉันกลับห้องก่อนนะอนยู"
คีย์พูดพร้อมกับส่งยิ้มให้อนยูและค่อยๆเดินออกไป
"แล้วเจอกันตอนเย็นนะ"
เสียงทุ้มของอนยูดังขึ้นไล่หลังคีย์ทำให้เขาต้องหันกลับมามองอีกครั้ง
เขามองอนยูพักหนึ่งก่อนจะยิ้มออกมา
"อื้ม"
ยิ้มที่งดงามของคีย์ทำให้อนยูเผลอยิ้มตามไปอย่างไม่รู้ตัว
รอยยิ้มที่น่าหลงใหล รอยยิ้มที่น่าจดจำ
คิมคิบอม นายสามารถฆ่าอนยูด้วยรอยยิ้มนั้นได้ทุกเมื่อเลยนะ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
"ฮั่นแน่! ยิ้มอะไรอยู่น่ะคิบอม"
อยู่ๆฮงกีก็โผล่เข้ามาจากไหนไม่รู้ทำเอาคนตัวเล็กถึงกับสะดุ้ง
หลังจากที่เขาแอบสังเกตการณ์ ตั้งแต่คีย์กลับมาจากห้องของเขา[หรือห้องอนยูนั่นเอง]
คีย์ก็ยิ้มไม่ยอมหยุด ยังงี้ไอ้เต้าหู้จินกิมีหวังนะเนี่ย....
"ป...เปล่านี่ ฉันแค่.............คิดของขวัญวันคริสต์มาสได้แล้วไง"
คีย์ตอบตะกุกตะกักก่อนจะหยุดคิดไปนานจึงตอบออกมา
ฮงกีมองไปที่ใบหน้าของคีย์และหรี่ตาลงอย่างจับผิด
"จริงเหรอ?"
"จ....จริงสิ"
คีย์ตอบด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก
"ถ้างั้นบอกฉันหน่อยสิ"
ฮงกียกยิ้มขึ้นอย่างมีเลศนัย
"ไม่บอก! ทำไมฉันต้องบอกนายด้วยล่ะ"
คีย์เชิดหน้าขึ้นมาเผชิญหน้าฮงกีอย่างกวนๆ
แต่ท่าทางแบบนี้มันเหมือนเด็กๆมากกว่านะคิบอม หึหึ
อย่ามาอวดเก่งเลยน่า เด็กน้อยอย่างนายไม่มีทางชนะฉันหรอก
"นาย
ฮงกียกยิ้มอีกครั้งอย่างกวนพระบาทเป็นอย่างมาก
คีย์นิ่งไปพักหนึ่งเหมือนกำลังคิดคำพูดเถียงฮงกีอยู่
แต่ก็ต้องถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เมื่อคิดยังไงก็คิดไม่ออก
"ฉันแพ้นายอีกแล้วเหรอเนี่ย"
ฮงกียิ้มให้คีย์อย่างผู้ชนะ พลางตบไหล่คีย์เบาๆ
"เด็กน้อย....คงต้องฝึกอีกนานล่ะนะ"
พูดจบก็เดินออกไปอย่างสบายอารมณ์
"ใครกันแน่ที่เด็กน้อย....นายฮงกีเอ้ย อย่างน้อยฉันก็ทำให้นายลืมจุดประสงค์ที่แท้จริงจนได้ล่ะน่า"
คีย์พูดกับตัวเองเบาๆ พร้อมกับยิ้มอย่างพอใจ
"คิบอม นายรู้เรื่องคู่รักซานตาครอสแล้วใช่มั้ย"
คิมจงฮยอน หัวหน้าห้องของห้องคีย์เดินเข้ามาถามเขา
"เอ่อ....รู้แล้วล่ะ"
"นายกับจินกิน่ะเป็นคู่รักประจำชั้นม.5ของเราด้วยนะ แล้วก็จะต้องขึ้นแฟชั่นโชว์คู่รักด้วย"
คีย์ถึงกับทำหน้าเหวอเมื่อได้ยินคำสั่งจากปากของหัวหน้าจงฮยอน
"ทำไมต้องขึ้นแฟชั่น......."
"ต้องขึ้นสิ! จำไว้ด้วยว่าพวกนายคือหน้าตาของสายชั้นเรา ดังนั้นกรุณาทำให้ดีที่สุดด้วย เพราะมันคือหน้าที่ของพวกนาย"
จงฮยอนแทรกขึ้นทันทีที่คีย์จะถาม น้ำเสียงที่เย็นชาทำให้คีย์ไม่กล้าปฏิเสธ
ใครๆก็รู้ว่าหัวหน้าห้องของเขามีอิทธิกับสายชั้นนี้มากแค่ไหน
ก็จงฮยอนน่ะไม่ได้เป็นแค่หัวหน้าห้องเขาแค่ห้องเดียวแต่เป็นถึงหัวหน้าสายชั้น ม.5 เลยด้วย
"แล้วเย็นนี้นายกับจินกิรออยู่กันก่อนหลังเลิกเรียน ฉันจะชี้แจงรายละเอียด"
จงฮยอนสั่งด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดก่อนจะเดินออกไปทิ้งให้คีย์นั่งมึนอยู่คนเดียว
จะถามก็ไม่กล้าถามว่าทำไมต้องเป็นเขาที่ถูกเลือกมาทำหน้าที่นี้ กลัวโดนตวาดเอาน่ะสิ
หัวหน้าอะไรน่ากลัวชะมัด T^T
ความคิดเห็น