ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่สอง
บทที่สอง
เสียงจ้อกแจ้ก จอแจ ของผู้คนในรถไฟฟ้าดังอยู่รอบข้าง กลับไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มรูปร่างหน้าตาดี ที่กำลังเล่นเกมในโทรศัพท์มือถือสนใจขึ้นมาได้
ผุ้คนส่วนมากต่างก็แอบลอบมองชายคนนี้ ไม่ได้หุ่นดีเหมือนนายแบบ และไม่ดูสุงมากจนโดดเด่น แต่หน้าตาที่ตี๋ตาดี่และผิวขาวสว่าง ก็ดูออกว่าเป็นคนจีน ไม่ก็ลูกครึ่งจีนแน่ๆ กับเสื้อผ้า และ โทรศัพท์ นั่นอีก บอกได้ว่า คนๆนี้ มีกะตังค์ สรุปได้ว่า น่ามองไปหมด
เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ดังขึ้นขัดเกมที่เจ้าตัวเล่นเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ทำให้สีหน้านั้นดูเปลี่ยนไปเลย เฉยสนิท ตั้งแต่สถานีแรกทีขึ้น
“ครับ”
“อืม”
“ครับ”
“ชิดลม” บทสนทนาของหนุ่มหน้าตี๊คนนี้จบลงที่วลีไม่กี่พยางค์
ทันทีที่เสียงผู้หญิงในรถไฟฟ้าบอกว่าถึงสถานีชิดลม ผู้ชายคนนั้นก็รีบจ้ำออกจากรถไฟฟ้าโดยเร็ว ไม่สนใครหน้าใหนทั้งนั้น ดูท่าทางจะรีบมาก
ก็ วันนี้ เขาต้องมานั่งเฝ้า คุณหนูตระกูลดัง หลังจากคนพี่ถูกลักพาตัวไป ไม่เข้าใจเลยจริงๆ งานแค่นี้ทำไมต้องให้คนระดับเขามาทำก็ไม่รู้
ถ้าไม่เป็นเพราะนังฟิมมิน!! พูดแล้วอดย้อนไปถึงเมื่อวานไม่ได้
“ซิทรินนนน” เสียงหวานๆของฟิมมินขัดขึ้น ขณะเขากำลังกินข้าว และเสียงหวานทีไร ซวยบรรลัยทุกที
“มีอะไร ? ต้องรีบไปหาบอส รีบๆพูด”
“พรุ่งนี้มีงานหน่ะ” ฟิมมินเลื่อนตัวลงนั่งเก้าอี้ตรงข้ามกับซิทริน
“งานอะไร ? รายละเอียด”
“ตามเฝ้าคุณหนู ดาวใส ไม่ให้ได้รับอันตราย”
“งานแค่นั้น ก็ให้ไอ้พวกระดับล่างๆมันทำไปซิ แค่คุ้มครองคน ทำไม่ได้ก็ออกจากองค์กรไป”
“มันไม่ง่ายหน่ะสิ ซิท! ลูกชายคนโตของเขาพึ่งโดนลักพาตัวไป เขาก็เลยระบุมาว่า ต้องเป็นระดับนักสู้ อย่างพวกเราเท่านั้น”
“ผุ้ชายอะไร อ่อนชะมัด โดนลักพาตัว แล้วจำได้ว่า องค์กรเราก็เลือกงาน”
“เขาเป็นผู้ชายธรรมดา ไม่ได้ถึกเหมือนพวกแกกันซะหน่อย แล้วก็ ที่สำคัญ ค่าจ้างก็งามอยุ่แล้วถ้าเป็นพวกระดับนักสู้แล้ว เขาจะเพิ่มค่าจ้างให้อย่างงาม
“สุดท้ายก็เห็นเงิน ตกลง!”
“นายก็เห็นแกเงินไม่ใช่หรือไง ไอ้ซิท”
เฮ้ออออออออ ไม่ได้เห็นเงินซะหน่อย เพราะยังไงก็เอาเข้ากองกลางในบ้านอยุ่แล้ว แต่ ถ้าไม่ตกลงก็ไม่ได้ไปพบบอสกันพอดี
นี่เขาตามยัยคุณหนูนี่ มาทั้งวันแล้วนะโว้ยยยยย อะไรจะเดินซื้อของได้นาน สบายใจเชิบขนาดนี้
งานนี้ยิ่งไม่มีกำหนดอยุ่ด้วย เป็นอย่างงี๊ทุกวัน ตายห่ากันพอดี
เริ่มหงุดหงิดแล้วนะเว้ย ยัยผู้หญิงงง หยุดเดินซักแปปไม่ได้หรือไง
เสียงโทรศัพท์ ดังขึ้นดับอารมณ์หงุดหงิด ของซิทริน หนุ่มที่มีความอดทน(?) มากมายในบ้าน
“ซิทๆ ยัยคุณนายดาวอังคารเขาเปลี่ยนแผนหน่ะ วันนี้เขาอยากให้ซิทไปหาเขาแล้วก็รู้จักคุณหนูดาวใสในบ้านหน่ะ”
“ผมรู้จักคุณหนูนั่นแล้ว”
“แต่เขาไม่รู้จักนายนี่”
“เพื่ออะไร ?”
“เขาบอกกว่า ตามแบบห่างๆแบบนี้ มันเหมือนพวกโรคจิต เดี๊ยวลูกเขาเกิดระแวงขึ้นมา ทำร้ายพวกเดียวกันเดี๊ยวจะแย่เอา”
“ตามมาตั้งแต่ สิบเอ็ดโมกว่าตอนนี้จะหกโมงแล้ว เขายังไม่รู้ตัวเลยเห่อะ”ซิทริน หยุดพูดเพื่อหันหน้าเดินเลี่ยงหลบคุณหนูดาวใสไปอีกทางเพื่อไม่ให้ผิดสังเกตแต่สายตาก็ยังคงลอบมองระแวดระวังให้คุณหนู “ ฉันมีความสามารถพอที่จะไม่ทำตัวให้ ยัยซื้อกระจายจับได้หรอก”
“เอาน่า คุณนายเขาสั่งมา ตอนนี้เขาคือเจ้านายนะ”
“เออๆ”
แล้วทันทีที่เห็นผู้หญิงที่อยุ่ในสายตาตลอดวันเดินไปยังทางจอดรถก็อดที่จะร้อง “เยส!!” ดังๆไม่ได้
แต่ว่า เช้านี้เขานั่งรถไฟฟ้ามา ไม่ได้คิดซะหน่อยว่าต้องตามถึงขนาดกลับบ้าน
“ซิทรินใช่ไหม คะ ?” เสียงของผู้หญิงสูงวัย เดินนวยนาดแบบมาดผุ้ดีเข้ามาในห้อง
เขาเพียงแค่ พยักหน้ายอมรับเล็กน้อย
“ดิฉัน ดาวอรุณี เป็นผุ้ว่าจ้างคุณให้มาดูแลความปลอดภัยของลูกดิฉันค่ะ” คุณดาวอรุณียิ้มเล็กน้อยตามมารยาท
ซิทรินก็ได้ตอบแค่ยิ้มเล็กน้อยเช่นกัน
“อีกเดี๊ยวน้องเล็กก็ลงมา ขอเวลาแกสักพักนะคะ”
“ครับ” ผมชินกับเวลาพักนึงของลูกคุณนายแล้วครับ
“ขออณุญาติค่ะ”ดาวใสเดินเข้ามาในห้องช้าๆ นั่งลงอย่างเรียบร้อยข้างๆ ดาวอรุณี แล้วเริ่มแนะนำตัวเอง
“ดิฉัน ดาวใส ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”
“ซิทริน”
“ดาวใส คุณซิทริน เขาเป็นคนขององค์กรท้านรกที่ แม่จ้างเขาเพื่อให้ดูแลลูก วันนี้เขาก็ไปเฝ้าหนูทั้งวันเลยนะจ๊ะ ต่อไปนี้ก็ไม่ต้องกังวลแล้ว” ดาวอรุณี่พูดไปยิ้มไป แค่ทักทายแค่นี้ ส่งรูปมาให้ดูก็ได้
“จริงหรอค๊ะ คุณซิทริน?” ดาวใสหันมายิ้มตาเป็นประกายให้
“จริงสิจ๊ะ แม่จะโกหกหนูทำไม ?” แต่เขาถามผมครับ!
“ซิทริน ต่อไปนี้ มาเป็นบอดี้การ์ดข้างกายดาวใสเลยนะ ไม่ต้องไปสะกดรอยตามมันแล้ว”ดาวอรุณีพูดเองเออเอง อย่างไม่รอฟังคำตอบไดๆจากปากซิทรินทั้งสิ้น
“ครับ” ผมไม่โอเค
“ถ้าอยุ่บ้านก็มานั่งเล่นที่ห้องนี้หรือในสวนก็ได้นะจ๊ะ” ทำไมไม่ให้ผมนอนเฝ้าเลยหล่ะครับ ?
“ตอนแรกจะให้นอนเฝ้า แต่ทางคนขององค์กรบอกว่า คุณซิทรินมีงานภารกิจประจำตอนกลางคืนสินะ ก็คงเฝ้าไม่ได้”
กะจะให้เฝ้าเลยหรอ จะกลัวอะไรขนาดนั้น ?? ยัย ฟิมมินคงแก้ให้แล้วสินะ
“อยู่บ้านคงไม่จำเป็นมั๊งครับ เพราะคุณก็สั่งคนขององค์กรมาเฝ้ารอบบ้านแล้วเรียบร้อย”
“ไม่ได้ จ่ะ คนพวกนั้นเขาเฝ้าบ้าน ส่วนคุณเฝ้าคน เฝ้าแก้วตาดวงใจของดาวอรุณี”พูดจบคุณหญิงดาวอรุณีก็หันไปหอมแก้มลูกสาวฟอดใหญ่
แก้วตาดวงใจของดาวอรุณี ?? ชักเริ่มสงสัย เคยเป็นลิเกมาก่อนหรือ ?
“ส่วนเวลาอยุ่โรงเรียน ก็เฝ้าหน้าโรงเรียนก็พอนะคะ” ดาวอรุณียิ้มให้จนตาหยี
เฝ้าหน้าโรงเรียน ? ? นี่เขากะจะให้ผมเป็นโรคจิตแล้วใช่ไหมครับ ?
“ครับ งั้นวันนี้ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” พูดจบ ซิทรินก็ลุกขึ้น โค้งให้ก่อนเดินออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว
“คุณแม่ไม่เห็นต้องจ้างมาตามเลยนี่คะ ?” ดาวใสเอ่ยขึ้นมาเบาๆ
“ไม่ได้หรอกลูก ตอนนี้แม่เหลือลูกแค่คนเดียว ดาวตกจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ แม่ต้องคุ้มครองหนูให้ดีที่สุด”
“ค่ะ ขอบคุณนะค๊ะ คุณแม่ แต่ เขาจะเชื่อถือได้รึป่าว ? ดูแล้วดูอ่อนแอยังไงไม่รู้ ?”
“เชื่อได้เลยค่ะ คุณลูก คนจากองค์กรนี้เชื่อถือได้ โดยเฉพาะ พวกนักรบชั้นสูงอย่างซิทรินนั้น เก่งระเบิดไปเลยค่ะคุณลูก”
“ค่ะๆ ดาวไปเก็บของก่อนนะค๊ะ ยังวางไว้อยุ่ในห้องอยู่เลย”
“โธ่ เว้ย!!” นี่ต้องมาดูแลผุ้หญิงคนนี้ไปถึงใหน ตรูว่าแล้ว ซวยจริง
ขืนทำอย่างงี๊ทุกวันโดนไล่ออกจากงานประจำในโลกภายนอก ซะหมด ยิ่งได้งานดีๆอยุ่
“เป็นไงบ้าง ซิทริน คุณหนูดาวใส ??” นี่แหล่ะ ผุ้หญิงไม่น่ายุ่งอันดับหนึ่ง อาเจ๊ฟิมมิน
“ก็ไม่เป็นไง เขาแค่เดินเข้านู่น ออกนี่ ออกเซ็นทรัลเวิลด์ ต่อด้วยพารากอน แวบ ไปสยาม ซอยนั้นซอยนี้ แค่นั้นเอง”
“เดี๊ยวนี้นายมีอารมณ์ขันดีนะ”
“อย่ายุ่งน่า”
“ไง!! ซิท ได้ข่าวว่าไปตามตื๊อคุณหนูตระกูลดังมาหรอ ?”ทันทีที่ซิทรินกับฟิมมิน เดินเข้ามาถึงห้องรับแขกที่เต็มไปด้วยเหล่านักรบชั้นสูงหลายๆคนกำลังนอนเอกเขนกทำกิจกรรมยามว่างกันอยุ่ นานาก็ทักขึ้น
“อย่าบ้าน่า นานา” ซิทรินล้มตัวลงไปนอนอย่างแรงหลับตาเตรียมงีบเต็มที่
นานาส่ายหัวเล็กน้อย ซิทรินมีความอดทน และไม่แสดงความรุสึกอะไรมากมายออกมาเสมอ ทุกครั้งที่กับจากการทำภารกิจขององค์กร หรือการทำงานจากโลกภายนอก ซิทรินไม่เคยมีท่าทีเหนื่อยเท่าวันนี้มาก่อน
“ซิท ต้องไปทำงานอะไรหน่ะ เจ๊ ?” นานาเอ่ย ถามคนจัดงานให้พวกเขาแต่ละคน
“ตามใจผู้หญิง หน่ะ ฮี่ ฮี่ ฮี่” ฟังจากเสียงสุดสยองของ ฟิมมิน แล้ว นานารู้เลยทันที
มันคงไม่ดีนัก!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น