มหัศจรรย์...เมื่อผมกลายเป็นเธอ

ลำดับตอนที่ #1 : อุบัติเหตุเปลี่ยนชีวิต

สายฝนโปรยปรายจากท้องฟ้าในยามค่ำคืน  ตกพอประปรายให้เสื้อผ้าของเหล่าผู้คนที่อยู่กลางแจ้งให้เปียกชื้นเล่นๆ  ซึ่งได้สร้างความรำคาญใจให้แก่เด็กหนุ่มหน้าหวานตัวเล็กผอมบางที่ถ้ามองผ่านอาจคิดว่าเป็นเด็กสาวน่ารักแทนก็ได้ 

                “มันจะตกอะไรกันนักกันหนานะ  รู้ไหมว่าคนมันไม่ชอบเปียก เฮ้ยวัยรุ่นเซ็ง กลับบ้านเวลานี้ไอ้พี่บ้ามันต้องตบกบาลแยกแน่ๆ  ทำไมชีวิตผมถึงซวยอย่างนี้โว้ย” เสียงบ่นดังอย่างต่อเนื่องแข่งกับสายฝนที่ยังคงตกอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดในเวลาอันสั้น

                แต่แล้วสิ่งที่ไม่คลาดฝันก็บังเกิดขึ้นเมื่อรถแท็กซี่สีชมพูหวานแหววเกิดยางแตกก่อนจะวิ่งแหกโค้งพุ่งตรงมาที่เด็กหนุ่มจากทางด้านหลัง   ภาพเด็กหนุ่มโดดกระแทกลอยขึ้นฟ้าก่อนถูกแรงโน้มถ่วงของโลกดึงดูดให้กับมากระแทกพื้นถนนอย่างแรก  เลือดสดๆไหลทะลักออกทางปาก จมูกท่ามกลางเสียงกรี๊ดร้องจากผู้ที่เห็นเหตุการณ์นี้ โดยที่เขาไม่อาจรู้ได้เลยว่าอุบัติเหตุครั้งใหญ่นี้จะทำให้ชีวิตของเขาเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล  

                “ที่นี่ที่ไหนกัน  ทำไมมีแต่เสียงร้องไห้  เสียงพูดคุยสั่งงาน  ภาพแสงสว่างที่ส่องลงมาจากโคมไฟอันใหญ่เหมือนกันที่เคยดูในหนัง  ภาพห้องฝ่าตัดที่ทุกคนกำลังพยายามช่วยชีวิต  ว่าแต่เป็นใครกัน  ทำไมถึงดูคล้ายผมละ    นั่นพ่อ พี่ชายตัวแสบ และแม่ทำไมทุกคนถึงร้องไห้ละครับ  ญาติข้างไหนของเราเสียหรือครับ  ทำไมไม่มีใครตอบผมเลยละ   แม่คร๊าบ   พี่ปอนด์   พ่อครับ  ผมอยู่นี่  ลูกพ่ออยู่นี่ไง  ทำไมมองไปแต่ที่ห้องไอซียูละคร๊าบ”เด็กหนุ่มที่ยังไม่รู้ชะตาชีวิตตนกำลังสาละวนให้คนในครอบครัวตัวเองสนใจ เดินยื่นหน้าใส่คนนั้น คนโน่นไปทั่ว แต่ไม่มีใครสนใจเขาแม้แต่คนเดียว

                ก่อนที่เด็กชายจะทำอะไรไปมากกว่านี้  เขารู้สึกว่าตัวเองถูกดูดไปที่หนึ่ง  สติก็ผลันดับวูบลง  ความมืดมิดเข้ามาแทนที...

                ----------------------------------------------------------------------------------------------------

                “คุณคะ  เมื่อไรลูกของเราจะฟื้นเสียที  เรารอคอยมานานมากแล้วนะคะ  คุณหมอณรงค์ยังมาบอกอีกว่า หากคืนนี้ลูกเรายังไม่ฟื้น แกจะจากโลกนี้ไปตลอดกาล  ทำไมคะคุณ ลูกเราทำบาปทำกรรมอะไรไว้  ตั้งแต่แกอายุได้  6 ขวบแกอยู่ที่โรงพยาบาลมาตลอด  เราพาไปตรวจที่ไหนๆก็ให้คำตอบเดียวกันว่าแกแค่นอนหลับไปเฉย  ไม่มีอาการอะไรแม้แต่น้อย  แต่ทำไมลูกเราไม่เคยฟื้นเลยคะ  แกหลับมา 10 ปีแล้วนะคะ วันพรุ่งนี้เป็นวันเกิดครบรอบอายุ 17 ปี นี่แกจะตายตั้งแต่อายุยังน้อยแบบนี้ได้ไงคะ  ดิฉันไม่ยอม  โฮ............”เสียงร้องไห้ดังอยู่ข้างเตียงผู้ป่วยที่ยังคงนอนหลับไหลไม่ได้สติอยู่เช่นเดิม

                “อือ........อา    ใครมาเปิดโทรทัศน์ทิ้งไว้นะ  อย่าให้พ่อรู้จะเตะก้นให้  หนวกหูคนจะหลับจะนอนไม่รู้จักเกรงใจกันบ้าง” เสียงหวานดังแผ่วๆออกจากปากบางซีด เนื่องจากไม่ได้รับแสงแดดมาเป็นเวลานาน 

                “คุณคะลูกเราฟื้นแล้ว  ปาฏิหาริย์มีจริงๆด้วย  ลูกแม่ลืมตามองแม่สิคะคนเก่ง  นี่แม่ของลูกไง”หญิงสาววัย 40 ที่ยังดูสวยปิ้งอ่อนกว่าวัยเยอะกำลังกุมมือบอบบางของลูกสาวที่นอนเป็นเจ้าหญิงนิทรามานานกว่า 10 ปีพร้อมกับเรียกสามีให้มาดูเป็นเพื่อน 

---------------------------
ยังไม่จบตอนครับ ไว้ว่างจะมาแต่ต่อนะ