กลรัก .. เปื้อนสี ( Yaoi )

ลำดับตอนที่ #38 : ตอนพิเศษ ::: เดช – โอ๊ต

ถ้าผมย้อนเวลากลับได้ .. วันนั้นผมจะบอกความจริงกับมัน

.

.

.

.

“นายชื่ออะไร” เสียงของเพื่อนร่วมชั้นของผมถามขึ้น ผมเงยหน้ามอง เป็นเพื่อนหน้าหล่อ ที่ทำตัวลัลล้า เดินถามชื่อเพื่อนเกือบทั้งห้อง

“เดช” ผมตอบมันไปสั้นๆ

“เราชื่อปีโป้ นี่เพื่อนเราชื่อโอ๊ต” มันแนะนำตัวเองให้รู้จัก ก่อนจะแนะนำเพื่อนของมันอีกคนหนึ่ง เพื่อนของมันยิ้มให้ผม จนผมเผลอมองรอยยิ้มนั้นอยู่นาน ไม่รู้ว่าอะไรมันสะกดให้ผมหลงในรอยยิ้มนั้น กว่าจะตั้งตัวได้ ก็ปาไปหลายนาที

“มาอยู่กลุ่มเราไหม มาเป็นเพื่อนกัน” คนที่ชื่อปีโป้ชวนผม

“มาเป็นเพื่อนกันเดช เพื่อนเยอะๆสนุกออก” นายที่ชื่อโอ๊ตชวนผม ผมหันไปยิ้มให้เขาก่อนพยักหน้าหงึกๆ เชิญตกลง

และนี่คือเพื่อนกลุ่มแรกของผมในวิทยาลัยเทคนิคแห่งนี้

วันเวลาผ่านไปไวเป็นปีๆ กลุ่มของพวกเราก็มีสมาชิกเพิ่มขึ้น แต่คนที่ผมสนิทกลับไปไม่ใช่สองคนแรกที่ผมรู้จัก กลับเป็นไอ้บ่าว หนุ่มใต้จริงใจ ที่มันรับรู้เรื่องราวของผม ที่ผมยินดีจะเล่าให้มันฟังเกือบทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องเดียว

เรื่องที่ผมชอบเพื่อนของผมเอง

ผมรู้สึกว่าผมชอบไอ้โอ๊ตมาตั้งแต่วันแรกๆที่รู้จักมัน ถึงจะมองออกว่ามันชอบไอ้โป้ก็ตามแต่เถอะ แต่ยังไงผมก็ยังชอบมัน และเหมือนมันจะรู้ว่าผมชอบมัน ผมไม่เคยแสดงออกให้คนอื่นรู้หรอก แต่ผมจะแสดงออกให้มันรู้เพียงคนเดียว เช่น อาสาไปส่งหอ อาสาไปรับ ซื้อข้าวไปให้ เช่าหนังไปดุเป็นเพื่อนมัน ไปรับมันที่คิวรถ ไปส่ง เรื่องพวกนี้ไม่มีเพื่อนในกลุ่มคนไหนรู้ มีแค่ผมกับมันเท่านั้น  .. ที่รับรู้ความรู้สึกนี้

“อ่ะมึง กูซื้อก๋วยเตี๋ยวมาฝาก” ผมบอกพร้อมกับยื่นถุงก๋วยเตี๋ยวให้มัน มันรับแล้วเอาไปวางที่โต๊ะ แล้วก็นั่งเล่นคอมของมันต่อไป

“งานชิ้นนี้มึงส่งแล้วนี่” ผมทักเมื่อเห็นมันทำการบ้านที่มันส่งไปแล้ว

“ของไอ้โป้ กูทำให้มัน เห็นมันไม่ยอมทำเองสักที” มันตอบผมทั้งที่หน้าตาของมันก็ยังจดจ่ออยู่กับงานหน้าคอมนั้น

ผมนั่งลงบนเตียง ไม่มีเรี่ยวแรงจะถอนหายใจ ได้แต่มองแผ่นหลังของมันที่กำลังทำงานให้กับคนที่มันรัก โดยที่มันไม่เคยจะหันมามองคนที่อยู่ข้างหลังมัน ที่รู้สึกไม่ต่างจากที่มันรู้สึกกับไอ้โป้เลย

“ฮัลโหลว่าไงมึง” เสียงมือถือของมันเข้ามาครับ ทายไม่ผิดก็น่าจะเป็นไอ้โป้

“ยังไม่กินเลย  ... เออได้  .. เออ เดี๋ยวกูไปรับที่หอ” พอมันวางสายก็ลุกขึ้นจัดการตัวเอง แต่งตัวและออกไป

สุดท้ายก๋วยเตี๋ยวผมก็เป็นหมัน ทิ้งมันเน่าอยู่บนโต๊ะนั้น และเป็นผมเองซะอีก ที่ต้องเก็บเอาไปทิ้งเอง

และชีวิตของผมกับมันก็ยังคงดำเนินไปเช่นนั้น ใครว่าน้ำมนต์ที่เย็นชา ถ้ามาเจอไอ้โอ๊ต จะรู้ว่ามันเย็นชากว่า เรียกว่าเยือกเย็นคงจะได้ ตั้งแต่มันชอบไอ้โป้ มันก็ไม่เคยชายตามามองคนอื่นอีกเลย มีคนมากมายเข้ามาจีบมัน ไม่มีใครที่มันจะรับพิจารณาสักคน  รวมแม้กระทั่งผม ถึงแม้ไม่เคยบอกมันว่ารู้สึกอย่างไร แต่ที่ทำลงไป มันน่าจะรับรู้บ้าง

จนวันนั้นมาถึง วันที่มันเมา ผมก็เมา มันเศร้าเพราะว่าไอ้โป้ไปคบเด็กมัธยมโรงเรียนประจำจังหวัด ซึ่งเป็นผู้ชาย หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูจนออกนอกหน้า  ชื่อว่าน้องเดียว ถึงไอ้โป้มันเคยจะมีอะไรกับผู้ชายมาก่อนหน้า แต่มันก็ไม่เคยคบกันใครจริงจังเหมือนคนนี้  มันชวนผมมากินเหล้าที่ห้องมัน มันพยายามทำเป็นหน้าชื่นเวลาอยู่กับไอ้โป้ แต่ต้องมาอกตรมเวลาอยู่กับผม ปากก็พร่ำว่าทำไมไอ้โป้ถึงไม่เลือกมัน

“มึงงงงงง กูไม่ดีหรือไงวะ ทำไมมันไม่สนใจกูบ้าง ทำไมวะมึงงงงง”  ไอ้โอ๊ตพูดกับผมไม่ค่อยเป็นภา ซึ่งตอนนี้มันคงเมาได้ที่แล้ว

“มึงอย่าคิดไรมาก คนไม่รักทำยังไงก็ไม่รัก คนที่มันรัก ทำยังไงมันก็ตัดใจไม่ลงหรอก” ผมบอกมันก่อนยกเหล้าวดเพียวเข้าปาก พูดเองก็เจ็บเองเว๊ย คนเรา

“แต่กูรักมันนะ กูทำให้มันตั้งเยอะแยะมากมาย ทำไมมันไม่สนใจกูบ้างวะ” ผมปล่อยให้มันพูดไป เพราะผมก็คิดตามมัน ผมก็ทำอะไรให้มันเยอะแยะมากมายไม่ต่างจากที่มันทำให้ไอ้โป้หรอก ทางของเราคงเหมือนเส้นขนาด มันไม่เคยอยากเข้ามาเดินทางเดียวกับผม ไม่เคยแม้แต่จะเอียงเส้นทางของมันเองเข้าหาผมเลยสักครั้ง

และเช่นเดียวกัน ทางของไอ้โป้กับมันก็ไม่ต่างอะไรจากผม

“แต่มึงยังมีกูนะไอ้โอ๊ต ยังมีกูที่อยู่ข้างมึงเสมอ” ผมบอกมัน ด้วยแววตาที่จริงจัง เหมือนกับคำพูดที่บอกมัน ไม่ว่ามันจะคิดกับผมยังไง ผมก็ยังยืนอยู่ข้างมัน ไม่ว่ามันต้องการหรือไม่ต้องการ ผมก็ยังจะยืนในมุมหนึ่งของผม มุมมืดๆ ที่ไม่เคยมีแสงส่อง

มันมองสวนผมกลับมาด้วยสายตาที่เชื่อมด้วยความเมาเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ ปากของมันฉ่ำด้วยเหล้าเพียวที่พึงซดเข้าไป ผมยื่นปากของตัวเองเข้าหามันอย่างกับปากนั้นมีมนต์เสน่ห์และแรงดึงดูด เช่นเดียวกันมันก็ไม่ได้หลบหรือป้องอะไรจากตัวผมทั้งสิ้น ผมจูบกันมันอยู่เนิ่นนาน  ก่อนที่เรื่องทุกอย่างจะลบลงบนเตียงแคบๆสามฟุตครึ่ง แต่เต็มไปด้วยร่างเปลือยเปล่าของชายหนุ่มที่กอดกันไวจนถึงเช้า

ไอ้โอ๊ตตื่นด้วยอาการสะลึมสะลือ ก่อนจะรีบปลุกผมให้ตื่นตามมัน หน้าตามันตกใจอย่างกับไฟไหม้ตึก

“นี่มันอะไรกันวะ” มันถามผมมาหน้าตาจริงจัง

“ก็อย่างที่เห็น” ผมก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง

“โธ่เว๊ย มันเกิดอะไรบ้าๆแบบนี้ขึ้นได้ไงวะเนี่ย” มันเริ่มหัวเสีย ลุกออกจากเตียง คว้าเอาบ็อกเซอร์ของมันมาใส่อย่างลวกๆ เดินไปมาในห้องแคบๆของมัน อย่างกับจะคิดทำอะไร

“กูขอโทษ กูเมา” ผมปริปากขอโทษมัน เพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อดี

“ขอโทษแล้วไง ก็ไม่มีไรดีขึ้น แล้วนี่มึงเป็นแบบนี้ด้วยเหรอ มึงชอบผู้ชายด้วยเหรอ” มันถามผม

“กูได้ทั้งนั้น”

“เออ ก็ดี ว่าแต่มึงไม่ได้คิดอะไรกับกูใช่มั๊ย ?” มันหันมาถามผมด้วยสีหน้าจริงจัง จ้องอย่างกับอย่าให้คำตอบนั้นไม่เหมือนอย่างที่มันหวังไว้นะ

ถึงแม้ที่ผ่านมาผมจะทำดีกับมันมากมาย แต่มันคงไม่รับรู้อะไร เพราะหัวใจของมันมีแต่ไอ้โป้ทั้งใจ ไม่เคยมีพื้นที่ให้ใครเข้าไปเลย มันจึงไม่เคยรับรู้ความดี

“ไงมึง กูถาม อย่าบอกนะว่ามึง ..”

“เออ กูไม่ได้ชอบมึง พอใจยัง” ผมพูดพร้อมกับลุกขึ้น ใส่เสื้อผ้าของตัวเองบ้าง และคิดว่าคงผมคงต้องกลับแล้ว กลับไปพร้อมกับจติใจที่ไม่ได้ดีขึ้นเลย

“ดีเลย งั้นมึงจัดการน้องเดียวให้กูหน่อยสิ”  เสียงพูดที่ดังมาจากด้านหลัง มันเจ็บยิ่งกว่าคำพูดว่าผมไม่ได้คิดอะไรกับมันเมื่อกี้เสียอีก เราสองคนยืนหนังหลังให้กันในความเงียบ ผมรู้ดี ว่าประโยคนั้นของมันมันไม่ได้พูดเล่นแน่ๆ และมันต้องการให้ผมจัดการน้องเดียว ไปจากชีวิตไอ้โป้ เหมือนอย่างที่มันคิดจริงๆ

.

.

.

.

ก็อย่างที่บอก ถ้าผมย้อนเวลาได้ ผมจะบอกมันตั้งแต่วันนั้น บอกมันว่าผมคิดอะไรกับมัน ถ้าผมกล้าบอกความรู้สึก เรื่องราวต่างๆ คงไม่วุ่นวาย และยากจะเข้าใจเหมือนดังทุกวันนี้

ผมโดนตีหน้าว่าแย่งแฟนเพื่อน เป็นชู้กับเมียคนอื่น  ใช่ครับ ผมทำให้น้องเดียวหลุดมาจากวงโคจรจากไอ้โป้ได้จริง ด้วยแผนของไอ้โอ๊ต ที่หลอกให้น้องเดียวมานอนกับผม แต่จะโทษผมคนเดียวคงไม่ได้ ในเมื่อเด็กมันยั่วผมขนาดนั้น ถึงจะมีไอ้โป้ที่หล่อ รวยอยู่แล้ว แต่มันก็คงอยากลิ้มรสน้องชายผมไม่แพ้กัน จะว่ามันร่าน ก็คงไม่ผิด และผมก็จัดให้น้องเดียวชุดเต็ม ติดใจยิ่งกว่ารสของไอ้โป้อีก

และสิ่งที่มันได้ตอบกลับ คือภาพที่ไอ้โป้ กับไอ้โอ๊ตเข้ามาเห็นพวกเราสองคนนอนเหนื่อยไร้เสื้อผ้า ซึ่งเป็นภาพทีไอ้โอ๊ตได้จัดแจงไว้แล้ว

และหลังจากวันนั้นไม่ใช่แค่ความสัมพันธ์ของไอ้โป้กับน้องเดียวที่เปลี่ยนไป ผมกับไอ้โป้ก็ไม่เหมือนเดิม ใครมันจะกล้าคบกับคนที่ตีท้ายครัวคนอื่น ผมรู้ดีตั้งแต่ก่อนจะทำแล้ว ผมแค่หวังว่าไอ้โอ๊ตมันจะเห็นความดีที่ผมทำบ้าง

แต่เปล่า มันกลับทำตัวเหินห่างกับผม อย่างกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องแต่อย่างใด มันอ้างว่าไอ้โป้ไม่ให้ยุ่งกับผม ตอนนั้นผมโกรธไอ้โป้มาก ที่มันกล้ามาสั่งเพื่อนๆในกลุ่มแบนผม แต่พอมารู้อีกทีจากไอ้บ่าว มันบอกว่าไอ้โป้ไม่เคยพูด และมันก็ยังอยากเป็นเพื่อนกับผมอยู่ แต่ยังไม่พร้อมก็แค่นั้น

หลังจากนั้นผมก็ประสบปัญหากับการเรียน เพราะมัวแต่ไปสนใจไอ้โอ๊ต ผมไปหามันเมื่อมันเรียกหา เมื่อมันต้องการให้ผมสำเร็จความใคร่ที่กักตุนของมัน ผมไปอย่างเต็มใจ ผมไปอย่างมีความสุข ถึงแม้รู้ว่านั่นแค่ความสัมพันธ์ชั่วคราว ที่มันจะเรียกหาเมื่อมีอารมณ์ทางเพศกับผมเท่านั้น

หลังผมออกจากวิทยาลัยมา ผมก็คิดจะถอยห่างจากเรื่องนี้ หาแฟนคบคนอื่นไปทั่ว เปลี่ยนแฟนบ่อย ยอมรับว่าทำตัวประชด เลิกไปหาไอ้โอ๊ต เวลามันโทรมาก็บอกว่าอยู่กับแฟน คิดว่ามันคงจะมีอารมณ์หึง หวงผมบ้าง แต่ก็นั่นแหละ ผมคงหวังจากมันเกินไป

และในสุด .. ผมก็กลับมามีค่าอีกครั้งในสายตามัน เมื่อไอ้โป้มีน้ำมนต์เข้ามาพัวพัน และไอ้โป้จริงจัซะยิ่งกว่าคนไหนที่ผ่านมา มันทุรนทุรายแทบอกแตกตายเวลาที่สองคนนี้จีบกัน และตอนนั้นมันก็นึกถึงผม

ผมทำได้แค่เข้าไปจีบน้องน้ำมนต์ แต่ก็ไม่ได้เต็มที่อะไรมากนัก  ผมรู้สึกเหนื่อยที่ต้องทำอย่างตัวเองเป็นหุ่นเชิด ที่จะให้ผมทำอะไรก็ได้ตามใจเขา ผมไม่เข้าใจหัวใจตัวเอง ว่าที่ทำทุกวันนี้ทำไปทำไม เพื่อใคร และผมได้อะไรกลับมา

“กูรู้นะเดช ว่ามึงรักกู” ครั้งหนึ่งมันเคยพูดกับผมแบบนี้เมื่อเสร็จภารกิจรีดน้ำกาม

“มึงรู้” ผมสวนคำพูดมัน

“กูก็รักมึงนะ แต่ความรัก คือการเห็นคนที่ตัวเองรักมีความสุขไม่ใช่เหรอ” มันพูดพร้อมกับมือที่ลูบไล้ไปบนหน้าท้องของผม

“มึงทำยังไงก็ได้ ให้น้ำมนต์กับปีโป้ไม่ลงเอยกัน”

คำว่ารักของมัน พูดมาเพื่อผลประโยชน์ในตัวมันทั้งนั้น ผมรู้ ผมซึ้งดี แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้ แรงรัก กับแรงเกลียดในตัวผมมีให้มันพอๆกัน และท่าทางจะหนักไปทางด้านรักมากกว่า ถึงจะรู้ว่าหลอกใช้ยังไง ก็ยอมเป็นทาสถวายใจให้มันย่ำยีอย่างไร้ค่า

“เจ็บปวดทน ฉันก็จะทน รักเธอจนไม่มีหัวใจให้ใคร
ก็อย่างที่รู้ รู้ๆเธอมีคู่ใจ ฉันก็ยังไม่วายเปิดใจหลงใหลในเธอ

หลอกทำไม รักฉันทำไม ทั้งที่ใจเธอมีเขาเป็นคนครอง
อย่าบอกว่าเธอรักฉันเพียงเธออยากลอง ได้ดังใจปองกลับมองข้ามไป

เกลียดเธอยิ่งนักที่หลอกฉัน เกลียดนักมาหลอกกัน
เธอทำกับฉันเจ็บช้ำอย่าบอกใคร รักก็สุดรัก ไม่อยากรุนแรงไป
ก็ใจไม่เข้มแข็งพอ ทั้งรักและทั้งเกลียด สุมแน่นในหัวใจ.....สุดทำ”

                    เสียงเพลงที่เปิดคลอเวลานี้ ช่างเหมาะกับผมจริงๆ น้ำตาที่เคยร่ำไห้จากการรักคนๆหนึ่ง มันไหลออกมาจนหมด จนวันนี้เหือดแห้งและตกใน ไม่มีน้ำตา ใช่ว่าไม่เจ็บ

เจ็บ .. เจ็บจนบรรยายให้ฟังไม่ถูก

แต่ถึงจะเจ็บเท่าไหร่ , ผมก็รักมากเท่ากันอยู่ดี

“ฮัลโหล” ผมรับสายจากมันอีกครั้ง ในเวลาเดิมๆ ของวันเดิมๆ

“มึงทำไรอยู่” ปลายสายก็ถามคำถามเดิมๆ

“เปล่า” และผมก็ตอบแบบเดิมๆ

“มาหากูหน่อยสิ แค่นี้นะ”

และทุกอย่างก็วนเวียนอยู่แบบเดิมๆ .. ผมก็ยังคงเป็นไอ้คนเดิมที่งมงายกับอะไรที่ยังไม่มีทางออก

...........................................................................................................................................................
ขอกำลังใจเป็นแสดงความคิดเห็น ติชม วิจารณ์ กดโหวตให้ด้วยนะครับ ขอบคุณมากๆครับ
...........................................................................................................................................................