คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #44 : เจ็บมาจนไม่รู้กี่ที .. ใจดวงนี้ช้ำมากี่หน
“ไอ้คุณเวย์นี่ ท่าทางจะหาเรื่องเล่นกับชั้นซะแล้ว” นี่ถ้าผมได้ยินไม่ผิด สรรพนามที่อ๊อฟใช้เรียกคุณเวย์เปลี่ยนไปนะครับเนี่ย
“เออนะ มึงอย่าไปถือสาอะไรคุณเวย์เลย เค้าแซวเล่นนิดหน่อย” ผมตอบอ๊อฟไปและอดขำกับการหยอกล้อของคุณเวย์กับอ๊อฟไม่ได้ ไม่สิ มีพาดพิงผมด้วย
“แล้วแกเป็นไงบ้าง เจ็บตรงไหนบ้าง” อ๊อฟถามอาการผมอีกครั้ง หลังจากที่คุยค้างกันไว้
“อืม ก็เจ็บนิดหน่อย ที่หัว ที่ขา ปอด ตับหัวใจ หัวไหล่ ต้นแขน หัวเข่า ข้อศอก ...”
“หยุด อิดอก เจ็บทั่วร่างกายจะครบ 32 อยู่แล้ว ชั้นถามจริงๆ ชั้นป็นห่วงนะยะ” เอากับมันสิครับ ล้อเล่นนิดนึง ซีเรียสซะงั้น
“อืม ไม่เป็นไรมาก แค่ปวดหัว กับขาที่เจเจเหยียบเมื่อกี้ ไม่กี่วันก็หาย” ผมตอบมันไปตามความเป้นจริงครับ แต่ที่ไม่จริงก็คือ ตอนเจเจเหยียบเหมือนปากแผลของผมจะปริเล้กน้อย รู้สึกได้ถึงเลือกซิกๆ
“ชั้นละงงจริงๆ ว่านังกรดนั่นมันบ้าของมันหรือไง แค่ไม่ได้ผู้ชายถึงขั้นขับรถชนแกเลยเหรอ ท่าทางจะมากมายก่ายกองจริงๆ ชั้นเจอหน้านะจะตบล้างน้ำซะหน่อย” อ๊อฟพูดพร้อมใส่อารมณ์ ผมคิดว่าถ้าคุณเกดโผล่มาตอนนี้ คงจะโดนตบจริงๆ
“ ก๊อก ก๊อก แก๊กกกก” เสียงเคาะประตู พร้อมด้วยเสียงเปิดประตูดังขึ้น ผมกับอ๊อฟหันหน้าไปมองทางต้นเสียงนั้น
“นังกรด” เสียงอ๊อฟพูดขึ้นเมื่อเห็นแขกผุ้มาเยี่ยมผมเป็นคนที่จ้องจะฆ่าผมเมื่อตอนบ่ายที่ผ่านมา
“เปี๊ยะ!!!” และตามมาด้วยเสียงตบที่อ๊อฟเร่งฝีเท้าเข้าไปตบหน้าคุณเกดดังฉาดใหญ่
“นี่แกยังหน้าด้านมาที่นี่อีกเหรอนังเกด แกจะมาดูว่ายัยเต้มันตายหรือยังใช่มั๊ย แกนี่มันด้านจริงๆ ชั้นอยากเอาน้ำกรดสาดหน้าของแก แล้วเอามาถูกับถนนจริงๆ แกออกไปเลยนะ ที่ที่มีชั้นและยัยเต้อยู่ ไม่เหมาะจะให้ชะนีใจทมิฬอย่างแกมาเหยียบ ออกไปเดี๋ยวนี้ ออกไป๊” เสียงของอ๊อฟด่าคุณเกดดังสนั่นไปทั่วโรงพยาบาล พาให้นางพยาบาลเข้ามาดูเหตุการณ์
“มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่าคะ” นางพยาบาลสาวที่เข้ามาดูเหตุการณ์ถามขึ้น
“คุณพยาบาลช่วยเรียกรปภ.มาลากคนๆนี้ออกไปหน่อย ออกไปให้พ้อนนะ แกจะมาที่นี่ทำไมกัน” อ๊อฟหันไปพูดกับนางพยาบาลคนนั้น และหันกลับมาถามคุณเกดอีกครั้ง
“ชันจะมาขอโทษ ขอชั้นคุยกับเต้หน่อยได้มั๊ย” นี่คือประโยคแรกที่คุณเกดพูดออกมา เล่นเอาในห้องเงียบสนิท ไร้ซึ่งเสียงตอบกลับจากใครๆ
“ไม่มีอะไรครับคุณพยาบาล แค่เข้าใจผิดกันนิดหน่อย เชิญตามสบายเลยครับ เดี๋ยวมีอะไรจะเรียกนะครับ” ผมพูดบอกพยาบาลสาวที่เข้ามาในห้องที่ทำหน้าสงสัยให้ออกไป แล้วส่งยิ้มไปให้คุณเกดอย่างกล้าๆกลัว
“แกอย่ามาตุกติกนะ ไม่งั้นชั้นตบไม่เลี้ยงแน่” อ๊อฟก็ยังมิวายขู่คุณเกดที่เดินเข้ามาทางเตียงของผม
“ชั้นขอนั่งนะ” คุณเกดพูดขึ้นเมื่อมายืนเตียงของผม
“ชั้นไม่ได้มาเพื่อพูดให้เธอไม่เอาเรื่องชั้น ชั้นแค่อยากมาขอโทษะอจริงๆ ชั้นว่าชั้นคงทำกับเธอรุนแรงเกินไป ชั้นไม่มีสติไปเอง ชั้นแค่อิจฉา อิจฉาที่เธอได้ใกล้ชิดสนิทกับคุณเท่ห์ ผู้ชายชั้นแอบรักเค้าตั้งแต่แรกพบ เธอคงไม่รู้สินะ ว่าชั้นรักเค้ามากแค่ไหน” คุณเกดพูดขึ้นพร้อมหันหน้ามาสบตาผม แล้วพูดต่อ
“ชั้นเป็นนักศึกษารุ่นเดียวกับคุณเท่ห์ คณะเดียวกันแต่คนละเอก ชั้นเจอเค้าครั้งแรกในงานรับน้อง ตอนนั้นเค้าโดนลงโทษให้วิ่งรอบสระบัวกับคุณเวย์ ตอนนั้นมันทำให้คุณเท่ห์และคุณเวย์เด่นมากในสายตาของนักศึกษาปี 1 มีคนชอบคุณเท่ห์และคุณเวย์เยอะแยะ รวมทั้งชั้นด้วย” คณเกดเล่าถึงเรื่องราวตอนมหาลัยให้ผมฟัง ซึ่งนี่กระมัง คงเป็นจุดเริ่มต้นความผูกพันของสองคนนี้
“ชั้นจำได้หลังจากนั้นไม่นาน แม่ของคุณเท่ห์ก็เสีย และคุณเท่ห์ก็ซึมไปพักนึง ชั้นได้แต่เป็นห่วงเค้าอยู่ห่างๆ ไม่กล้าไปเจอหน้าเค้า เพราะตอนนั้นชั้นเหมือนลูกเป็ดขี้เหร่ของคณะที่เฝ้ามองหนุ่มหล่อ ขวัญใจของใครต่อใครเค้า จะว่าชั้นบ้าผู้ชายก็ได้นะ ตอนนั้นคุณเท่ห์ คุณเวย์ไปสยาม ชั้นยังไปเดินตามเลย ไปนั่งกินไอติมพร้อมกับคุณเท่ห์ แต่นั่งคนละโต๊ะกันเลือกที่มุมมองคุณเท่ห์ได้ชัดๆ เวลาคุณเท่ห์ไปเล่นดนตรี ชั้นก็จะแอบไปดู คิดถึงตอนนั้นชั้นยังมีความสุขไม่หายเลย” คุณเกดเล่าด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ทำให้ผมคิดว่าตอนนั้นคงเป็นช่วงเวลาความสุขของคุณเกดจริงๆ
“แล้วคุณเท่ห์ไม่เคยเห็นหล่อนเลยหรือไง หล่อนออกจะเสนอหน้าตามเค้าแจอย่างนั้น” ยัยอ๊อฟสงสัยเอามก ถึงกับถามออกมาหน้าตาตื่นเต้นอยากรู้คำตอบ
“เหอะๆ เคยสิ คุณเท่ห์เคยเจอชั้นจะๆ และได้คุยกันครั้งนึง แต่แค่ช่วงสั้นๆ แต่เค้าคงจำชั้นไม่ได้หรอก” คุณเกดตอบมาหน้าตายิ้ม จะว่าไปผมไม่ค่อยเห็นคุณเกดยิ้มแบบนี้ให้ผมเลยเหมือนกัน
“เจอได้ยังไงละ แล้วคุยอะไรกัน” อ๊อฟครับ ต่อมอยากรู้เริ่มทำงานแล้ว
“ชั้นรู้ว่าคุณเท่ห์กับคุณเวย์ชอบทานไอศกรีม ชั้นเลยไปสมัครเป็นพนักงานร้านเค้า และก็เข้าไปรับออเดอร์คุณเท่ห์ ยังจำได้เลยว่าตอนนั้นคุณเท่ห์สั่งช็อกโกแลตชิบกับเชอเบทมะนาว ชั้นแปลกใจมากที่คุณเทห์สั่งรสไอศกรีมแบบต่างรสชาตกันมากิน เลยถามออกไป คุณเท่ห์เลยตอบชั้นมาว่า กินแต่ช็อกโกแลตจะเลี่ยน เอามะนาวมาช่วยล้างคอ และนั่นคือประโยคแรกที่ชั้นได้คุยกับเค้า” คุณเกดเล่าทุกอย่างที่ฝังใจอยู่ในอดีตชวนให้ผมเห็นภาพ
“แต่หลังจากนั้น คุณเท่ห์ก็เริ่มคบหากับจิ๊บ และชวนกันมากินไอศกรีมบ่อยๆ หลังๆชั้นทนเห็นภาพบาดตาไม่ได้ ชั้นเลยลาออกจากร้าน และเริ่มอยากจะตัดใจออกจากคุณเท่ห์ ชั้นกลับมาทุ่มเทให้กับการเรียนอีกครั้ง มารู้ข่าวอีกทีก็ตอนที่คุณเท่ห์กับคุณจิ๊บแต่งงานกัน ชั้นรู้ตัวว่ายังไงก็ลืมคุณเท่ห์ไม่ได้แน่ เลยหาทุนไปเรียนต่อ และชั้นก็ได้ไปเรียนต่อที่เกาหลี”
“นี่หล่อนอย่าบอกนะ ว่าจมูกที่เป็นสัน แล้วคางที่สวยเรียวนี่พึ่งมีดหมอมา” อ๊อฟถามคุณเกดขึ้นทันทีหลังจากคุณเกดพูดถึงประเทศที่ขึ้นชื่อการศัลยกรรม
“ใช่ ชั้นศัลยกรรมจมูก ทำตาสองชั้น และก็เหลากราม แต่ตอนนั้นที่ทำก็เพราะคิดว่าที่เกาหลีเค้ามองกันเป็นเรื่องปกติ และชั้นก็คิดว่าจะอยู่ทำงานที่นั่น แต่สองปีให้หลัง ชั้นรู้ข่าวว่าภรรยาของคุณเท่ห์เสีย ทำให้ชั้นต้องตัดสินใจชีวิตชั้นอีกครั้ง” คุรเกดหยุดพูดไป
“หล่อนเลือกจะกลับมาเมืองไทย” เป็นอ๊อฟที่ช่วยเสริมให้
“อือ ชั้นยังลืมความรักที่มีให้คุณเท่ห์ไม่ได้จริงๆ ชั้นกลับมาสืบที่อยู่ของคุณเท่ห์จนมารู้ว่าเค้าอยู่ที่คอนโดนั้น ชั้นขอซื้อคอนโดต่อจากเจ้าของเดิมด้วยราคาที่แพงกว่าซื้อคอนโดใหม่ใจกลางเมือง ชั้นมารู้เอาตอนหลังว่าคุณเท่ห์มีลูกกับภรรยาเค้าหนึ่งคน และเลี้ยงดูอยู่คนเดียว ชั้นจึงเริ่มเข้าไปทำความรู้จัก และสนิทสนมกับคุณเท่ห์ คุณเวย์ และเจเจขึ้นมาเรื่อยๆ และชั้นคิดว่าเจเจเท่านั้นที่จะทำให้ชั้นกับคุณเท่ห์ได้ลงรอยกัน ชั้นจึงพยายามสอนให้เจเจอยากมีแม่เหมือนคนอื่นๆเค้า พยายามสกัดพี่เลี้ยงของเจเจที่เจเจเริ่มสนิทสนม ทุกคนทนการกดดันของชั้นไม่ได้จนออกไปในที่สุด” เหมือนคุณเกดจะเล่าจบแล้วนะครับ ถึงกับหยุดนิ่งไป
“และหล่อนก็หมายจะไล่ยัยเต้ออกไปจากชีวิตคุณเท่ห์ด้วยใช่มั๊ย” อ๊อฟลุกขึ้นจากเก้าอี้กที่นั่งอีกฝั่งเตียงของผม เดินมาก้มหน้าพูดต่อหน้าคุณเกด
“ชั้นขอโทษ ชั้นขอโทษจริงๆนะเต้ ชั้นรู้แล้วว่าชั้นทำเธอรุนแรงเกินไป นน่าจะตัดใจจากคุณเท่ห์ตั้งแต่ที่เค้าแต่งงานกับจิ๊บ ตั้นก็ทำไม่ได้ซักที ชั้นพยายามเอางานของบริษัทมาอ้างเพื่อต่อรองกับคุณเท่ห์ แต่นั่นก็ทำให้ชั้นต้องโดนไล่ออกจากงาน จนทำหั้นเกิดโทสะ จึงขาดสติขับรถชนเธอ”
“แล้วทำไมจู่ๆหล่อนถึงเปลี่ยนใจเป็นคนดี กลับใจมาขอโทษขอโพยยัยเต้มันละ”อ๊อฟถามในสิ่งที่ผมก็คิดอยู่เหมือนกัน ว่าเหมือนมันจะง่ายไปหรือเปล่า กับความผูกพันนับสิบปี
“น้องสาวของชั้น ขอร้องให้ชั้นหยุดเรื่องราวเหล่านี้ ... ในชีวิตชั้นไม่เหลือใครแล้วนอกจากยัยแก้ว ชั้นควรหยุดทำอะไรเพื่อคนที่ไม่ได้รักชั้นได้แล้ว” คุณเกดตอบมาด้วยสีหน้าจริงจัง
“แต่คุณคิดว่าเรื่องนี้จะจบลงง่ายๆงั้นเหรอ” เป็นคราวที่ผมจะพูดบ้าง หลังจากเงียบฟังมานาน ทั้งสองคนตรงหน้าผมต่างอึ้งกับประโยคที่ผมพูดไป
“แล้ว แล้วเต้จะให้ชั้นทำอะไรอีก” คุณเกดถามกลับมาเสียงสั่น
“ชั้นจะให้เธอไปทำอะไรบางอย่างกับอ๊อฟ เพื่อเป็นการชดใช้ความผิดครั้งนี้” ผมพูดไปคุณเกดก็ยังทำสีหน้างง แต่ที่งงยิ่งกว่าคงเป็นไอ้อ๊อฟ ที่ทำสีหน้าประมาณว่า เกี่ยวไรกับกูว่ะ ??
“มึงมานี่” ผมกวักมืออ๊อฟมาซุบวิบบอกแผนการกับอ๊อฟ ให้อ๊อฟจัดการกับเรื่องราวทั้งหมดนี้
“โอเค ได้เลย งานนั้นจัดการเอง คราวนี้แกเสร็จชั้นแน่ยัยเกด ฮ่าๆๆ”อ๊อฟพูดขึ้นอย่างฮึกเหิมเมื่อผมบอกแผนการไป คุณเกดได้แต่ซีด ทำตัวไม่ถูกว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับชีวติข้างหน้า
“และอย่าคิดหนีเด็ดขาด เพราะไม่งั้นคุณเจอมากกว่านี้แน่” ผมพูดขู่คุณเกดอีกทีนึง
“อ่อ มีอีกอย่าง” ผมพูดขึ้นเมื่อนึกอะไรออก
“อะไรอีกเหรอเต้” คุณเกดถามมาเสียงเลอะลัก
“งานนี้พาน้องสาวคุณไปด้วย” ผมพูดแล้วหันไปยักคิ้วให้กับอ๊อฟ อ๊อฟได้แต่ยิ้มกลับมาอย่างรู้ใจ
ผมพูดคุยกับคุยเกดอีกเล็กน้อย แล้วให้คุณเกดทิ้งเบอร์โทรศัพท์ไว้ให้อ๊อฟมัน และขู่ซ้ำว่าอย่าคิดหนีไปไหน เพราะไม่งั้นผมดำเนินคดีเรื่องนี้อย่างถึงที่สุด คุณเกดถึงกับกลับไปหน้าตาจ่อย ...
“เอ๊ย นายเต้ ป็นยังบ้าง เต้เป็นไงบ้าง คุณเกดมาหาเรื่องอะไรคุณอีกมั๊ย” เป็นคุณเท่ห์ครับที่วิ่งเข้าห้องมาอย่างเลิกลัก
“ใจเย็นๆครับคุณเท่ห์ จะรีบไปถึงไหนกัน” อ๊อฟเห็นจึงบอกให้คุณเท่ห์สงบอารมณ์
“ก็ ก็ผมเห็น เห็นคุณเกดมา ผมคิดว่าเค้าจะมาทำอะไรเต้อีก ผม ผมจึง” คุณเท่ห์ยังคงไม่หายหอบครับ
“ไม่มีอะไรหรอกคุณ ผมไม่เป็นไรซะหน่อย” ผมตอบคุณเท่ห์ไป
“ใช่คุณเท่ห์ มีอ๊อฟฟี่อยู่ซะอย่าง ชะนีหน้าไหนก็อย่าได้หวังว่าจะได้แอ้ม” อ๊อฟพูดออกมาอย่างมั้นใจ
“ไงละมึง กูบอกมึงแล้วว่าแฟนกูอยู่ ทั้งถึกบึกบึนแบบนี้ ใครจะกล้าทำอะไรแฟนมึง” คุณเวย์ครับ ตามมากับเจเจก็พูดอะไรชวนหัวหลุดทันทีเลย
“คุณเวย์ พูดแบบนี้อยากมีปัญหาเหรอ” อ๊อฟเริ่มคิดบัญชีคนแรกครับ
“มึงพูดอะไรระวังปากหน่อยไอ้เวย์ เจเจอยู่” คุณเท่ห์ก็คิดบัญชีแทนผนไปด้วยอีกคน
“เมื่อกี้อาเวย์พูดว่า ป้อเป็นแฟนกับใครเหรอคับ เจเจได้ยินน้า ป้อมีแฟนแล้วเหรอ ใครเหรอคับ” นั่นไงครับ งานงอกแล้วไง
“แฟนเฟิงที่ไหนกันเจเจ ไม่มี๊” โอ้โห คุณเท่ห์เสียงสูงเชียว เค้าคงจับไม่ได้หรอกนะ
“อั้นแหน่ อย่ามาโกหกเจเจ เจเจได้ยิน ใครเหรอครับอาเวย์” เอาแล้วครับ ปลาหมอตายเพราะปากแล้วคุณเวย์
“ไม่มีนี่ครับ มีแต่อาเวย์เป็นแฟนกับยายอ๊อฟ เนอะๆยายอ๊อฟเนอะ” คุณเวย์พูดปุ๊บก็ฉวยโอกาสเข้าไปกอดยัยอ๊อฟเลยครับ แหมไม่ค่อยเลยจริงๆ แต่หน้าเจเจสิครับ งงเข้าไปใหญ่ เฮ้ออ สงสารเจเจจริงๆ
“เป็นอะไรเหรอนายเต้” คุณเท่ห์ถามผมขณะที่ผมเอามือมาจับตา
“ไม่รู้สิครับ แต่ตาขวากระตุกแปลกๆ” ผมตอบคุณเท่ห์ไป
“เค้าว่าขวาร้าย ซ้ายดีนะยัยเต้” อ๊อฟพูดเสริมครับ
“มันจะมีอะไรโชคร้ายไปกว่ารถชนอีกแล้วละ” ผมตอบไปออกแนวประชดกับชีวิตตัวเองที่ออกจะโคร้าย
“เต้ลูกแม่ !!!! เป็นไงบ้างลูก” แหมจะโทษตาขาว หรือว่าปากของยัยอ๊อฟดีละนี่
“นั่นไง โชคร้ายกว่ารถชนของแกมาแล้ว” อ๊อฟมาพูดกระซิบข้างหูผมครับ ผมอยากบอกมันเหลือเกินว่า เออ กูรู้แล้วววว
“เต้ เป็นยังไงบ้างนี่ลูก โอ๋ ลูกแม่ไม่เป็นไรนะ” เป็นคุณหญิงแม่ของผมเองครับ นี่ลงทุนมาจากใต้เลยหรือไงเนี่ย
“แม่มาไงครับเนี่ย” ผมถามไปเพราะสงสัยว่าใครคาบข่าวไปบอก
“อ๋อ แม่มากับเพื่อนลูกไง อ้าว ไปไหนแล้วละ” แม่ตอบผม พร้อมกับหันไปมองคนที่แม่บอกว่าเป็นเพื่อนผม
“นั่นไงมาแล้ว” แม่พูดพร้อมชี้ไปทางประตู เป็นร่างชายหนุ่มคุ้นหน้า คุ้นตา และรู้จักเป็นอย่างดี
เพียงแต่ ... ไม่เจอกันนานเลยนะ ...
“บอย ....”
ความคิดเห็น