คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #42 : ทางใดที่เธอจะมีความสุขกับเขา ทางนั้นจะมีฉันคอยกั้นกลาง
“มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอคุณเกด”
นั่นเป็นคำพูดที่ออกมาจากปากคุณอร ผู้ซึ่งเป็นเลขาของคุรเท่ห์ ที่ได้ยินประโยคที่ทำร้ายจิตใจผมยิ่งนัก จนผมอยากจะพูดคำนั้นออกมาเอง
“อะไรกันคะคุณอร ดิชั้นไปพูดอะไรสะกิดอยากร่วมแจมขึ้นมาเหรอ ถึงกับร้อนตัวอย่างนี้” ตอนนี้ประเด็นเหมือนจะเบี่ยงเบนไปยังทางคุณอรที่ก้าวขาเข้ามาเสริมทัพในครั้งนี้
“ดิชั้นก็ไม่อยากจะยุ่งเรื่องของคุณนักหรอก เพียงแค่มันเกินจะอดทนได้กับนิสัยผู้หญิงอย่างคุณ มันไม่มีเหตุผลเลยที่คุณจะไปว่าคุณเต้เค้าอย่างนั้น” คุณอรพูดออกมาอย่างเนิบเฉย เพื่อแสดงถึงการควบคุมอารมณ์
“หล่อนจะทำไม หรือว่าไม่จริง ก็ยัยเกย์นี่ มันจ้องจะจับทั้งคุณเท่ห์และก็คุณเวย์จริงๆ ซึ่งชั้นก็พอรู้มา ว่าหล่อนก็ต้องการจับคุณเท่ห์เช่นกันนี่” ผมไม่คิดว่าคำพูดคำจาแบบนี้จะได้ยินจากผู้หญิงที่เพียบพร้อมทั้งหน้าตา และการงานอย่างคุณเกดคนนี้ คุณเวย์ผู้ซึ่งเคยยุให้คุณเท่ห์คบหาถึงกับอึ้งกับสิ่งที่ไดยิน เจเจลุกจากเก้าอี้ที่นั้งอยู่มายืนเกาะขาผมเบาๆ
“เหอะๆ น่าตลกจริงๆเลยคนเรา วัดการกระทำของคนอื่นจากการกระทำของตัวเอง นี่คงวิ่งโร่มานานนม เพื่อจะจับคุณเท่ห์สินะคะ พอไม่ได้ขึ้นมาก็พาลไปทั่ว ชั้นละอยากจะขำให้ฟันร่วง” สิ้นเสียงกระแนะกระแหนจากคุณอร ภาพตรงหน้าเป็นผู้หญิงที่โกรธจัด เล่นเอาคนแถวนั้นกลัวไปตามๆกัน
“เปรี๊ยะ !!!” คุณเกดตบหน้าคุณอร เสียงกระทบของฝ่ามือและแก้มดังไปทั้งร้าน
“อยากฟันร่วงนัก ชั้นก็จัดให้” คุณเกดพูดขึ้นเมื่อทำการอันน่าเกลียดนั้นเสร็จ
“คิดว่าชั้นจะยอมให้หล่อนมาตบฟรีเหรอ นังเกด” คุณอรง้างมือ หมายจะตบคืนคุณอร แต่ก็ช้าเกินไป
“หยุด ๆ หยุดเดี๋ยวนี้ ทำอะไรกันไม่อายคนอื่นเค้าบ้างหรือไง” คุณเท่ห์เข้ามาพอดีครับ แต่ผมว่าเข้ามาช้าไปมากกว่า
“คุณเท่ห์ค่ะ ดูสิคะ คุณอรจะตบหน้าเกด เกดกลัวจังเลย” คุณเกดแสดงละครอีกเรื่องแล้วครับ ผมไม่เข้าใจจริงๆว่าจะทำไปทำไม ในเมื่อคนอื่นๆนอกจากคุณเท่ห์ เค้าเห็นเหตุการณ์ตรงนี้หมดแล้ว
“คุณเกดครับ ผมว่าคุณกลับไปก่อนเถอะครับ ผมสงสารคุณ” คุณเท่ห์บอกกับคุณเกด
“บอสคะ จะไปสงสารอะไรกับยัย...” คุณอรแทรกขึ้นมาทันทีทันใด
“คุณอร เงียบก่อนเถอะครับ ผมสงสารความพยายามของคุณเกด สงสารการสร้างเรื่อง สงสารการเสแสร้ง และการกระทำจอมปลอมของคุณ ผมเหนื่อยจริงๆครับ” คุณเท่ห์พูดจบ พร้อมกับหันหลังกลับเดินมายืนข้างๆผมและเจเจ
“สะใจจริง นี่สิบอสชั้น” คุณอรทำสีหน้าที่เข้ากับคำพูดที่เธอพูดออกมาอย่างปฏิเสธไม่ได้
“อย่าคิดว่าชั้นจะยอมแพ้นะคุณเท่ห์ ก่อนหน้าชั้นอาจจะอยากได้คุณ แต่ตอนนี้ชั้นจะขัดขวางความรักของคุณ และอย่าคิดว่าจะเป็นสุข ถ้าชั้นไม่สุข” นั่นคือประโยคจองล้างของคุณเกดที่พูดทิ้งไว้ก่อนที่จะเดินออกไปจากร้าน เล่นเอาผมกลัวๆ ว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นกับคุณเท่ห์ เจเจ และก็ผม
“ป้อครับ ทำไมอาเกดน่ากลัวจังเลย” เจเจที่ดูเหตุการณ์นั้นอยู่เงียบๆ พูดออกมาเมื่อคุณเกดออกจากร้านอาหารไปแล้ว
“ไม่ต้องกลัวครับเจเจ มีพ่ออยู่ไม่ต้องกลัวนะครับ นายด้วยนายเต้ ไม่ต้องกลัวอะไรนะ” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับเอามือลูบหัวเจเจ และผม
“กูไม่คิดมาก่อนเลยนะ ว่าผู้หญิงคนนี้จะน่ากลัวแบบนี้ ดีแล้วที่มึงไม่เอาเค้าตามที่กูยุ กูขอโทษจริงๆเพื่อนๆ” คุณเวย์พูดไปตบบ่าคุณเท่ห์ไป ทำสีหน้าสำนึกผิดดูแล้วขำๆยังไงไม่รู้
“เจเจก็ไม่อยากได้คุณเกดเป็นแม่ใหม่แล้วเหมือนกัน เจเจกลัว” เจเจพูดปิดท้ายการสนทนาในครั้งนี้ ผมหันไปมองคุณอรที่เหมือนจะมองทางผมและคุณเท่ห์อย่างสงสัยในความสัมพันธ์ แต่ก็ไม่ถาม เมื่อผมมองกลับไปก็หลบตาไม่กล้าสู้หน้า ... ผมรู้นะว่าคุณอรคิดอะไร
หลังจากเหตุการณ์วันนั้น คุณเท่ห์ก็ตัวติดกับผมมากขึ้น โดยการเอาข้ออ้างว่าถ้าปล่อยผมไปไหนมาไหนคนเดียวจะเป็นอันตราย เพราะไม่รู้ว่าคุณเกดจะเล่นงานอะไรอีกบ้าง ตอนนี้ผมคิดถึงอ๊อฟจังเลยครับ นี่ถ้าอ๊อฟอยู่ ผมว่าอ๊อฟคงช่วยอะไรผมได้มาก คิดแล้วก็อยากเก่งและแกร่งแบบอ๊อฟ เมื่อไหร่ผมจะกล้าทำในสิ่งที่ผมคิด เมื่อไหร่จะเด็ดเดี๋ยวบ้างนะ
“นี่นายเต้พรุ่งนี้ว่างหรือเปล่า ชั้นรบกวนอะไรหน่อยสิ” คุณเท่ห์พูดขึ้นเมื่อผมเดินเอากาแฟไปให้ ในขณะที่คุณเท่ห์กำลังนั่งดูเอกสารงานอยู่
“ว่างครับ มีอะไรเหรอ” ผมถามกลับ พร้อมทำหน้าอยากช่วยคุณเท่ห์สุดฤทธิ์
“ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นก็ได้ แค่ช่วยพาเจเจไปสมัครเรียนหน่อยสิ” คุณเท่ห์เงยหน้ามามองผม พร้อมพูดงานที่มอบหมายให้กับผม
“อะไรนะคับป้อ สมัครเรียนเหรอ เย้ๆๆ เจเจจะได้เรียนหนังสือแล้ว” ไอ้เด็กตัวแสบที่นั่งเล่นอยู่หน้าทีวีหูดีครับ ได้ยินไปซะหมดว่าผู้ใหญ่เค้าพูดอะไรกัน
“แล้วทำไมคุณไม่พาเจเจไปสมัครเองละครับ เป็นพ่อซะเปล่า” ผมพูดพร้อมกับเดินไปยืนหลังคุณเท่ห์ ดูงานที่คุณเท่ห์ทำ
“ชั้นก็อยากพาไปเองนั่นแหละ แต่ช่วงนี้งานชั้นยุ่งมากเลย” คุณเท่ห์ตอบผมมา ตาสายตาก็ยังไม่ละจากเอกสารที่มีตัวหนังสือยาวเหยีดแผ่นนั้น
“แล้วคุณไม่เป็นห่วงผมแล้วเหรอ เห็นสองสามวันนี้ ติดผมแจเลย” ผมพูดไปเอามือสะกิดคุณเท่ห์ไป อยากจะแหย่เล่นครับ เห็นยุ่งๆแบบนี้ ท่าจะหงุดหงิดง่าย
“ไม่อ่า ไม่รู้จะห่วงทำไม โตๆกันแล้ว” คุณเท่ห์วางกระดาษแผ่นนั้นลงแล้วหันมาสบตาผม เผยยิ้มที่มีเลสนัย
“เหรอครับ ดีจัง” ก็ไม่รู้จะพูดอะไรนี่ครับ จะให้งอนก็ใช่เรื่อง
“ที่ชั้นไห่วง เพราะชั้นรู้ว่าคุณเกดไม่ได้ไปทำอะไรนายหรอก ก็พรุ่งนี้ชั้นมีคุยงานกับเฮียล้งแกอีกทีนึง ซึ่งผมว่าคุณเกดแกคงต้องมาด้วยแน่ๆ” คุณเท่ห์ตอบกลับผมมาพร้อมกับเอานิ้วมาเขี่ยๆเล่นที่แก้มผม
“อันที่จริงผมก็ไม่ได้กลัวอะไรคุณเกดหรอกครับ ผมแค่เป็นห่วงเจเจ” ผมว่าตัวผมยังไงก็เอาตัวรอดได้ แต่ถ้าคุณเกดคิดจะเล่นงานกับพวกเรา โดยใช้เจเจเป็นเครื่องมือ อันนี้สิ ผมถึงจะกลัว
“จะลูบอีกนานมั๊ยครับคุณเท่ห์” ก็คุณเท่ห์สิครับ ตั้งแต่เอานิ้วมาเขี่ยเล่นที่แก้มผม ตอนนี้ลูบไปลูบมาอย่างกะจะให้เลขออก
“เอ่อ โทษที ชั้นเผลอตัวไปหน่อย” คุณเท่ห์วางมือลงบนโต๊ะ ไปหยิบเอกสารแผ่นเดิมมาอ่านต่อ ผมก็เดินออกมาจากบริเวณนั้น เพราะเหมือนจะได้รับรังสีที่น่ะเป็นอันตรายแก่ตัวเองยังไงชอบกล วินาทีนี้ขอหนีก่อน
“เพ่เต้ครับ ถ้าเจเจไปโรงเรียน เจเจจะมีเพื่อนเยอะมั๊ยครับ” เจเจถามผมขึ้นเมื่อผมมานั่งดูทีวีกับเจเจ
“มีสิครับ เจเจต้องมีเพื่อนเยอะแน่ๆ” ผมตอบไปพร้อมกับเอามือลูบหัวเจเจเล่น
“เจเจควรจะมีเพื่อนผู้ชายหรือเพื่อนผู้หญิงดีละคับ” เอ ทำไมเจเจถามแบบนี้นะ
“ก็ต้องมีทั้งสองนั่นแหละครับ ทำไมเหรอเจเจ” ผมถามเจเจกลับในสิ่งที่สงสัย
“ก็เจเจกลัวเพื่อนผู้หญิงจะเหมือนอาเกดนี่ครับ เจเจกลัว” นี่คือความหวาดกลัวของเด็กคนนี้เหรอครับ ผมชักจะเป็นห่วงอนาคตของเด็กคนนี้แล้วสิ
“ไม่ต้องกลัวหรอกครับเจเจ ผู้หญิงเค้าไม่ได้เป็นแบบนั้นกันทุกคนซะหน่อย นั่นก็แค่ส่วนหนึ่งเอง ไม่สิ นั่นมันส่วนน้อยด้วย ผู้หญิงดีๆมีเยอะแยะไป อย่าง ... เอ่อ คุณยายไง คุณยายเจเจ แม่ของเจเจด้วย ผู้หญิงที่นิสัยดี น่ารักแบบนั้นก็มีนี่” ผมพูดอธิบายไปก็เอาเจเจเข้ามากอดแล้วลูบแขนเป็นการปลอบขวัญเด็กคนนี้ไป
“ใช่สินะคับ คุณยายเป็คนใจดี ต้องใจดีเหมือนแม่ของผมแน่ๆเลย เจเจอยากมีแม่ใหม่ที่ใจดีแบบนั้น” แม่ใหม่นะเหรอ เจเจอยากมีแม่ใหม่ที่ใจดี ต้องเป็นแม่ใหม่สินะ
“แล้วถ้าพ่อไม่มีแม่ใหม่ละเจเจ เจเจจะว่ายังไงบ้าง” คุณเท่ห์ที่เดินมาตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ แต่ตอนนี้มานั่งอยู่บนโซฟาอีกด้านหนึ่งของเจเจแล้ว
“ทำไมละคับ ก็เจเจอยากมีน้อง ทำไมป้อไม่อยากมีแม่ใหม่ละ” เจเจหันไปทำหน้าสงสัยอมแก้มป่องใส่หน้าคุณเท่ห์ ส่วนผมก็ได้แต่นิ่งไม่อยากแสดงความคิดเห็นใดๆ
“ก็ถ้าเจเจมีแม่ใหม่ พี่เต้ก็จะไม่ได้อยู่กับเราไงครับ แล้วเจเจอยากมีแม่ใหม่หรอว่าอยากให้พี่เต้อยู่กับเราตลอดไปละครับ” คุณเท่ห์ก้มลงมาถามเจเจที่ทำตาแววใส่ แล้วหันขึ้นมายิ้มให้กับผม แต่ผมได้แต่ทำหน้าเจื่อนๆให้ไป เพราะตอนนี้กลัวคำตอบที่เจเจจะตอบเหลือเกิน
“เจเจอยากให้เพ่เต้อยู่กับเจเจนะคับ” เสียงเจเจอ้อมแอ้มๆอยู่ พอให้ได้ยิน คุณเท่ห์และผมเผลอยิ้มออกมาจากคำพูดนั้น
“แต่...” พอถึงพยางค์นี้ ผมถึงกับลดรูปปากที่ยิ้มลงอย่างทันทีทันใด ประโยคขัดแย้งนี้จะเป็นอย่างไรนี่
“เจเจก็อยากมีแม่เหมือนคนอื่นๆเค้าเหมือนกัน” เจเจเหมือนกับกำลังใช้ความคิดในการคิดเรื่องนี้ สมองเล็กๆกำลังจะประมวลผล ผมกับคุณเท่ห์ที่ได้ฟังต่างก็ลุ้นในคำตอบนั้น
“แล้วถ้ามีพี่เต้เป็นเหมือนแม่ของเจเจอีกคนละครับ เจเจจะว่าไง” นั่นเป็นเสียงของคุณเท่ห์ ทำไมคุณเท่ห์ถึงถามคำถามนี้ไปนะ เจเจหันหน้ามามองผมอย่างสงสัย พร้อมกับสลับไปมองหน้าคุณเท่ห์อย่างครุ่นคิด
“พี่เต้จะเป็นแม่ให้เจเจเหรอครับ เฮ้ออะไรกันนี่ เจเจงงไปหมดแล้ว” ผมถึงกับหายใจไม่ออกเมื่อได้ยินคำพูดนี้จากเจเจ ตอนนี้เจเจคงสับสนและงงกับเรื่องราวที่ได้รับไปแน่นอน และผมคิดว่าเจเจคงยังไม่พร้อมที่จะรัยรู้เรื่องราวพวกนี้ด้วย
“พอก่อนเถอะครัยคุณเท่ห์ เจเจเค้าคงยังไม่พร้อมรับรู้เรื่องราวเหล่านี้” ผมพูดแสดงความคิดเห็นขึ้น แล้วก็เอาเจเจเข้ามาปลอบ
“เดี๋ยวซักวันเจเจก็จะรู้ เราปล่อยให้มันเป็นไปตามกาลเวลาเถอะครับ อย่าไปรีบเร่งมันเลย” ผมพูดกับคุณเท่ห์ โดยที่มือยังคอยลูบหัวเจเจอยู่ เจเจคงกำลังงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ถึงกับพูดอะไรไม่ออก
“เจเจครับ อย่าคิดอะไรมากนะครับ เมื่อเจเจโตกว่านี้ เจเจจะเข้าใจอะไรด้วยตัวของเจเจเอง” คุณเท่ห์พูดขึ้นพร้อมกับจูบที่หน้าผากเจเจหนึ่งครั้ง ก่อนลุกขึ้นจะเดินกลับไป
“ป้อคับ” แต่ยังไม่ทันจะพ้นไปจากโซฟา เจเจก็เรียกทักขึ้น
คุณเท่ห์หยุดเดินและหันกลับมามองเจเจและผมบนโซฟา
“เจเจอยากกินเคเอฟซี”
เหมือนผมจะได้ยินเสียงถอนหายใจจากคุณเท่ห์ และเช่นเดียวยกันจากตัวผมด้วย คิดไปไกลว่าเจเจจะพูดอย่างอื่นออกมา เล่นเอาใจหายใจคว่ำกันหมด เจเจนี่นะ ร้ายไม่เบาเลยตัวแค่นี้
“โห พ่อก็นึกว่าเรื่องอะไร ไปกันครับ เดี๋ยวเราลงไปกินเคเอฟซีที่ซุปเปอร์ ฯ ข้างล่างกันดีมั๊ยครับ ” เค้าว่ากันว่าจุดความสนใจของเด็กจเป็นแค่ระยะสั้นๆ มันคงจริงสินะครับ เพราะสิ่งที่เจเจครุ่นคิดเมื่อครู่ มันได้หายไปจากหัวของเจเจแล้ว ถ้าเป็นเหมือนผู้ใหญ่ทำกันตอนนี้ คงเหมือนกับการแกล้งลืมอะไรไปเพื่อให้มันจบๆ
เช้าวันนี้ผมต้องพาเจเจไปสมัครเรียนที่โรงเรียนอนุบาลที่ขึ้นชื่อในละแวกนี้ คิดมาคิดไป ตอนผมอายุเท่าเจเจ ยังเล่นปั้นดินปั้นทรายอยู่เลย ไม่เห็นจะต้องเข้าโรงเรียนตั้งแต่ช่วงนี้เลย แต่ก็นะ โลกมันเปลี่ยนไปเยอะ จะให้เหมือนตอนที่ผมยังเด็กๆก็กระไรอยู่
“สวัสดีครับ มาติดต่ออะไรเหรอครับ” ผมกับเจเจลงจากแท็กซี่ก็เจอกับลุงยามท่าทางใจดีทักมาตั้งแต่ไกล
“อ๋อ พอดีผมพาเด็กมาสมัครเรียนนะครับ” ผมพูดพร้อมกับลูบหัวไอ้ตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างๆ
“อ๋อ พาลูกมาสมัครเรียนเหรอครับ เชิญๆทางนี้ครับ” เอ๋อ จะปฏิเสธยังไงดีว่าไม่ใช่ลูกผม ผมยังเด็ก ยังไม่มีลูก
บรรยากาศโรงเรียนดูอบอุ่นน่าอยู่จริงๆ ช่วงนี้ยังไม่เปิดเทอม ก็เลยดูเงียบๆ คาดว่าพอเปิดเทอมแล้วเด็กๆคงวิ่งเล่นดันเต็มสนามเด็กเล่น เจเจหันมองโรงเรียนของตัวเองในอนาคตตาเลิกลัก สงสัยอยากจะเข้าโรงเรียนเต็มแก่
“คุณครูครับ มีผู้ปกครองพาลูกมาสมัครเรียนครับ” คุณลุงยามคนนั้นตะโกนบอกครูสาวที่นั่งอยู่ในห้องพักครูเมื่อพาผมมาถึงสถานที่ที่รับสมัครเด็กใหม่ โดยในห้องนั้นก็มีเด็กใหม่มาสมัครเหมือนกัน เป็นเด็กผู้หญิงแก้มยุ้ย ดูน่ารักน่าชังเชียว หันมายิ้มให้ผมพร้อมกับแม่ของเขา
“ยังไงสัปดาห์หน้าโรงเรียนปิดก็พาเด็กมาโรงเรียนได้เลยนะค่ะ” คุณครูสาวคนนั้นกล่าวอะไรเล็กน้อยเพื่อเป็นการสั่งลา
“โอเคค่ะ ยังไงก็ขอบคุณคุณครูมากนะคะ หนูแดงลาคุณครูสิคะ” ผู้ปกครองของเด็กคนนั้นก็เช่นเดียวกัน พร้อมทั้งให้ลูกของตัวเองยกมือไหว้
“สวัสดีคะ” เด็กน้อยแก้มยุ้ยคนนั้นยกมือไหว้ครูสาวท่าทางน่ารักน่าชัง ก่อนจะเดินออกไปกับคุณแม่ของเค้า ผมหันกลับมามองเจเจที่มองเด็กน้อยคนนั้นตาแป้ว อะไรกันนี่ ยังไม่เข้าเรียนเลยลายเจ้าชู้จะออกอาการแล้วเหรอเนี่ย เหอะๆ
“สวัสดีค่ะ พาลูกมาสมัครเรียนเหรอคะ” ครูสาวคนนั้นกล่าวทักทายผมเมื่อแม่ลุกคู่เมื่อครู่เดินออกไป
“อ๋อครับ พาหลานมาสมัครครับ ไม่ลูก” ผมพูดแก้ตัวพร้อมยิ้มให้กับครูนั้นอีกครั้ง
“อ๋อค่ะ ขอโทษที ดิชั้นชื่อครูแก้วนะคะ แล้วเจ้าตัวเล็กนี้ชื่ออะไรเหรอ” คุณแก้วพูดพร้อมกับก้มลงมาจับมือเจเจ
“ชื่อเจเจคับ คุณครูสุดสวย” ไม่ใช่เสียงผมนะครับ เสียงเจ้าตัวเค้าเลยแหละ ที่ร้ายจริงๆ
“ฮ่าๆๆ เจเจเหรอค่ะ แหมปากหวานจริงๆเลยเด็กตัวแค่เนี่ย มาคะคุณ...” ครูแก้วพูดค้างเมื่อจะกล่าวชื่อผม
“คุณเตชินญ์ครับ หรือเรียกว่าเต้ก็ได้นะครับ” ผมบอกชื่อกับครูแก้วไป
“อ๋อค่ะ เชิญค่ะคุณเท่ห์ เชิญกรอกเอกสารตรงนี้เลยค่ะ เจเจมาด้วยสิคะ”
ผมกับเจเจและครูแก้วนั่งกรอกเอกสารที่สำคัญและครูแก้วก็สอบถามเรื่องราวทั่วไปอีกมากมาย ผมก็ถือโอกาสบอกครูแก้วว่าผมไม่ใช่น้าแท้ๆของเจเจเค้า แต่เป็นพี่เลี้ยงให้เจเจเฉยๆ
“คุณเต้นี่เหรอคะ เป็นพี่เลี้ยงเจเจ ผู้ชายเค้าเลี้ยงเด็กได้ด้วยเหรอคะ” คุณเกดถามกลับมาด้วยความสงสัย
“เลี้ยงได้ไม่ได้ลองถามเจเจดูสิครับ” ผมตอบอย่างบ่ายเบี่ยงไปทางเจเจ
“ว่าไงคะ เจเจ” ครูแก้วเลยหันไปถามเจเจ
“ได้สิคับ เพ่เต้นะเก่งที่สุดแล้วเท่าที่เจเจเคยมีเพ่เลี้ยง แถมยังน่ารัก นิสัยดี หล่อด้วย หล่อเหมือนเจเจเลย” เจเจพูดชมผมไป และชมตัวเองไป เด็กอะไรนะ กะล่อนจริงๆ
“แหม ครูแก้วอยากเจอพ่อเจเจซะแล้วสิ ว่าจะหล่อเหมือนเจเจรึเปล่า ร้ายจริงๆตัวแค่นี้” ครูแก้วยังมิวายแซวเจเจเล่น
“ยังไงซะผมก็ขอฝากเจเจไว้ด้วยแล้วกันนะครับ คงจะแสบน่าดู มีอะไรก็รายงานผมโดยตรงเลยนะครับ ถ้าดื้อมากก็ตีได้เลย ใช่มั๊ยครับเจเจ” ผมพูดกับครูแก้ว พร้อมกับหันไปถามเจเจ
“ใช่ครับ ถ้าดื้อก็ตีเพ่เต้ได้เลย ฮ่ๆๆ” โหอะไรกันนี่เจเจเนี่ย
“ขออนุญาตแป๊ปนะครับ” พอดีมือถือผมสายเข้าเลยบอกครูแก้วพร้อมกับเดินออกมารับสายข้างนอกห้อง
“ว่าไงคุณเท่ห์” คุณเท่ห์นั่นเองครับ
“เป็นไงบ้าง เรียบร้อยดีรึเปล่า” คุณเท่ห์ถามผมกลับมา
“ก็โอเคครับ แล้วคุณละเป็นไงบ้าง” ผมก็อดเป็นห่วงงานคุณเท่ห์ไม่ได้
“อืม ก็ไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วงชั้นหรอก นี่กำลังพักกันอยู่ เดี๋ยวเข้าไปดิวต่อ เลยอยากโทรมาถามนาย” พูดแบบนี้ผมยิ่งเป็นห่วงครับ
“อย่าเครียดนะครับ คุณต้องทำได้เชื่อผมสิ” ผมได้แต่พูดปลอบคุณเท่ห์ เพราะยังไงซะผมก็คิดว่าเรื่องนี้ผมก็มีส่วนเกี่ยวด้วย ถ้าผมไม่เข้ามา คุณเกดก็คงไม่จองล้าง และก็ไม่ยุ่งเกี่ยวกับงานคุณเท่ห์แน่ๆ
“แล้วเอ่อ คุณเกดละ ..... เค้ายังไงกับคุณบ้าง” ผมอยากจถามเพื่อความแน่ใจว่าคุณเท่ห์สามารถทำงานร่วมกับคุณเกดได้
“อ๋อ วันนี้คุณเกดไม่มา เฮียล้งแกเอาเลขาคนอื่นมา ชั้นถามไป เฮียแกบอกว่าคุณเกดเค้าไม่สบาย” คุณเท่ห์ตอบผมมา สายตาผมมองไปที่รถที่เข้ามาในโรงเรียนอนุบาล พูดคุยกับคุณลุงยามอยู่ และคิดว่าคงเป็นคนที่คุ้นเคยกับโรงเรียนอนุบาลนี้เป็นอย่างดี
“อ๋อครับ งั้นเดี๋ยวเย็นนี้เจอกันที่ห้องนะครับ เดี๋ยวผมพาเจเจไปซื้อชุดนักเรียนก่อนแล้วกัน” ผมพูดพร้อมหันหลังกลับเพื่อจะเข้าไปหาเจเจ
“อืม ยังไงก็ดูแลตัวเองดีๆละ ชั้นเป็นห่วงนายนะ” ผมยิ้มให้กับคำพูดที่คุณเท่ห์พูดมา
“เพ่เต้ระวังข้างหลัง !!!!!!!!!!!!!! ” ผมหันไปมองเจเจที่ตะโกนมาทางผมเสียงดัง
“โครมมมมมมมม !!!”
“เพ่เต้ !!!!!!!!!!!!!!!!! ”
และนั่นเป็นเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนที่โลกทั้งใบจะมืดลง
ไม่ใช่สิ ผมยังได้ยินอีกประโยคที่ไม่คิดว่าจะได้ยินที่นี่ ...
“พี่เกด !!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ความคิดเห็น