คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : เอามือไปแตะหน้าผากว่าตัวร้อนไหม เอาเธอมากอดข้างกายไม่แบ่งใครๆ
วันนี้มันเป็นวันอะไรของผมนะ ... มันทั้งเศร้า ทั้งสุข ทั้งสนุก แล้วก็ตื่นเต้น ค่ำคืนแห่งการสังสรรค์ ในวันที่เจเจไม่อยู่ มันทำให้ผมมีโอกาสเข้าใกล้ในสิ่งที่ต้องการ และทำให้ผมรู้เรื่องบางเรื่องด้วย ...
ถ้าผมไม่ตามนายเต้ไปเข้าห้องน้ำตั้งแต่แรก ผมก็คงไม่ได้ยินบางอย่างที่นายเต้ กับคุณเกดพูดกัน และผมก็คงไม่แกล้งเมาเพื่อจะรู้ทดสอบอะไรบางอย่างเหมือนกัน
“มาค่ะคุณเท่ห์ เข้ามานั่งพักในห้องเกดก่อน” เนื่องจากผมแกล้งเมามาตลอดทาง ทำเป็นไม่รู้...ไม่ชี้...ไม่ตื่น...
“มาคะ เดี๋ยวเกดเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้” อันที่จริงห้องผมก็อยู่แค่นี้ ทำไมคุณเกดถึงไม่ไปส่งผมที่ห้องนะ
ตอนนี้คุณเกดเริ่มปลดกระดุมเสื้อผมแล้วครับ ซึ่งผมก็คิดอยู่แล้วว่ามันต้องเป็นเช่นนี้.... เสร็จผมแน่คุณเกด
“เต้ ... ชั้นขอโทษ นายอย่าไปจากชั้นนะ ชั้นรักนายนะ เต้ ” ถึงผมจะเพิ่งรู้ใจตัวเอง แต่ผมก็คิดว่ายังไงคุณเกดก็น่าจะรู้ด้วย ว่าผมคิดยังไง จะได้อยู่ห่างๆผมและนายเต้ไว้ ผมจึงแกล้งเพ้อออกมาแบบนี้
“เต้เหรอ อะไรกันนี้ ทำไมใครต่อใครต่างหลงรักมันมากนะ คุณเท่ห์คะ คุณเท่ห์ นี่เกดค่ะ” คุณเกดยังพยายามเรียกสติผมคืนมา
“เต้ครับ เต้... เต้” ผมไม่ได้สติง่ายๆหรอก ผมยังไม่รู้ธาตุแท้ของคุณเลย
“กรี๊ดดดดดดดดดดด นี่มันอะไรกันเนี่ย ชั้นอุตส่าห์ทำดีกับคุณมาตั้งนานหลายปี แค่ไอ้พี่เลี้ยงเกย์คนนึงเข้ามา พวกคุณถึงได้หลงมันนัก คอยดูแล้วกัน ชั้นไม่มีวันให้คุณกับไอ้เต้ มันสมหวังง่ายๆหรอก ยังไงซะคืนนี้ คุณก็อยู่กับชั้น” คุณเกดออกอารมณ์โวยวายที่ผมเพ้อถึงนายเต้ไม่หยุด แต่สุดท้ายก็สงบลง แล้วก็เอามือมาลูบไล้บนใบหน้าผม
ยังไงซะตอนนี้ ผมก็พอจะรู้ธาตุแท้ของเธอแล้ว ว่าเธอเป็นยังไง ถ้าผมเผลออยู่กับเธออย่างนี้อักซักพัก คงต้องโดนลุกล้ำความเป็นชายแน่ๆ
“ขอบคุณนะครับ คุณเกดที่ขับรถมาให้ ผมกลับห้องแล้วนะครับ” อยู่ๆผมก็ลุกขึ้นพรวด แล้วก็พูดเหมือนกับคนปกติ และทำท่าจะเดินออกจากห้อง คุณเกดงงไปเลยครับ
“อ้อ กุญแจรถผมอยู่ไหนครับ อ๋อๆๆ อยู่นี่เอง ไปละนะครับ” ผมหันไปมองคุณเกดที่ยังคงทำหน้าเอ๋อ ที่ตกใจอยู่ไม่หาย ทำได้ละครับ ผมอยากให้คุณรู้ ว่าผมรู้ แล้วผมก็จะดู ว่าต่อไปจะเป็นอย่างไร
แหนะ กระดุมเสื้อหลุด ติดก่อน ... เดี๋ยวคนข้างในสงสัย
.
.
.
.
“คุณเกดเค้าจะคิดทำอะไรของเค้าต่อนะ เค้าคงไม่หยุดแค่นี้แน่ๆ ถึงแม้ว่าเค้าจะเลิกสนใจเรา แต่เค้าก็คงแค้นแน่ๆ ก็เราเล่นซะ” ผมนอนคิดอะไรไปเรื่อยๆคนเดียวครับ
“แล้วเรื่องของเรากับนายเต้ละ ... ในเมื่อเราได้โอกาสมาแล้ว ... เราต้องใช้โอกาสให้คุ้มสินะ” คิดได้อย่างนั้น ผมคว้าหมอนที่หนุนอยู่ลุกขึ้นเปิดประตู มุ่งสู่ห้องนายเต้
“ก๊อกๆๆๆ” เคาะประตูห้องซะหน่อย หวังว่าคงยังไม่หลับ
“ว่าไงครับ มีอะไรรึเปล่า” เปิดประตูมาปุ๊บ ก็ถามผมแบบนี้เลยเหรอ ... น่าน้อยใจจริง ไม่มีธุระมาหาได้เหรอ แต่ก็นะ มาแล้ว ต้องใจกล้า หน้าด้านหน่อย
“ชั้นนอนด้วยได้มั๊ย ... ชั้นเหงา” ผมพูดออกไปพร้อมกับหน้าเศร้าๆ ให้คนข้างหน้าเอ็นดูซักหน่อย
“จะบ้าเหรอคุณ ห้องคุณก็มีไปนอนสิ เหงาบ้าเหงาบออะไร ปกติคุณก็นอนคนเดียว” ดูดิ ใจร้ายจริงๆครับ ไม่ยอมให้ผมเข้าไป แล้วยังปิดประตูให้แคบลงกว่าเดิมด้วย
“จะเหมือนเดิมได้ไง ปกติมีเจเจอยู่ ชั้นไม่กลัว นี่เจเจไม่อยู่ มันเลยกลัวๆ นะนะ ให้ชั้นนอนด้วย ชั้นไม่ทำไรนายหรอก” นี่กูกำลังทำไรอยู่นี่ อ้อนอย่างกับเด็ก ... เฮ้ออ
“พอเลยคุณ ... ผมไม่ตลกด้วยนะ ผมจะนอนแล้ว กลับไปนอนห้องคุณเลยไป” ดูสิ พูดมา
“ใจร้าย ... นอนด้วยก็ไม่ได้ คนอะไรก็ไม่รู้” ผมจำมุกงอนนี้มาจากใครกันนะ ทำแล้วจะน่ารักเหมือนเจเจมั๊ยนี่ คนที่ผมอ้อนวอนเค้าจะเห็นใจมั๊ยน้า
“ครับ ผมมันคนใจร้าย ไปนอนแล้ว ... ฝันดีนะครับคุณผู้ชาย” โห ... ไรวะเนี่ย ปิดประตูไปแล้ว ใจร้ายจริงๆด้วย อุตส่าห์อยากทำคะแนน ผมได้ยินอย่างนั้นก็กอดหมอนกลับไปนอนห้องตัวเองสิครับ ... เซ็งเลย
“เดี๋ยวคุณ” อึ้ยยย ... ยังมีลุ้นๆ
“ห้องคุณเตียงใหญ่กว่า ... ให้ผมไปนอนเป็นเพื่อนห้องคุณดีกว่า” โอ้ .. พระเจ้าเข้าข้างง
“เย้ !!!! โอเคได้ ... มานอนห้องชั้นก็ได้ ... ไปๆๆๆ” ไม่อะไรที่ดีใจเท่านี้แล้วครับ ... ว่าแต่แค่นอนด้วยแค่นี้นี่นะ ทำเป็นดีใจไป ... บ้าจริงเรา
“แต่....”
เอ๊ย ... มีแต่ด้วย ไรวะ
“คุณต้องนอนฟูกด้านล่าง แล้วผมจะนอนเตียงคุณคนเดียว” หา....
“อะไรของคุณกัน ทำไมผมต้องนอนข้างล่าง ผมเป็นเจ้านายคุณนะ” มันจะมากไปแล้วมั้ง
“ก็ตามใจ งั้นผมนอนห้องผม คุณนอนห้องคุณ ต่างคนต่างนอน โอเค๊” โอ๊ยยย อะไรวะเนี่ย ... ไม่มีตัวเลือกอย่างอื่นแล้วใช่มั๊ย
“เออๆๆ ก็ได้ๆๆ” ยังไงก็ต้องยอมวะ ขอแค่ได้อยู่ใกล้ๆก็พอ
“ดีมาก ... ผมไปนอนละนะ ง่วงนอนมากๆๆ” ว่าแล้วนายเต้ก็เดินตัดหน้าผมไปครับ
“อะไรกัน จะนอนเลยเหรอ คุยกันก่อนสิ” ผมเดินไป พูดไปครับ ... ง่วงแล้วหรือไง
ตกลงผมก็ต้องนอนฟูกจริงๆครับ ... นี่ผมยอมมันถึงขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ท่าจะเป็นเอามากแล้วนะเรา
“นายเต้ นายเต้ นอนยัง” ผมเรียกนายเต้ที่นอนอยู่บนเตียง ตอนนี้สายตาของผมมองเพดานห้องอยู่ครับ ถ้ามีดาวเหมือนท้องฟ้าก็คงดี
“จะนอนแล้ววววว มีอะไรเหรอครับ
ถ้าปวดฉี่ก็เดินไปฉี่เองนะครับ โตแล้ว” โห ลามปามแล้ว
“ทะลึ่งแล้วนาย ... พรุ่งนี้ไปดูหนังกับชั้นมั๊ย” ตอนนี้เจเจไม่อยู่ ผมจะต้องรีบทำคะแนนครับ ... พอเจเจมาจะได้ช่วยส่งช่วยเสริม
“เพื่อนผมมาอ่าครับ ... ผมดูก่อนแล้วกัน” เพื่อนมาเหรอ ??
“ใคร่อ่ะ !!!” เสียงผมคงไม่เข้มไปใช่มั๊ยเนี่ย
“เพื่อนครับ มาจากใต้ แล้วคุณจะมาทำเสียงเข้มกับผมทำไม ผมจะนอนแล้ว กวนจริงๆเลย” นั่น ... ว่าผมกวนอีก มาจากใต้ เพื่อนของมันแต่ละคนน่ากลัวจริงๆครับ คนนึงมันชอบ อีกคนนึงชอบมัน แล้วคนนี้จะเป็นอย่างไรนะ
“ชั้นไปเที่ยวกับเพื่อนนายด้วยได้เปล่า” ผมรู้สึกตัวเองทำตัวเหมือนเด็กมากเลยครับ ที่ต้องตามติดนายเต้ แต่ทำไงได้ละ คนมันอยากอยู่ด้วย
“คุณจะบ้าเหรอครับคุณเท่ห์ ผมไปกับเพื่อนผม คุณจะไปในฐานะอะไร เจ้านายผมเหรอ เพื่อนผมเกร็งตายเลย แล้วอีกอย่างคุณไม่ทำงานหรือไง พรุ่งนี้มันวันปกตินะ แล้วนี่ป่านนี้ยังไม่นอนอีก จะตื่นไปทำงานไหวมั๊ยเนี่ย”
เอาแล้วไงครับ มาเป็นชุดเลย บ่นจังเลยนะนี่ ขนาดยังไม่ได้เป็นอะไรกัน ถือไพ่เหนือกว่าแล้วไงวะ อะโด่เอ๊ยย นอนก็ได้เว๊ยย ...
“แต่ชั้นลางานก็ได้นะ”
“เฮ้อออ ... นอนไปเลย !!!”
และนั่นคือประโยคสุดท้ายของค่ำคืนนี้ครับ ... ไรวะนอนเร็วจริง ... ตอนนี้ผมพลิกตัวไปทางด้านคนที่นอนบนเตียงครับ ผมไม่รู้หรอกครับว่าตอนนี้มันหลับสนิทหรือยัง ... แววตาสีหน้าจองมันออกจะยิ้มๆ หรือว่าแกล้งหลับหว่า ...
ทำไมกันนะ?? ผมถามตัวเองบ่อยมาก ทำไมผู้ชายอย่างผม ถึงได้หลงคนอย่างมันได้ ... ทำไมจริงๆ
“คุณเท่ห์ นอนตรงนั้นหนาวรึเปล่าครับ” ผมลืมตาขึ้นมาดูตามเสียงที่เรียกมาจากบนเตียง
“หนาวสิ ปวดหลังไปหมดด้วย” เป็นนายเต้นั่นเองครับที่ตื่นขึ้นมาถามผม ผมเผลอหลับไปตอนไหนนะ ตอนนี้ก็น่าจะยังไม่เช้า
“งั้นขึ้นมานอนข้างบนด้วยกันสิครับ” นายเต้เผยรอยยิ้มที่ทำให้ผมชวนฝัน ทำให้ผมยากที่จะห้ามใจ
“เขยิบมานอนใกล้ๆผมก็ได้ ผมไม่กัดหรอก” ผมลงไปนอนบนเตียง ห่างออกจากนายเต้พอประมาณ จึงโดนนายเต้ดุเข้าให้
“ขยับมาอีก ...” ตอนนี้ผมขยับจนตัวติดกับนายเต้แล้วครับ ถ้ามันพูดอีกว่าให้ขยับ ตัวคงจะได้ทับกัน
“อืม ชั้นหนาวอ่า ขอกอดนายได้มั๊ย” ตอนนี้ผมชิดกับนายเต้มากเลยครับ มากจนผมหยุดไว้แค่นี้ไม่ได้จริงๆ
“กอดได้ครับ” ตอนนี้ผมสวมกอดนายเต้จากด้านหลังเอาไว้แล้วครับ ผิวของนายเต้ช่างดูนุ่นนวลเหลือเกิน จนผมเผลอลูบไล้ไปบนแขนของมัน มันหัวเราะออกมาเหมือนชอบใจ จนทำให้ผมเผลอที่จะจับต้องส่วนอื่นของมันไปด้วย ผมเอามือสอดเข้าไปในเสื้อของมันเพื่อลูบท้องน้อยของนายเท่ห์ กล้ามหน้าท้องที่มีกล้ามเนื้อนิดๆ ผิวที่น่าลูบ ตอนนี้ใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะแล้วครับ
นายเต้พลิกตัวหันมามองหน้าผม พร้อมกับเผยยิ้มหวาน ผมเอามือทั้งสองลูบหน้าของนายเต้ซึ่งตอนนี้กำลังเขินด้วยความอาย แม้ในห้องจะไมได้เปิดไฟ แต่ก็พอมีแสงส่องพอให้ผมเห็นใบหน้านั้น ... ทำไมมันช่างยั่วยวนผมยิ่งนัก
ปากของนายเต้ที่กำลังจะขยับนั้นมันทำให้ผมอดใจไม่ไหวที่จะเอาปากตัวเองเข้าใกล้ปากนั้น ผมหวังแค่อยากสัมผัสความหวานของปาก อยากรับรู้ความรู้สึกการเต้นของหัวใจของกันและการ ผ่านการสัมผัสริมฝีผากนั้น ลมหายใจที่ต่างคนต่างรดหน้ากัน มันทำให้ใจผมวาบหวิวเกินจะอยู่เฉยๆแบบนี้ ...
ตอนนี้นายเต้คงต้องการจะพูดอะไรสินะ ผมรั้งปากตัวเองไว้ เพื่อให้นายเต้ได้พูดความในใจ จะบอกว่ารักชั้นแล้วละสิ ... บอกมาเลย จะได้จัดชุดใหญ่
“คุณเท่ห์ครับ .....
ตื่นเถอะครับ !!! ” ...
อะไรนะ ...
ตื่น !!!
“คุณเท่ห์ตื่นเดี๋ยวนี้ แล้วปล่อยผมด้วย !!!! ” ผมลืมตาขึ้นมาเพราะเสียงๆนั่น ... อะไรกันนี่
“อะไรกัน นี่ชั้น ... ชั้น ... ปั๊ดโถ่เว๊ยยย” ผมอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา นี่กูฝันไปเหรอเนี่ย
“คุณขึ้นมานอนบนนี้ทำไม ... ใครอนุญาตให้คุณขึ้นมา” เอาเข้าแล้วไงครับ ... ในฝันนายชวนชั้นขึ้นมาเองนะ
“แล้วก็ปล่อยตัวผมได้แล้ว...
แล้วผมรู้สึกเหมือนว่ามีอะไรแข็งๆมาทิ่มขาผมด้วย ...
อย่าบอกนะว่า .... ไอ้คุณเท่ห์ ... ไอ้ทะลึ่ง เอาออกไปเลยนะ” เอาเข้าแล้วไงครับ งานเข้าแต่เช้าแล้วสิ เท่ห์จังลูกพ่อเอ๊ยยย
“ชั้นเปล่าน้า พอดีชั้นฝัน เอ่อ ช่างมัน ชั้นขอโทษ” ผมจะพูดอะไรก่อนดีละครับ แล้วไอ้เท่ห์จังนี้ด้วย ... ทำไมไม่ยอมหดน้า
“คุณอยู่ห่างๆผมไปเลย ... คุณนี่มันไว้ใจไม่ได้เลย เมื่อกี้ก็ทำท่าจะจูบผม นี่ถ้าผมหลับอยู่ คุณไม่ลักหลับผมเลยเหรอ ... หรือคุณทำไปแล้ว ผมพลาดไปจริงๆที่มานอนห้องคุณ คราวหน้าอย่าหวังอีกเลย ไอ้ทะลึ่ง” งานเข้าละครับพี่น้อง ชุดใหญ่ๆเลย แล้วนั่น ด่าเสร็จก็ออกไปแล้ว ... อะไรกันว้าเนี่ย ...
“มึงก็หดได้แล้ว เดี๋ยวกูก็จัดให้แต่เช้าซะเลย” ผมก้มลงมามองตัวต้นหาของวันนี้ครับ ... แล้วนี่ผมจะสู้หน้ากับนายเต้ยังไงนี่
ผมออกมาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็โทรเข้าไปในบริษัท
“อัลโหลคุณอรครับ วันนี้ผมมีเซนต์เอกสารอะไรสำคัญบ้างครับ” โทรหาเลขาหน่อยครับ ... เช็คตารางงาน
“อ๋อ ก็มีบางตัวอ่าค่ะ แต่ก็ด่วน ทำไมเหรอค่ะ คุณเท่ห์จะไม่เข้าออฟฟิสเหรอค่ะ” คุณอรดูงานแล้วบอกผมกลับมา
“ประมาณนั้นอ่าครับ วันนี้ผมรู้สึกเพลียๆ เลยอยากจะพักซักวันนึง ยังไงถ้ามีอะไรด่วนก็โทรหาผมได้เลยนะ” ก็เมื่อคืนทั้งมึนๆ แถมยังไม่ได้นอนอีก
“อ๋อค่ะ ได้ค่ะ เดี๋ยวถ้ามีอะไรเข้ามา อรจะโทรแจ้งให้ทราบนะค่ะ”
“งั้นแค่นี้นะ”
“ค่ะ สวัสดีค่ะ”
พอวางสายจากคุณอรเสร็จผมก็ออกมาข้างนอก นายเต้อยู๋ไหนน้า ... จะเริ่มพูดอะไรกับมันดีหว่า
นั่นไงอยู่ตรงในครัวนี่เอง
“ทำอะไรอยู่เหรอครับ น่าทานจังเลย” รู้สึกเหมือนเป็นคู่ข้าวใหม่ปลามันเลย มีแฟนทำอาหารให้กินตอนเช้า
“ทำอาหารเช้าให้คุณนั่นแหละครับ อ้าว แล้วทำไมแต่งชุดนี้ละครับ ไม่ไปทำงานเหรอ” นายเต้ตอบคำถามผม พร้อมกับถามกลับเมื่อหันหลังมาเห็นผมในชุดลำลองธรรมดา
“อ๋อ คือชั้นรู้สึกเหมือนไม่ค่อยสบาย เลยอยากพักผ่อนมากกว่า” ผมตอบนายเต้ไป พร้อมทำหน้าเนือยๆใส่
“จริงเหรอครับ ผมว่าคุณสำออยมากกว่า” อะไรวะ ... สำออยที่ไหนกัน
“ไม่น้า ... นี่นายลองแตะหน้าผากชั้นดู” ผมพูดปุ๊บก็จับมือมันมาวางบนหน้าผากผม
“ไง ตัวร้อนเปล่า” ผมถามไป พร้อมยิ้มให้นายเต้เห็นฟันครบสามสิบสองซี่
“ตอนนี้เหมือนจะยังไม่เป็นอะไร ... แต่ต่อไปอาจจะไม่แน่” จึ๋ยยย ทั้งน้ำเสียง สีหน้า แววตา เล่นเอาผมต้องปล่อยมือมันเลย ไรว่ะ ดุชิบหาย
“เฮ้ออ ผมว่านับวันคุณเท่ห์จะเด็กกว่าเจเจนะครับเนี่ย” นี่มันบ่นคนเดียว หรือมันหลอกด่าผมละเนี่ย
“นี่ครับ ทานอาหารเช้า แล้วก็ไปพักผ่อน จะได้หายป่วยไวๆ” นายเต้เอาอาหารเช้ามาวางไว้บนโต๊ะให้ผม ส่วนผมก็เดินตามมานั่งโต๊ะ
“อู้หู ... น่ากินจังเลย” น่ากินดีครับ มีอะไรไม่มาก เป็นพวกไข่ดาว ไส้กรอก แล้วก็แฮม
“ติ้งหน่องงง ติ้งหน่องง” เสียงออดหน้าห้องครับ ใครมาแต่เช้าเนี่ย
“เดี่ยวผมไปเปิดเองครับ” นายเต้หันหน้ามาบอกผม แล้วเดินออกไปดูที่ประตู ผมเห็นอาหารเช้าในจานก็หิวเลยครับ จับส้อม จับมีด บีบซอส กินกันเลย
“อรุณสวัสดิ์คะ คุณเท่ห์” เอ่อ ... เสียงนี้ เล่นเอาอิ่มอาหารเลย
“อ้าว คุณเกด อรุณสวัสดิ์ครับ” นี่มาแต่เช้าเชียว กะว่าจะมาทำดีให้ลืมเรื่องเมื่อคืนหรือไง
“พอดีว่าเกดมีชาสมุนไฟรดอกคำฝอยอยู่นะคะ เลยเอามาให้คุณเท่ห์ดื่ม จะช่วยให้สร่างเมามากขึ้น เห็นเมื่อคืนคุณเท่ห์เมาซะ เกดกลัวว่าจะเมาค้างนะคะ” คุณเกดพูดพร้อมกับวางขวดชาที่บรรยายสรรำคุณข้างต้นไว้บนโต๊ะที่ผมนั่งทานอาหารเช้า
“ครับ ขอบคุณคุณเกดมากนะครับ ผมสร่างเมาแล้วแหละครับ ตอนนี้แค่เพลียๆ เพราะเมื่อคืนผมหนักไปหน่อย ... ใช่มั๊ยนายเต้” ผมพูดไป มองนายเต้ยิ้มไป สังเกตสีหน้าของคุณเกดที่เปลี่ยนจากยิ้มๆ กลายเป็นพยายยิ้มขึ้นมาทันที
“เอ้อ นายเต้ ขอไข่ลวกให้ชั้นกินหน่อยสิ บำรุงหน่อย จะได้มีแรงทำต่อ” ผมไม่รู้เหมือนกันนะครับ ว่าที่ผมพูดสองแง่สามง่ามแบบนี้ คุณเกดจะคิดอย่างนั้นรึเปล่า แต่ผมว่าเธอคิด เพราะ...
“ฮ่าๆๆ คุณเท่ห์นี่ตลกจังเลยนะคะ ... เมื่อคืนทำงานดึกทั้งคืนนะสิ ไงก็ผย่าหักโหมนะคะ เกดขอตัวก่อนแล้วกัน จะแวะมาทักทายใหม่นะคะ” เธอเป็นคนที่เสแสร้งได้เก่งจริงๆนะครับ ผมนับถือ
“ครับ ขอบคุณคุณเกดสำหรับชาด้วยนะครับ นายเต้ไปส่งคุณเกดด้วย” ผมพูดจบก็ตัดไส้กรอกขึ้นมากินต่อสบายใจ คุณเกดคิดว่าน้ำชาติดสินบนขวดนี้จะทำให้ผมลืมเรื่องเมื่อคืนเหรอ ... ฝันไปเถอะ
“คุณเท่ห์ เมื่อคืนคุณทำอะไร ถึงเพลียๆ อย่าบอกนะว่าคุณกับ คุณ ....” นายเต้เดินกลับมาจากส่งคุณเกดหน้าห้อง แล้วก็มาถามในสิ่งที่ผมพูดกับคุณเกดไปเมื่อครู้ พร้อมกับชี้ไม้ชี้มือ มาทางผม และเหมือนจะชี้ไปทางห้องคุณเกด ... คิดอะไรของมันเนี่ย
“จะบ้าเหรอ ชั้นไม่ได้มีไรกับเค้าซะหน่อย นายอย่ามามั่ว” ทำไมชอบยัดเยียดเราให้คุณเกดจังเลย ไอ้เวย์ก็เหมือนกัน
“อย่ามาโกหกผม เห็นเมื่อคืนกว่าจะกลับถึงห้อง ก็สายไปเกือบครึ่งชั่วโมง ใครมันจะไปรู้” นั่น คิดไปนั่นแล้ว
“ชั้นไม่ได้เพลียเพราะเรื่องเมื่อคืน แต่ชั้นเพลียเพราะเรื่องเมื่อเช้า” ผมพูดไป ทำตากรุ้มกริ่มใส่นายเต้ไป มองหน้าของนายเต้ สลับกับมองเท่ห์จังของตัวเอง
“อึ๋ยยย ไอ้ลามก คุณไปทำอะไรมาถึงเพลีย” ตอนนี้หน้าของนายเต้แดงมากเลยครับ ... เขินละสิ
“ก็แค่สำเร็จโทษมัน โทษฐานทำให้นายตกใจ เมื่อตอนเช้าไง” ก็มันไม่ยอมหดนี่ ... เลยต้องเอาออก
“หื่นนนนนนนน !!!!!!” พูดเสร็จมันก็เดินเข้าไปในมุมครัวครับ .... นี่ผมหื่นจริงๆเหรอเนี่ย ... ไม่มั้ง
“นายเต้ ขอไข่ลวกด้วยยยยยย”
ทานอาหารเช้าเสร็จผมก็มานั่งดูทีวีกับนายเต้ ที่นั่งดูอยู่ก่อนแล้ว เอ... เห็นว่าจะออกไปกับเพื่อน ... แต่ไม่ยักจะไปอาบน้ำ แต่งตัว
“ทำไมไม่ไปพักผ่อนละครับ ...” นายเต้พูดทั้งๆที่ตายังดูทีวี ... จะอะไรนักว้า แค่ซีรีส์เกาหลีนี่ มันดึงดูดมากกว่าผมนักเหรอ
“ยังไม่ง่วง คนเพิ่งตื่นจะให้ไปนอนได้ไง” ผมตอบไป ตาก็มองดูว่าพระเอกซีรีส์เกาหลีคนนี้ดูดีกว่าผมตรงไหน
แล้วมันก็เงียบ ...
อะไรนี่ติดซีรีส์ไม่สนใจคนรอบข้างเลยเหรออย่างงี้มันต้อง ...
“เอ๊ยย อะไรของคุณ มาเปลี่ยนช่องผมทำไม ผมจะดูซีรีส์” โวยวายเชียว
“ชั้นจะดูข่าวสารบ้านเมือง นายนี่ไม่ไหวเลย” ผมยึดรีโมทไว้ครับ ดูๆหน้ามัน ขำชะมัด
“แต่ผมมาดูก่อนคุณ” นั่นไง ที่เงียบไปก็คิดคำจะพูดสินะ
“แต่นี่มันทีวีชั้น ชั้นซื้อ ชั้นจ่ายค่าไฟ” เอากับผมสิ ... นายจะเอายังไงละทีนี้
“ถ้ามีเจ้านายแบบนี้ ... ผมลาออกดีกว่า” เอ๊ยยยย เปลี่ยนช่องให้ก็ได้เว๊ย
“ขอบคุณครับ” นั่น นั่งยิ้มหน้าแป้นเชียว
ผมไม่ได้กลัวนะครับ
แค่ไม่อยากหาพี่เลี้ยงใหม่ให้เจเจ
เชื่อผมหน่อยสิ ....
“อัลโหลว่าไงมึง มาถึงนานยัง” นั่งไปซักพัก นายเต้ก็โทรศัพท์เข้าครับ สงสัยเพื่อนโทรมามันเดินไปคุยห่างจากผมพอประมาณครับ
“เอ๊ยยย ทำไมเป็นงั้นวะ แม่งเหี้ยจริงๆ” ดูมันคุยกันดุเดือดดีนะครับ ... สงสัยเพื่อนมันจริงๆ ... กิ๊กเกอะที่เคยคิดไว้ น่าจะหายไป
“แล้วมึงจะเอาไงต่อ” ดูเหมือนอารมณ์จะเย็นขึ้นแล้วนะครับ ... แต่ไม่แน่ กับนายบอย มันยังพูดแบบนี้เลย
“เอ๊ยยย จะดีเหรอวะ เจ้านายกูอยู่” นั่นๆๆ มีชื่อผมเข้าไปเกี่ยวข้องแล้ว
“คืนเดียวเหรอวะ ...จะดีเหรอกูไม่กล้าวะ” มันจะทำไรกันวะ คืนเดียว ไม่กล้า ผมอยู่ นี่นายเต้จะ...
“อะไรนะ ... ให้มึงจัดการเองเหรอ” โอ้นี่นายเต้จะโดยถูกกระทำเหรอเนี่ย ... ใครกันนะ หูผมตอนนี้พยายามขยายให้กว้างๆครับ ... จะยินที่สองคนนี้คุยกัน
“กูไม่แน่ใจวะ ... มึงลองดูเองแล้วกัน ถ้าได้ก็ดี” นี่ทำไมนายเต้ใจอ่อนแบบนี้นะ ... ไปยอมเค้าได้ยังไง ... โอ๊ยยย ผมปวดใจ T T
“อ่ะนี่คุณ เพื่อนผมจะคุยด้วย” อ๊ะ ... จะคุยกับผม
“เพื่อนนายจะคุยกับชั้น ??? ” จะคุยเรื่องไร ... หรือจะถามประสบการณ์จากผม ... บ้าไปแล้ว ผมไม่เค๊ยยยย
“สวัสดีครับ” ผมกรอกเสียงสุภาพๆผ่านทางสายโทรศัพท์
“สวัสดีครับ ผมเป็นเพื่อนของเต้นะครับคุณเจ้านายเต้” เพื่อนของนายเต้ ... เจ้านายของนายเต้ ...
“ผมชื่อเท่ห์ครับ” บอกชื่อผมไปดีกว่ามั๊ย อย่างน้อยๆจะได้สื่อสารกันง่ายขึ้น
“ครับ สวัสดีครับคุณเท่ห์ ผมชื่ออ๊อฟนะครับ เป็นเพื่อนของเต้ พอดีว่าตอนนี้ผมมีปัญหาเรื่องที่พักนิดหน่อยนะครับ ไม่ทราบว่าจะรบกวนไปหรือเปล่า ถ้าจะขอไปพักกับเต้มันชั่วคราวนะครับ” หือออ มาอยู่ที่คอนโดด้วย ... จะดีเหรอวะ ... อย่างงี้ก็มาขัดอ่าดิ ผมเหลือบตามองนายเต้ ที่ทำท่าเหมือนไม่รู้ไม่ชี้ ... อะไรกันนี่ เพื่อนนายนะ จะเอาไง
“เดี๋ยวผมถามเต้ก่อนนะครับ” ผมตอบปลายสายไป
“แต่ไอ้เต้มันบอกว่าแล้วแต่คุณนี่ครับ ถือว่าสงสารลูกนกลูกกาเถอะครับ ถึงสายใต้ตั้งแต่ตีสี่ ดันทุรังไปบ้านแฟนที่รังสิต เจอเค้านอนกกกับคนใหม่ ใจมันสลายแทบขาดใจ แล้วอย่าให้ผมพบเจอคนใจร้ายอีกเลยนะครับ” ดูๆครับ ดูที่มันพูดไป บีบน้ำตาไป นี่ถ้าผมไม่ให้มันมาพักด้วยนี่ จะกลายเป็นคนใจ้รายทันทีเลยใช่มั๊ย ... แต่ห้องผมก็ไม่ใช่สถานสงเคราะห์ซะหน่อย
“โอเคครับ ถ้ามันทำให้คุณเท่ห์ลำบากใจ ผมก็จะไม่รบกวน ผมเข้าใจครับ ยังไงผมขอคุยกับเต้หน่อยได้มั๊ยครับ สงสารเต้จริงๆมีเจ้านายแบบนี้ ... ผมคงต้องคุยกับเค้าให้เค้าหางานใหม่แล้วแหละครับ” หึหึหึ มามุกนี้เลยเหรอ นึกว่าผมจะยอมง่ายๆเหรอ
“โอเค นายมาพักห้องชั้นได้ แต่แค่ระยะสั้นๆนะ มาถูกเปล่าละ” ร้ายกันทั้งก๊วนจริงๆ มีขู่ผมด้วย แล้วผมจะไม่ยอมได้ไง
“โอ้วววว มายย ก๊อดดดด อุ๊บบบ ขอบคุณมากครับ เดี๋ยวผมถามทางกับเต้ก็ได้ครับ ขอบคุณคุณเท่ห์มากนะครับ เดี๋ยวเจอกันนะครับ” เหอะๆ อะไรกันเนี่ยเพื่อนนายเต้คนนี้ แปลกๆจัง
“เอานี่ นายเต้ เพื่อนของนายจะคุยกับนายเรื่องการเดินทาง” ผมเรียกนายเต้มารับโทรสัพท์ไปคุยต่อ
“และที่ชั้นยอมเพราะเห็นแก่เพื่อนมนุษย์ อย่าคิดว่าชั้นเห็นแกนายละ” ไม่รู้เหมือนกันครับ ว่าทำไมต้องพูดแบบนี้ แบบศักดิ์ศรี อย่างงี้มันต้องรักษาฟอร์ม
“ครับๆๆ ก็ผมไม่ได้ว่าอะไรคุณนี่ ยังไงก็ขอบคุณแทนไอ้อ๊อฟมันด้วยนะครับ เดี๋ยวผมขอตัวไปคุยกับเพื่อนก่อนแล้วกันนะครับ” เฮ้อออ ... เจเจไม่อยู่ทั้งที ยังมีเพื่อนนายเต้มาอีก ... อุตส่าห์หยุดงาน .... เศร้า
“พระเอกซีรีส์คนนี้หล่อเหมือนกูดีแฮะ... ”
ความคิดเห็น