คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : ขอถามเธอสักคำ คนเบื้องหลังเขาคือตัวเธอใช่ไหม ?
ในที่สุด ผม คุณเท่ห์ และก็เจเจก็มาถึงรีสอร์ทของคุณเวย์ที่หัวหินครับ ไม่อยากบอกว่าคุณเท่ห์ขับรถได้ช้ามาก ทั้งๆที่คุณเวย์โทรมาบอกว่าถึงตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว ปากก็บอกว่ารีบไปไหนๆ เกือบทะเลาะกันตั้งหลายรอบ แต่ทำไงได้ละครับ เค้ามันเจ้านาย ผมมันแค่ลูกจ้าง จะหาญกล้าอะไรมากมาย ไม่เห็นแก่เจเจไม่มานั่งรถคันเดียวกับคุณหรอก
“มาถึงแล้วเหรอน้องเต้ พี่เวย์รอตั้งนานแหนะ นึกว่าไอ้เท่ห์จะหลงซะแล้ว” คุณเวย์ออกมารับผมตั้งแต่ลงจากรถเลยครับ เป็นเจ้าของที่บริการได้ดีจริงๆ
“ตอนแรกผมก็คิดว่าคุณเท่ห์จะหลงแล้วเหมือนกันครับ นึกว่าจะอดเที่ยวซะแล้ว” ผมขอบ่นกับคุณเวย์นิดนึงครับ
“ไงมึง กูนึกว่าจะหลงซะแล้ว” คุณเวย์ทักคุณเท่ห์ทันทีที่คุณเท่ห์ลงมาจากรถ
“ทำอย่างกับกูไม่เคยมา รีสอร์ทใหญ่ๆ สวยๆ ระดับห้าดาวแบบนี้ จะมีซักกี่ที่กันในหัวหิน” คุณเท่ห์เค้าพูดประชด หรือพูดจริงจังครับนั่น
“แหม มึงก็พูดเกินไป ไปๆ เข้าไปข้างในกัน กูให้คนเค้าเตรียมอาหารไว้ให้แล้ว” คุณเวย์พูดพร้อมกับนำเข้าไปในโรงแรม ผมหยิบสัมภาระต่างๆ แล้วก็จูงมือเจเจเข้าไปในรีสอร์ท
“เดี๋ยวน้องเต้ให้กระเป๋าน้องเค้าไปเลยนะ เดี๋ยวน้องเค้าจะเอาไปเก็บไว้ให้ในห้อง ของมึงด้วยไอ้เต้” คุณเวย์บอกให้ผมส่งกระเป๋าให้กับพนักงานรีสอร์ท แล้วก็พาเดินเข้าไปในรีสอร์ทต่อ รีสอร์จของคุณเวย์สวยมากเลยครับ ตกแต่งอย่างเป็นธรรมชาติ มีสระว่ายน้ำกลางรีสอร์จด้วย มีมุมสงบๆเยอะมาก นี่ถ้ามาพักเองคงแพงน่าดู
“มากันแล้วเหรอคะ เกดนึกว่าไปหลงอยู่แถวไหนซะแล้ว” พอเราเข้ามาถึงห้องอาหารก็พบว่าคุณเกดได้นั่งรออยู่ก่อนแล้ว
“มาครับ มาทานอาหารเที่ยงกัน หิวกันแล้วใช่มั๊ยครับ” คุณเวย์นี่รู้ใจจริงๆครับ เพราะตอนนี้ผมหิวมาก ก็แซนวิทที่กะจะซื้อไว้กินบนรถ ก็ต้องเอาไปให้คุณชายเท่ห์เค้ากินซะงั้น พูดแล้วเจ็บใจจริงๆ
“โอ้โห อาหารน่าทานทั้งนั้นเลยครับ” ผมเผลออุทานออกมาเมื่อเห็นอาหารบนโต๊ะ กุ้ง หอย ปู ปลา เพียบเลยครับ
“น้องเต้ไม่แพ้อาหารทะเลใช่มั๊ยครับ ทานได้ทุกอย่างใช่เปล่าครับ” คุณเวย์ครับ ผมไม่เคยแพ้อาหารที่ทานได้ในโลกครับ
“ผมไม่แพ้ครับ แต่ผมไม่ค่อยกินอาหารทะลเบ่อยเท่าไหร่” ผมตอบคุณเวย์ไปพร้อมกับหย่อนก้นนั่งลงเก้าอี้ที่ถัดมาจากเจเจ แล้วคุณเวย์ก็นั่งถัดผมไปอีกที
“เจเจครับ แลกที่นั่งกับพ่อหน่อย พ่ออยากนั่งตรงนี้” ผมได้ยินคุณเท่ห์กระซิบที่หูเจเจครับ อะไรของเจ้านายอีกละ
“ทำไมต้องแลกด้วยละครับ เจเจนั่งข้างผมตรงนี้แหละดีแล้ว ผมจะได้ช่วยดูแล” ให้ไปนั่งอีกตัวนึง ผมก็ดูแลยากสิครับ
“ไม่เป็นไร ชั้นดูแลลูกชั้นเอง” ให้มันจริงเถอะครับ อย่ามาบอกให้ผมดูแลละ เจเจก็เชื่อพ่อซะเหลือเกิน ขยับไปอีกตัวแล้ว ทีนี้เจเจก็นั่งติดกับคุณเกด ถัดมาก็เจเจ คุณเท่ห์ ผม แล้วก็คุณเวย์
“ผมว่าเราอย่าพิธีรีตองอะไรมากเลยนะครับ ผมหิวแล้ว” แม้จะไม่ใช่เจ้าภาพของวันนี้ แต่ผมขอเปิดการกินครั้งนี้เองแล้วกันนะครับ
“ตามสบายเลยครับน้องเต้ อยากกินอะไรบอกพี่นะ เดี๋ยวพี่แกะให้” เอ๊ยย จริงดิ ชอบๆๆ ผมชอบกินอาหารทะเลครับ แต่ขี้เกียจแกะเป็นที่หนึ่ง แล้วก็แกะไม่เก่งด้วย
“งั้นขอกุ้งตัวนึงครับ” แค่ผมพูดไปแค่นั้นแหละครับ ภาพตรงหน้าคือผู้ชายสองคนกำลังแย่งกุ้งตัวเดียวกันต่อหน้าผม อะไรกันครับคุณเวย์ คุณเท่ห์ กุ้งมีตั้งหลายตัว
“ผมเอาตัวนี้ก็แล้วกันครับ” เป็นผมที่ต้องหยิบกุ้งอีกตัวขึ้นมา เพื่อไม่อยากให้มีปัญหากับบนโต๊ะแห่งนี้ เจเจกับคุณเกดงงกันไปเลย ผมก็งงครับ ไม่ใช่แค่คุณสองคน
“เอามานี่ครับน้องเต้ เดี๋ยวพี่แกะให้” ผมเห็นคุณเวย์อาสา เลยเอากุ้งตัวที่ผมหยิบมาส่งไปให้คุณเวย์ ส่วนคุณเท่ห์ก็เอากุ้งที่หยิบได้(เรียกว่าแย่งได้ดีกว่า) เอาไปแกะเหมือนกันครับ
“นี่ครับน้องเต้ กุ้งเผาอร่อยๆ” คุณเวย์แกะกุ้งเร็วมากครับ ไม่ทันไรผมก็ได้กินกุ้งทันใจ หันไปมองหน้าคุณเท่ห์ ก็ถือกุ้งที่แกะเสร็จแล้วอยู่เหมือนกันครับ แล้วจะเอาให้ใครเหรอครับนั่น
“เอ่ออ... เอานี่เจเจกุ้งเผา พ่อแกะให้” อ๋อ ให้เจเจนี่เอง
“แต่เจเจไม่ค่อยชอบกินกุ้งนิครับ เจเจอยากกินหอยมากกว่า” อ้าว เจเจ ไหงไปขัดพ่อซะงั้น คุณเท่ห์ถึงกับชะงัก เอากุ้งให้ใครละครับทีนี้
“เอามาให้เกดก็ได้ค่ะคุณท่ห์ เกดอยากกินพอดี แต่ก็ไม่ค่อยอยากแกะเหมือนกัน” ต้องขอบคุณคุณเกดนะนายท่าน เค้าช่วยชีวิตนายไว้เลยนะนั่น แล้วคุณเท่ห์ก็ส่งกุ้งไปให้คุณเกดทานครับ
มื้อเที่ยงของวันนั้นอร่อยมากๆเลยครับ เจเจกินทั้งหอย ปู แต่ที่กินเยอะสุดคงเป็นปลา เห็นเจเจกินได้แบบนี้แล้วดีใจครับ พี่เลี้ยงอย่างผมแฮปปี้ ส่วนผมเหรอครับ อาหารทะเลเต็มจานไปหมด คุณเวย์แกะให้ผมเยอะแยะเลย บางทีคุณเท่ห์ก็แกะให้ด้วย ผมนี่กินแทบไม่ทัน ส่วนคุณเกดคงห่วงสวยแน่ๆครับ เห็นกินน้อยมาก มือนี่แทบไม่เปื้อนอาหารทะเลเลย ผมสงสัยอยู่เหมือนกัน ว่าแกไม่ชอบกิน หรือไม่มีใครแกะให้ แต่คิดว่า คงไม่ชอบมากกว่า เหอะๆๆ
กินอาหารเสร็จ พวกผมก็แยกย้ายกันเข้าห้อง ผมนอนกับเจเจครับ คุณเกดนอนคนเดียว ส่วนคุณเท่ห์นอนกับคุณเวย์ โดยคุณเวย์ให้เหตุผลว่า ถึงแม้เป็นกิจการของตัวเอง แต่ก็ไม่จำเป็นต้องแยกนอนกับเพื่อน เปลืองห้องโดยเหตุ มันก็จริงครับ ส่วนคุณเท่ห์นั้นก็ได้อยู่แล้ว นายท่านผมไม่ค่อยคิดอะไร ส่วนทริปของวันนี้คงไม่มีอะไรมาก เพราะว่าคุณเวย์ต้องไปทำธุระ พวกเราเลยได้พักหายเหนื่อยจากการเดินทางกัน
“เจเจครับ ไปว่ายน้ำในสระกันมั๊ย” ถึงแม้ว่ามาทะเลทั้งที แต่ถ้าไปเล่นทะเลตอนนี้คงดำกลับกรุงเทพแน่ เลยชวนเจเจไปเล่นน้ำเสระก่อนแล้วกัน เย็นๆค่อยว่ากันอีกที
“ไปๆฮับ ... เจเจเตรียมกางเกงว่ายน้ำตัวใหม่มา รับรองใส่ไปสาวๆกรี๊ดเจเจแน่” ขนาดนั้นเชียวไอ้ตัวเล็ก แค่สามขวบทำเก๋าจริงๆเล๊ยยย
“กริ๊งงงง กริ๊งงงงงงง” เอ โทรศัทพ์รีสอร์ทเข้ามา
“สวัสดีครับ”
“นายจะไปไหนบ้าง ชั้นจะได้พาไป” คุณเท่ห์ครับ จะชวนเที่ยวเหรอเนี่ย
“ก็คุณเวย์บอกว่าค่อยเที่ยวพรุ่งนี้ไม่ใช่เหรอครับ ผมกับเจเจเลยจะไปเล่นน้ำสระกัน” ใจจริงก็อยากเที่ยวครับ แต่อยากไปพร้อมๆกันมากกว่า
“อืม ก็แล้วแต่ จะไปเล่นน้ำที่สระใช่มั๊ย งั้นเดี๋ยวชั้นไปด้วย” คุณเท่ห์แกแปลกๆไป ว่ามั๊ย??? แต่ก็ช่างเหอะๆ อย่าเพิ่งคิดอะไรมากไปตอนนี้ มาเที่ยงเราต้องสนุก
“ไปกันเถอะคับเพ่เต้ เจเจเสร็จแล้ว” เจเจพร้อมแล้วครับ ทั้งกางเกงว่ายน้ำ หมวก แว่นตา แล้วห่วงยางอีก เตรียมการมาอย่างดีจริงๆ
“ไปๆ ครับ พี่ก็เสร็จแล้วเหมือนกัน” ผมก็ใส่กางเกงว่ายน้ำตัวเดียวเหมือนกัน มีแว่นตาไปด้วยอันนึง
ผมออกมาเล่นน้ำซักพัก คุณเท่ห์กับคุณเกดก็ตามออกมา ไม่น่าเชื่อครับ ว่าภาพที่ผมเห็นสองคนนี้เดินออกมา มันช่างเหมือนกับว่าเค้าเป็นแฟนกัน หรือไม่ก็คู่แต่งงานใหม่ๆ ความเหมาะสมของทั้งสองคน ท่าทางที่หยอกล้อกัน ความสวยหล่อของทั้งสองคน มันทำให้ผมคิดว่า คุณเกดเหมาะจะมาเป็นแม่ใหม่ของเจเจมากๆ
“คุณเท่ห์ก็พูดไปนั่น หุ่นของเกดก็ไม่ได้ดีอะไรมากมาย ออกจะอวบนิดหน่อยด้วยซ้ำ” สงสัยทั้งสองคนจะคุยกันเรื่องหุ่นของกันและกันอยู่
“โอ๊ย อย่างนี้หุ่นไม่มี ก็คงไม่มีหญิงไทยคนไหนหุ่นดีแล้วครับ” นั่นสิครับ ผมว่าหุ่นของคุณเกดสวยมากเลยครับ อย่างกับนางแบบอย่างไรอย่างนั้น
“แหม คุณเท่ห์ก็ใช่ย่อยซะที่ไหน หุ่นแบบนี้อย่าไปเดินไกลๆละ เดี๋ยวจะโดนใครฉุดเอา แค่นี้สาวๆริมสระก็มองคุณจะแย่แล้วนะคะ” ผมหันไปมองรอบๆสระ ก็เป็นจริงอย่างที่คุณเกดพูดครับ ด้วยสรีระที่เข้ากับหน้าตา ทั้งกล้ามแขน กล้ามหน้าท้อง ที่ขึ้นอย่างสมรูป เล่นเอาสาวๆแถวนั้นมองกันตาค้างเลย
“นายเต้ แล้วเจเจละ” เหมือนคุณเท่ห์จะเรียกผมนะครับ
“นายเต้ เจเจลูกชั้นละ” จริงด้วยครับ เค้าเรียกผม
“อ๋อ ครับ เจเจเล่นอยู่สระเด็กอ่าครับ ทางโน้นครับ” ผมบอกพร้อมชี้ไปทางสระเด็กที่มีเจเจ และเด็กอยู่สองสามคนกำลังเล่นกันอยู่
“เต้ปล่อยให้เจเจเล่นอยู่อย่างนั้นได้อย่างไรละ ถ้าเจเจเกิดจมน้ำขึ้นมานายจะช่วยทันมั๊ย ไม่ไหวแล้ว เดี๋ยวเกดไปดูเจเจให้ดีกว่านะคะ” เอ่อออ ผมทำอะไรผิดไปใช่ป่ะครับเนี่ย ก็เห็นว่าน้ำมันตื้น แล้วก็เห็นเล่นกับเพื่อน
“ไม่เป็นไรหรอกนายเต้ คุณเกดเค้าก็แค่เป็นห่วงเจเจ” คุณเท่ห์คงจะพูดปลอบเพื่อไม่ให้ผมรู้สึกแย่สินะครับ แต่ก็รู้สึกไปแล้ว
“เดี๋ยวผมไปดูเจเจดีกว่าครับ ยังไงซะมันก็หน้าที่ผม” ผมทำท่าจะกระโดดขึ้นจากขอบสระ เพื่อจะไปหาเจเจที่สระเด็ก แต่คุณเท่ห์สิครับ กลับผลักผมลงมาอีก ลงมาพร้อมคุณเท่ห์นั่นแหละ
“ไม่ต้องไปหรอก คุณเกดเค้าอาสาแล้ว นายมาเล่นน้ำเป็นเพื่อนชั้นมา” โห อะไรนี่ ได้ทีก็ใช้คุณเกดซะงั้น
“ไม่เอาอ่า ผมเกรงใจคุณเกดเค้า” ยังไงซะ มันก็หน้าที่ผม
“แต่ชั้นบอกให้นายอยู่นี่ นี่คือคำสั่ง” เอาเข้าแล้วไง บ้าอำนาจมาอีกแล้ว อยู่ก็ได้เว๊ย
“นายนี่ก็หุ่นดีนะ ชั้นนึกว่าจะผอมๆ เก้ๆ กังๆ” ตกลงคุณชมหรือด่าผมกันนี่
“ก็พอมีบ้าง ผมไม่ชอบมีพุง เลยซิทอัพบ่อยๆ แล้วก็เคยเล่นฟิตเนสด้วย” ก็อธิบายไปตามที่เคยทำมาครับ
“ใครจะหุ่นดีสู้คุณได้ละ ดูสิมีแต่คนจ้องจะกิน” ผมก็ชมคุณเท่ห์เหมือนกันครับ แต่ชมในแบบของผม
“นี่นายหวงชั้นเหรอ ที่มีคนมองชั้นแบบนี้” อึ๋ยย หวง
“นี่คุณพูดอะไรของคุณ หวงเหิงอะไร ไม่มี๊” จะไปหวงอะไร หุ่นก็หุ่นคุณ ไม่ใช่หุ่นผมซะหน่อย
“จริงเหรอ จริงเหรอ” ดูทำเข้า ... น่ารักตายแหละ
“พอเลยคุณเท่ห์ ทำอะไรเหมือนเด็ก” ผมรำคาญกับท่าทางของคุณเท่ห์เลยตวัดน้ำใส่หน้าคุณเท่ห์ไป ท่าทางคุณเท่ห์จะไม่ยอม ซัดน้ำใส่หน้าผมบ้าง เล่นกันอย่างนี้ใช่มั๊ย ไม่รู้ซะแล้วว่าผมเป็นใคร
“ปู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” เต็มหน้าเลยครับ มังกรพ่นน้ำของผม
“แหวะ นายเต้เล่นอะไรของนายนี่ อุบาตร สกปรก พ่นน้ำมาจากปากนี่นะ” ใช่ครับ ผมอมน้ำแล้วพ่นใส่หน้าคุณเท่ห์ เป็นไงละ
“นายนี่มันกวนซะแล้ว” คุณเท่ห์ว่ายน้ำใกล้ผมมาเรื่อยๆ เข้ามาเรื่อยๆ แล้วก็
“ฮ่าๆๆ คิดจะจับผมเหรอ ฝันไปสิบปีแสงเถอะครับคุณเท่ห์” ดีนะที่ผมหลบทัน ไม่งั้นละก็..... อ้าวคุณเท่ห์หายไปไหนแล้ว เอ๊ย จมน้ำรึเปล่า
“เอ๊ยยยยยย” คุณเท่ห์ครับ เค้าดำน้ำมาดึงขาผม ตอนนี้เราสองคนเลยจมอยู่ใต้สระน้ำกัน ตอนนี้คุณเท่ห์เปลี่ยนจากจับขามาจับเอวผมแล้วครับ ดิ้นยังไงก็ไม่หลุดสิครับ ก็คุณเท่ห์ตัวก็ใหญ่กว่า แรงก็เยอะกว่า ผมดิ้นจนเจ็บเอวหมดแล้ว ตอนนี้เห็นหน้าคุณเท่ห์แล้วอยากต่อยมากๆเลยครับ ทำหน้ามีความสุขมากที่จับผมได้
แล้วนี่อะไรกันอีกละครับ
จะขยับหน้ามาใกล้หน้าผมทำไม
จะทำตาหวานแบบนั้นทำไม
มันชักจะใกล้เกินไปแล้วนะครับคุณเท่ห์ ....
คุณเท่ห์อย่าทำแบบนั้นนะครับ
“บุ๋งงงงงงงงงง” ในที่สุดผมก็หลุดจากเงื้อมมือมารของคุณเท่ห์มาได้ครับ
“เฮ้ออออ เกือบไปแล้วมั๊ยเรา ถอยเข้าฝั่งก่อนดีกว่า” ว่าแล้วผมก็รีบว่ายไปขอบสระครับ คุณเท่ห์โผล่มาจากน้ำ ทำหน้างงอยู่แป๊บนึงก็ว่ายไปขอบสระอีกด้านนึงเหมือนกัน ตอนนี้ไร้ซึ่งคำพูดใดๆจากทั้งสองคน
“ทำอะไรอยู่เหรอคะ สองหนุ่ม” เสียงคุณเกดเรียกถามพวกเราสองคนครับ ในมือคุณเกดก็จับมือเจเจมาด้วย
“อ้อ เปล่าครับ กำลังว่ายน้ำเล่นนะครับ” ผมต้องรีบตอบไปก่อนครับ เพราะเหมือนกับคุณเท่ห์ยังไม่มีอากาศเข้าสู่สมอง ยังประมวลผลไม่ได้
“ป้อคับ เจเจอยากเล่นน้ำกับป้อคับ ป้อมารับเจเจหน่อยสิ” เจเจปล่อยมือออกจากคุณเกด แล้วยื่นมือทั้งสองข้างไปทางคุณเท่ห์ เพื่อจะให้คุณเท่ห์อุ้มลงไปเล่นน้ำ
“โอเคครับ เจเจ เดี๋ยวพ่อไปรับนะครับ” คุณเท่ห์หน่วยประมวลผลคงเริ่มทำงานแล้ว เห็นว่ายน้ำไปรับเจเจจากคุณเกด
ตอนนี้ภาพที่ผมเห็นก็คือ คุณเท่ห์ และคุณเกดกำลังสอนเจเจว่ายน้ำ เจเจยิ้มหัวเราะใหญ่เลยครับ คุณเท่ห์ก็แกล้งเจเจไปเรื่อย โดยมีคุณเกดคอยปรามอยู่ ภาพที่ผมเห็นนี้มันเหมือนกับภาพครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ ภาพที่เจเจต้องการ พ่อ...แม่...ลูก
ผมเดินออกมาจากสระน้ำตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ รู้แต่ตอนนี้ผมมาถึงห้องพักของผมแล้ว ในใจก็ได้แต่ถามตัวเองว่า ที่เกิดขึ้นใต้สระน้ำคืออะไร คุณเท่ห์จูบผมเหรอ หรือแค่อุบัติเหตุ หรือผมคิดไปเอง ในเมื่อมองอีกภาพหนึ่ง ภาพของการสอนเจเจว่ายน้ำ ภาพความสุขของครอบครัว คงเป็นภาพที่เจเจต้องการให้เกิดขึ้นภายในครอบครัวของเจเจสินะ ....
ทำไมเราต้องเอาเรื่องนี้มาคิดด้วยนะ ... ทำไม
“เพ่เต้คับ ... เพ่เต้ ตื่นได้แล้ว ไปกิงข้าวกัน” เสียงเจเจเรียกผมไม่ไกลจากหูนัก นี่ผมหลับไปตั้งแต่ตอนไหนนี่
“อ๋อครับ เจเจ เดี๋ยวพี่ไปล้างหน้าล้างตาแล้วตามไปนะครับ” เจเจเลิกเล่นน้ำนานแล้วเหรอนี่ แล้วใครอาบน้ำเปลี่ยนชุดให้ละ คงจะเป็นคุณเท่ห์ละมั้ง
คืนนั้นหลังจากกินอาหารค่ำเสร็จ ผมก็ลงไปเดินเล่นชายหาดหน้ารีสอร์ท ซึ่งกลางคืนแบบนี้ทะเลช่างแตกต่างกับกลางวันซะเหลือเกินครับ
“มาเดินทำอะไรคนเดียวคะ” ผมหันหลังไปดู เมื่อได้ยินเสียงมีคนทักตามหลังมา
“อ้าว คุณเกดนั่นเอง พอดีอยากเดินออกมาสูดอากาศอ่าครับ คุณเกดละครับ มาเดินเล่นเหรอครับ”
“ใช่ค่ะ อากาศที่นี่ดีจังเลยนะคะ ว่ามั๊ย ไม่เหมือนที่กรุงเทพเลย” แม้ว่าหัวหินจะอยู่ห่างจากกรุงเทพแค่สองชั่วโมงกว่า แต่บรรยากาศมันช่างแตกต่างกันเหมือนที่คุณเกดพูดไว้จริงๆนั่นแหละครับ
“ใช่ครับ อากาศที่นี่ดีมากๆเลย ผมมาทุกครั้งก็ติดใจที่นี่ทุกครั้งเลย” ไม่น่าเชื่อจริงๆครับ ว่าหัวหินมันมีเสน่ห์ของมันจริงๆ
“คราวหน้าถ้ามีโอกาส เกดก็อยากมากับครอบครัวเหมือนกันค่ะ” คุณเกดพูดแสดงความคิดเห็นในครั้งต่อไป
ครอบครัวเหรอ ???
เราเงียบกันซักพัก ก่อนที่คุณเกดจะพูดอะไรออกมา
“เต้คิดจะเป็นพี่เลี้ยงเจเจไปอีกนานเท่าไหร่คะ” คำถามนี่อีกแล้ว คำถามที่ผมไม่เคยคิดหาคำตอบเลย
“ผมไม่เคยคิดครับ ว่านานเท่าไหร่ แต่เมื่อถึงเวลา ผมก็จะไป” ใช่ครับ เมื่อถึงเวลาของมันผมก็จะไป สายตาของผมตอนนี้มันทอดยาวไปที่ทะเลมืดข้างหน้าครับ ผมหวังว่าเวลาในการอยู่ดูแลเจเจของผม คงจะยังเหลือมากพอนะครับ
“งั้นเกดว่า คงถึงเวลาแล้วมั้งคะ” ผมหันหน้ามามองคุณเกดอย่างไม่ตั้งใจ หมายความว่าอย่างไรถึงเวลาแล้ว คุณเกดเอาอะไรมาวัด
“เกดว่า เต้น่าจะออกจากการเป็นพี่เลี้ยงเจเจได้แล้วมั้งคะ เพราะว่ายิ่งเต้มาเป็นพี่เลี้ยงให้เจเจมากเท่าไหร่ โอกาสที่ชั้นจะไปเป็นแม่ใหม่ให้เจเจมันก็มีน้อยขึ้นเท่านั้น” ผมอึ้งในคำพูดของคุณเกดมากครับ ไม่คิดว่าคุณเกดจะพูดแบบนี้ออกมาได้
“จะว่าไปนายก็ทำคะแนนกับเจเจได้ดีนี่ พี่เลี้ยงคนอื่นๆอยู่กับเจเจเกือบปี กว่าเจเจจะรักแล้วก็จะติดแจแบบนาย พอชั้นรู้ว่าเจเจเริ่มติดพี่เลี้ยงคนไหน ชั้นก็จะจ้างให้พี่เลี้ยงคนนั้นออกไป” นี่คุณทำถึงขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
“แปลว่าพี่เลี้ยงคนเก่าก็...”
“ใช่ฝีมือชั้นเองแหละ ชั้นไม่อยากให้ใครมาได้ความรักจากเจเจไป เพราะนั่นอาจทำให้คุณเท่ห์มองข้ามชั้น และอาจไม่สนใจชั้นก็ได้” คุณเกดอธิบายเรื่องที่ผมไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นจริง
“ทำไมคุณถึงต้องทำถึงขนาดนั้นด้วยละครับ แค่คุณอยากเป็นแม่ใหม่ของเจเจ ทำไมคุณต้องทำถึงขนาดนั้นละครับ” ผมงงในความคิดของคุณเกดมาก ว่าทำไมต้องลงทุนไล่พี่เลี้ยงเจเจแต่ละคนออกด้วย
“ก็ถ้าชั้นไม่ทำแบบนี้ คุณเท่ห์ก็จะไม่สนใจชั้น โอกาสที่ชั้นจะได้แต่งงานกับคุณเท่ห์ก็น้อยลงๆ ตอนแรกที่เจเจได้พี่เลี้ยงใหม่เป็นผู้ชาย ชั้นก็โล่งใจนะ แต่พอมารู้ตอนหลังว่าไม่ใช่ ชั้นเลยชักไม่ไว้ใจนาย”
“คุณเกด !!!! คุณจะดูถูกผมเกินไปแล้วนะครับ” ทำไมคุณเกดต้องคิดร้ายกับผมอย่างนั้นด้วย
“ก็เพราะชั้นต้องคิดให้รอบด้านไงล่ะ อืม วันนี้ชั้นแค่มาเตือนเธอเฉยๆนะ ยังไงก็เตรียมรับมือชั้นดีๆแล้วกัน แต่ส่วนมากแล้ว พี่เลี้ยงเจเจทุกคนก็ไม่มีใครต้านมือชั้นได้ ชั้นไปละ ไม่อยากยืนริมชายหาด ให้คนมองว่าเป็นคนอย่างว่า” คุณเกดพูดจบ ไม่สิ พร่ามมากกว่าเสร็จ ก็เดินกลับเข้ารีสอร์จไป
ผมคงทำอะไรกับผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ใช่มั๊ยครับ นอกจากจะอดทนไว้ แล้วผมจะบอกเรื่องนี้กับคนอื่นอย่างไรดี สาวสวยใสซื่อที่ใครต่อใครเห็น ใครต่อใครรู้จัก ทำไมถึงเป็นคนละคนกันแบบนี้ แล้วนี่ผมทำผิดอะไร ทำไมผมต้องเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องพวกนี้ด้วย แค่เป็นพี่เลี้ยง ผมแค่เป็นพี่เลี้ยง... ไม่ใช่เหรอ
“น้องเต้ พี่เวย์หาตั้งนานแหนะ ทำไมมายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้ครับ” ผมหันหน้าไปหาต้นเสียง ซึ่งก็คือคุณเวย์กำลังเดินมาทางผม ผมยิ้มให้คุณเวย์ หันหลังกลับแล้วถอดรองเท้าเอามารองนั่งชันเข่าบนชายหาด
คุณเวย์ก็เดินมานั่งใกล้ผม
“ทะเลกลางคืนนี่ มันน่ากลัวจริงๆนะครับ” ประโยคแรกที่ผมพูดออกมา เมื่อคุณเวย์นั่งนิ่งข้างๆผม
“ใช่ครับ ทั้งน่ากลัว ทั้งอันตรายเลย ทำไมเหรอครับ น้องเต้อยากเล่นน้ำเหรอ” คุณเวย์พูดไปมองทะเลไป และก็มองหน้าผมไป
“ถ้าผมอยากลองเล่น ผมจะไหวหรือเปล่าครับคุณเวย์” ถ้าผมจะลองสู้กับความมืดของทะเล ผมจะสู้มันไหวหรือเปล่าครับ
“ถ้าน้องเต้พร้อม ก็ลองดูสิครับ แต่ถ้าไม่พร้อมก็อย่าเพิ่งดีกว่า ยังไงกลางวันทะเลมันก็ทั้งสวย ทั้งปลอดภัย น่าเล่นกว่าตั้งเยอะ”
“นั่นสินะครับ ทั้งที่ก็ทะเลเดียวกัน ต่างกันก็แค่เวลา” แล้วภาพไหนกันละครับ คือตัวตนที่แท้จริงของมัน ภาพไหนกันแน่...
“วันนี้น้องเต้มาแปลกจังเลย พี่เวย์ชักจะรับมุขไม่ทัน น้องเต้เครียดเรื่องอะไรรึเปล่าครับ” คุณเวย์พูดไป ทำหน้าสงสัยในตัวผมไป มองหน้าผมเหมือนจะหาเลขมงคล เห็นคุณเวย์ทำหน้าทำตาแบบนี้ ตลกชะมัดเลยครับ
“เปล่าครับ ผมไม่ได้เป็นอะไร แค่แปลกใจในบางเรื่อง แต่เดี๋ยวก็คงปรับตัวได้” อีกไม่นานผมคงจะต่อกรกับมันได้แน่ๆ
“น้องเต้คงลำบากสินะครับ มาเป็นพี่เลี้ยงเจเจแบบนี้ มีไรให้พี่เวย์ช่วยก็บอกนะครับ พี่เวย์ยินดีเสมอ” ผมรู้สึกดีจริงๆครับ ที่ได้รู้จักกับคุณเวย์ ในตอนแรกๆที่กลัวๆ แต่ตอนนี้กลับรู้สึกอุ่นใจเวลาที่ได้คุย ตอนที่นั่งรถมาเมื่อตอนเช้ากับคุณเวย์ คุณเวย์ทำให้ผมยิ้มหัวเราะได้ตลอด คุณเวย์ชอบเล่าเรื่องขำๆ ไม่ก็ทำท่าขำๆให้ผมดู
“ได้ครับ ถ้ามีอะไร ผมจะบอกคุณเวย์นะครับ” ยังไงมีคุณเวย์เป็นที่พึ่งก็ยังดีกว่าไม่มีใครเลย....ใช่มั๊ยครับ
“น้องเต้รู้มั๊ย ว่ามีคนๆนึง มาทำให้ชีวิตของพี่เปลี่ยนไปเยอะมาก” คุณเวย์จะพูดอะไรอีกละครับตอนนี้ สายตาคุณเวย์มองออกไปในทะเล แต่หน้าตาคุณเวย์ตอนนี้กลับทำให้ผมต้องจ้องมองคุณเวย์ค้างไว้ จะได้ขำง่ายๆ
“จากเมื่อก่อนที่พี่เคยเจ้าชู้ คบใครทิ้งๆขว้างๆ พอได้มาเจอกับเค้าคนนั้น คนธรรมดา หน้าตาก็ไม่ได้ดูดีตรงไหน ออกจะน่ารักซะด้วยซ้ำ แต่รอยยิ้มของเค้า มันทำให้พี่ต้องยิ้มตามทุกครั้ง แววตาเศร้าๆของเค้า มันทำให้พี่เกือบจะร้องไห้ตามทุกทีสิ พี่อยากพบเค้าทุกวัน อยากได้ยินเสียง อยากแค่เห็นหน้า เห็นรอยยิ้ม ” คุณเวย์หยุดพูด แล้วหันหน้ากลับมามองผม ผมจะหันหน้ากลับก็ไม่ทันแล้วสิ
ตอนนี้คุณเวย์เงียบ เอาแต่มองหน้าผม
“น้องเต้ครับ เป็นแฟนกับพี่ได้มั๊ยครับ”
ความคิดเห็น