คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ฝากให้เธอเลี้ยงดู ให้อยู่กับเธอละกัน
“อัลโหลว่าไงคุณครับคุณอร” ผมตื่นมารับมือถือ ทั้งที่ยังอยากจะนอนอยู่ ไม่ใช่ใครที่ไหนครับ เลขาที่บริษัทผมเอง
“พอดีอรจะโทรมาบอกบอสว่า ตั๋วเครื่องบินที่จะไปประชุมญี่ปุ่น ในอีก2 วัน อรจองให้เรียบร้อยแล้วนะคะ” เสียง เจื้อยแจ้วดังมาหลังจากที่ผมตอบรับ
“อ่อครับ ขอบคุณมากครับอร” เลขาผมคนนี้ทำหน้าได้ดีกว่าที่เธอได้รับเสมอ นั่นก็คือบางอย่างไม่ต้องรายงานผมก็ได้ แต่เธอก็จะรายงาน และผมรู้ดีถึงความตั้งใจของเธอ
“แล้วบอสทานไรหรือยังอ่าคะ” เธอเริ่มทำหน้าที่ที่ผมไม่ได้จ้าง
“อ่อ ยังครับ ผมยังไม่ตื่น แต่ก็คงตื่นแล้วละครับ เพราะคุณโทรมา” ผมไม่ได้วีนหรือเหวี่ยงอะไรนะครับ แค่อธิบายให้เธอฟัง
“อ่อค่ะ งั้นอรไม่รบกวนบอสแล้วนะคะ อย่าลืมหาไรทานนะคะ เดี่ยวจะหิว แค่นี้นะคะ อิอิ” เธอยังมี อิอิ อย่างกะเล่น MSN กับเพื่อน แต่ผมก็ไม่ค่อยถือสาเธอเท่าไหร่ครับ เพราะเธอเป็นคนที่ทำงานเก่งและเอาใจใส่ทุกเรื่องจริงๆ และก็ไม่ยกเว้นเรื่องของผมซึ่งเป็นเจ้านายเธอ
ผมได้ยินเสียงเจื้อยแจ้วออกมาจากข้างนอกห้อง เจเจคงเล่นอยู่กับใครซักคน ...
“เอ๊ยย แล้วเจ้าตัวเล็กเล่นอยู่กับใครว่ะ” ผมรีบวิ่งออกมาดู แต่ไม่รีบเปิดประตู ค่อยๆเปิดช้าๆ เดี่ยวคนที่มาเล่นเป็นเพื่อนลูกจะหายไป .. (นี่ผมคิดว่าเป็นจีนี่ในตะเกียงแก้วหรือไงเนี่ย)
“เอี๊ยดดดดด”
ตอนนี้ผมภาพตรงหน้าของผมคือภาพของลูกชายสุดที่รักของผมยิ้มอย่างอารมณ์ดี เจเจหัวเราะอย่างสนุกสนานกับการเล่นหุ่นยนต์ โดยมีเจ้าเด็กหนุ่มเมื่อคืนเป็นเพื่อนเล่นคนใหม่ของเค้า ดูเจ้าเด็กหนุ่มคนนั้นก็มีความสุขกับการได้ย้อนรอยกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง เค้าช่างดูร่าเริงแจ่มใสไม่แพ้ลูกชายผมเลย
“พี่เต้ๆ รับโทรศัพท์สิครับ เห็นโทรมาหลายสายแล้ว ทำแบบนี้ไม่ดีนะครับ เดี๋ยวคนที่โทรมาเค้าจะโกรธเอา” เจเจพูดอะไรบางอย่างกับเจ้าหนุ่มคนนั้น ใจความก็อย่างที่เห็น
“เอ่อออ งั้นเดี่ยวน้องเจเจดูเจ้าก็อตซิล่าให้พี่ด้วยนะ อย่าให้เจ้าอุลต้าแมนมาฆ่าได้ละ ไม่งั้นพี่จะกลับมาฆ่าเจเจ” ดูๆ ขนาดเล่นกับลูกผมมันยังขู่ลูกผมอีก
“ครับ เจเจจะดูให้ พี่เต้รีบมานะครับ” เจ้าเจเจตอบเสียงแจ้วเลย
ผมเดินไปชงกาแฟที่บิวต์อินในครัว เจ้าเจเจคงได้ยินเสียงว่าผมตื่นแล้ว เห็นวิ่งแจ้นมาแต่ไกล
“ป้อคร๊าบบ พี่เต้เพื่อนป้อเล่นกับเจเจสนุกจังเลยครับ ทำไมป้อไม่เคยพาพี่เต้มาเล่นกับเจเจเลยละครับ เจเจว่าพี่เค้าน่ารักออก” เอาแล้วไงกับลูกผมโมเมคิดว่าเด็กคนนั้นเป็นเพื่อนผมจนได้ แล้วยังไปติดใจมันอีก มันอ่าตัวก่อเรื่องให้พ่อเลยนะลูกนั่น เล่นเอารถผมเหม็นไปทั้งคัน ยังไม่ได้จัดการเลยนะเนี่ย
“เอ่อ เค้าไม่ใช่เพื่อนพ่อหรอกลูก คือว่า เค้า..” ผมจะบอกลูกยังไงดีละ จะบอกว่าไม่รู้จักเรื่องคงยาว หรือบอกว่า
“ไม่ใช่เพื่อนป้อ งั้นก็เป็นพี่เลี้ยงคนใหม่ของเจเจเหรอครับ จริงเหรอคับพ่อ” มั่วแล้วลูก หน้าอย่างนั้นจะให้มาเลี้ยงลูกได้ไง ลูกผมคงเมาเละแน่ะ
“ใช่ครับ พี่เป็นพี่เลี้ยงใหม่น้องเจเจ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ” นั่นไม่ใช่เสียงผมนะครับ แต่เป็นเสียงเจ้าเด็กตัวแสบนั่น ไรกันนี่ มันต้องการจะเล่นอะไรของมัน
“เย้ ๆๆ ดีใจจังเลย เจเจ ได้พี่เลี้ยงคงใหม่แล้ว เจเจดีใจ พี่เต้เป็นพี่เลี้ยงที่หล่อที่สุดของผมเลยนะครับเนี่ย” ก็แน่ละเจเจ พ่อเคยจ้างพี่เลี้ยงผู้ชายที่ไหนละ แต่ผมว่าไม่หล่อหลอก เดี๋ยวอยู่ๆไปมันอาจจะสวยก็ได้ นึกถึงเรื่องเมื่อคืนแล้ว เห้ออ แต่จู่ๆมันจะมาเป็นพี่เลี้ยงลูกเราทำไมเนี่ย
“นายๆ นายอ่ะ” ผมเรียกไอ้เด็กแสบนั่นครับ
“หือ เรียกผมเหรอ” เออ กูเรียกเมิง ยังมึนอยู่นั่นแหละ ผมละไม่เข้าใจ
“มานี่ ชั้นมีเรื่องจะคุยกับนาย”ต้องคุยให้รู้เรื่องครับ ใครก็ไม่รู้ จู่ๆจะมาเป็นพี่เลี้ยงลูกเรา
ผมพาไอ้ตัวแสบเข้ามานั่งที่โต๊ะทำงานผม จะเริ่มจากไหนก่อนดีละ
“ชื่ออะไรอ่าเรา ...” คำถามเบสิคก่อนแล้วกัน
“เอาชื่อจริง หรือชื่อเล่น หรือชื่อพ่อเรียก มีชื่อแม่เรียกด้วย แล้วเพื่อนแต่ละคนก็เรียกไม่เหมือนกัน คุณจะเอาชื่อไหนดีละครับ” นั่นนนน ... เอาแล้วไง ยังไม่รับเข้าทำงาน มันก็กวนทีนผมแต่เช้าแล้ว
“ชื่อจริง ”
“นายเตชินญ์ กลิ่นเทพ ชื่อเล่นชื่อเต้ เกิดวันที่ 10 เดือน พฤษจิกายน 2531 พ่อชื่อ ...”
“พอ ๆๆๆ ไม่บอกถึงปู่ ย่า ตา ยาย เลยล่ะ”
“ปู่ชื่อ ตัน ย่าชื่อ...”
“นายเต้ หยุด !!!! “ ไอ้นี่มันกวนประสาทผมจริงๆเลยครับ ผมคงรับคนกวนประสาทแบบนี้มาเป็นพี่เลี้ยงลูกผมไม่ได้หรอก เดี่ยวลูกผมเกเรเหมือนมัน แล้วใครจะรับผิดชอบละครับ
“ทำไมนายถึงอยากเป็นพี่เลี้ยงเด็ก ชั้นคิดว่านายคงพูดเล่นๆใช่มั๊ย” ผมคิดว่ามันคงไม่เอาจริงเอาจังกับเรื่องนี้หรอกครับ
“ป่าวครับ ผมพูดจริง ถึงผมไม่ใช่นางงาม แต่ผมก็รักเด็กนะครับ” ผมจะเชื่อที่มันพูดได้ปะเนี่ย
“เอาความจริง ชั้นถามเป็นงานเป็นการ” ต้องดุเข้าไว้ครับ ไอ้นี่มันกระล่อนนัก
“พอดีผมเพิ่งเรียนจบมาอ่าครับ แล้วผมก็ตกงาน ไม่มีงานทำ แม่ก็ไม่มีเงิน ต้องส่งน้องเรียน ผมเป็นพี่คนโตแต่กลับช่วยอะไรทางบ้านไม่ได้ มันเศร้ามั๊ยละครับ” ดราม่ามาเชียว ต้องถามอีกครั้งนะครับว่า เชื่อได้ปะเนี่ย ผมมองหน้ากระล่อนๆของมันอีกครั้ง ในหัวก็คิดไปคิดมา......
“ตกลงชั้นรับนาย”
“เอ๊ยยยยย จริงหรือครับท่าน” ศัพท์เรียกผมเปลี่ยนทันที อย่างกะผมเป็นเจ้าขุน
“จริงสิ จะทำมั๊ยละ”
“ทำครับทำ เย้ ............. ได้งานแล้วเว๊ยย วะ วะ วะ ว้าวววววว” มันจะดีใจอะไรนักหนา แค่ได้งานพี่เลี้ยงนี่นะ แต่เป็นพี่เลี้ยงลูกผมเลยนะเนี่ย
“แล้วผมจะเริ่มงานได้วันไหนครับ” ขยันแฮะ ถ้าขยันแบบนี้ก็ต้องจัดให้หน่อย
“พรุ่งนี้”
“ ได้ครับ พรุ่งนี้เจอกัน” เอ๊ยยย มันเอาจริงเหรอว่ะเนี่ย จะฟิตอะไรขนาดนั้น แล้วนั่นรีบไปไหนนะ จะไม่คุยกันให่รู้เรื่องก่อนหรือไง ไอ้เด็กนี่ ผมจะปวดหัวมากกว่าเดิมมั๊ยเนี่ย
“นายครับ ผมต้องมาอยู่นี่เลยรึป่าวครับ”
ความคิดเห็น