ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : รักเริ่ม.....
“เอ ๆ”
“อะไร” “มีไร”
“เอ่อ…เรามีไรจะพูดด้วยหน่อย”
“ไรอ่ะ พูดมาดิ”
“เอ่อ…เราอยากจะกลับมาคบกับเออีกทีได้มั้ย”
เอถึงกับอึ้งกับคำพูดของเค…
“เอยังไม่ต้องให้คำตอบเราวันนี้ก็ได้ แต่ต้องสัญญานะว่าจะให้คำตอบกับเรา”
“อือ”
เอถึงกับพูดไม่ออก ได้แต่พูดอือตามประสา
เอก็รู้สึกดีใจที่เคกล้าพูดออกมา เพราะว่าเคจะไม่เคยมาพูดกับเอก่อนเลย จนทำให้เอรู้สึกที่จะต้องเป็นคนเข้าไปพูดก่อน เข้าไปอธิบายก่อน จนบางครั้งเอก็รู้สึกเหนื่อยจนคิดที่จะเลิกกับเคมาแล้วหลายครั้ง แต่เอก็ทำไม่ได้เพราะว่าเอชอบเคมาก ถึงแม้ว่าเคจะไม่ใช่ผู้ชายที่เพอร์เฟ็คนัก แต่ก็เป็นคนที่นิสัยดีคนหนึ่งในสายตาของเอมาตลอด
เอไม่รู้ว่าจะตัดสินใจยังไง เพราะเธอเป็นคนบอกเลิกกับเคเอง แต่ในความรู้สึกของเอแล้ว เธอก็ยังชอบเคอยู่ เอไม่รู้ว่าจะตอบตกลงหรือว่าจะปฏิเสธ เพราะเมื่อสองอาทิตย์ที่แล้วเธอเห็นเคไปตามจีบฟ้า เพื่อนคนหนึ่งของเอ เอรู้สึกเจ็บเมื่อเห็นคนทั้งสองเล่นด้วยกัน แต่ก็ได้แต่เก็บไว้ในใจ โดยที่เธอเพิ่งจะมารู้ตอนหลังว่า เคจีบฟ้า เพราะว่าจะประชดเอ ตอนนี้คำถามหนึ่งจึงเกิดขึ้นในหัวของเอว่า ถ้ารักกันจิงทำไมต้องตามจีบฟ้าเพื่อประชดกันด้วย เอเพียงแค่อยากให้เคเข้ามาพูดกะเธอก่อนบ้าง ไม่ใช่ว่าเอจะต้องเข้าไปพูดก่อนเสมอ
แต่ในครั้งนี้เคได้เข้ามาพูดกะเอก่อน เอจึงรู้สึกดีใจและประทับใจมาก เธอจึงคิดที่จะตอบตกลงไป
วันรุ่งขึ้น…(เป็นวันเกิดของเอ)
วันนี้ตอนเช้าเอก็ได้ไปใส่บาตร(เป็นคนดีซักวัน) พอเอมาถึงโรงเรียน เธอก็เห็นเพื่อนๆของเธอเป็นปกติ เพราะคงไม่มีใครได้ซื้อของขวัญให้เอ แต่เอก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะถ้าจะให้ก็ต้องให้ด้วยใจ วันนี้เธอก็เรียนอย่างปกติ ไม่มีไรพิเศษจากวันอื่น พอถึงตอนพัก ซีก็ได้เอาของขวัญมาให้กะเอ ซึ่งเอก็ประทับใจมากๆ เพราะนี้เป็นของขวัญชิ้นแรกในวันเกิดปีนี้
“เอ นี่ของขวัญ HBDนะ”
“โหให้ของขวัญเราด้วยหรอ ขอบใจมากเลยจ้า” “นี่ซีให้ของขวัญเราคนแรกเลยนะเนี่ย เรายังไม่แกะนะ เดี๋ยวเราไปแกะที่บ้านดีกว่า ตื่นเต้นกว่าเยอะเลย”
“อือ แล้วแต่”
“จ้า^-^”
เอรู้สึกดีใจมา เพราะนี่ถือเป็นของขวัญชิ้นแรกเลย แต่เธอก็ยังอยากได้ของขวัญจากเพื่อนๆของเธอและของขวัญจากเค
พอเลิกเรียน เอก็ได้เล่นบาสกะเพื่อนๆที่โรงเรียน แต่แล้วเพื่อนๆก็ทำเธอประทับใจมาก เพราะเพื่อนๆของเอได้มารวมตัวกันแล้วร้องเพลงHBDให้กับเอ แล้วก็เอาของขวัญให้ ถึงแม้ของขวัญชิ้นนี้จะไม่ใหญ่โตอะไร(เริ่มจะปรัชญา555+) แต่เอก็ประทับใจมาก เธอยังคงตั้งตารอของขวัญจากเคอยู่ โดยที่เธอก็ยังไม่ได้ให้คำตอบกับเคเลย เพราะเธอก็ไม่อยากที่จะเข้าไปพูดกะเคก่อน (ไม่รู้จะเล่นตัวไปถึงไหน) เอรอเค แต่เคก็หายไปไหนก็ไม่รู้ เอจึงกลับบ้านเพราะฝนมันจะตก เธอรู้สึกผิดหวังกับเคมาก เพราะเธออยากที่จะได้ของขวัญจากเคมากที่สุด (น่าสงสารมั้ยล่ะ)
“ป่ะกลับบ้านเถอะ เราเหนื่อยแล้วด้วย”
แต่สายตาของเอกำลังมองหาเคอยู่
“โอเคกลับก็กลับ ป่ะกลับกัน นั่นแน่ มองหาใครอยู่หรอ มองหาเคอยู่ล่ะสิ”
“ไม่ใช่ซะหน่อย เรายังไม่ได้มองหาใครเลย อย่ามามั่วน่า ไปเถอะ เดี๋ยวฝนตก”
“555+ เชื่อได้มั้ยเนี่ย 555+”
“นี่เลิกเล่นได้แล้ว -*-”
พอกลับมาถึงบ้าน ฝนก็ตกทันทีเลย
“เฮ้อ…ทำไมเคไม่ให้ของขวัญเรานะ เราอุตส่าห์รอ”
ติ้ด…..ติ้ด….. (มีmessageมา)
“เอ๊ะ!!!…messageใครอ่ะ เบอไม่คุ้นเลยแหะ”
“ลองโทรไปถามรี่ดีกว่า มันต้องรู้แน่ๆว่าเป็นเบอใคร”
ตื้ด….ตื้ด….
“ฮาโหล”
“ฮาโหล รี่ นี่เอนะ เราขอถามหน่อยดิ ว่าเบอ 09…….. มันเป็นเบอของใคร เพราะมันส่งmessageมาอ่ะ แต่เราก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร”
“เออ แปปนะเดี๋ยวดูให้”
รี่ หายไปประมาณ 20 นาที…
“อ่ะรู้แล้ว มันเป็นเบอของเคไงล่ะ แค่นี้ทำเป็นจำไม่ได้”
“อ่าวก็ชั้นลบเบอคิวมันไปตั้งแต่เราเลิกกะมันแล้วนี่ แล้วใครจะไปจำได้”
“เออๆ มีไรอีกป่ะ จะไปนอนต่อ ง่วงมากเลย”
“เออ ไปนอนเถอะป่ะ แต่นี่มันเพิ่งหกโมงเย็นเองนะแก”
“ทำไมหกโมงแล้วนอนไม่ได้หรอไง”
“เออ นอนได้!!! ไปนอนเลยป่ะ”
“เออ บาย”
“บาย”
เอรู้สึกดีใจมากเมื่อรู้ว่าเป็นเบอของเค ถึงแม้ว่าเคจะไม่ให้ของขวัญแต่เอก็รู้สึกได้ถึงรักแท้ (เว่อร์ไปป่ะ555+)
ขอย้อนไปเล่าในอดีตหน่อยนะ (ตอนม.1)
ตอนม.1นั้นเอกะเคได้ถูกจัดมาอยู่ห้องเดียวกัน โดยที่เอกะเคเคยเป็นคู่กัดกันมาตอนป.6มาก่อน พอเข้ามาทั้งสองก็ยังกัดกันอยู่ดี กัดกันจนวันหนึ่งของเทอม2 วันนั้นน้ำได้มาบอกกะเอว่า
“เอๆ เรามีไรจะบอก”
“ไรล่ะ ว่ามา”
“ก็ไอเคดิมันมาบอกชอบแกกะเราอ่ะ”
“๐_๐ ห๊าาาาาา ไรนะ จะบ้าหรอ เรากัดกะมันทุกวันเนี่ยนะ แล้วมันจะมาชอบเราได้ไง”
“จิงๆ แล้วเราจะโกหกแกไปทำไมล่ะ”
“อ่าว แต่ยังไงเราก็ไม่เชื่ออ่ะ”
“โอ๊ย แล้วจะให้ทำไงอ่ะให้แกเชื่อ”
“ให้มันมาพูดเองดิ”
“เออ ได้ เดี๋ยวเราจะบอกให้มันมาบอกเอง แล้วดูสิยังจะหาว่าเราโกหกอีกป่ะ”
“อือ เราจะรอ”
สองสามวันต่อมา…
“แกก็พูดดิ”
“ไม่เอาอ่ะ”
“งั้นก็เขียนpaper messageไง ดีม่ะ”
“เออ ก็ได้”
ถึง เอ
เรามีเรื่องอยากจะบอกอ่ะ ว่าจิงๆแล้วตอนนี้เราชอบเออยู่นะ เอชอบเรารึป่าวอ่ะ ช่วยตอบทีนะ…
จาก เค
เมื่อเอได้อ่านเอก็อึ้งๆแล้วหลังจากนั้นเอก็ไม่คุยกะเคอีกเลย (เราก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน)
จนมาถึงม.2 เอก็ตัดสินใจถามเคว่า…(ในMSNนะ)
“เค ตอนนี้เคยังชอบเราอยู่รึป่าว”
“……………..เงียบ……………….”
เคไม่ยอมตอบไรกลับมา
สักพักใหญ่ๆ เคก็ตอบกลับมาว่า
“อือ เรายังชอบเออยู่ ทำไมถึงถามหรอ”
“เอ่อ…เราแค่อยากรู้อ่ะ”
“แล้วเอจะเป็นแฟนกะเราได้ป่ะ”
“๐_๐ เอ่อ………………….งั้นลองคบกันดูก็ได้”
“จิงป่ะ เราดีใจที่สุดเลย เรารอเอมาตั้งนาน เราไม่กล้าเข้าไปคุยกะเอเลยตั้งแต่ตอนที่เราเขียนpaper messageครั้งนั้นอ่ะ”
“อือ”
ตั้งแต่นั้นมาทั้งคู่ก็คบเป็นแฟนกันมา โดยที่มีการทะเลาะกันบ่อยครั้งมาก จนเอต้องร้องไห้ถึงหลายครั้ง แต่เอก็ยังให้อภัยมาตลอด จนวันนึง(ของตอนปิดเทอมขึ้นม.3) เอได้บอกเลิกกะเคเพราะว่าเคไม่ค่อยได้มาคอยเทคแคร์ ในMSNก็ไม่ค่อยได้เจอ ไม่โทรมาหา ส่งmessageก็ไม่ส่ง จนเธอรู้สึกว่าตัวเองคงไม่ได้ชอบเคแล้ว เพราะว่าเอเป็นคนที่ชอบผู้ชายที่คอยเทคแคร์ คอยเป็นห่วง เป็นสุภาพบุรุษที่จะโทรมาหาบ้าง และสิ่งสำคัญก็คือ เรียนก็ต้องดี กีฬาก็ต้องพอไปได้ แบบนี้เอถึงจะชอบ ซึ่งเคก็มีเกือบจะทุกอย่าง แต่ก็แค่เกือบๆนะ เพราะเอก็รู้ว่าไม่มีใครบนโลกนี้จะเพอร์เฟ็คตามที่เธอคิดไว้หรอก
อ่ะกลับมาสู่ปัจจุบันได้แล้ว………
วันต่อมา…
ตอนเช้าเอก็ต้องตื่นแต่เช้า เพราะว่าที่โรงเรียนของเอจะมีงานวันสิ่งแวดล้อมโลก แล้วเธอก็เป็นหนึ่งในผู้ที่จะต้องจัดทำงานนี้ ซึ่งเพื่อนๆของเธอก็จะเป็นคนถือป้ายต่างๆของวันสิ่งแวดล้อม ส่วนเอ เธอได้รับเกียรติให้อ่านประวัติของวันสิ่งแวดล้อมโลกในปีนี้ ซึ่งเธอก็เกร็งๆบ้าง แต่เธอก็สามารถผ่านการอ่านประวัติไปได้ด้วยดี และเพื่อนของเอและตัวเอเอง ก็ได้มาจัดเตรียมกิจกรรมของวันสิ่งแวดล้อมโลกที่เวทีของโรงเรียนต่อ แล้วเธอกับเพื่อนๆก็ขึ้นไปเรียนต่อ พอตอนพัก เธอกับเพื่อนๆก็ลงมาจัดกิจกรรมให้น้องๆกัน โดยที่มีการตอบคำถามแจกรางวัล ซึ่งก็เป็นคำถามที่ไม่ยากอะไรมากมายนัก จึงทำให้หมดของรางวัลไปเยอะมากกกกกเลย แต่เอกะเพื่อนก็ได้พัดกันมาคนละอัน (อิอิ กึ่งขโมยไง) วันนี้ในช่วงเช้าเอก็ไม่ได้คุยกะคิวอีกแล้ว จนกระทั่งตอนเย็น เธอกำลังจะไปซ้อมละครที่บ้านเพื่อนแต่เธอก็ถูกครูเรียกใช้ให้ไปหยิบรายชื่อให้ เธอจึงต้องรีบวิ่งไปเอา แต่ของเธอเยอะมาก จึงทำให้เธอต้องฝากของไว้กับเค เธอพูดกับเคโดยที่ไม่มองหน้ากัน
“เค เราฝากของหน่อยนะ เดี๋ยวมา”
“อ่าว แล้วเอจะไปไหนล่ะ”
“เอ่อน่า เดี๋ยวมา รออยู่ตรงนี้นะ”
“อือ”
แล้วเอก็รีบวิ่งไปเอาใบรายชื่อ แล้วก็วิ่งลงไปให้ครูที่ชั้นล่าง พอกลับมาเธอก็มาหยิบของคืน
“เฮ้อ….มาแล้ว เอาของของเรามาได้แล้ว ขอบใจที่ถือให้”
“อือ ไม่เป็นไรหรอก”
แล้วน้ำก็รีบวิ่งเข้ามา
“นี่เอ ให้คำตอบกะเครึยัง”
“อือ เรารออยู่นะ”
“เอ่อ……อือ”
แล้วเอก็รีบเดินออกไป โดยที่เธอก็ไม่รู้ว่าเคจะเข้าใจเธอรึป่าวว่าเธอได้ตกลงไปแล้ว เธอรู้สึกดีใจที่ได้พูดออกไป
เย็นวันนั้นจึงเป็นเย็นที่เอรู้สึกมีความสุขมาก เพราะเธอได้พูดความรู้สึกของเธอออกไปแล้ว
....................................................................
ติดตามตอนต่อไปจ้า....
“อะไร” “มีไร”
“เอ่อ…เรามีไรจะพูดด้วยหน่อย”
“ไรอ่ะ พูดมาดิ”
“เอ่อ…เราอยากจะกลับมาคบกับเออีกทีได้มั้ย”
เอถึงกับอึ้งกับคำพูดของเค…
“เอยังไม่ต้องให้คำตอบเราวันนี้ก็ได้ แต่ต้องสัญญานะว่าจะให้คำตอบกับเรา”
“อือ”
เอถึงกับพูดไม่ออก ได้แต่พูดอือตามประสา
เอก็รู้สึกดีใจที่เคกล้าพูดออกมา เพราะว่าเคจะไม่เคยมาพูดกับเอก่อนเลย จนทำให้เอรู้สึกที่จะต้องเป็นคนเข้าไปพูดก่อน เข้าไปอธิบายก่อน จนบางครั้งเอก็รู้สึกเหนื่อยจนคิดที่จะเลิกกับเคมาแล้วหลายครั้ง แต่เอก็ทำไม่ได้เพราะว่าเอชอบเคมาก ถึงแม้ว่าเคจะไม่ใช่ผู้ชายที่เพอร์เฟ็คนัก แต่ก็เป็นคนที่นิสัยดีคนหนึ่งในสายตาของเอมาตลอด
เอไม่รู้ว่าจะตัดสินใจยังไง เพราะเธอเป็นคนบอกเลิกกับเคเอง แต่ในความรู้สึกของเอแล้ว เธอก็ยังชอบเคอยู่ เอไม่รู้ว่าจะตอบตกลงหรือว่าจะปฏิเสธ เพราะเมื่อสองอาทิตย์ที่แล้วเธอเห็นเคไปตามจีบฟ้า เพื่อนคนหนึ่งของเอ เอรู้สึกเจ็บเมื่อเห็นคนทั้งสองเล่นด้วยกัน แต่ก็ได้แต่เก็บไว้ในใจ โดยที่เธอเพิ่งจะมารู้ตอนหลังว่า เคจีบฟ้า เพราะว่าจะประชดเอ ตอนนี้คำถามหนึ่งจึงเกิดขึ้นในหัวของเอว่า ถ้ารักกันจิงทำไมต้องตามจีบฟ้าเพื่อประชดกันด้วย เอเพียงแค่อยากให้เคเข้ามาพูดกะเธอก่อนบ้าง ไม่ใช่ว่าเอจะต้องเข้าไปพูดก่อนเสมอ
แต่ในครั้งนี้เคได้เข้ามาพูดกะเอก่อน เอจึงรู้สึกดีใจและประทับใจมาก เธอจึงคิดที่จะตอบตกลงไป
วันรุ่งขึ้น…(เป็นวันเกิดของเอ)
วันนี้ตอนเช้าเอก็ได้ไปใส่บาตร(เป็นคนดีซักวัน) พอเอมาถึงโรงเรียน เธอก็เห็นเพื่อนๆของเธอเป็นปกติ เพราะคงไม่มีใครได้ซื้อของขวัญให้เอ แต่เอก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะถ้าจะให้ก็ต้องให้ด้วยใจ วันนี้เธอก็เรียนอย่างปกติ ไม่มีไรพิเศษจากวันอื่น พอถึงตอนพัก ซีก็ได้เอาของขวัญมาให้กะเอ ซึ่งเอก็ประทับใจมากๆ เพราะนี้เป็นของขวัญชิ้นแรกในวันเกิดปีนี้
“เอ นี่ของขวัญ HBDนะ”
“โหให้ของขวัญเราด้วยหรอ ขอบใจมากเลยจ้า” “นี่ซีให้ของขวัญเราคนแรกเลยนะเนี่ย เรายังไม่แกะนะ เดี๋ยวเราไปแกะที่บ้านดีกว่า ตื่นเต้นกว่าเยอะเลย”
“อือ แล้วแต่”
“จ้า^-^”
เอรู้สึกดีใจมา เพราะนี่ถือเป็นของขวัญชิ้นแรกเลย แต่เธอก็ยังอยากได้ของขวัญจากเพื่อนๆของเธอและของขวัญจากเค
พอเลิกเรียน เอก็ได้เล่นบาสกะเพื่อนๆที่โรงเรียน แต่แล้วเพื่อนๆก็ทำเธอประทับใจมาก เพราะเพื่อนๆของเอได้มารวมตัวกันแล้วร้องเพลงHBDให้กับเอ แล้วก็เอาของขวัญให้ ถึงแม้ของขวัญชิ้นนี้จะไม่ใหญ่โตอะไร(เริ่มจะปรัชญา555+) แต่เอก็ประทับใจมาก เธอยังคงตั้งตารอของขวัญจากเคอยู่ โดยที่เธอก็ยังไม่ได้ให้คำตอบกับเคเลย เพราะเธอก็ไม่อยากที่จะเข้าไปพูดกะเคก่อน (ไม่รู้จะเล่นตัวไปถึงไหน) เอรอเค แต่เคก็หายไปไหนก็ไม่รู้ เอจึงกลับบ้านเพราะฝนมันจะตก เธอรู้สึกผิดหวังกับเคมาก เพราะเธออยากที่จะได้ของขวัญจากเคมากที่สุด (น่าสงสารมั้ยล่ะ)
“ป่ะกลับบ้านเถอะ เราเหนื่อยแล้วด้วย”
แต่สายตาของเอกำลังมองหาเคอยู่
“โอเคกลับก็กลับ ป่ะกลับกัน นั่นแน่ มองหาใครอยู่หรอ มองหาเคอยู่ล่ะสิ”
“ไม่ใช่ซะหน่อย เรายังไม่ได้มองหาใครเลย อย่ามามั่วน่า ไปเถอะ เดี๋ยวฝนตก”
“555+ เชื่อได้มั้ยเนี่ย 555+”
“นี่เลิกเล่นได้แล้ว -*-”
พอกลับมาถึงบ้าน ฝนก็ตกทันทีเลย
“เฮ้อ…ทำไมเคไม่ให้ของขวัญเรานะ เราอุตส่าห์รอ”
ติ้ด…..ติ้ด….. (มีmessageมา)
“เอ๊ะ!!!…messageใครอ่ะ เบอไม่คุ้นเลยแหะ”
“ลองโทรไปถามรี่ดีกว่า มันต้องรู้แน่ๆว่าเป็นเบอใคร”
ตื้ด….ตื้ด….
“ฮาโหล”
“ฮาโหล รี่ นี่เอนะ เราขอถามหน่อยดิ ว่าเบอ 09…….. มันเป็นเบอของใคร เพราะมันส่งmessageมาอ่ะ แต่เราก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร”
“เออ แปปนะเดี๋ยวดูให้”
รี่ หายไปประมาณ 20 นาที…
“อ่ะรู้แล้ว มันเป็นเบอของเคไงล่ะ แค่นี้ทำเป็นจำไม่ได้”
“อ่าวก็ชั้นลบเบอคิวมันไปตั้งแต่เราเลิกกะมันแล้วนี่ แล้วใครจะไปจำได้”
“เออๆ มีไรอีกป่ะ จะไปนอนต่อ ง่วงมากเลย”
“เออ ไปนอนเถอะป่ะ แต่นี่มันเพิ่งหกโมงเย็นเองนะแก”
“ทำไมหกโมงแล้วนอนไม่ได้หรอไง”
“เออ นอนได้!!! ไปนอนเลยป่ะ”
“เออ บาย”
“บาย”
เอรู้สึกดีใจมากเมื่อรู้ว่าเป็นเบอของเค ถึงแม้ว่าเคจะไม่ให้ของขวัญแต่เอก็รู้สึกได้ถึงรักแท้ (เว่อร์ไปป่ะ555+)
ขอย้อนไปเล่าในอดีตหน่อยนะ (ตอนม.1)
ตอนม.1นั้นเอกะเคได้ถูกจัดมาอยู่ห้องเดียวกัน โดยที่เอกะเคเคยเป็นคู่กัดกันมาตอนป.6มาก่อน พอเข้ามาทั้งสองก็ยังกัดกันอยู่ดี กัดกันจนวันหนึ่งของเทอม2 วันนั้นน้ำได้มาบอกกะเอว่า
“เอๆ เรามีไรจะบอก”
“ไรล่ะ ว่ามา”
“ก็ไอเคดิมันมาบอกชอบแกกะเราอ่ะ”
“๐_๐ ห๊าาาาาา ไรนะ จะบ้าหรอ เรากัดกะมันทุกวันเนี่ยนะ แล้วมันจะมาชอบเราได้ไง”
“จิงๆ แล้วเราจะโกหกแกไปทำไมล่ะ”
“อ่าว แต่ยังไงเราก็ไม่เชื่ออ่ะ”
“โอ๊ย แล้วจะให้ทำไงอ่ะให้แกเชื่อ”
“ให้มันมาพูดเองดิ”
“เออ ได้ เดี๋ยวเราจะบอกให้มันมาบอกเอง แล้วดูสิยังจะหาว่าเราโกหกอีกป่ะ”
“อือ เราจะรอ”
สองสามวันต่อมา…
“แกก็พูดดิ”
“ไม่เอาอ่ะ”
“งั้นก็เขียนpaper messageไง ดีม่ะ”
“เออ ก็ได้”
ถึง เอ
เรามีเรื่องอยากจะบอกอ่ะ ว่าจิงๆแล้วตอนนี้เราชอบเออยู่นะ เอชอบเรารึป่าวอ่ะ ช่วยตอบทีนะ…
จาก เค
เมื่อเอได้อ่านเอก็อึ้งๆแล้วหลังจากนั้นเอก็ไม่คุยกะเคอีกเลย (เราก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน)
จนมาถึงม.2 เอก็ตัดสินใจถามเคว่า…(ในMSNนะ)
“เค ตอนนี้เคยังชอบเราอยู่รึป่าว”
“……………..เงียบ……………….”
เคไม่ยอมตอบไรกลับมา
สักพักใหญ่ๆ เคก็ตอบกลับมาว่า
“อือ เรายังชอบเออยู่ ทำไมถึงถามหรอ”
“เอ่อ…เราแค่อยากรู้อ่ะ”
“แล้วเอจะเป็นแฟนกะเราได้ป่ะ”
“๐_๐ เอ่อ………………….งั้นลองคบกันดูก็ได้”
“จิงป่ะ เราดีใจที่สุดเลย เรารอเอมาตั้งนาน เราไม่กล้าเข้าไปคุยกะเอเลยตั้งแต่ตอนที่เราเขียนpaper messageครั้งนั้นอ่ะ”
“อือ”
ตั้งแต่นั้นมาทั้งคู่ก็คบเป็นแฟนกันมา โดยที่มีการทะเลาะกันบ่อยครั้งมาก จนเอต้องร้องไห้ถึงหลายครั้ง แต่เอก็ยังให้อภัยมาตลอด จนวันนึง(ของตอนปิดเทอมขึ้นม.3) เอได้บอกเลิกกะเคเพราะว่าเคไม่ค่อยได้มาคอยเทคแคร์ ในMSNก็ไม่ค่อยได้เจอ ไม่โทรมาหา ส่งmessageก็ไม่ส่ง จนเธอรู้สึกว่าตัวเองคงไม่ได้ชอบเคแล้ว เพราะว่าเอเป็นคนที่ชอบผู้ชายที่คอยเทคแคร์ คอยเป็นห่วง เป็นสุภาพบุรุษที่จะโทรมาหาบ้าง และสิ่งสำคัญก็คือ เรียนก็ต้องดี กีฬาก็ต้องพอไปได้ แบบนี้เอถึงจะชอบ ซึ่งเคก็มีเกือบจะทุกอย่าง แต่ก็แค่เกือบๆนะ เพราะเอก็รู้ว่าไม่มีใครบนโลกนี้จะเพอร์เฟ็คตามที่เธอคิดไว้หรอก
อ่ะกลับมาสู่ปัจจุบันได้แล้ว………
วันต่อมา…
ตอนเช้าเอก็ต้องตื่นแต่เช้า เพราะว่าที่โรงเรียนของเอจะมีงานวันสิ่งแวดล้อมโลก แล้วเธอก็เป็นหนึ่งในผู้ที่จะต้องจัดทำงานนี้ ซึ่งเพื่อนๆของเธอก็จะเป็นคนถือป้ายต่างๆของวันสิ่งแวดล้อม ส่วนเอ เธอได้รับเกียรติให้อ่านประวัติของวันสิ่งแวดล้อมโลกในปีนี้ ซึ่งเธอก็เกร็งๆบ้าง แต่เธอก็สามารถผ่านการอ่านประวัติไปได้ด้วยดี และเพื่อนของเอและตัวเอเอง ก็ได้มาจัดเตรียมกิจกรรมของวันสิ่งแวดล้อมโลกที่เวทีของโรงเรียนต่อ แล้วเธอกับเพื่อนๆก็ขึ้นไปเรียนต่อ พอตอนพัก เธอกับเพื่อนๆก็ลงมาจัดกิจกรรมให้น้องๆกัน โดยที่มีการตอบคำถามแจกรางวัล ซึ่งก็เป็นคำถามที่ไม่ยากอะไรมากมายนัก จึงทำให้หมดของรางวัลไปเยอะมากกกกกเลย แต่เอกะเพื่อนก็ได้พัดกันมาคนละอัน (อิอิ กึ่งขโมยไง) วันนี้ในช่วงเช้าเอก็ไม่ได้คุยกะคิวอีกแล้ว จนกระทั่งตอนเย็น เธอกำลังจะไปซ้อมละครที่บ้านเพื่อนแต่เธอก็ถูกครูเรียกใช้ให้ไปหยิบรายชื่อให้ เธอจึงต้องรีบวิ่งไปเอา แต่ของเธอเยอะมาก จึงทำให้เธอต้องฝากของไว้กับเค เธอพูดกับเคโดยที่ไม่มองหน้ากัน
“เค เราฝากของหน่อยนะ เดี๋ยวมา”
“อ่าว แล้วเอจะไปไหนล่ะ”
“เอ่อน่า เดี๋ยวมา รออยู่ตรงนี้นะ”
“อือ”
แล้วเอก็รีบวิ่งไปเอาใบรายชื่อ แล้วก็วิ่งลงไปให้ครูที่ชั้นล่าง พอกลับมาเธอก็มาหยิบของคืน
“เฮ้อ….มาแล้ว เอาของของเรามาได้แล้ว ขอบใจที่ถือให้”
“อือ ไม่เป็นไรหรอก”
แล้วน้ำก็รีบวิ่งเข้ามา
“นี่เอ ให้คำตอบกะเครึยัง”
“อือ เรารออยู่นะ”
“เอ่อ……อือ”
แล้วเอก็รีบเดินออกไป โดยที่เธอก็ไม่รู้ว่าเคจะเข้าใจเธอรึป่าวว่าเธอได้ตกลงไปแล้ว เธอรู้สึกดีใจที่ได้พูดออกไป
เย็นวันนั้นจึงเป็นเย็นที่เอรู้สึกมีความสุขมาก เพราะเธอได้พูดความรู้สึกของเธอออกไปแล้ว
....................................................................
ติดตามตอนต่อไปจ้า....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น