คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Black Candy : 2
Chapter : 2
หน้าสวยที่วันนี้ดูโทรมไปนิดหน่อย ผลเกิดจากการที่ไม่ได้หลับมาครึ่งค่อนคืน แม้จะไม่มีเสียงใดมารบกวนแล้ว แต่เมื่อเกิดเหตุการณ์แบบนี้ใครจะนอนลงได้อีกมันจึงทำให้ชานยอลต้องนอนลืมตาอยู่แบบนั้นจนเช้า ทำให้ตอนนี้เริ่มจะทำให้เขาเกือบกลายเป็นคอสเพลหมีแพนด้าไปแล้ว
“เฮ๊ย! เมื่อคืนนอนไม่หลับหรอ? ทำไมหน้าเป็นแบบนั้นวะ”
แบคฮยอนถามขึ้นมาด้วยความตกใจเมื่อเห็นสภาพของเพื่อนตัวเอง
“เออ สงสัยลืมบอกเจ้าที่” ชานยอลตอบกลับไปทั้งๆ ที่แทบจะลืมตาไม่ขึ้น
“แล้ววันนี้จะเรียนรู้เรื่องไหมเนี้ย มาวันแรกก็หมดแรงตั้งแต่ยังไม่ทันเข้าเรียนซะแล้ว”
แบคฮยอนพูดพร้อมกับมองดูเพื่อนสาว (หรือเปล่า) ที่ตอนนี้ซุกหน้าหลับลงบนกองหนังสือไปแล้ว
“เห้ยๆๆ แกๆ นั่นพี่คริสหนิ อ๊ายยย พี่คริสๆ”
เสียงของสาวๆ กลุ่มหนึ่งที่นั่งอยู่ข้างๆ โต๊ะเรียกความสนใจชานยอลกลับมาอีกครั้ง ตาโตมองไปตามที่มาของเสียงกรีดร้องดีใจ ก็พบว่าเป็นชายหนุ่มร่างสูงที่อยู่ห้องข้างๆ และเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้เขาต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้
“สนใจหรอ? ยากหน่อยนะคนนี้เขาป๊อปสุดในมหาลัย” แบคฮยอนบอกเมื่อเห็นสายตาที่เพื่อนมองไปยังคนตัวสูงที่เดินเด่นเป็นสง่าเรียกเสียงกรี๊ดจากสาวๆ ได้เป็นอย่างดี
“สนใจบ้าอะไรล่ะ! เพราะตานั่นแหละทำให้ฉันต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้” ชานยอลบอกพร้อมกำชี้ใบหน้าตัวเองให้เพื่อนดู
“เห้ย!! อย่าบอกว่าโดนเข้าให้แล้ว!!” แบคฮยอนร้องขึ้นมาด้วยความตกใจ
“เออ ไม่ได้หลับไม่ได้นอนอะ ทำอะไรไม่อายฟ้าอายดิน” หน้าหวานบอกด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“โถ เป็นสาวได้ไม่กี่วันโดนซะแล้วหรอเนี้ย”
“นายหมายความว่าไง?” คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน เพราะสงสัยประโยคที่แบคฮยอนพูดออกมา
“อ้าว ก็โดนคาสโนว่าฆ่าไม่ตายอย่างพี่คริสคาบไปกินอะดิ” แบคฮยอนบอกพร้อมกับทำท่าล้อเลียน
“จะบ้าหรอ!! ไม่ใช่ละ”
ชานยอลลุกขึ้นมาเหวใส่เพื่อนส่งผลให้แบคฮยอนต้องหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ
“นายคนนี้ไม่ธรรมดา สาวใดที่เข้าตาเขานะเสร็จหมดทุกราย แต่อย่างว่าแหละทั้งหล่อทั้งรวยใครเห็นก็อยากเข้าไปถวายตัวกันทั้งนั้น”
หลังจากที่ชานยอลได้ฟังเรื่องที่คนตัวเล็กเล่า หน้าหวานถึงกับเบ้หน้าออกมาด้วยความหมั่นไส้ ถ้าเขายังเป็นผู้ชายเหมือนเมื่อก่อนคงจะ ท้าไฝว้ไปแล้ว แม้เหนือฟ้ายังมีฟ้า แต่เหนือชานยอลจะมีคริสได้อย่างไร ร่างโปร่งคิดจนหน้าเริ่มยุ่ง แต่ก็ถูกแบคฮยอนเรียกให้ไปเข้าห้องเรียนซะก่อน
“ซอลลี่!” เสียงใสของแบคฮยอนเรียกใครคนหนึ่งที่กำลังนั่งคุยอยู่กับกลุ่มเพื่อนสาว
“อ้าว! แบคฮยอนมีไรป่าว” เด็กสาวหน้าหวานที่ดูแล้วน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกันวิ่งออกมายังหน้าห้องเรียน
“มีเพื่อนใหม่มาฝาก นี่ชาน...”
“ยอลลี่จ่ะ”
ชานยอลชิงแนะนำตัวก็ที่แบคฮยอนจะพูดจบพร้อมกับฉีกยิ้มให้ว่าที่เพื่อนร่วมห้องอย่างซอลลี่
“ชื่ออะไรของนายวะ?” คนตัวเล็กหันไปกระซิบกับชานยอล
“เอาน่ะ เอาเป็นว่าต่อไปนี้เรียกฉันแบบนี้ละกัน” ชานยอลบอกก่อนจะหันกลับไปยิ้มกับสาวน้อยหน้าตาน่ารักที่ยืนอยู่ตรงหน้า
“แหม ชื่อคล้ายๆกันเลยเธอยอลลี่ ฉันซอลลี่เอาเป็นว่ายินดีที่ได้รู้จักนะ”
ซอลลี่ยืนมือออกไปเมื่อเป็นการทำความรู้จัก ร่างโปร่งไม่รอช้ารีบจับมือเรียวนั้นตอบกลับไปทันที
“ยังไม่สำนึก” แบคฮยอนพูดขึ้นกับตัวเองเบาๆ เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเพื่อนร่างสูงที่แสดงต่อซอลลี่
“ส่งแค่นี้ก็ได้ นายกลับไปเรียนเถอะ” ชานยอลละสายตาจากซอลลี่แล้วหันไปบอกกับแบคฮยอน
“หึ! หมดประโยชน์แล้วสินะ ไปก็ได้!!”
แบคฮยอนบอกอย่างน้อยใจก็จะกลับไปยังคณะของตัวเองปล่อยให้ชานยอลสุขสำราญอยู่กับเพื่อนกลุ่มใหม่ที่มีแต่สาวสวยๆ ที่ต่างต้อนรับการมาของชานยอลหรือยอลลี่เป็นอย่างดี และด้วยความที่เคยเป็นเสือผู้หญิงมาก่อนเขาก็ย่อมรู้ดีว่าเรื่องที่ผู้หญิงจะคุยกันจะมีอะไรบ้าง ซึ่งมันเป็นประโยชน์ในการนำมันมาใช้ในตอนนี้มาก ทำให้ชานยอลและกลุ่มเพื่อนสาวคุยกันได้อย่างถูกคอ
“นักศึกษาทุกคนเงียบได้แล้ววว!!”
เสียงของอาจารย์วัยใกล้เกษียณดังขึ้นทำให้เสียงพูดคุยที่ดังราวกับเปิดตลาดในห้องเรียนเงียบลง ต่างคนต่างรีบกลับไปนั่งที่ของตัวเอง รวมถึงชานยอลที่นั่งอยู่ข้างๆ ซอลลี่ก็หันกลับมาให้ความสนใจกับอาจารย์สูงไว้ที่ยืนทำหน้าดุอยู่หน้าชั้นเรียน
“นั่นใคร ทำไมไม่เคยเห็นหน้า”
ชายสูงวัยชี้มายังสาวร่างโปร่งที่นั่งอยู่เกือบท้ายแถวนั่นก็คือชานยอล สาวร่างโปร่งถูกเรียกตัวให้ออกไปแนะนำตัวหน้าชั้น ซึ่งในระหว่างที่หญิงสาวเดินออกไปก็เรียกเสียงนกเสียงกาที่ร้องแซวแถวได้ตลอดทาง ตากลมเหลือบมองด้วยความไม่พอใจก่อนจะไปยืนอยู่ข้างๆชายสูงวัยผู้เป็นอาจารย์
“ชื่ออะไรล่ะเรา?”
รางโปร่งหันไปมองมือหนาที่เหี่ยวย่นที่ถูกวางไปอยู่บนลำแขนขาวของตัวเองด้วยสีหน้าเหวี่ยงก่อนจะเปรยตาไปมองอาจารย์แก่ที่กำลังส่งสายตาหวานหยาดเยิ้มมาให้
“ชื่อยอลลี่ค่ะ” เสียงหวานตอบไปห้วนๆ
“แล้วชื่อจริงหนูล่ะชื่อะไร”
เสียงพูดที่ฟังดูยังไงก็เหมือนกำลังถูกแทะโลมอยู่ถามต่อ ชานยอลถอนหายใจอย่างอดกลั้นก่อนจะตอบออกไป
“ปาร์ค ชานยอล! หนูชื่อปาร์ค ชานยอล ค่ะ!!!”
กิริยาที่บอกไปช่างดูแตกต่างกับใบหน้าหวาน แต่มันก็ไม่ได้เป็นที่สนใจเท่าชื่อจริงของหญิงสาวที่ดูแล้วน่าจะเป็นชื่อของผู้ชายมากกว่า
“ทำไมชื่อหนูมันแมนไม่สมกับหน้าหวานๆ เลยล่ะหื้ม” อาจารย์แก่ว่าพลางหาเรื่องเข้ามาแตะเนื้อต้องตัวลูกศิษย์สาว
“พอดีเพิ่งไปแปลงเพศมา ยังไม่ได้ทำเรื่องเปลี่ยนชื่อ ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ”
ร่างโปร่งบอกก่อนจะเดินกลับเข้าที่นั่งของตัวเองไป ปล่อยให้ทุกคนที่ได้ยินสิ่งที่ชานยอลได้บอกงงกันไปว่ามันคือเรื่องจริงหรือเรื่องโกหก เพราะไม่มีส่วนใดในร่างกายที่บ่งบอกได้ว่าชานยอลเคยเป็นผู้ชายมาก่อนเว้นเสียแต่กิริยาที่ดูห้าวเกินหญิงนั่นเพียงอย่างเดียว
หลังจากวิชาแรกกินเวลาไปถึงครึ่งวันก็ถึงเวลาพักรับประทานอาหารเที่ยงกัน ตลอดทั้งคานยอลก็มักจะโดนอาจารย์หัวงูเรียกถามอยู่เสมอทำให้ร่างโปร่งเริ่มจะไม่ถูกชะตากับวิชานี้สักเท่าไหร่แต่เมื่อกลับมาอยู่กับกลุ่มเพื่อนสาวหน้าหวานก็กลับมายิ้มชื่นมื่นได้อย่างเดิม
“ยอลลี่ฉันถามจริงๆเหอะ เธอแปลงเพศมาจริงๆหรอ”
สาวสวยที่ชื่อคริสตัลถามร่างโปร่งขึ้นมาในขณะที่กำลังนั่งกินข้าวกลางวันกันอยู่
“เปล่าหรอก พอดีหมั่นไส้อิตาอาจารย์นั่นก็เลยตอบไปส่งๆ” ร่างโปร่งตอบก่อนจะตักข้าวคำโตเข้าปากโดยลืมไปว่าตัวเองเป็นผู้หญิง
“แล้วทำไม่ชื่อจริงเธอถึงได้แมนขนาดนั้นอะ” สาวเซ็กซี่ที่ชื่อฮยอนอาถามขึ้นมาด้วยความสงสัย
ความรู้สึกเหมือนกำลังวิ่งหนีใครสักคนแล้วเข้ามาเจอซอยตัน นั่นสิ ทำไมต้องชื่อชานยอล คำถามนี้เริ่มทำหน้าหญิงสาวเริ่มปวดหัวอีกครั้ง ตั้งแต่มาเป็นผู้หญิงชีวิตไม่เคยสงบแม้แต่วันเดียว เมื่อหาคำตอบที่คิดว่าจะฟังขึ้นได้แล้วชานยอลก็ตอบเพื่อนสาวกลับไป
“พอดีตอนเด็กป่วยบ่อย เข้าโรงบาลเดือนนึงสองสามครั้งแม่ก็เลยพาไปหาหมอดู หมอบอกว่าต้องเปลี่ยนมาใช้ชื่อผู้ชายถึงจะหาย”
เป็นอีกครั้งที่หญิงสาวต้องแถออกไป ถ้ามีกีฬาแถระดับทีมชาติตอนนี้ชานยอลอาจจะได้เหรียญทองโอลิมปิกไปแล้ว
“อ๋อ ก็ว่าอยู่เพราะดูจากรูปร่างเค้าโครงหน้าผิวพรรณอะไรแล้วเธอไม่น่าจะเป็นสาวประเภทสองนะ”
ฮยอนอาบอกพลางเพ่งมองไปยังใบหน้าหวานกับรูปร่างที่สูงโปร่งที่เรียกได้ว่าเซ็กซี่ของชานยอล
“แน่นอน ฉันสวยยยย~~”
ชานยอลบอกก่อนจะส่งยิ้มหวานทะเล้นให้บรรดาเพื่อนสาว เรียกเสียงหัวเราะของเพื่อนในกลุ่มได้เป็นอย่างดี แต่เสียงหัวเราะก็ต้องหยุดลงแล้วถูกแทนที่ขึ้นด้วยเสียงกรีดร้องดีใจแทนเมื่อสาวฮยอนอาบังเอิญเห็นใครบางคนเข้า
“แก๊ๆๆๆๆๆ!!! พี่คริสๆๆ”
ทุกคนในกลุ่มต่างหันไปมองเป้าหมายเป็นตาเดียว ชายหนุ่มร่างสูงที่กำลังเดินเข้ามาทำให้บรรดาสาวๆไม่เป็นอันกินข้าวกินปลาและในใจพวกเธอเหล่านั้นก็คงคิดอยากจะกินผู้ชายคนนี้แทน แม้ต่างรู้กันอยู่แล้วว่าคนๆ นี้อันตรายแค่ไหน แต่ก็ยังมีคนที่อยากลองเสี่ยงเข้าไปหาเขาอยู่ดี
“โถ๊ะ! นึกว่าใคร”
ชานยอลพูดอย่างผิดหวังก่อนจะหันกลับกินข้าวในจานที่ดูน่าสนใจกว่าผู้ชายคนนั้นเยอะ
“เฮ้ย ไหงว่างั้นอะยอลลี่นี่พี่คริสชายหนุ่มที่ชะนีทั้งมหาลัยหมายปองเชียวนะ”
ซอลลี่บอกกับชานยอลพลางหลุดขำออกมาเพราะความแปลกของเพื่อนสาว เพราะสำหรับผู้หญิงทั่วไปเมื่อเห็นคริสทุกคนก็แทบจะคลานเข่าเข้าไปหาชายหนุ่มทันที
“ก็ไม่ชอบอะ ไม่เห็นจะมีดีตรงไหนถ้าเทียบแล้วฉันหล่อกว่าเยอะ”
“หืออออ???”
สามสาวประสานเสียงขึ้นมาพร้อมกัน ร่างโปร่งเงยหน้าขึ้นมาก็พบว่ากำลังถูกเพื่อนสาวทั้งสามคนจ้องหน้าตัวเองอยู่
“กะ ก็หมายความว่าถ้าฉันเป็นผู้ชายฉันคงหล่อกว่าไอ้หมอนั่นเยอะเลย” หญิงสาวรีบแก้ตัว
“แต่ ณ จุดๆ นี้คงไม่มีใครหล่อเกินพี่คริสของฉันได้แล้วละ อั๊ยยย แกฉันอยากได้~~”
ฮยอนฮาเพ้อก่อนจะพุ่งตัวออกไปข้างหน้าราวกับจะเข้าไปหาคริส แต่กลับถูกคริสตัลรั้งร่างบางนั่นไว้ซะก่อน
“พวกเธอนี่น้า” ซอลลี่บ่นขึ้นเบาๆ พลางส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมระอา
“แล้วเธออะชอบตานั่นด้วยหรือเปล่า”
ชานยอลถามเพื่อนร่างบางที่กำลังนั่งดูเพื่อนอีกสองคนตีกันเพราะแย่งผู้ชาย
“ไม่อะ ฉันรู้สึกเฉยๆ ที่หลายๆ คนชอบพี่คริสเพราะเขาหล่อ บางคนนี่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่านิสัยเขาเป็นยังไงแต่ก็พากันคลั่งไคล้เขาอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ฉันไม่รู้สึกอะไร ไม่ได้มีความรู้สึกพิเศษกับพี่เขาเลย”
หลังจากที่ได้ฟังซอลลี่พูด ร่างโปร่งก็ได้แต่ยิ้มกับคำตอบของผู้หญิงตรงหน้า ที่มีความคิดที่ต่างจากผู้หญิงทั่วไป หากตอนนี้เขายังเป็นผู้ชายอย่างเดิมเขาคงต้องจีบซอลลี่ไปแล้วแน่ๆ เพราะตอนนี้เขาก็เริ่มรู้สึกได้ว่าตัวเองเริ่มตกหลุมรักผู้หญิงคนนี้เข้าแล้ว
“ขอนั่งด้วยคนได้ไหม พอดีที่นั่งมันเต็มแล้ว”
เสียงทุ่มที่ดังขึ้นมาจากข้างหลังบวกกับท่าทางระริกระรี้ของเพื่อนสาวทั้งสองคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามทำให้ชานยอลต้องหันหลังกลับไปมองที่มาของเสียงนั้น
ให้ตายเถอะ ไอ้คนตัวสูงนั้นมายืนอยู่ข้างหลังตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แถมยังส่งยิ้มกว้างนั่นมาให้อีกด้วย ร่างสูงส่งสายตาอ้อนวอนขอที่นั่งจากอีกคน แต่ชานยอลกลับแสดงสีหน้าอันเบื่อหน่ายกลับไปทันที
“นั่งเลยค่ะพี่คริสเชิญนั่งตามสบายเลยค่ะ”
ยังไม่ทันทีชานยอลจะได้ตอบ ฮยอนอาก็ชิงอนุญาตให้ชายหนุ่มมานั่งร่วมวงเป็นที่เรียบร้อย
“อ้าว นึกว่าใครที่แท้ก็ยอลลี่นี่เอง”
คริสบอกราวกับว่าทั้งสองบังเอิญเจอกัน ทั้งๆที่ความจริงแล้วตัวเขาเองตั้งใจเข้ามาหาหญิงสาวเองตั้งแต่ตอนแรก
“เฮ๊ย! นี่เธอรู้จักพี่คริสหรอ ทำไมไม่บอกฉันนนนน~~” คริสตัลร้องโว้ยวายขึ้นมาเบาๆ
“จะนั่งก็นั่ง ฉันจะไปละ อิ่มพอดี”
ชานยอลบอกก่อนจะเตรียมลุกขึ้นเพราะเนื่องจากไม่อยากนั่งร่วมโต๊ะกับคนที่ทำให้ตัวเองไม่ได้หลับไม่ได้นอน บวกกับอาการหน่วงๆ ในท้องที่มีมาตั้งแต่เมื่อเช้าทำให้หญิงสาวไม่อยากจะสนทนากับใครทั้งสิ้น
“ยอลลี่กระโปรงเธอเปื้อนอะไรอะ!?”
เสียงของซอลลี่ที่ร้องเรียกด้วยความตกใจทำให้ชานยอลต้องเอี้ยวตัวกลับไปมองด้านหลังของกระโปรงนักศึกษาของตัวเองและสิ่งที่หญิงสาวเห็นก็คือ........’เลือด!’
พระเจ้าช่วยกล้วยตากแห้ง!!! ถ้าพระเจ้าจะกลั่นแกล้งกันถึงเพียงนี้ ของทุกอย่างร่วงลงพื้นร่วมทั้งร่างโปร่งของชานยอลที่ล้มลงไปนอนกองอยู่บนพื้น ทั้งคริสและสามสาวต่างรีบเข้าไปพยุงตัวสาวร่างโปร่งที่เป็นลมสลบไปแล้ว
“สงสัยประจำเดือนจะมาไม่ปกติ”
สิ่งที่ฮยอนอาพูดออกมามันถูกต้องที่สุด การที่ชานยอลมีประจำเดือนมันไม่ใช่เรื่องปกติของเขาเลย!
Talk : อย่าลืมแท็ก #ลูกอมปีศาจ + คอมเม้น เป็นกำลังใจให้เค้าด้วยน้าาา ^^
ความคิดเห็น