คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Black Candy : 1
Chapter : 1
หญิงสาวร่างสูงโปร่งเดินไปตามทางด้วยท่าทางเก้กังๆ อย่างไม่มีความไม่มั่นใจในตัวเอง ดวงตากลมโตมองไปรอบๆด้วยความหวาดระแวงราวกับไปทำความผิดมา ขาเรียวยาวก้าวเดินไปอย่างเร่งรีบเพื่อที่จะให้ถึงที่หมายได้เร็วที่สุด
“ชานยอล!!”
คนที่กำลังเดินอย่างเร่งรีบถึงกับหยุดชะงักเมื่อถูกเรียก ร่างสูงโปร่งหันไปตามเสียงก่อนจะวิ่งเข้าไปหาคนที่เรียกชื่อเธอด้วยความรู้สึกโล่งอก
“ชะ ชานยอล.....นะ นาย เปลี่ยนไปเยอะมากเลยนะ”
คนตัวเล็กถึงกับพูดติดๆ ขัดๆ เมื่อเห็นสภาพของเพื่อนตัวเองที่เปลี่ยนไปมากถึงขนาดนี้
“มากอะ มากจนหน้าตกใจ แต่ฉันว่าตอนนี้เราไปหาที่เงียบๆ คุยกันดีกว่า” มือเรียวคว้ามือเพื่อนที่ตัวเล็กกว่าไปอีกทางทันที
หลังจากวันที่ชานยอลหิ้วสาวที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนไปทำกิจกรรมแซบสะเด็ดแล้วสาวเจ้าก็ได้มอบลูกอมรสหวานที่ไม่มีขายที่ไหนให้กับเขาก่อนที่จะหายไปพร้อมกับความเป็นผู้ชายของเขา ชีวิตของชานยอลก็ต้องเปลี่ยนไปเพราะเขาต้องมาอยู่ในร่างของ ‘ผู้หญิง’ บางครั้งเวลาส่องกระจก เขามักตกใจนึกว่าเป็นร่างของพี่สาวตัวเอง ทุกอย่างในร่างกายถูกเปลี่ยนให้เป็นผู้หญิงไปหมดทุกอย่าง ไม่ว่าจะเสียง รูปร่างและผมที่ยาวสลวย
ชานยอลต้องย้ายออกจากมหาวิทยาลัยเดิมแล้วย้ายมาอีกที่หนึ่งซึ่งมีเพื่อนเก่าอย่าง ‘แบคฮยอน’ เรียนอยู่ ครั้งแรกที่เขาโทร.หาแบคฮยอน คนตัวเล็กแทบจะไม่เชื่อในคำพูดของเขาเลย จนต้องยกเอาเรื่องลับสุดยอดสมัยปฐมมาเป็นข้อพิสูจน์ว่าเขาคือปาร์ค ชานยอลตัวจริงเสียงจริง
“แล้วไปทำอีท่าไหนถึงได้ออกมาเป็นแบบนี้วะเนี้ย”
แบคฮยอนถามขึ้นในขณะที่นั่งพิจารณาสภาพร่างกายของเพื่อน
“ฉันไม่รู้ ก็แค่มีอะไรกับผู้หญิงเหมือนที่เคยมีตามปกติ แต่พอตื่นมาก็เป็นแบบนี้แหละ”
ชานยอลในร่างของหญิงสาวเล่าไปด้วยอารมที่ห่อเหี่ยว
“สมน้ำหน้า! ฉันว่าพระเจ้าคงส่งคนมาลงโทษคนไม่จริงจังอย่างนายอะ! ท่านคงอยากจะให้นายได้รู้ซึ้งถึงการเป็นผู้หญิงก็เลยต้องทำให้นายเป็นแบบนี้” คนตัวเล็กพูดซ้ำเติมในสิ่งที่คนเป็นเพื่อนกำลังเผชิญอยู่
“แล้วนี่พ่อกับแม่นายรู้หรือยัง?” แบคฮยอนถามคนตรงหน้าออกไปด้วยความเป็นห่วง
“ตั้งแต่ที่บ้านขยายกิจการไปต่างประเทศได้ เขาก็ไปอยู่ที่โน้นกันหลายปีแล้วที่ได้แค่คุยกันทางโทรศัพท์ คิดว่าเขาคงยังไม่กลับมาเร็วๆ นี้หรอก”
“ถ้ายังไม่กลับมาก็ดี แต่ปัญหาใหญ่คือจะทำยังไงให้นายกลับไปเป็นผู้ชายเหมือนเดิม” ใบหน้าหวานของแบคฮยอนเปลี่ยนไปแสดงสีหน้าครุ่นคิด
“ไม่รู้เหมือนกันว่ะ ตอนแรกก็ว่าจะตัดผมออก แล้วกลับไปแต่งตัวแมนๆ เหมือนเดิม แต่ไอ้ผมบ้านี่กลับตัดไม่ได้เว้ย! ไปมากี่ร้านๆ ก็ต้องมีเหตุให้ตัดไม่ได้อยู่ตลอด” ชานยอลเล่าไปด้วยเสียงที่อ่อนใจไร้ทางออก
“เออ งั้นก็ทนเป็นแบบนี้ไปก่อนแล้วกันนะ ค่อยๆหาทางแก้กันไป เดี๋ยวมันต้องกลับมาเป็นปกติได้แน่ๆ หมั่นทำบุญรักษาศีลเพื่อพระเจ้าจะเห็นความดีงามแล้วให้นายกลับไปเป็นอย่างเดิม”
“ไปบวชมาหรอ? เทศชำนาญเชียว!”
หน้าหวานหงิกงอลงทันทีหลังจากที่ฟังเพื่อนตัวเองเทศนาใส่ไปเมื่อครู่
“อ้าว! คนเขาพูดให้ฟังเพราะหวังดี ทำคุณบูชาโทษหรอกหรอวะเนี้ย”
แบคฮยอนเหวี่ยงกลับมาจนอีกคนต้องเปลี่ยนเรื่องโดยการให้พาไปดูที่พักซึ่งอยู่ห่างจากมหาวิทยาลัยไม่มาก แต่สำหรับเรื่องที่พักคงไม่เป็นปัญหาเท่าบุคลิกและกิริยาที่เกินหญิงของชานยอล เมื่อใดที่เขาได้เห็นสาวสวยนิสัยเจ้าชู้อย่างเดิมก็ยังคงมีอยู่ ร่างโปร่งชายตามองทุกครั้งที่มีสาวที่ถูกใจเดินผ่านเขาไปจนแบคฮยอนต้องสะกิดเรื่องสติของเขาอยู่บ่อยครั้ง
“ต่อไปนี้ นายจะหลีหญิงอย่างเดิมอีกไม่ได้ เพราะตอนนี้นายเองก็เป็นผู้หญิง ไปจ้องไปมองเขาเดี๋ยวพวกผู้หญิงจะหาว่านายมองหน้าหาเรื่องเขา เดี๋ยวจะโดนตบเอาได้ง่ายๆ อย่าลืมว่าผู้หญิงคือสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวมากที่สุดในโลก”
แบคฮยอนบอกขึ้นในขณะที่ช่วยเพื่อนตัวสูงขนของเข้าห้องพัก
“เออ เชื่อว่าผู้หญิงน่ากลัวสุด เพราะผู้หญิงเลยฉันถึงต้องตกมาอยู่ในสภาพนี้!”
“รู้ได้ก็ดี อ่อ แล้วต่อไปนี้ฉันคงใช้คำว่านายไม่ได้ละ ฉันจะแทนตัวนายว่าเธอก็แล้วกันนะ ฮ่ะฮ่าๆๆ” แบคฮยอนบอกก่อนหลุดขำออกมา
“ไม่ตลกนะ!!” ชานยอลบอกพร้อมกับยกมือขึ้นเท้าเอว
“เออ นั่นแหละๆ แบบนี้แหละเหมือนผู้หญิงละ ฮ่ะฮ่าๆๆ” ร่างเล็กหัวเราะเพื่อนจนต้องล่มตัวลงไปนอนบนเตียงกว้างเพราะหมดแรง
หลังจากช่วยเพื่อนสาวที่ได้มาโดยไม่ได้ตั้งใจจัดของจนมืดค่ำ แบคฮยอนก็ขอตัวกลับบ้านของตัวเองโดยมีชานยอลเดินลงมาส่งก่อนจะแยกย้ายกันไป ร่างโปรงจึงถือโอกาสไปหาซื้อเสบียงตุนเอาไว้เผื่อหิวยามดึก
หลังจากซื้อของกินของใช้ที่จำเป็นเสร็จชานยอลก็กลับมายังห้องของตัวเอง แต่ในระหว่างที่กำลังไขกุญแจห้องอยู่นั้นห้องข้างก็เปิดประตูออกมาพอดี
เจ้าของห้องที่เดินออกมาทำให้ชานยอลต้องต้องหยุดมอง เพราะร่างที่สูงโปร่งพอๆกับชานยอล ใบหน้าที่หล่อเหลาราวกับพระเอกการ์ตูน ตมคมหันมามองหญิงสาวร่างโปร่งราวกับนางแบบที่มือกำลังไขประตูอยู่แต่สายตากลับมองมาที่เขาซะงั้น
“มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ”
เสียงทุ่มถามขึ้นทำสติของชานยอลกลับมาเข้าร่างอีกครั้ง
“หะ ห่ะ ไม่มี” มือเรียวรีบไขประตูห้องของตัวเอง แต่เพราะความตื่นเต้นจึงทำให้กุญแจห้องร่วงลงพื้นไป
ในขณะที่ชานยอลจะก้มลงเก็บกุญแจ แต่คนตัวสูงที่เร็วกว่ารีบก้มเก็บมันซะก่อน ทำให้มือของทั้งสองสัมผัสกันโดยไม่ได้ตั้งใจ ชานยอลรีบดึงมือของตัวเองกลับไปทำให้คนตัวสูงต้องยิ้มออกมาเพราะท่าทางของหญิงสาว
“เพิ่งย้ายมาอยู่หรอ? ไม่เคยเห็นหน้าเลย” คนตัวสูงถามอีกครั้ง พลางส่งสายตาพิจารณาหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้า
“อือ” ร่างโปร่งตอบห้วนๆ ก่อนจะแย่งกุญแจจากมือหนาคืนไป
“ผมคริส ยินดีที่ได้เป็นเพื่อนบ้าน” ร่างสูงแนะนำตัวก่อนจะยื่นมือมาเพื่อทำความรู้จักคำสาวร่างโปร่ง
“ชานยอล ยินดีมากถ้าไม่ได้รู้จัก!”
ร่างโปร่งเริ่มไม่อยากจะสานสัมพันธ์ต่อเมื่อโดนชายร่างสูงตรงหน้าแทะโลมด้วยสายตา เพราะมันรู้สึกอยากจะอ้วกเมื่อโดนผู้ชายด้วยกันมองด้วยสายตาแบบนี้
“แหม ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะครับ ว่าแต่ชื่อชานยอลชื่อแปลกดีนะครับ แมนดี”
เออนั่นสิ ร่างโปร่งลืมคิดเรื่องนี้ไปเสียสนิท ลืมไปว่าตอนนี้ตัวเองเป็นผู้หญิงจะใช้ชื่อเดิมเห็นทีจะไม่ดี หญิงสาวนิ่งไปก่อนจะบอกผู้ชายตัวสูงไปอีกครั้ง
“อ่อ ฉายาน่ะ บังเอิญห้าวเกินไปที่บ้านเลยเรียกแบบนี้ จริงๆแล้วชื่อยอลลี่”
หญิงสาวแถไปจนสีข้างแทบถลอก ในใจก็ขอให้ผู้ชายหน้าโง่คนนี้หลงเชื่อเธอง่ายๆ
“อ่อครับ ยอลลี่ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งนะครับ”
ไม่ฉลาดจริงๆ ด้วย ชานยอลส่งมือเรียวไปจับมืออีกคนเพื่อทำความรู้จักอย่างส่งๆ ก่อนจะรีบเข้าห้องของตัวเองไป ปล่อยให้คนร่างสูงที่อยู่หน้าห้องยืนคิดวิธีที่จะพัฒนาความสัมพันธ์ของเขาและเธอให้มันดีขึ้นมากกว่านี้
หลังจากที่จัดการกับของบ้างส่วนที่ยังไม่เข้าที่เสร็จแล้วต่อด้วยการคร่ำครวญกับตัวเองถึงชะตากรรมที่กำลังเผชิญอยู่ชานยอลก็หลับเป็นตาย แต่ก็ต้องถูกปลุกขึ้นมาเพราะเสียงรบกวนจากห้องข้างๆ แม้จะไม่อยากตั้งใจฟังเพราะความง่วงในตอนแรก แต่พอได้ยินเหมือนเสียงที่เขาเคยคุ้นเคยกับมันทำเอาร่างโปร่งถึงกับตาสว่างขึ้นมาทันที
“อ๊ะ~~ อ่า~”
หน้าสวยเบ้ออกมาโดยอัตโนมัติ แล้วห้องข้างๆที่ว่านั่นก็คือห้องของคริสเพื่อนข้างห้องที่เพิ่งมาขอทำความรู้จักไปเมื่อกลางวัน ที่ในตอนนี้กำลังมีเสียงชวนสยิวของหญิงสาวดังเล็ดลอดออกมา
เมื่อความอดทนของสาวร่างโปร่งหมดลง ชานยอลตัดสินใจออกไปเคาะประตูห้องข้างๆ จนประตูแทบจะพังเสียให้ได้ แล้วไม่นานเจ้าของห้องก็ออกมาดูบุคคลที่มารบกวนเวลาแห่งความสุขของตัวเอง
“นี่!! จะทำอะไรเกรงใจชาวบ้านบ้างคนจะหลับจะนอน!” เสียงหวานถูกพ่นออกมาด้วยอารมที่เกรียวกราดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ไม่ทันที่คนร่างสูงจะได้พูดอะไร หญิงสาวที่เป็นคู่ขาของคริสก็โผล่หน้าออกมาดูบุคคลที่ขัดความสุขของเธอด้วยเช่นกัน
“เธอเป็นใครเนี้ย มาเคาะประตูห้องคนอื่นดึกๆ ดื่นๆ แบบนี้ได้ยังไงกันไม่มีมารยาท!”
แม่สาวแซบเวอร์คนนั้นออกมายืนประจันหน้ากับชานยอลพร้อมกับว่ากล่าวหญิงสาวโดยไม่มีความเกรงใจแม้แต่น้อย
“หึ มารยาท มารยาทหรอ ช่วยเอาคำนี้ไปอุดปากของตัวเองตอนร้องครวญครางจนได้ยินไปถึงป้อมยามจะดีกว่านะ! หรือเพราะไม่มีก็เลยไม่มีอะไรมายัดไว้ แต่ไม่เป็นไรฉันมีตัวช่วยให้เธอ อะนี่!!”
ชานยอลส่งเทปกาวที่หยิบติดมือมายัดใส่มืออีกคนไปก่อนจะสะบัดปลายผมสุขภาพดี 15 เซนติเมตร ใส่หน้านางแล้วกลับเข้าห้องตัวเองไป ปล่อยให้ผู้หญิงของคริสได้แต่ยืนกรีดร้องอย่างผู้แพ้จนร่างสูงต้องรีบพาคู่ขาของตัวเองเข้าไปสลบสติอารมภายในห้อง
“ไอ้บ้า! บ้าจริงๆ เลย บ้าที่สุด!”
ชานยอลพูดขึ้นกับตัวเองก่อนจะหยิบหมอนมาฟาดมันลงไปกับเตียงซ้ำๆ อย่างแรง หน้าหวานเริ่มรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ ปกติเขาจะไม่หงุดหงิดกับเรื่องพวกนี้ เพราะก่อนหน้านี้เขาก็มักจะกระทำแบบนี้กับผู้หญิงอยู่บ่อยๆ แต่หลังจากที่ได้มาเป็นผู้หญิงเสียงเองเขากลับหงุดหงิดมันเสียอย่างนั้น
หรือว่าไม่ใช่เพียงแค่ร่างกายที่เปลี่ยนไป....อาจจะรวมไปถึงนิสัยและจิตใต้สำนักด้วย
ความคิดเห็น