คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : บทที่ 19
บทที่ 19
แอนนาเินามวิลึ้นบันไหนี้ไฟไปอีสอั้น ทั้สอพยายามเินให้เบาที่สุเท่าที่ะทำไ้
“ระวั มีารเลื่อนไหวประมา 20 ุ” โทมัสเือน
“เียวันะัารเอ” วิลอบลับไป แล้วหันมามอแอนนา “เธอพร้อมไหม”
“พร้อม มั่” แอนนาลืนน้ำลายแล้วมวิ้วให้เา วิลึ่อยๆ แ้มประูออไป
พวอมบี้ยืนระุอยู่อีฝั่หนึ่อระเบียทาเิน วิลเบียผ่านประูนั้นไป
แอนนาามเาไปิๆ เมื่อวิลปิประูสนิทเา็ส่เสียเรียพวอมบี้
“ไ พวแ” อมบี้ทุัวหันหน้ามาทาผู้มาใหม่ทั้สอ
พวมันแยเี้ยวสีเหลือพร้อมับน้ำลายที่มีเลือผสมอยู่ ไหลย้อยลมาที่้า
พวมันวิ่เ้าใส่วิลและแอนนา ทั้สอัารพวมันไ้ไม่ยา
พวเาแ่ยปืนึ้นแล้วเหนี่ยวไ ระสุนทุนัเ้าที่เป้าเียวือหัว อมบี้่อยๆ ล้มลทีละัว
ัวสุท้ายวิ่มาไ้ถึลาทามันล้มลแน่นิ่ เมื่อเสียปืนสบลประู็เปิออ
หินหนึ่เินออมาาห้อที่อยู่สุทา
เธอเินผ่านศพอมบี้อย่าระแวลัวว่าะมีพวมันัวไหนยัยับไ้และพร้อมะับาเธอไ้ทุทีหาเธอไม่ระวั
“อบุที่มา่ะ” เธอระโเ้ามาอวิลอย่าแรและูบเาที่แ้มทั้สอ้า
เธอทำอย่าเียวันับแอนนา เธอรวบมือทั้สอ้าอแอนนาไปุมไว้แล้วมอลึเ้าไปในาอเธอเหมือนับว่าเธอไม่ไ้เห็นนเป็นๆ
มานานมาแล้ว “ยัมีพวมันอยู่้านบนอีเรา้อรีบไป”
เธอมอึ้นไปบนเพานอย่าไม่ไว้ใ
เพาน้านบนมีรอยร้าว แอนนาเาว่ามีนโยนระเบิอนที่มีาร่อสู้เอาีวิัวเอรอ
แ่าทีู่ไม่มีใรรอีวิ เพานเริ่มร้าวมาึ้นะที่นทั้สามมอูมันพร้อมับส่เสีย
แล้วมัน็เริ่มแออ
“หลบไปอยู่้านหลัเรา่อน” วิลผลัเธอให้ไปอยู่้านหลัและเปลี่ยนลับระสุนใหม่
แอนนาทำอย่าเียวันพร้อมับมอเพานแร้าว ยายวว้าึ้นเรื่อยๆ
“เรา้อรีบไปนะ่ะ!” เธอเร่ทั้สอ
“ไม่ไ้ เพราะ...” วิลพูไม่ทันบประโยเพาน็ถล่มลมา
ส่ฝุ่นลบไปทั่วบริเว แอนนาพยายามปัฝุ่นที่อยู่รหน้าเธอออไป เมื่อฝุ่นเริ่มาลไปไ้บาแล้วสิ่ที่ามมาืออมบี้
พวมันวิ่เ้ามาหาพวเ้าทั้สามนอย่ารวเร็ว วิลเป็นนยิออไป่อน
แอนนายิามเาไปิๆ ผู้หิที่ออมาาห้อส่ายหัวแล้วเปิประูทาหนีไฟ เธอลบันไไปอย่ารวเร็ว
“ามเธอไป!” วิลสั่ แอนนาวิ่ามเธอไป และว้าแนเธอไว้ไ้ที่ั้นสาม
ทำให้เธอรีร้อออมาเสียัและพยายามสะบัมืออแอนนาออไป แอนนา้อับเธอไว้้วยมือทั้สอึะับเธออยู่
“ใเย็น
นี้ันเอ” แอนนาพยายามับเธอให้อยู่และพยายามไม่ใหู้รุนแรเินไป
เธอมอแอนนาอย่าเ็มา และพบว่าเป็นแอนนานั้นเอที่ับเธอไว้ เธอึสบลไปไ้บ้า
“ันะพาุไปที่รถ ลไหม” เธอพยัหน้าอบ
แอนนาเินลมาาึับเธออย่าเียบๆ
“แล้ววิลล่ะ” ปีเอร์ถาม้วยสีหน้าใเมื่อแอนนาไปถึ
“ัารพวที่เหลืออยู่้าบนโน้นแนะ” แอนนาพูอย่าไม่สบอารม์
เพราะถ้าไม่ใ่เพราะผู้หินที่เธอพามา เธอไ้อยู่่วยเานเสร็าน
“ผมะึ้นไป่วยเาเอ” ปีเอร์เินสวนออไปทันที
แอนนาเห็นเาถือล่อเหล็ไป้วยใบหนึ่
ทอมอยู่บนรถแล้ว แมำลัามาให้เาอยู่
แอนนาพาผู้หินนั้นึ้นไปท้ายรถ หาผ้าให้เธอห่มพร้อมับน้ำและอาหาร
เธอรับทุอย่าไปและยับไปนั่ัวสั่นอยู่้าๆ ทอม สิบห้านาที่อมา
ปีเอร์และวิลลับลมาาึับอีรอบรัวที่ประอบไป้วยุพ่อ
ุแม่ และลูายอีสามน แอนนา่วยหาผ้าห่ม น้ำและอาหารให้ับพวเา
และัให้พวเานั่ประำที่บนรถ
“ึ้นรถเร็ว เราะไปัน่อ” วิล
แอนนาปีนึ้นไปนั่ที่เบาะ้านับ
และิว่าล่อที่ปีเอร์ถือึ้นไปืออะไร เท่าที่เธอรู้ พวเาะ้อเ็บศพพวนั้นและนำไปเผาทำลาย
“สสัยอะไรอยู่” วิลถามเมื่อเห็นว่าเธอำลัเหม่อลอย
“ุเ็บศพพวนั้นแล้วหรอ” แอนนามวิ้วถาม วิลยิ้มให้ับำถามนั้น
“เธอเห็นล่อที่ปีเอร์ับแมสะพายไหม” วิลถาม แอนนาพยัหน้าเป็นารอบ
“มันือล่อเ็บเนื้อ” ล่อเ็บเนื้อเป็นเทโนโลยีในารถนอมอาหารอย่าหนึ่
แอนนาไม่เ้าใวิธีารทำานอมัน แ่มันถูออแบบมาเพื่อเทโนโลยีอวาศ
เป็นที่เ็บอาหารประเภทเนื้อ เ่น ุ้อารส่เนื้อไปาวอัาร
ุ็แ่ใส่ลไปในล่อเ็บเนื้อ มันะย่อนาอหมูหนึ่ัวให้มีนาเท่าับ้อนยาลบ
และัเรียเป็น่อเหมือนับน้ำผึ้ที่อยู่ในรั
เมื่อเรา้อารเนื้อเรา็แ่ปุ่ม แล้วเนื้อนั้น็ะลับมามีนาเท่าเิม
ึ่ยัรสาิและวามสเอาไว้
“แล้วล่อหนึ่เ็บไ้เท่าไร” แอนนาถาม่อ
“ร้อยหนึ่เห็นะไ้ บนรถอีันมีเป็นู้เลย”
“ปิแล้วุเ็บไ้มาที่สุี่ล่อ”
“สถิิสูสุ็แปล่อนิๆ ” วิลหันมายิ้มให้แอนนาและอรถ
ทุนลารถและปิล็อระบะไว้อย่าแน่นหนาแอนนาเห็นหินที่เธอ่วยมามีอาารสั่นมาว่าเิม
“ุไม่ไ้อยู่นเียว” แมะโนึ้นไปบนรถ เธอพยัหน้าให้เา และยับเ้าไปอทอมที่นั่อยู่้าๆ เธอ
“ผมะอยู่ับุ” ทอมบอับเธอและับมือเธอ
เธออบอเาเหมือนุ๊า รัแน่เสียนแอนนาแน่ใว่า้อหายใลำบา
“แ่อย่ารัอผมนาย็พอ” ทอมเสริม ึ่ทำให้เธอลายอออนิหน่อย
ความคิดเห็น