Satifrice...The ideal tales

ลำดับตอนที่ #3 : ideal tales 3 การพบกันของโชคชะตา

ณ พระราชวัง เมืองไอเซนวอลท์

          "องค์ราชา ใกล้เวลาแล้วพระเจ้าค่ะ" เสนาธิการเอ่ยขึ้นมาด้วยเสียงแหบๆของเขา

ก่อนที่จะโค้งให้อย่างนอบน้อมเมื่อองค์ราชาหันมา ร่างขององค์ราชาวัยหนุ่มซึ่งดูสูงสม

สัดส่วนแต่เมื่อเทียบกับเสนาธิการที่ตัวใหญ่อย่างกับเสือโคร่งแล้วจะทำให้ดูเล็กลงไปเลย

          "อืม.....เจ้าออกไปก่อน ขอข้าอยู่คนเดียวอีกสักพักแล้วข้าจะไป" องค์ราชาเอ่ยขึ้น

พร้อมกับเดินไปที่หน้าต่างแล้วจ้องไปที่ดวงอาทิตย์ซึ่งกำลังเกิดมหาสุริยาคราส
 
          "ได้เวลาที่ฟ้าจะส่ง 'กุญแจ' มาแล้ว"

          

          ท้องฟ้าแผดเสียงดังกึกก้องกัมปนาท วายุและอัสนีถาโถมกระหน่ำ ผืนนภาเหนือ

หอคอยศักดิ์สิทธิ์"โทเทมเพิล"มีรอยร้าวประหนึ่งว่าถูกทุบด้วยค้อนขนาดใหญ่ แสงแห่ง

มหาสุริยคราสส่องผ่านลงมาตามรอยร้าวซึ่งเริ่มแตกออกเรื่อยๆ จนเป็นวงขนาดใหญ่

ลำแสงสีขาวนวลทอดผ่านลงมาอาบหอคอยศักดิ์สิทธิ์ซึ่งหอคอยก็เริ่มเปล่งแสงออกมา

             ณ ชั้นบนสุด เริ่มปรากฏร่างของมนุษย์รางๆในท่านอนหงาย จากแสงที่ประกอบ

เป็นเค้าร่างก็เริ่มเป็นรูปร่างที่มีชีวิตจริงๆ จนมหาสุริยคราสผ่านพ้นไป ก็เห็นเป็นร่างมนุษย์

เพศชายผมสีบรอนซ์ ตาคู่คมสันจมูกโด่งกับริมฝีปากบางๆ ซึ่งประกอบรวมเข้าเป็นใบ

หน้าที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา

             "ที่นี่มันที่ไหน............." เด็กหนุ่มซึ่งตื่นจากการหลับใหลอันยาวนานก็เริ่มพึมพำ

กับตัวเองหลังจากมองสังเกตไปรอบๆ ในห้องบนยอดหอคอยซึ่งสูงจากพื้นกว่าสามสิบ

เมตรซึ่งไม่มีบันใดทางขึ้น

            "ปัดโธ่ แล้วจะลงยังไงวะเนี่ย" เขาเริ่มจนปัญญาหลังจากมองหาทางลงไม่เจอ

ซึ่งก็เหลืออยู่ทางเดียว

            "โดดโว้ย!!"

            นั่นคือทางออกสุดท้ายของมนุษย์ผู้จนตรอกคนหนึ่ง เขาโดดลงมาจากหอคอย

นั่นกะว่าจะมีอะไรช่วยรองรับ

            แล้วมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ..........

            พลั่ก!!........โอ้ย!!!!!!!!!!!!

            "อูย......เรานี่โชคดีจริงๆ โดดลงมาซะสูงขนาดนั้นยังรอดมาได้" เด็กหนุ่มเอ่ยขึ้น

ก่อนที่จะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

            "ลุกขึ้นสิวะ......เห็นมั้ยว่านายกำลังทับชั้นอยู่" เสียงเด็กสาวผู้เคราะห์ร้ายดังขึ้น

อย่างติดๆขัดๆเพราะหายใจไม่ออก

            "หืม เสียงใครพูดเอ่ย.......?" เด็กหนุ่มทำหน้างงๆ ก่อนที่จะเหลือบสายตามองไป

ข้างล่าง

            "เห้ย ผู้หญิงนี่หว่า" เขาร้องเสียงหลงออกมาอย่างตกใจ พร้อมกับรีบลุกจากตรง

นั้น ร่างของเด็กสาวซึ่งอยู่ในเครื่องเกราะสีเงินวาววับ เธอลุกขึ้นมาพร้อมกับสยายผม

สีดำขลับของเธอให้ไปอยู่ข้างหลัง เผยให้เห็นใบหน้าเกลี้ยงเกลา แก้มสีชมพูระเรื่อดู

มีเลือดฝาด สัมจมูกได้รูปและริมฝีปากบางๆ และ ดวงตากลมโตสีเพลิงเปล่งประกาย

ซึ่งกำลังจ้องมองเขาอยู่ 

            "ขอโทษนะ........." เด็กหนุ่มเอ่ยขึ้นเบาๆพลางก้มหน้าหลบตาเธอ ก่อนที่จะเดิน

หลบไปอีกทาง

            "เดี๋ยวสิ............." เธอเอ่ยขึ้นเบาๆพลางเดินมาหาเขา  เธอจับที่ใบหน้าเขาให้เงย

ขึ้นมา พลิกซ้าย พลิกขวา มองตามลำตัว ก่อนที่จะจ้องหน้าด้วยความสงสัย

            "คุณเป็นคนที่ไหน แต่งตัวก็ประหลาด หน้าตาก็ไม่คุ้น แล้วทำไมถึงโทรมซะขนาด

นี้ล่ะ" เธอถามขึ้นมาพร้อมกับจ้องเขาด้วยสายตาประหลาด

            "เธอนั่นแหละประหลาด นี่มันยุคไหนแล้วยังใส่เสื้อหุ้มเกราะเหมือนกับนักรบ" เขา

เอ่ยขึ้นพลางจับชิ้นเสื้อเกราะของเธอแล้วมองอย่างสงสัย

            "ของจริงนี่หว่า..."

            "ก็ชั้นเป็นนักรบนิ เอาล่ะ ช่างมันเถอะเรื่องนั้น ยังไงชั้นก็ต้องขอควบคุมตัวนายไป

ที่เมืองในฐานะผู้ต้องสงสัยก่อน"

            "ผู้ต้องสงสัย.....? จะบ้าหรอ ชั้นไม่ใช่ผู้ต้องสงสัยนะ" เขาตวาดลันขึ้นมาก่อนที่จะ

วิ่งหนี แต่ยังไม่ทันที่เขาจะหนี ก็ถูกเด็กสาวขัดขาจนเขาล้มแล้วจับแขนรวบไว้ข้างหลัง

แล้วกดตัวเขาให้นอนราบไปกับพื้น

            "จะไปดีๆ หรือจะไปทั้งน้ำตาคะ...................." เธอเอ่ยขู่ช้าๆเนิบนาบพลางเพิ่ม

แรงกดตัวเขา

            "ยอมแล้วคร้าบ ปล่อยก่อนได้มะ มันเจ็บอ่ะ" เขาเอ่ยขึ้นเบาๆ ไม่นานเด็กสาวก็

ปล่อยให้เขาลุกยืน ก่อนที่เธอจะลากตัวเขาไปยังเมืองแห่งหนึ่ง

             ไอเซนวอลท์....................