Satifrice...The ideal tales

ลำดับตอนที่ #1 : ideal tales 1บทนำ

           
          ณ ภพมายา.........

          "ท่านพ่อ นี่พวกเรากำลังจะแพ้พวกมันใช่ไหม" เสียงของเด็กสาวร่างสูงระหงเอ่ยขึ้น

มาท่ามกลางเพลิงสงครามที่ลุกโชน มือข้างขวาที่ชโลมไปด้วยเลือดของเหล่าทหารเลือด

"บลัดดี้สเกล" กำลังกวัดแกว่งดาบสองคมเล่มยาวไล่ฟันศัตรูอย่างบ้าคลั่ง ดวงตาสีเพลิง

ของเธอนั้นจับจ้องผู้รุกรานจำนวนมหาศาลที่กำลังถล่มกำลังเมือง ซึ่งเมื่อเธอเห็นอย่าง

นั้นก็อดคิดไม่ได้ว่าจะมีวันที่กองทัพที่แข็งแกร่งที่สุดใน"ซาทีฟรีธ"จะพ่ายแพ้

          "ไม่มีทาง!! กองทัพแห่งเรเวสต์ไม่มีวันพ่าย" ชายร่างใหญ่ซึ่งอยู่ในสภาพโชกเลือด

ทั้งตัวกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงกร้าว แต่ในใจเขาไม่ได้คิดอย่างนั้นแม้แต่น้อย

          "งั้นเหรอ ฮ่าๆ ยอมรับซะทีเถอะ....วินเซนต์" เสียงจากทางด้านบนกำแพงเมืองดัง

ขึ้น ร่างของครึ่งอสูรที่ตัวใหญ่กว่ามนุษย์ถึง 3 เท่ากำลังยืนหัวเราะอย่างสะใจ ที่มือของมัน

ถือไม้เท้าสีแดงเลือด ส่วนหัวที่สลักเป็นรูปหัวมังกรประดับด้วยลูกแก้วสีแดงกำลังเปล่ง

แสงสีเลือดออกมา ซึ่งเมื่อแสงกระทบกับเลือดของเหล่าทหารก็จะกลายเป็นบลัดดี้สเกล

          "อย่าเพิ่งได้ใจไป ในเมื่อแกใช้ 'Bloody scepter' ได้ ชั้นก็จะใช้ 'Moonlight scepter'

ไม้เท้าต้องห้ามที่ชาวไอเซนวอลท์สร้างขึ้นมา!!" ชายร่างยักษ์เอ่ยขึ้นพร้อมกับชูไม้เท้าด้าม

สีฟ้าขึ้นมา ทันใดนั้นก็บังเกิดแสงสีฟ้าเรืองรองขึ้นทั่วอาณาบริเวณ เหล่าบลัดดี้สเกลที่เกิด

จากไม้เท้าบลัดดี้ก็ถูกลบล้างด้วยอำนาจของไม้เท้ามูนไลท์ แต่ทว่าการใช้ไม้เท้ามูนไลท์

ก็ต้องแลกด้วยชีวิตซึ่งไม้เท้าจะดูดวิญญาณของผู้ใช้เข้าไปต่อการใช้เพียงครั้งเดียว

          "โธ่ว้อย เรเวสต์ใกล้จะแตกอยู่แล้วเชียว..." ครึ่งอสูรซึ่งมองสภาพเมืองเรเวสต์ที่

เสียหายไปกว่าครึ่งก็นึกเสียดาย แต่ก็จำเป็นที่จะต้องหนีไป พวกชาวเมืองเมื่อเห็นอย่างนั้น

ก็พากันโห่ร้องด้วยความดีใจ บ้างจับมือแสดงความยินดี บ้างก็วิ่งเข้ามากอดกัน ต่างกับ

เด็กสาวและพวกทหารซึ่งกำลังร้องไห้เมื่อรู้ว่าองค์ราชากำลังจะจากโลกใบนี้ไป

          "ท่านพ่อ....อย่าทิ้งข้าไปนะ" เด็กสาวเอ่ยขึ้นด้วยเสียงสั่นเครือ มือทั้งสองข้างเข้า
 
ประคองชายร่างยักษ์ที่กำลังจะล้มลงก่อนที่จะจับเขานอนลงกับพื้น

          "ฮ่าๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะได้เห็นวันที่ลูกสาวข้าร้องไห้" ชายร่างยักษ์เอ่ยขึ้นอย่างติดตลก

ซึ่งก็ทำให้พวกทหารหัวเราะขึ้นมาทั้งน้ำตา

          "นี่ท่านยังจะพูดเล่นอีกหรือ" เด็กสาวขึ้นเสียงดังลั่นจนทุกคนพากันตกใจ มีแต่ชาย

ร่างใหญ่คนเดียวที่หัวเราะออกมา

          "ต้องอย่างนี้สิ น้ำตาไม่เหมาะกับเจ้าหรอกนะ เป็นลูกข้าต้องเข้มแข็ง..." ชายร่าง

ใหญ่เอ่ยขึ้นพลางใช้มือที่อ่อนแรงปาดน้ำตาที่แก้มของเด็กสาวเบาๆ แต่ ณ เวลานั้น

ก็เกิดเสียงระเบิดดังสนั่นขึ้น กำแพงเมืองพังทลายลงมาพร้อมกับเหล่า Orc ที่บุกเข้า

มาในเมือง บัดนี้เมืองเกิดความวุ่นวายอีกครั้ง จากเสียงร้องโห่ดีใจกลับกลายเป็นเสียง

กรีดร้องหนีตายของเหล่าชาวเมือง

          "ทหาร พวกเจ้าไปคอยคุ้มกันชาวเมืองให้ปลอดภัย" ชายร่างใหญ่เอ่ยสั่งเหล่าทหาร

ที่มุงอยู่รอบตัวให้ไปทำหน้าที่ เหลือเพียงลูกสาวกับเขา

          "ส่วนเจ้า ไปที่ไอเซนวอลท์ ไปฝึกฝนและเตรียมกองทัพที่นั่น รอวันที่จะกลับมากู้

เรเวสต์" เขาเอ่ยขึ้นพร้อมๆกับหยิบจดหมายฉบับหนึ่งออกมาจากซองชุดเกราะแล้วส่ง

มันให้กับเด็กสาว

          "ชาวไอเซนวอลท์เป็นพวกดุร้าย ไม่เป็นมิตรกับใคร เจ้าจงนำจดหมายนี้ไปให้แก่

ผู้ครองเมือง........."

          "แต่ว่าข้าอยากอยู่กับท่านพ่อ..........."สาวน้อยเอ่ยออกมาด้วยเสียงสั่นเครือ พร้อม

กับกุมมือพ่ออันเป็นที่รักไว้แน่น ไม่ยอมแม้แต่จะขยับตัวออกจากบริเวณนั้น

          "รีบไปซะ.........รีบไปสิ!! หรือว่าเจ้าจะทำให้การตายของข้าต้องสูญเปล่า.............."

เขาขึ้นเสียงดังจนเด็กสาวตกใจ แต่ว่ามันก็ได้ผลทันตาเห็น ชายร่างใหญ่พูดเพียงเท่านั้น 

จากเด็กสาวที่นั่งอ่อนแอ ก็กลับกลายเป็นเข้มแข็งขึ้นมาทันที          

          "ค่ะ ท่านพ่อ ข้าจะไม่ทำให้เจตนาของท่านต้องสูญเปล่า" เด็กสาวรับคำด้วยเสียง

หนักแน่นพลางพยุงตัวลุกขึ้น

          "ลาก่อนค่ะ......." เธอมองหน้าชายร่างใหญ่เป็นครั้งสุดท้ายก่อนจากไป เด็กสาว

ออกจากเมืองไปไม่นานนัก เรเวสต์ก็ปราชัยให้กับเหล่าผู้บุกรุก และเมื่อ 1 ปีผ่านไป

ดินแดนกว่า 70% ของพื้นที่ทั้งหมดของซาทีฟรีซก็เป็นแบบเรเวสต์ เนื่องจากถูกพวก 

Orc ลอบเข้าโจมตี และนี่คือจุดเริ่มต้นของ Ideal tales......