ผจญภัยไปขอร้อง...(!?!?)

ลำดับตอนที่ #3 : ถาม/สุดยอด!!! 100%

วันนี้ME จะมาตอบคำถามคาใจ(ตัวเอง)นะค่ะ

(นักอ่านอาจจะไม่สงสัย แต่ถ้าได้ยินคำถาม จะสงสัยทันที...)

Q: ทำไมถึงแต่งเรื่องนี้
A: สนองตันหาตัวเอง หุหุุหุ

Q: ทำไมเนื้อเรื่องดำเนินเร็วมากกกก?
A: คือจริงๆต้นฉบับที่คิดเล่นๆในสมุดนั้นเขียนไว้ได้แค่2ตอน แต่ยาวมากกกก แค่เริ่มเรื่อง ก็ยานแล้ว (ต้นฉบับที่คิดให้อาร์คเผาโรงเรียนจะได้หยุด อุว่ะฮ่ะฮ่ะฮ่ะ) พอมาแต่ง(สด)ในคอมเลยลองให้ตอนต้นมันกระชับๆ แล้วไปใส่ลายละเอียดหนักๆตอนผจญภัยดีกว่า

Q:ทำไมแต่งไม่ค่อยเห็นภาพ?
A: เป็นคนที่แต่งอะไรขำๆ เล่นน่ะ ไม่ค่อยจริงจังกับอะไรเลย... (อนาคตไม่มี) ดังนั้นแต่งอะไรไปไม่รู้ตัวหรอก ฮ่าๆ เหมือนคนเมาตลอดเวลา (แต่ถ้าเหล้าเข้าปาก... จะจริงจังขึ้นทันใด) 

Q: ได้ข่าวว่าตัวละครเยอะมากกกก คิดได้ไง
A: คนรอบตัวนั้นแหละ รวมถึงตัวเองด้วย หุหุหุ

.............................................................................................................................................................................

อาร์คเอามือทั้งสองกุมปากของตน เขาทำสีหน้ากระอักกระอ่วนอยู่สักพัก บริเวณรอบใบหน้าของเขาก็มีแสงเรืองรองปรากฎแล้วก็กลายเป็นโซ่เส้นหนาๆพันอยู่รอบศีรษะของเขา

"เห้ยย่ะ!! What happen?!"

โรมอุทานด้วยความตกใจ๊ตกใจ

อาร์คย่อตัวแล้วเอื้อมไปสะกิดลูซิเฟอร์และทำท่าทางเหมือนให้ช่วยแกะโซ่ออก

"ให้แกะออกหรอ?"

อาร์คพยักหน้า โรมและลูซิเฟอร์จึงช่วยกันแกะช่วยออกจากไปหน้าของอาร์ค จึงพบกับ!!!!..............

สิ่งที่เปลี่ยนไป... ตั้งแต่ใบหน้าที่ปกติแค่ดูดี พื้นๆ ไม่หล่อมาก แต่ตอนนี้หล่ออย่างกับเทพบุตร นัยตาและผมสั้นเกรียนๆสีนิลก็เปลี่ยนไปเช่นกัน นัยตาสีเขียวปนฟ้าแบบสีทะเลสาบ เรื่อนผมยาวถึงกลางหลังสีน้ำตาลเข้ม...

"นี่คือหน้าตาจริงๆของผม" อาร์คหันไปพูดกับโรม

"และฉันก็เป็นคนของโลกนู้นถูกส่งมาที่นี่ก่อนนาย 1 ปี" อาร์คพูดกับลูซิเฟอร์ จากนั้นก็เอามือกุมปากลูซิเฟอร์

"แล้วนี่ก็ไม่ใช่หน้าที่จริงของนายด้วย..." พูดจบ ลูซิเฟอร์ก็เกิดอาการเดียวกับอาร์ค แต่ตอนแกะโซ่ อาร์คแค่ลากมือผ่านเบาๆโซ่พวกนั้นก็ขาด... เรือนผมสีน้ำเงินยาวและนัยตาสีแดงหายไป... และถูกแทนที่ด้วยเรือนผมยาวสีดำสนิทและนัยตาสีเทาขุ่นมัว ที่เหมือนมีม่านหมอกอยู่ในนั้น...

"ว้าว ลูจังก็เป็นเหมือนอาร์คเลย" โรมถึงกับอุทาน

"ส่วนสีตาของนายน่ะ เนื่องจากเป็นราชวงศ์ นายอยากจะเปลี่ยนเป็นสีอะไรก็ได้ตามความคิด"

"อะ... อื้ม ขอดูกระจกก่อนได้ไหม?" โรมจึงรีบวิ่งไปหยิบกระจกอันเล็กในห้องน้ำให้

"แฮ่ก แฮ่ก อ่ะ ได้แล้ว" เขาวิ่งมายื่นให้ลูซิเฟอร์

"..." ลูซิเฟอร์ช็อคไปครู่หนึ่ง อาร์คจึงปล่อยให้เขาคิดอะไรเงียบๆ

ระหว่างนี้อาร์คจึงเล่าเหตุการณ์ต่างๆให้กับโรมฟัง

"โอเค พี่เชื่อน้องสุดที่รักของพี่เสมอ"

อาร์คคิดอะไรขึ้นมาได้

"เอ้อ พี่โรม พี่กล้าซื้อชุดชั้นในผู้หญิงป่ะ..." อาร์คสะกิดโรมเบาๆแล้วถาม

"อ้อ ลูกค้าประจำ แล้วถามทำไม?" โรมตอบโดยไม่ต้องคิดมาก

"มีคนฝากซื้ออ่ะ แต่ผมไม่กล้าซื้อพี่ซื้อให้หน่อยได้ป่ะ" 

"ก็ได้แต่มีข้อแลกเปลี่ยนนะ แล้วขนาดล่ะ กับลายล่ะ?" โรมเปิดขวดชาขึ้นกระดกเพราะความกระหาย

"E40... สีดำ ลูกไม้ก็ได้" โรมชะงักเล็กน้อย

"ได้ ข้อแลกเปลี่ยน ฉันอยากเจอหน้าผู้หญิงคนนั้น"

"ได้ แต่พี่แน่ใจนะว่าอยากไปเจอ" 

"หน้าอกกำลังพอ รสนิยมก็ดี หน้าตาจะดีไหมน้อออ??" โรมทำหน้าเพ้ออยู่คนเดียว

"งั้นก็ได้ แต่นั้นหมายความว่า พี่ต้องไปโลกนู้นกับผมนะ" 

"เอ่อ...อื้อ...อืม อ๊ะ ห๊ะ! ว่าไงนะ? ได้ แต่พี่ไม่ขอยุ่งกับเรื่องแย่ๆนะ พี่จะขออยู่กับสาวสวย" โรมทำหน้าจริงจัง

... ก็สาวคนนั้นแหละจะพาพี่ซวย... อาร์คคิดในใจ



"... Lucifer..."

 ใบหน้า.... อัน... สง่างามนี้มันคืออะไรกันนนน หวา... ไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะหล่อขนาดนี้

... ลูซิเฟอร์เอามือลูบๆคลำๆหน้าตาตัวเอง ...

(ตัวเอกเราเพ้อไปแล้วครับ)

...สักพักก็เอามือสางผมตัวเอง แล้วเอามาพันคอ...

ผมสีดำสนิทและนุ่มขนาดนี้คืออะไรกันเนี่ยยย ช่างน่าหลงใหลสุดๆ เอามาพันคอก็อุ่นด้วยยย อ่าาา รู้สึกดีจัง

... แล้วตัวเอกของเราวิ่งหน้าระรื่นไปหาอาร์ค... แถมยังโถมตัวไปกอดอาร์คจากข้างหลัง ที่กำลังนั่งคุยกับโรม ...

 อ่าาา เอาสีตาสีอะไรดีน้าาาา

"อาร์ค~ ตาของฉันสีอะไรดีอ่ะ"

หลังอาร์คกว้างและอุ่นจังเลยแหละ

... ดูท่าทางจะหายช็อคแล้วนะ ... อาร์คคิด

"แล้วแต่สิ ผมนายสีดำ สีตาสีอะไรก็เข้ากันหมดแหละ"

"พี่ว่า... สีน้ำเงินก็สวยนะ"

ลองสีน้ำเงินแล้วกัน

... ลูซิเฟอร์ วิ่งกลับไปนั่งส่องกระจก ...

"ครับ"

อ่า.... ลูกตา ลูกตาจงเป็นสีน้ำเงิน น้ำเงิน น้ำเงิน 

วิ้ง

"เป็นสีน้ำเงินแล้วครับพี่โรม"

...ลูซิเฟอร์ วิ่งกลับมาให้โรมกับอาร์คดู...



... โหมด ปกติ... BMW บรรยาย ...

"อื้ม สวยใช่ได้เลย แต่เอาจริงๆสีอะไร ก็สวยหมดแหละ ...เมื่ออยู่บนใบหน้าน่ารักของลูซิเฟอร์..." อาร์คเอามือเกลี่ยผมที่ปรกใบหน้าของลูซิเฟอร์ออก

"ไปซื้อของกันดีกว่า เดี๋ยวจะเย็นไปซะก่อน" อาร์ครีบเปลี่ยนเรื่องเพราะเดี๋ยวลูซิเฟอร์จะรู้ตัวเรื่องประโยคเมื่อกี้

(เขินสินะ อาคุโตะคุงงง - คนแต่ง)

"อ๊ะ จริงด้วย ว่าแต่ พี่โรมมีหนังยางรัดผมไหม? ผมมันยาวมากเลย"

"มีแต่ตัวหนีบอ่ะ ใช้ได้ไหม" โรมล้วงมือไปในกระเป๋าสะพายและหยิบตัวหนีบสีม่วงตัวใหญ่ออกมา

"ได้ครับ ขอบคุณนะครับ" ลูซิเฟอร์รับมาหนีผมของตัวเอง เขาขมวดผมให้สั้นลงและหนีบ ทำให้ตอนนี้เขาแลดูเหมือนสาวน้อยแรกแย้ม

"ไปกันเถอะครับ" ลูซิเฟอร์หันมายิ้มให้โรมและอาร์ค... อาร์ค-เข่า-อ่อน กันเลยทีเดียว

...โมเอ้~~~... อาร์คและคนแต่งคิด



แล้วทั้งสามหนุ่ม แต่หล่อแค่สอง อีกหนึ่งน่ารัก ก็ออกไปซื้อของที่จำเป็น ที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง... ซึ่งก็ได้ของ


"นี่ นอกจากรายการที่พี่ลาโซลี่สั่งให้ซื้อแล้ว นายเองก็ควรซื้อของใช้ที่จำเป็นไปด้วยส่วนพวกเสื้อผ้า... เอาไปด้วยแล้วกัน เพราะจะได้ประหยัดค่าใช้จ่ายเรื่องเสื้อผ้าที่นู้น" อาร์คบอกลูซิเฟอร์ที่ตอนนี้ก้มหน้างุดๆ และในมือก็มีถุงอยู่ถุงหนึ่ง...


...ก่อนหน้านั้น 10 นาที... ณ แผนก ชุดชั้นใน

"เอ้า ตกลงจะให้พี่เข้าไปซื้อหรอ?" โรมถามอาร์ค

"ก็เราตกลงกันแล้วนี่ครับ" อาร์คทำหน้าจริงจัง

"อือๆ.... แต่ขอตัวช่วยได้ป่ะ ที่นี่พี่ไม่ใช้เจ้าประจำ โดนหาว่าโรคจิตแหงๆ แต่เดี๋ยวออกเงินให้ " โรมทำท่าเอานิ้วชี้จิ้มกันแล้วเบนสายตาไปหาลูซิเฟอร์

"จะทำอะไรก็ถามเจ้าตัวเอาเอง..." อาร์คโอบไหล่ลูซิเฟอร์ที่ยังเหม่อไม่รู้ตัว...


"เอ่อ... พี่ค่ะ หนูมาซื้อชุดชั้นในให้พี่สาวอ่ะค่ะ" ลูซิเฟอร์ที่ตอนนี้ใบหน้าแดงระเรื่อ เดินไปสะกิดพนักงานสาว

"อ้อจ๊ะ สีสาวหนูใส่แบบไหนไซส์อะไรล่ะจ๊ะ" พนักงานสาวถามกลับมาด้วยรอยยิ้ม

"อ่า... ไซส์ E40ค่ะ แล้วก็สีดำ" 

"อืม... ใหญ่นะเนี่ย งั้นเป็นของแบรนนี้ดีไหมมันทำมาสำหรับคนไซส์ใหญ่" พนักงานสาวคนนั้นพาลูซิเฟอร์เดินไปที่ราวชุดชั้นในราวหนึ่ง

"ค่ะ งั้นเอาแบบนี้ตัวนึงนะค่ะ เดี๊ยวหนูไปหาพี่ชายก่อน" ลูซิเฟอร์ชี้นิ้วไปที่ชุดชั้นในตัวที่มีลูกไม้ประดับ แล้วรีบเดินไปหาโรม


"พี่โรม ไปจ่ายเงินกับผมด้วยสิ" ลูซิเฟอร์เดินมาดึงแขนโรม

"โอเคๆ ไปด้วยก็ได้" ว่าแล้วลูซิเฟอร์จึงรีบจูงมือโรมเร่งฝีเท้าตามพนักงานสาวจนถึงเคาน์เตอร์




ระหว่างรอพนักงานอีกคนคิดเงิน พนักงานสาวคนนั้นพอหันมาเห็นพี่ชาย(?)ของเด็กสาว(?)ก็หันมาสะกิดเด็กสาวเบาๆ

"พี่ชายน้องหน้าตาดีมากเลยนะ เป็นนายแบบรึเปล่าเนี่ย" พนักงานสาวรีบออกตัวชมโรมด้วยใบหน้าบาน...แฉ่ง

... เจ๊นี่ออกตัวแรงไปไหม ... ลูซิเฟอร์หันไปยิ้มน้อยๆให้พนักงานสาว

โรมที่ได้ยินประโยคของพนักงานสาวก็หันกลับไปหยอดคำหวานใส่แต่...

"ไม่ค่ะ ไม่ได้เป็นนายแบบและเขาก็ชอบผู้ชายด้วย"

... เพล้ง ... เสียงหัวใจบางคนแตกสลาย

"อ้อ ค่ะๆ ชำระเงินเสร็จแล้วค่ะ นี่ตังทอนค่ะ" พนักงานสาวรีบส่งของให้และหุบหน้าลง


ขณะที่เดินออกมาเพื่อไปบอกอาร์คว่าไปกันได้แล้ว...

"ลูจัง~... ทำไมทำกับพี่แบบนี้.... ลูจังใจร้าย..." โรมดึงแขนลูซิเฟอร์มาออดอ้อนดีดดิ้น อาร์คที่เห็นเหตุการณ์ดีดดิ้นแบบง้องแง้งของพี่ชายตนจึงรีบเดินไปหาแล้วหิ้วโรมให้ห่างจากตัวลูซิเฟอร์

"ไปกันได้ยัง" อาร์คถามลูซิเฟอร์โดยในมือของเขามีคอเสื้อของโรมอยู่

"อื้อ..." ลูซิเฟอร์ที่ยังเขินจนหน้าแดงระเรื่อไม่หาย....


 
"นี่ นอกจากรายการที่พี่ลาโซลี่สั่งให้ซื้อแล้ว นายเองก็ควรซื้อของใช้ที่จำเป็นไปด้วยส่วนพวกเสื้อผ้า... เอาไปด้วยแล้วกัน เพราะจะได้ประหยัดค่าใช้จ่ายเรื่องเสื้อผ้าที่นู้น" อาร์คบอกลูซิเฟอร์ที่ตอนนี้ก้มหน้างุดๆ และในมือก็มีถุงชุดชั้นในอยู่ถุงหนึ่ง...

"อื้อๆ เร็วๆนะ ว่าแต่... เราจะไปที่บ้านแล้วบอกกับพวกแม่บ้านของฉันยังไงดีล่ะ?"

พอเจอคำถามนี้เข้าไป... โรมและอาร์คถึงกับอึ้ง...

"ซื้อของกันก่อนแล้วกัน...เดี๋ยวค่อยคิดกันตอนกินข้าว" โรมออกความเห็น

"ก็ได้ๆ"

แล้วทั้งสามคนก็ไปซื้อของกันอีกซักพัก แล้วจึงหาข้าวกินกัน

นี่... เอาไงดีล่ะ อาร์ค..." โรมนั่งจิ้มแขนอาร์คจึกๆ ตลอดระหว่างทานข้าวในฟู้ดคอร์ท

"ไม่รู้สิ... เอาไงดีๆ ฉันทำให้หน้านายเปลี่ยนกลับเป็นเหมือนเดิมไม่ได้" อาร์คถอนหายใจ


"จะว่า... ถ้าเราบอกไปตรงๆล่ะครับ??"ลูซิเฟอร์เสนอความคิด

"เอ่อ.... มาริน่าจะไม่ช็อคหรอ??" โรมลุกขึ้นไปที่อีกฝั่งของโต๊ะที่ลูซิเฟอร์นั่งอยู่แล้วเบียดลูซิเฟอร์

"ก็นะ... เราก็ไม่มีทางเลือกดีๆ คงต้องทำอย่างที่ลูซิเฟอร์บอก” อาร์คลุกขึ้นไปดึงโรมให้หลับมานั่งที่เดิม

“งั้นก็ไปบอกและเตรียมของเลยแล้วกัน พรุ่งนี้จะได้ไปเลย” ลูซิเฟอร์ลุกขึ้นและหอบหิ้วของออกไปทำให้

อาร์คและโรมต้องรีบหยิบข้างของที่เหลือแล้วลุกตาม

ณ ป่ารกข้างๆบ้าน (หรือ คฤหาสน์ดี) ของลูซิเฟอร์

“มาริน่า ออกมาเปิดประตู “นั้น” ให้ผมหน่อย อื้อ มาแค่คนเดียวนะ... ทำไมน่ะหรอ... เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมจะบอกนะครับ”

ลูซิเฟอร์ยืนโทรเรียกมาริน่า

แม่บ้านวัยกลางคนขับรถกอล์ฟไฟฟ้าขนาดเล็กออกมาดึงคันโยกในพุ่มไม้แล้วเธอจึงโทรกลับหาลูซิเฟอร์
”เรียบร้อยค่ะคุณหนู...  ค่ะ เจอกันที่ชั้นใต้ติน”












ไม่มีอะไรจะแก้ตัวค่ะ... ตัน... ขี้เกียจ... หายกันไปนานมาก....... ก็จะไม่ขอสัญญาอะไร... แต่จะพยายามแต่งต่อจนจบให้ได้ภายในปีนี้ค่ะ....