ผจญภัยไปขอร้อง...(!?!?)

ลำดับตอนที่ #1 : ความทรงจำ ปัจจุบัน และการพบเจอ

ข้างโบสถ์แห่งหนึ่ง....


 'เอ... มีคนเอาเด็กมาทิ้งไว้อีกแล้ว...'

หญิงสาวในชุดผู้รับใช้พระเจ้าอุ้มเด็กน้อยขึ้นมา

แกร๊บ!..

'ใครอยู่ตรงนั้นน่ะ ออกมาเถอะ'

เด็กหญิงตัวน้อยโพล่มาจากพุ่มไม้ แล้วนั่งคุกเข่ากอดขาซิสเตอร์

'ซิสเตอร์ค่ะ... หนูฝากน้องชายของหนูได้ไหมค่ะ หนูต้องไปที่อื่น'

'ทำไมหนูไม่มาอยู่กับน้องล่ะ โลกข้างนอกนั้นมันอันตรายนะ'

เด็กหญิงลุกขึ้น พร้อมกับมีแสงสว่างเรืองรองรอบกาย...

'มันจำเป็นค่ะ แล้วชื่อของน้อยชายของหนู เขาชื่อ... ลูซิเฟอร์ค่ะ ลูซิเฟอร์...ผู้นำแห่งแสงสว่าง'

........................



'นี่แหนะ เจ้าปีศาจ เจ้าลูซิเฟอร์ เจ้าปีศาจ '

เด็กน้อยผมสีน้ำเงิน ดวงตาสีแดงฉาน กำลังถูกเด็กรุ่นราวคราวเดียวกันรุมทุบตี ดึงทึ้งเสื้อผ้า

'นี่ หยุดนะ ห้ามทำร้ายลูซิเฟอร์นะ ลูซิเฟอร์เขาไม่ได้ทำอะไรผิด'

เด็กชายตัวสูงวิ่งเข้ามากอดลูซิเฟอร์ที่สะบักสะบอมไปทั้งตัว เพื่อไม่ให้คนตัวเล็กโดนทำร้าย

'หนิ อาร์ค นายออกไปไกลๆเลย หรืออยากจะโดนด้วย'

หัวโจกของบรรดาเด็กที่ทำร้ายลูซิเฟอร์พยายามกระฉากแขนของอาร์คออก

'อ้อ จริงสิชื่อภาษาตะวันออกของนายก็มีคำว่าปีศาจหนิ พอเห็นเพื่อนปิศาจด้วยกันถูกทำร้ายเลยปกป้อง'

พวกเด็กเกเรเริ่มลงมือต่อ

'ฉันบอกให้หยุดนะไม่งั้นฉันจะบอกคุณพ่อว่าพวกนายแกล้งลูซิเฟอร์'

และแล้วเด็กๆก็หยุดการกระทำ เพราะ'คุณพ่อ' หรือผู้รับใช้พระเจ้า ผู้ที่มีเมตตาและน่ายำเกรง ได้ปรากฎตัว

'ทำไมถึงแกล้งลูซิเฟอร์กันอีกแล้ว!!!'

เสียงตะหวาดที่ดังลั่นทำให้เด็กๆเกเรทั้งหลายหยุดการกระทำที่ไม่ดี... แล้วก็วิ่งหายไป

'ตายละ ตายละ ลูซิเฟอร์ อาร์ค เจ็บกันมากไหม?'

นักบุญหนุ่มเดินเข้าไปประคองให้เด็กน้อยทั้งสองลุกขึ้น

'ไปทำแผลกันดีกว่า'

..................




'อาร์ค นายโชคดีจังนะ มีคนมารับไปเลี้ยงแล้ว...'

เด็กน้อยอายุ10ปีนั่งกอดเข่าคร่ำครวญอยู่ในสวนข้างๆโบสถ์คนเดียว

'จะมารับเด็กไปเลี้ยงหรอค่ะ'

เสียงซิสเตอร์คนหนึ่งกำลังคุยอยู่กับผู้มาเยี่ยมเยียน

'ครับ แต่เดี๋ยวผมขอเดินดูก่อนนะครับ'



และแล้วเสียงฝีเท้าก็ค่อยๆดังขึ้นเรื่อยๆ

'นี่ หนูน้อยตรงนั้น หนูชื่อลูซิเฟอร์รึเปล่า'

ชายหนุ่มตัวสูงใส่แว่นมีเรือนผมยาวตรงสีเงินคู่กับดวงตาสีน้ำเงินเหมือนท้องฟ้าตอนพลบค่ำเดินมาถามเด็กน้อย

'คะ ครับ ผมชื่อลูซิเฟอร์'

หน้าตาของชายตรงหน้าลูซิเฟอร์นั้นดูงดงามจนทำให้พูดติดๆตัดๆ

'ลูซิเฟอร์คุง ไปอยู่กับผมได้ไหม?'

มิวายยังส่งยิ้มมา

'คะ ครับ คุณ... เอ่อ'

'ผมชื่อไวท์'

'คุณไวท์จะรับผมไปอยู่ด้วยจริงๆนะครับ'

'อื้ม ฉันจะเป็นคุณพ่อให้เธอเอง'

ด้วยความดีใจลูซิเฟอร์จึงลุกขึ้นและเดินเข้าไปหาชายหนุ่มและจับขากางเกงไว้

'ผม... ดีใจที่สุดเลยครับ'

ไวท์จึงอุ้มเด็กน้อยขึ้นมา...

'เราไปกันเถอะ ลูกรัก'

.....................




"หาวววว =O= " เด็กหนุ่มเรือนผมสีน้ำเงิน บิดขี้เกียจอยู่บนที่นอน

"คุณหนูค่ะ ไปอาบน้ำแล้วลงไปกินอาหารเช้าได้แล้ว" หญิงวัยกลางคนเดินมาดึงผ้าห่มบนตัวเด็กหนุ่มออกไปตบฝุ่น

"แล้วเนี่ย บอกดิฉันว่าจะจัดการเรื่องผ้าห่มเองทำไมฝุ่นมันเยอะจังล่ะค่ะ สุดท้ายดิฉันก็ต้องทำ" เธอบ่นอุบอิบ

"น่าๆมาริน่าก็บ่นเป็นคนแก่ไปได้ แล้วคุณพ่อล่ะ" เด็กหนุ่มค่อยๆเยื้องย่างลงจากเตียง

"ก็ดิฉันก็ย่างเข้า45แล้วนะ ส่วนนายท่าน ถ้าไม่ติดต่อมาดิฉันคงคิดว่าหายสาบสูญไปแล้วล่ะค่ะ เล่นไม่กลับมาบ้านตั้ง 7 ปีแล้ว เมื่อตอนตี5 ติดต่อมาแค่ว่า 'ฝากบอกรักลูซิเฟอร์ด้วยนะ แล้วก็ส่งของฝากไปให้แล้ว ตอนบ่ายๆน่าจะได้รับ' " 

"แหมๆ มาริน่ายังดูสาวอยู่เลย"เด็กหนุ่มในชุดกางเกงขาสั้นตัวเดียวเดินมากอดเอวมาริน่า

"แล้ววันนี้มีอะไรเป็นอาหารเช้าล่ะครับ :) "

"ลงไปดูเองสิค่ะ ทำไมดิฉันต้องบอก ยิ่งโตยิ่งขี้เกียจนะเนี่ยเรา" มาริน่าหันมาลูบหัวเด็กหนุ่มเบาๆ

"ครับๆ"

"เร็วๆด้วยนะค่ะ วันนี้ต้องไปสมัครเรียนที่ใหม่ไม่ใช่หรอค่ะ"

"อ้า!! 0O0 จริงด้วยวันนี้ต้องรีบไป มาริน่าช่วยบอกให้พวกบัตเลอร์ไม่ต้องเตรียมรถแล้วเปลี่ยนเป็นเตรียมเครื่องวาร์ปให้ผมแทนแล้วกัน วันนี้ต้องรีบไป" เอ่ยอย่างว่องไวเสร็จ ลูซิเฟอร์ก็รีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำ

"จริงๆเลยนะเราเนี่ย" แล้วมาริน่าก็เดินออกจากห้องไป....

ด้วยความรีบร้อนทำให้ตำแหน่งการวาร์ปคลาดเคลื่อนทำให้แทนที่จะอยู่ที่หน้าโรงเรียนดันกลายเป็น....

ตู้ม!!!

สระน้ำข้างโรงเรียน...

"ช่วยผมด้วย ผมว่ายน้ำไม่เป็น! แค๊ก แค๊ก...."

บุ๊ง บุ๋ง บุ่ง บุ๊ง บ๊อมมม ตัวเอกเราจมไปแล้ว

"เห้ย คนจมน้ำ ใครก็ได้ไปช่วยที"

"ฉันว่ายน้ำไม่เป็น" "ได้ข่าวว่าในนั้นมีสัตว์ประหลาด ให้ตายฉันก็ไม่ลง" "ช่างหัวมันเหอะ ได้ข่าวว่าเด็กนั้นเป็นปีศาจ จะไปช่วยทำไม"

เสียงหลายๆเสียงดังขึ้น แต่ไม่มีใครคิดจะไปช่วยลูซิเฟอร์

ตู้มมมมมม!!

และแล้วก็มีคนกระโดดลงไปช่วย(สักที)

ชายหนุ่มคนน้ำว่ายน้ำไปยังบริเวณที่ลูซิเฟอร์จมหายไปจากนั้นเขาก็ดำน้ำลงไปเมื่อลอยตัวกลับขึ้นมาก็พบว่าในอ้อมแขนเขามีเด็กหนุ่มผมสีน้ำเงินในสภาพหมดสติ

"อ่า ดูเด็กคนนั้นสิ น่ารักจัง นี่นาย เด็กคนนั้นหมดสติ รีบๆผายปอดสิ" "จูบเลย จูบเลย" "เร็วๆสิย่ะ"

ด้วยความที่เด็กหนุ่มที่จมน้ำไปหรือลูซิเฟอร์นั้นหน้าตาค่อนข้างหวานสวยและตัวค่อนข้างเล็ก ทำให้เมื่อตอนถึงฝั่ง มีสาวๆที่ชอบเรื่องรักๆใคร่ๆระหว่างเพศเดียวกันก็มาเชียร์ให้ชายหนุ่มคนนั้นจูบผายปอด

... ไม่ต้องเชียร์ก็ทำอยู่แล้ว จะว่าไปนายนี่หน้าคุ้นๆแหะ ผายปอดให้ก่อนแล้วกัน เดี๋ยวตายซะก่อน...

พอเริ่มการผายปอด.... สาวๆก็...

"กรี๊ดดดดด เธอดูสิ" "อร๊ายยยย กล้องอยู่ไหนนนนน" "ขอเลือดให้ฉันที๊!!!!!!!!!!!!"

และตัวเอกของเราก็ฟื้น... พร้อมกับสำลักน้ำออกมาจำนวนมาก

"นี่ นาย ไหวไหม" ลูซิเฟอร์ถูกประคองโดยคนตัวสูง

"อ่า...ไหวๆ" พอลืมตาขึ้นมามองคนตรงหน้าชัดๆ ลูซิเฟอร์ก็ต้องประหลาดใจเพราะว่าคนตรงหน้าคือ....

"อะ... อาร์ค อาร์คใช่ไหม" ลูซิเฟอร์ถามออกไป

"ใช่... หรือว่านายคือ..ลูซิเฟอร์!" 

"อาร์ค!" แล้วลูซิเฟอร์ก็พุ่งเข้ากอดอาร์ค ทำให้สาวๆแถวนั้นกรีดร้องขึ้นมาอีกรอบ.... (ก็นะ...)

"ลูซิเฟอร์ ฉันมีเรื่องต้องคุยกับนาย ด่วน ไปที่บ้านตอนนี้ ได้ไหม?" อาร์คดึงตัวลูซิเฟอร์เข้ามาใกล้ๆพร้อมกับพูดเบาๆเหมือนต้องการให้ลูซิเฟอร์รู้เพียงคนเดียว

"แล้ว...โรงเรียน เรื่องเรียนต่อ..ล่ะ"

"มีเรื่องสำคัญกว่านั้นแล้วกัน".....