High school girl รักใสๆของยัยสาวม.ปลาย

ลำดับตอนที่ #1 : [บทนำ] หวาาา ดันตื่นสายซะได้!!!

กริ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
...
กริ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
....
กริ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!

...
..
...
..
.


"อื้อ.....ตื่นก็ได้ตื่นก็ได้.....หยุดดังซักทีเถอะ......หาวววววววว.....อ้ะ!...เฮ้ย!!!!!!?!?
นี่มันเจ็ดโมงครึ่งแล้วนี่นา!!!!!!!!"

ฉันช้อกสุดขีดเมื่อเห็นว่าเจ้านาฬิกาปลุกบอกเวลาเจ็ดโมงครึ่ง
ก็ จะไม่ให้ตกใจได้ยังไงล่ะะ!! ฉันดันตื่นสายซะขนาดนี้ในวันเปิดเทอมวันแรก!!
ที่โรงเรียนหน่ะ...เขาเข้าแถวกันตอนแปดโมงตรง ขืนไปสาย มีหวังลุกนั่งร้อยทีแน่ๆ!!
วิ่งสิฉันน!! วิ่งงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ตอนนี้ฉันกำลังวิ่งไปขึ้นรถเมล์สายเดิม ด้วยความเร็วเต็มกำลัง
โชคดีสุดๆที่รถมาพอดี!!
เฮ้อ...ได้ออกกำลังกายแต่เช้าเลยนะเนี่ยย ฮะฮะๆ! ^^;;

..
...
..
...
..

ฉัน...ชื่อว่าคาราเมล เรียก "เมล" เฉยๆก็ได้นะะ!
อายุ 15 ปี คนไทยจ้าาา
หน้าตา...ค่อนข้างดีล่ะมั้ง
ผมดำยาวมัดทวินเทลต่ำ
น้ำหนักส่วนสูง...?
น้ำหนัก 45 กิโล...
ส่วนสูง....อย่ามาเนียนถามนะยะ!!!!!!!!!!!

"อ้ะ!!...ถึงแล้ว!!"
ฉันรีบวิ่งลงรถเมล์มา แล้วมุ่งหน้าตรงดิ่งไปที่โรงเรียนทันที
แต่ระหว่างทางดันเจอกับเจ้าบื้อคนเดิม

"อ่า...ดีเมล!!"
เขาพูดขึ้นด้วยท่าทางอารมณ์ดี พร้อมชูมือขึ้นทักทาย
แต่แปลกตรงที่ว่า...ทำไมหมอนี่ไม่รีบเลยนะ..?
สายแล้วนะสายแล้วว!!!!!

"นาย!! นี่สายแค่ไหนแล้วรู้มั้ย!!!! รีบหน่อยสิ!! เดี๋ยวโดนลุกนั่งหรอก!!
ตาบื้อ!!!!!!!!"

ฉันพูดแล้ววิ่งแซงหน้าเขาไป
ก่อนฉันวิ่งแซงมาเขาเหมือนจะพูดอะไรกับฉันนะ
แต่ขอโทษเถอะ!!! ขืนมามัวยืนคุยกับนายต้องสายแน่ๆ!!!!

..
...
..
...
..

นายบื้อ ผมน้ำตาลยาวมัดหางม้า
คนนั้นชื่อ "วี"
เพื่อนของฉนเอง..เอ่อ..จะเรียกเพื่อนสนิทเลยก็ได้นะ
ต..แต่จริงๆก็ไม่ได้สนิทอะไรมากนักหรอก!!!!!!!!!!

..
...
..
...
..

ถึงแล้วโรงเรียน!!!!!!
............................................................
เอ้ะ!!...แต่ทำไม...ไม่มียัยครูจอมโหดยืนอยู่ล่ะ...?
ปกติสายขนาดนี้ครูต้องออกมาดุแล้วน----.......
อ๋าาา!!!! นี่มันเพิ่งเจ็ดโมงเองนี่!!!!!!!!!!
ฉันพลิกดูนาฬิกาบนข้อมือตัวเอง
ซึ่ง-มัน-เพิ่ง-จะ-เจ็ด-โมง!!

"ฮือ...เจ้านาฬิกาปลุกบ้า!!!!...เสียอีกแล้วเหรอเนี่ย...." ToT)

...
...

"เหอะๆๆๆ ฉันบอกเธอแล้วววววว รีบไปไหนเหรอครับป้าเมลลล"
เสียงกวนประสาทดังมาจากข้างหลัง
นายบ้าวีนั่นแหละะะะะ

"ใครป้านายยะะ!!! แล้วทำไมไม่รีบบอกฉันห้ะ!!!!!!!"
ฉันหันไปตอบเขาอย่างอารมณ์เสีย



"ก็บอกไปแล้วเธอฟังมั้ยล่ะ...ยัยบ้องง"
เขาพูดแล้วเอากำปั้นเขกกะโหลกฉันเบาๆ
น..นี่!!! ใครใก้นายทำแบบนั้นกันหน่ะ!!!
ฉันไม่ใช่เด็กๆแล้วนะะะะะะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


-------------------------------------------------------------------

จบไปแล้วนะคะะสำหรับน้ำจิ้มแจ่ว(?)ของเรา 070)/
ฝากเม้นติชมด้วยนะคะะะะะะ