กะลามรณะ

ลำดับตอนที่ #2 : ณ หาดทราย

ณ หาดทรายเกล็ดแก้วที่ครั่งหนึ่งเคยเป็นหาดที่ขึ้นชื่อ ติดอันดับหาดทรายที่สวยที่สุดในประเทศ เป็นที่เลื่องลือว่า ถ้าใครมาสารภาพรักที่นี้ จะต้องสมหวังแน่ๆเพราะบรรยากาศเป็นใจ



แต่นั่นก็เมื่อสิบปีก่อน...............



ดูจากสภาพตอนนี้ น่าจะเปลี่ยนชื่อเป็นหาดเศษแก้ว เพราะมองไปทางไหนก็เจอแต่ขวดโหล่,ขวดเหล้า,ขวดนม กระป๋องกระแป๋งเต็มไปหมด ทรายที่ขาวไร้มลทิน ตอนนี้สีไม่ต่างกับผ้าขี้ริ้วเลย แล้วถ้าคิดจะมองออกไปนอกทะเลเพื่อจะได้ไม่ต้อมองเห็นหาดอันน่าอนาถ ก็คงต้องผิดหวัง เพราะออกไปก็เจอแต่ขยะอีก ถ้ามองดีๆก็จะเห็น อุนจิ ลอยตุ้บป่องอยู่ด้วย



จึงไม่แปลกถ้ามีการจัดอันดับหาดที่สวยจนน่าฝั่งที่สุด ไม่ต้องบอกว่าหาดนี้ต้องได้อันดับหนึ่งแน่นอน จัดเป็นที่ที่ไม่น่าออกเดดเลย



แต่ก็ยังมีคู่วิปลาสอยู่หนึ่งคู่



หนุ่มสาวคู่หนึ่งเดินจูงมือกระหนุ่งกระหนิ่ง มาตามชายหาด โดยไม่สนใจสภาพรอบด้านเลย



“คิดถูกแล้วนะค่ะที่มาหาดนี้ พี่สมชายนี้รอบขอบจริงๆ” หญิงสาวว่า



“แหม ผมไม่ยอมให้ใครขัดขวางเวลาผมอยู่กับสมหญิงได้หรอกครับ” ชายหนุ่มนามสมชายว่าอย่างเขินๆ



“แหมพี่สมชายก็” สมหญิงว่าก่อนจะเริ่มบิดเป็นเกลียว (หวานกันเข้าไปพวกแก)



“นี้แถวนี้ขยะมันเยอะ ให้ผมอุ้มสมหญิงดีไหม?” สมชายอาสาอย่างเป็นสุภาพบุรุษ (สมชื่อมันดี) หลังจากพึ่งสังเกตสภาพแวดล้อมเป็นครั่งแรก



“แหม สมหญิงเป็นผู้หญิงนะค่ะ จะให้ ว้าย....” ยังไม่ทันที่สมหญิงจะพูดจบ สมชายก็ยกร่างของหญิงสาวไว้ในอ้อมแขนแล้ว



สมชายอุ้มสมหญิง ไปตามชายหาด เดินข้ามกองขยะ, กองขี้หมา กับ กองปลาเน่า ไปได้หลายกอง สุดท้ายเมื่อรู้สึกว่าแขนอันแข็งแรงสมชาย (ในความคิดมัน) ไม่สามารถรับน้ำนักของหญิงสาวได้ ก็ตัดสินใจปล่อยเธอลง ณ ใต้ต้นมะพร้าวต้นหนึ่ง



หากแต่พวกเขาไม่สังเกตเลยว่า ที่สกปรกแบบนี้ ทรายก็เป็นสี่เทา ทะเลก็เน่าไปด้วยขยะกับอุนจิ แถมในบริเวณไม่มีต้นอื่นขึ้นเลย นอกจากต้นไม้ต้นนี้เลย ดูท่าทางก็แข็งแรงดี แสดงว่ามันต้องเป็นต้นไม้ที่ไม่ธรรมดาแน่ๆ



“แหม วันนี้อากาศดีจังเลยนะค่ะ” สมหญิงพูดขึ้นทำลายความเงียบ (ดีกับผีเธอสิ เหม็นจะตายอยู่แล้ว)



“ครับ ฟ้าดินเป็นใจให้เราจริงๆ เหมือนที่ทำให้เราได้เจอกันเลยนะครับ” สมชายตอบกลับอย่างยิ้มแย้ม โดยที่ไม่รู้สึกอ้วกแตกกับสิ่งที่ตัวเองพึ่งพูดออกไป ผิดกับคนเขียน

“แหม พี่สมชายก็............” คำพูดแสนหวานชวนอ้วกของสมชาย เล่นเอาสมหญิงรู้สึกอายไปเลย



“สมหญิงครับ.......”สมชายเอ่ยเสียงจริงจับ พลางมองเข้าไปในดวงตาสีดำอย่างกับก้นกระทะของฝ่ายหญิง

“สมชาย........” สมหญิงก็นึกเล่นไปด้วย



“สมหญิง”



“สมชาย”



“สมหญิง”



“สมชาย”



“สมหญิง”



“สมชาย”



“สมหญิง”



(จะอีกนานกันไหม?)



หลังจากที่เรียกชื่อกันอยู่นาน ทั้งสองก็ยื่นมือทั้งสองออกมา และจับมือของอีกฝ่าย ก่อนจะค่อยๆหมุนตัวของทั้งสองไปเรื่อยๆอย่างสนุกสนาน



ฮา ฮา ฮา ฮา ฮา



เสียงของคนทั้งสองดังไปทั่วหาด ใครที่เดินผ่านมาก็คงนึกว่าคนบ้าสองคน กำลังหมุนเล่นเหมือนเด็กๆในหาดที่พวกเขาใช้ทิ้งขยะ



แล้วเรื่องที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้น เรื่องที่จะเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง และก็จะเป็นจุดกำเนิดของเรื่องวุ่นๆอีกมากมาย........



ขณะที่สองคู่รักกำลังหมุนไปมาอย่างไม่อายฟ้าอายดิน จู่ๆขาของสมชายก็สะดุดเข้ากับกองขี้หมาสูง 1 เมตร ส่งผลให้ร่างของเขาเสไปอีกทาง มือปล่อยออกจากมือแฟนสาว ก่อนทั้งร่างจะเสไปข้างหลัง...........



ปัง



“สมชาย!”



ร่างของสมชายเสจนไปชนกับต้นมะพร้าวต้นเดียวในหาด หัวของเขากระแทกกับต้นมะพร้าวอย่างแรง ขอเน้นแรงมากๆ จนทำให้มีเลือดไหลออกมาจากหัวไม่หยุด



ตุบ



ดูเหมือนว่าวันนี้จะเป็นวันมหาซวยของสมชาย เพราะแรงกระแทกเมื่อกี้ทำให้ลูกมะพร้าวหนึ่งลูกตกลงมาซ้ำบนหัวของเขา ยิ่งทำให้เลือดไหลเข้าไปใหญ่



แล้วเขาก็เลือดไหลหมดหัวจนหมดลมหายใจ..............



“สะ........ สมชาย.......” สมหญิงเอ่ยเสียงสั่น กับภาพแสนจะสุดบรรยาย ก่อนที่ร่างทั้งร่างจะทรุดหวบลงกับทรายสกปรกและเริ่ม



เดดครั่งแรกของเธอ......... ทำไมถึงกลายเป็นโศกนาฏกรรมไปได้ กว่าจะขอแพทย์ที่ศรีธัญาว่าอยากมาเปิดหูเปิดตาก็แสนจะยาก เธออุตสาห์ไปทำศัลยกรรมทั้งตัวล่วงหน้าหนึ่งเดือน เที่ยววิ่งซื้อเสื้อผ้ากับรองเท้าตั้งนาน เพื่อหวังทำให้ทุกอย่างสมบูรณที่สุด



แล้วที่เธอลงทุนไปเนี่ยมันได้อะไรกลับมาบ้าง?



จากอาการช็อกและหวาดกลัว ก็กลับกลายไปเป็นอาการโมโหอย่างไม่มีเหตุผล



“แก” เธอตะโกนลั่นขึ้นไปบนต้นไม้ที่ยืนนิ่งไม่ไหวติ่ง (ก็แน่ละ มันเป็นต้นไม้)



“เพราะแกทำให้แฟนคนแรกในชีวิตของฉันตาย แก..... แก...... ไอ้ต้นนรก ไอ้ต้นไม้เวร ไอ้ต้นจัญไร ไอ้.......

* censor censor censor censor……..” เธอตะโกนด่าต้นมะพร้าวอย่างบ้าคลั่ง (* หมายเหตุ คำที่สมหญิงด่าต่อไป หยาบคายเกินกว่าจะเอามาลงได้)



เธอยังคงตะโกนด่าต้นมะพร้าวไม่หยุด สงสัยอาการทางจิตกำลังกำเริบ สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจเอาเท้าที่พึ่งไปผ่าตัดเล็บคบมาใหม่ๆ เตะต้นมะพร้าวไม่รู้เรืองอะไรดัง ปัง ในขระที่ปากก็ก่นด่าต้นไม้ไปเรื่อยๆ..............



ตุบ



ดูเหมือนว่าต้นมะพร้าวกำลังแก้แค้น เพราะมีลูกมะพร้าวตกใส่ลงหัวสมหญิงหนึ่งลูก แต่ก็เล่นเอาสาวจ้าวหยุดชะงัก



ตุบ



ดูเหมือนว่ามันจะยังไม่พอสำหรับต้นมะพร้าว เพราะลูกมะพร้าวที่อยู่สูงที่สุดบนต้น ลูกที่ใหญ่ที่สุดและหนักที่สุดเกินลูกมะพร้าวทั่วไป ได้ตกลงมาใส่หัวสมหญิงอย่างแรง ส่งผลให้หัวที่โนจนปูดน่ากลัวอยู่แล้ว โดนกระทบกระเทือนซ้ำอีกที



ร่างของสมหญิงทรุดลงกับพื้น แล้วเธอก็ได้ตามสมชายไปเฝ้ายมบาลอีกคน..........



หากแต่สิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้น.........



ลูกมะพร้าวมรณะ ลูกที่สองตกถึงพื้นก็หักเป็นสองส่วนเฉยๆ (สงสัยหัวสมหญิงแข็ง) แล้วก็ปรากฏ................





เด็กชายทารกตัวน้อย มีทรงผมหน้าม้าตัดลีบหัว ซึ่งเรียกกันง่ายๆว่าทรง “กะลา” สีออกน้ำตาลแดงๆ ร้องไห้ อุแว อุแว อยู่ข้างใน





เอามาเรียกน้ำย่อยกันก่อน (เปล่าหรอกคนเขียนชักขี้เกียจ)



จะเกิดอะไรขึ้นต่อไป ? แล้วเด็กในกะลานี้คือใครฦ



อยากรู้อย่าลืมเม้นไม่งั่นไม่อัพละ (ล่อเล่น)