ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Happy family
หลังจากที่เรียนจบปี7 เหล่าบันดา ชาวป้อมอัศวิน (รุ่นของเฟริน) ก็พากันแยกย้ายกันไปตามทางของตนเอง
และแน่นอนที่สุด….. เฟรินกับคาโลก็ได้ตัดสินใจแต่งงานกัน แล้วรวม บารามอส คาโนวาล กับ เดมอส เป็นหนึ่ง ชื่อ เครามอส
หลังจากแต่งงานไปได้สามเดือน
“เป็นยังไงบ้างลุงหมอ?” เสียงของปรินส์ ไม่สิ คิงคาโล ตรัสถามผีหมอในคทา หลังจากที่จู่ๆพระชายาสุดที่รัก (หุหุ) ก็หน้ามืดไปเฉยๆ เลยรีบพากลับห้องและเรียกลุงหมออกมาดู โดยไม่คิดจะเรียกหมอหลวง (หมายเหตุ เพราะรีบจนเกินไป และอยากเอาคทามาใช้บ้าง ไม่งั่นมีไว้เก็บให้รกตู้)
“ไม่เป็นหรอกครับนายท่าน แค่ตั่งท้องสามเดือนเท่านั่นเอง” หมอผีตอบไป
“อืมมม แค่ท้องเท่านั่นเอง….. ฮ้าท้อง?!”
“ครับผม”
พอได้ยินคำรายงาน เจ้าตัวก็รีบวิ่งไปดูทีทันที ในขณะเดียวกับที่คนท้องที่ยังไม่รู้ตัวฟื้นพอดี
“เฟริน”
“ ฮือคาโลฉันมานี้ได้ไง”
“ไม่สำคัญหรอก รู้ไหมว่าแกนะท้อง”
“ ฮ้า!!!!” เจ้าตัวร้องลั่น ก่อนทำท่าจะเป็นลมอีกรอบ
“ เฮ้ยเฟริน เดี่ยวก่อน อย่าเป็นลมอีกดิ”
“อีมม ก็ได้ๆ”
“ นี้ไม่รู้สึกดีใจเลยหรอ”คาโลถามอย่างรู้สึกน้อยใจนิดๆ (โอ ไม่อยากเชื่อ)
“ก็ดีใจแต่…. แหม เกิดมาไม่เคยคิดว่าจะต้องคลอดลูกเอง มันก็เลย รู้สึกยังไงไม่รู้อะ”
เฮยยยย คาโลทอนใจพรืด ขนาดมันเป็นผู้หญิงมา 6ปี มันยังพูดไม่รู้จักอายปากเลย
ผ่านไปหกเดือน
จู่ๆก่อนที่พระจันทร์ จะลาลับขอบฟ้า และถูกแทนที่ด้วยดวงอาทิตย์ ก็มีเสียงอึกทึกขึกโครม จากห้องนอนของ เฟรินกับคาโล
“เบ่ง เพคะ เบ่ง”
อื้ดดดด
ขณะที่ในห้อง กำลังวุ่นวาย หากแต่ก็คงไม่เท่า ใจของคนที่ยื่นกระวนกระวายอยู่ข้างนอก (ก็แหมจะได้เป็น พ่อคนแล้ว หุหุ)
จู่ๆก็มีเสียง ฮูก ของนกฮูก ดังแว่วมา แล้วก็ตามมาด้วย….
อุแว้ๆๆ
และพอผ่านไปไม่กี่นาที ขณะเดียวกับที่แสงแรก ของดวงตะวันทอลงมา….
อุแว้ๆๆ
และแล้วประตูห้องนอนประตูก็เปิดออก
“ยินดีด้วยพะยะคะ พระองค์ได้แฝดพระธิดา กับพระโอรส พระเจ้าคะ”หมอหลวงรายงาน (สุดท้ายก็ยอมใช้หมอหลวง เพราะถ้าไม่ใช้ก็เปลืองตัง)
พอได้ยินปุ๊บ ก็รีบไปหาเฟรินกับลูกน้อย
ยัยตัวดีตอนนี้หมดสภาพ นอนสมอยู่บนเตียง
“เป็นยังไงบ้าง” คาโลถามด้วยความเป็นห่วง
“เจ็บสิ ถามได้ ครั่งหน้าไม่เอาแล้วโว้ย เข็ด” เจ้าตัวดีพล่าม
นี้ถ้าไม่ติด ที่เห็นใจกำลังเหนื่อย คงต้องจับสั่งสอนสะหน่อย
แล้วนางกำนัล ก็นำร่างแบเบาะของเด็กแฝดทั่งสองให้กับคาโล
ในแขนข้างขวาคือทารกเพศชาย ที่กำลังดิ้นขลุกขลักไปมา ถึงแม้สีตาของทารกแรกเกิดจะยังไม่ชัดนัก แต่ก็เห็นได้ชัดว่าเป็นสีน้ำตาลเหมือนเฟริน หากแต่หน้าตาก็ออกจะเหมือนพ่อเสียมากกว่า
และในอ้อมแขนข้างซ้ายก็คือ ทารกเพศหญิงซึ่งสงบนิ่ง มองยังไงก็เหมือนเฟริน แต่สีตาของหล่อน กลับเป็นสีฟ้าสวยเหมือนคาโล
“ หน้าเหมือนนายเลยแฮะ”เฟรินว่า พลางมองลูกชายของตน
“ดีแล้ว”คาโลตอบ
“หมายความว่าถ้าลูก เหมือนฉันมันไม่ดีหรือไง”
“เอาน่าๆ อย่ามาเถียงเรื่องไม่เป็นเรื่องเลย ตั่งชื่อลูกดีกว่า”ดาโลบอกปัด
“งั่นเจ้าหนูนี้ ให้ชื่อ เฟริน แล้วกัน ไหนๆหน้าเหมือนนายแล้วต้องมีอะไรเหมือนฉันบ้างสิ”เจ้าตัวเรื่องมากว่า
“ก็ได้”คาโลตอบไป แต่ในใจกำลังคิดว่าดีหรือเปล่า แต่ก็ขี้เกียจเถียงด้วย ก่อนหันไปมองลูกสาว และพูดขึ้นว่า
“งั่นให้แม่หนูนี้ชื่อ เอมิเลีย แล้วกัน”
“ดีๆ เฟริน วาเนลบี เดอะ ปรินส์ ออฟ เครามอส กับ เอมิเลีย วาเนลบี เดอะ ปรินเซส ออฟ เครามอส”
ทั่งคู่นั่งมองลูกๆ อย่างมีความสุข แต่แล้วจู่ๆ
“เฮ้คาโล ดูนี้สิ …….”
หวังว่าคงถูกใจทุกคนนะคะ จะพยายามาต่อ
และแน่นอนที่สุด….. เฟรินกับคาโลก็ได้ตัดสินใจแต่งงานกัน แล้วรวม บารามอส คาโนวาล กับ เดมอส เป็นหนึ่ง ชื่อ เครามอส
หลังจากแต่งงานไปได้สามเดือน
“เป็นยังไงบ้างลุงหมอ?” เสียงของปรินส์ ไม่สิ คิงคาโล ตรัสถามผีหมอในคทา หลังจากที่จู่ๆพระชายาสุดที่รัก (หุหุ) ก็หน้ามืดไปเฉยๆ เลยรีบพากลับห้องและเรียกลุงหมออกมาดู โดยไม่คิดจะเรียกหมอหลวง (หมายเหตุ เพราะรีบจนเกินไป และอยากเอาคทามาใช้บ้าง ไม่งั่นมีไว้เก็บให้รกตู้)
“ไม่เป็นหรอกครับนายท่าน แค่ตั่งท้องสามเดือนเท่านั่นเอง” หมอผีตอบไป
“อืมมม แค่ท้องเท่านั่นเอง….. ฮ้าท้อง?!”
“ครับผม”
พอได้ยินคำรายงาน เจ้าตัวก็รีบวิ่งไปดูทีทันที ในขณะเดียวกับที่คนท้องที่ยังไม่รู้ตัวฟื้นพอดี
“เฟริน”
“ ฮือคาโลฉันมานี้ได้ไง”
“ไม่สำคัญหรอก รู้ไหมว่าแกนะท้อง”
“ ฮ้า!!!!” เจ้าตัวร้องลั่น ก่อนทำท่าจะเป็นลมอีกรอบ
“ เฮ้ยเฟริน เดี่ยวก่อน อย่าเป็นลมอีกดิ”
“อีมม ก็ได้ๆ”
“ นี้ไม่รู้สึกดีใจเลยหรอ”คาโลถามอย่างรู้สึกน้อยใจนิดๆ (โอ ไม่อยากเชื่อ)
“ก็ดีใจแต่…. แหม เกิดมาไม่เคยคิดว่าจะต้องคลอดลูกเอง มันก็เลย รู้สึกยังไงไม่รู้อะ”
เฮยยยย คาโลทอนใจพรืด ขนาดมันเป็นผู้หญิงมา 6ปี มันยังพูดไม่รู้จักอายปากเลย
ผ่านไปหกเดือน
จู่ๆก่อนที่พระจันทร์ จะลาลับขอบฟ้า และถูกแทนที่ด้วยดวงอาทิตย์ ก็มีเสียงอึกทึกขึกโครม จากห้องนอนของ เฟรินกับคาโล
“เบ่ง เพคะ เบ่ง”
อื้ดดดด
ขณะที่ในห้อง กำลังวุ่นวาย หากแต่ก็คงไม่เท่า ใจของคนที่ยื่นกระวนกระวายอยู่ข้างนอก (ก็แหมจะได้เป็น พ่อคนแล้ว หุหุ)
จู่ๆก็มีเสียง ฮูก ของนกฮูก ดังแว่วมา แล้วก็ตามมาด้วย….
อุแว้ๆๆ
และพอผ่านไปไม่กี่นาที ขณะเดียวกับที่แสงแรก ของดวงตะวันทอลงมา….
อุแว้ๆๆ
และแล้วประตูห้องนอนประตูก็เปิดออก
“ยินดีด้วยพะยะคะ พระองค์ได้แฝดพระธิดา กับพระโอรส พระเจ้าคะ”หมอหลวงรายงาน (สุดท้ายก็ยอมใช้หมอหลวง เพราะถ้าไม่ใช้ก็เปลืองตัง)
พอได้ยินปุ๊บ ก็รีบไปหาเฟรินกับลูกน้อย
ยัยตัวดีตอนนี้หมดสภาพ นอนสมอยู่บนเตียง
“เป็นยังไงบ้าง” คาโลถามด้วยความเป็นห่วง
“เจ็บสิ ถามได้ ครั่งหน้าไม่เอาแล้วโว้ย เข็ด” เจ้าตัวดีพล่าม
นี้ถ้าไม่ติด ที่เห็นใจกำลังเหนื่อย คงต้องจับสั่งสอนสะหน่อย
แล้วนางกำนัล ก็นำร่างแบเบาะของเด็กแฝดทั่งสองให้กับคาโล
ในแขนข้างขวาคือทารกเพศชาย ที่กำลังดิ้นขลุกขลักไปมา ถึงแม้สีตาของทารกแรกเกิดจะยังไม่ชัดนัก แต่ก็เห็นได้ชัดว่าเป็นสีน้ำตาลเหมือนเฟริน หากแต่หน้าตาก็ออกจะเหมือนพ่อเสียมากกว่า
และในอ้อมแขนข้างซ้ายก็คือ ทารกเพศหญิงซึ่งสงบนิ่ง มองยังไงก็เหมือนเฟริน แต่สีตาของหล่อน กลับเป็นสีฟ้าสวยเหมือนคาโล
“ หน้าเหมือนนายเลยแฮะ”เฟรินว่า พลางมองลูกชายของตน
“ดีแล้ว”คาโลตอบ
“หมายความว่าถ้าลูก เหมือนฉันมันไม่ดีหรือไง”
“เอาน่าๆ อย่ามาเถียงเรื่องไม่เป็นเรื่องเลย ตั่งชื่อลูกดีกว่า”ดาโลบอกปัด
“งั่นเจ้าหนูนี้ ให้ชื่อ เฟริน แล้วกัน ไหนๆหน้าเหมือนนายแล้วต้องมีอะไรเหมือนฉันบ้างสิ”เจ้าตัวเรื่องมากว่า
“ก็ได้”คาโลตอบไป แต่ในใจกำลังคิดว่าดีหรือเปล่า แต่ก็ขี้เกียจเถียงด้วย ก่อนหันไปมองลูกสาว และพูดขึ้นว่า
“งั่นให้แม่หนูนี้ชื่อ เอมิเลีย แล้วกัน”
“ดีๆ เฟริน วาเนลบี เดอะ ปรินส์ ออฟ เครามอส กับ เอมิเลีย วาเนลบี เดอะ ปรินเซส ออฟ เครามอส”
ทั่งคู่นั่งมองลูกๆ อย่างมีความสุข แต่แล้วจู่ๆ
“เฮ้คาโล ดูนี้สิ …….”
หวังว่าคงถูกใจทุกคนนะคะ จะพยายามาต่อ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น