ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 5초 5 Second ✦
5초 5 Second
.
.
เท่าไหร่ถึะพอใ
ย่ำยีเท่าไหร่ถึะสมใ
่าันให้ายเสียีว่า...
.
.
" มะ.... ไม่อ.. " ไทระแพฮยอนหอบหายใ เาปล่อยให้วาลมปล่อยน้ำสีใสไหลไปเรื่อยๆ โยไม่สนใะปามันทิ้ บทลโทษอเ็ื้อผ่านมาแล้วนานนับั่วโม เ็บเสียนาไปหม...
นน้อยที่ิะหนีออารทอ มิอารอพ้นสายาบุรุษที่เสแสร้เ้าสู่ห้วนิทรา วิธีโ่ๆอร่าบามิไ้นำพาอิสระให้แ่นเอ ้ำร้ายยัทำให้นเอเ็บัวมาว่าเิม...
เาื่นึ้นมาในลาึ ท่ามลาวามมืมิที่ไร้แสไฟ ไทระแพฮยอนัสินใว้าปิ่นปัผมที่เยใ้ปลิีพามูไรอระูลโนมูระ ั่ใอยู่นาน ่อนะหลับาลแล้ว้านปลายแหลมมลไปบน่วลำออบุรุษ้าๆที่เ้าสู่ห้วนิทรา
" ..อโทษ "
" ทำอะไร " ปิ่นปัผมแสนรัที่พี่รอให้ิัวไว้ถูหัออเป็นสอท่อน ปาร์านยอลลืมาโพรึ้นมาในวามมื ว้าลำแนเรียวนั้นไว้่อนะว้าอในมือแล้วว้ามันออไปสุแร วามวาวโรน์้วยแรโทสะ
โรธ...
" ะปลิีพ้าั้นรึ? ไทระแพฮยอน.. "
เ็มัหนัถูใ้เป็นเรื่อมือในารลโทษ เามัมันเ้าับ้อมือเรียว้าหนึ่ ผูเ้าับเสา้านหนึ่ที่เป็นหลัอโมผ้านาให่ แรที่เหลือน้อยนิมิสามารถ่อสู้ับบุรุษผู้มาไป้วยแรโทสะไ้ " อ..อย่าอโทษ ฮึ "
CUT > CLICK < ( red character only )
ปาร์านยอลระาิโมโนออ ยื้อระานมันาวิ่น้วยน้ำมืออนเอ ผ้าแพรสีาวั้นในมิอาปปิร่าายาวผ่อไ้ มันถูระาออ้วยมือหยาบ อีรั้และอีรั้...
" ฮื้อออ อือ! "
" พอ.. ม..ไม่ทำ อึ! แล้ว " ร่าเปลือยเปล่าที่มีเพียเศษผ้าปปิ่วเอวำลัร้อไห้ ำพู้ำๆเิมๆถูพ่นออมาไม่หยุ มือเรียวันอแร่ออทุรั้ที่ถูู่โ่มูบและั้วยริมฝีปาหยันั่น
เ็บไปหมทั้ริมฝีปา ทั้ลำอ รวมถึหน้าอบา...
" เรียออมา..านยอล.. "
" เรีย!!! "
เาเยหน้าึ้นมา่อนะวาสั่เสียั มือหยาบลาวนเ้าไปที่เรียวา้านใน ระาีปลายิโมโนอออีรั้ พร้อมับบีบที่สะโพแรๆนน้าใ้สะุ้เฮือ
" านยะ..ยอล อโทษ.. "
" ี.. เรียอีสิ "
" อ๊ะ... านยอล ..เ็บ"
" ฮึ...ะไม่ทำแล้ว "
" อย่า!!! "
ราวับร่าายถูีออเป็นสอียามที่ร่าายถูแทรเ้ามา้วยสิ่นั้น เรียวายาวถูแหวออว้า่อนสะโพบาะถูท่อนเนื้ออานยอลระแทเ้ามาพรวเียวน่อทาสีหวานีา
ลิ่นาวเลือลอยึ้นมาเะมู เ็บเสียน้ออ้าปา้าไม่สามารถเปล่เสียหรือยับายไ้แล้ว มือเรียวอี้าที่เป็นอิสระาสายเ็มัหนั ร่นลมาระาผ้าแพรลื่นมืออเียนอนเพื่อระบายวามเ็บปวนมันาเป็นทายาว..
" อ๊าา!!!!! "
ไทระแพฮยอนร่ำไห้ราวับะาใ
สะอื้นฮันัวโยน่อนที่ร่าบาะโยลอนไปามแรระแทรุนแรา้านล่า
" ไม่.. ไม่ทำแล้ว หยุ.. ฮื้ออ! "
" เ็บอ๊าา.. "
ท่ามลาวามมืมื ใล้เพลารุ่สาอพระอาทิย์ึ้น บทลโทษยัำเนิน่อไป เสียสั่นึอเียนอนนาให่ถึมันะัเล้าลอไปับเสียรานาไหน แ่็มิมีทหารรอบโมแห่นี้ล้าเปิปาพูอะไรออมา
ราวับไม่ไ้ยิน...
" ...ยอล ..เ็บฮึ "
เสียร่ำไห้ราวะาใมิอาเรียวามสสาราใรในที่แห่นี่ไ้
ไม่มีเลย....
.
.
แสะวันสาส่อเหนือม่านเม ไอร้อนระอุระายไปทั่วที่พัในยามสายอวัน ร่าายที่เยาวสะอาื้นไป้วยเหื่อที่ผุออมาทั่วายำลัเหนียวเหนอะหนะ ลิ่นาวและราบเลือเปรอะเปื้อนเ็มไปหมำลัแห้รัลืนไปับผ้าลื่นมือที่รอรับร่าายทั้สอไว้
ปาร์านยอลไม่สนใเือนไม่สนใะวัน เาอร่านี้ไว้ามที่ใยา
เท่าไหร่็ไม่พอ...
" ท่านนายพล "
"อ๊ะ.. อ๊า "
" ท่านนายพล.... อ์รัทายาท!! ทัสึยะ้อารส่สาร่วนพะยะ่ะ " นสนิทลั้นใแหวผ้าผืนหนาสีทึบออ่อนะเินเ้ามาประิโ๊ะไม้เยื้อปลายเีย เาเสมอพื้นิน่อนะรายานเรื่อสำัออไปโยไม่มีิั
" อีสอวัน นอวัหลวะเส็มาถึพะยะ่ะ เรา้อเรียมัวลับวัหลว ในสารที่ส่มาบอว่า พระมเหสีฮันบยอละเสร็มา้วย.."
ึ...
" อะอื้อ!.. ยอล.."
" เ็บหรอหืม?.." ปาร์านยอลระิบเ้าที่ใบหูื้นเหื่อ ลำแนแร่้อนอพับาเรียวึ้นมาพาบนไหล่ว้า เาูบที่หัวไหล่มนนั่นพลาลอเลียไปมา..
" ม..ไม่ไหว... "
" อืม้ารู้แล้วออไปไ้แล้วทัสึยะ " เาไม่ไ้หันเหให้วามสนใับนสนิทเท่าในั ้ำร้ายยัลอเลียับนใ้ร่าไม่ผละออไปไหน มือหยาบว้าเรียวนิ้วทั้ห้าอไทระแพฮยอนึ้นมา ่อนะูบลไปบนหลัมือ
ปลายผมื้นเหื่อถูเสยึ้นลวๆ ปาร์านยอล้อนร่าบาแนบไปับอแร่ที่มีมัล้ามน้อยๆ เาเร่ัหวะ่อนะุใบหน้าเ้าับลำอที่เ็มไป้วยรอยแนั่น..
" ฮื้ออานยอล..."
" เ็บบ็ร้อออมาสิพระายา "
" อ๊า... "
ไทระแพฮยอนหลับาลอีรั้ ่อนะราออมา..
ไม่อยาลืมา... ลืมาึ้นมาเห็นน้าบนำลัเสพสุับร่าายอนเอ
เาปล่อยให้น้านบนทำามอย่าที่ใอยา
ในเมื่อัืนไป็ไร้ผล
รู้สึถึอเหลวในร่าายที่ไหลวนเวียนอยู่ใน่อทานรู้สึอยาะอาเียน
ไม่รู้ี่รั้ที่ถูเิมเ็ม้วยน้ำสีาว้นนั้น นานเสียนินา..
ร่าายแสนสปร...
ไม่เยรู้สึเลย...
ไม่เยรู้สึถูย่ำยีศัิ์ศรีเท่านี้อีแล้ว...
.
.
อิสรีในุปัเลื่อมทอบีบระับมืออสรีมีอายุไว้แน่น เายิ้ม เป็นรอยยิ้มที่สวยามนหาที่ิไม่มี ฮันบยอลพระมเหสีอ์ปัุบันเลี่ยแหวนในนิ้วมืออนเล่น ใบหน้าเรียวที่รับับมูพร้อมับวาลมๆายแววระยิบระยับนนมอรู้สึมีวามสุไป้วย หิสาวมอไปสวนว้าให่ที่ปลุมไป้วยหิมะ เาอบเหลือเิน..
" ฮันบยอลลู "
" เพะ ท่าแม่ "
" ะีหรอลู.... "
" ....... "
" แม่ไม่เห็น้วยเลย มันไม่เหมาะสม รอที่วัหลวไม่ีว่ารึ? " หิสาวส่ายหน้านึ้านในใ่อนะพูออไป วามมั่นใเ็มเปี่ยมทำให้หล่อนอบยยิ้มว้าๆออมา ฮันบยอลหัวเราะน้อยๆ " ท่านพี่้อีใเพะ เื่อลูสิ "
" ่วเวลาหลายเือน น้อิท่านพี่เหลือเิน "
" ท่านพี่้อรู้สึเหมือนน้อแน่ๆ ท่านแม่ ท่านพี่้อเ้าใน้อเหมือนแ่่อนอยู่แล้ว "
เาไม่ไ้พูอะไรออไป ไ้แ่ทอมอหิสาวผู้เปี่ยมไป้วยวามมั่นใพรราถึลูายนเล็อน เานึเอ็นูฮันบยอลไม่น้อยไปว่าใรๆ แ่อีนัยหนึ่เารับรู้ถึวามรู้สึอลูายอนี...
ลูายอเา...
ไม่มีวันให้อภัย
.
.
6초 6 Second
----------------------------------------------------------
อบุทุอมเม้น ทุำลัใอีรั้ะ ^^
ปล. มีอมเม้นบอให้รวมเล่ม ื้อออ ฟิยัไปไม่ถึไหนเลยฮ่าๆๆๆๆ><
เอันอนหน้า่ะ~~
@lullaby_hh
:) Shalunla
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น