All One-Shot [SNSD yuri]

ลำดับตอนที่ #4 : My love rhythm (Chp3)

 Chp 3

            “อย่างที่ฉันบอกนะแท ..ทำแบบนี้” ภายในห้องซ้อมยุนอากำลังสอนเทคนิคลูกเล่นใหม่ๆให้กับแทยอนซึ่งคนร่างเล็กเองก็มองแล้วทำตามอย่างขมักขเม้น ทางด้านยูริและซูยองก็ฝึกซ้อมในส่วนของตัวเอง “แท เก่งนะไม่กี่เดือนก็จับลู่ทางได้แล้ว เรียนรู้เร็วดี” ยูริเอ่ยชม สรรพนามการเรียกชื่อที่เปลี่ยนไป ทั้งความสนิทสนมของบรรดาสมาชิกในวง ก็เพราะคำว่าความผูกพันที่เปลี่ยนคนห่างเหินให้สนิทกันได้ ตั้งแต่แทยอนเข้ามานี่ก็เป็นเวลาสามเดือนกว่าๆแล้วที่ทุกคนมายังห้องซ้อมนี้ทุกเย็น บางทีถ้าเสาร์อาทิตย์ว่างก็แทบจะมาขลุกอยู่ที่นี่ตลอด ความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นระหว่างเพื่อนจึงค่อยๆถักทอพัฒนาไปพร้อมกับฝีมือทางด้านดนตรีที่ดีวันดีคืน

             ตอนนี้แทยอนเองสามารถเล่นได้ดีในระดับหนึ่ง หากนี่มันเป็นเพียงการเริ่มต้นไปสู่ความใฝ่ฝันเท่านั้น.. เสียงลีดกีต้าร์คู่ใจของคนตัวเล็กดังขึ้นไล่ตามโน๊ตเสียง พลันมันก็ส่งเสียงเพี้ยนๆออกมาให้คนที่เล่นอยู่ได้รู้ว่าตนทำผิดพลาด ร่างเล็กถอนหายใจเนือยๆ นี่เป็นรอบที่หลายร้อยแล้วตั้งแต่เริ่มฝึกลีดมาได้สองอาทิตย์ “ลีดกีต้าร์มันยากกว่าที่คิดจริงๆแฮะ ..” เธอบ่นอุบอิบแต่มือไม่ได้หยุดเธอกลับไปเริ่มต้นไล่โน๊ตใหม่อย่างไม่ลดละ

“ขนมมาแล้วจ๊ะ พักกันได้แล้ว~” เสียงใสๆที่ดังขึ้นเรียกให้ทุกคนสนใจ แต่ไม่ใช่เจ้าของเสียงหรอกนะ เป็นขนมถุงโตที่เธอติดมือมาต่างหาก คนร่างสูงทั้งสามคนผละจากเครื่องดนตรีของตัวเองแล้วเข้าไปมุงของว่างรอบบ่ายเว้นคนตัวเล็กที่ทำยังไงก็เข้าไม่ถึงถุงขนมซักทีเพราะความสูงที่เสียเปรียบ(มากๆ) “ว้าว แม่หมีน่ารักที่สุดเลย มามะขอกอดที~” ซูยองที่คุ้ยเจอขนมสุดโปรดของตัวเอง อ้าแขนกว้างแล้วโผเข้าหาทิฟฟานี่ซึ่งยืนยิ้มตาปิดแบบไม่รู้เรื่องรู้ราว

“เอ๊ะ! ทำไมวันนี้หมีตัวเล็กลง ไดเอ็ทหรอจ๊ะ?” ซูยองรู้สึกเหมือนรอบโอบวันนี้มันแคบลงแปลกๆ เลยคลายอ้อมกอดออกแล้วก้มลงดู ปรากฏว่า.. กลายเป็นหมาน้อยแทยอนที่เงยหน้าจ้องเธอตอบด้วยสีหน้าเอาเรื่องแทน “อี๋~ แท นี่แกมาแทรกระหว่างฉันกับทิฟฟานี่ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” คนผิวแทนดีดตัวออกอย่างไว กอดเมะแล้วมันรู้สึกขนลุกยังไงชอบกล

“หน็อย หยองกี้ แกหาเรื่องแต๊ะอั๋งฟานี่ตลอดเลยนะ แกนี่ไว้ใจไม่ได้!”

“แทแท ซูยองแค่ล้อเล่นเอง” ทิฟฟานี่ที่มองโลกในแง่ดี สะกิดแทยอนจากข้างหลัง จนคนตัวเล็กหันไปแหวใส่ “ฟานี่อ่ะ”

“แหม หมาหวงหมีใหญ่เลยนะ” ยูริและยุนอาแซวขึ้นพร้อมกันอย่างอดไมได้ นิสัยแบบนี้แก้ไม่หายจริงๆ “อะไร ฉันเปล่าซักหน่อย แค่กันไม่ให้ฟานี่โดนลวนลามต่างหาก ไปๆกินขนมดีกว่า” แทยอนปฏิเสธเสียงสูงแบบไม่มองหน้าใครแล้วเดินดุ่มๆไปคุ้ยถุงขนมท่ามกลางสายตากรุ้มกริ่มของสามคนตัวโย่ง ยิ่งทำแบบนี้แหละยิ่งมีพิรุธนะแทยอน

“ดูยัยหมีสิ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จนตาเป็นสระอิหมดแล้ว” ยุนอาเล่นแทยอนไม่ได้เลยหันไปแซวฟานี่แทน คนร่างอ้อนแอ้นสะดุ้งน้อยๆแล้วหันมาค้อนให้ยุนอาวงใหญ่ ..หลังจากสถานการณ์คลี่คลายลงทั้งห้าจึงมานั่งล้อมวงกินขนมที่ฟานี่ซื้อมาพลางคุยกันสัพเพเหระ

“เออ โรงเรียนเรามีงานวันกิจกรรมหลังสอบปลายภาคในทุกๆปี แล้วมันก็อีกสองสามเดือนข้างหน้าแล้วด้วย ฉันว่าเราน่าจะขึ้นแสดงนะ ไหนๆก็มีวงแล้ว ถือเป็นการเปิดตัววงเราเป็นไง?” อยู่ๆยูริก็พูดขึ้นมา มันดูน่าสนใจไม่น้อย ในเมื่อพวกเธอฝึกซ้อมจนฝีมือพอตัวในระดับหนึ่งแล้วการขึ้นแสดงถือเป็นอีกหนึ่งการทดสอบที่สำคัญสำหรับวงดนตรี

“เอาสิ ..อ๊ะ ฉันลืมไปเลย!” ยุนอาโพล่งจึ้นแล้วเอามือกุมขมับตัวเอง

“ลืมอะไรหรอ ยุนอา?” ทิฟฟานี่ถามอย่างสงสัย

แล้วทุกคนที่นั่งล้อมวงอยู่ต้องตกอยู่ในความเงียบหลังจากยุนอาเอ่ยประโยคนี้ “วงเราซ้อมกันมาจนคิดจะขึ้นแสดงแล้ว แต่เรายังไม่มีนักร้องนำเลยนะ!” ..ไม่มีใครพูดอะไรหมายความว่า ทุกคนก็ลืมเช่นกัน

“นั่นสินะ มัวซ้อมแต่ดนตรี ลืมสนิทเลย ..แล้วทีนี้ใครจะร้อง?” ยูริเปิดขึ้นมาอีกประเด็นที่ได้คำตอบกลับมายิ่งกว่าความเงียบนั่นก็คือ นิ่ง

“ฉันเป็นกลองก็เต็มที่แล้วเรื่องร้องตัดไปได้เลย” ซูยองออกตัวตัดบท ซึ่งความจริงเธอพูดถูกเพราะคนเป็นมือกลองนอกจากใช้ทั้งมือทั้งเท้ายังต้องคอยแยกประสาทออกจากกันอีกด้วย ขืนกลองล่มเพราะตีไปร้องไปมีหวังเละทั้งวง ดังนั้นคนที่เหลืออยู่ก็มีแค่ ยูริ ยุนอา และ แทยอน สามคนมองหน้ากันและกัน

“มาลงโหวตดีกว่าไหม ว่าอยากให้ใครเป็นคนร้องนำ” ดุจนางฟ้าชี้ทางสว่าง ทิฟฟานี่พูดออกมาพร้อมตายิ้มของเธอ ให้สามคนที่นั่งหน้านิ่วดีดนิ้วดังเป๊าะ “เออ ใช่ ฟานี่ขอบใจนะ” แทยอนหันไปยิ้มให้คนนั่งข้างๆ

สมาชิกในวงทั้งสี่คนจัดแจงเขียนชื่อคนที่ตัวเองโหวตใส่เศษกระดาษชิ้นเล็กๆ ก่อนจะนำมารวมกันไว้ในแก้วเปล่าที่ทิฟฟานี่เตรียมไว้ให้ ..คนตาหวานหยิบกระดาษชิ้นแรกขึ้นมาแล้วคลี่มันออกดูท่ามกลางความลุ้นระทึกของอีกสี่คนที่เหลือ

“..โหวตแรก ของยุนอา” เจ้าของชื่อเลิกคิ้วสูง พลางแทยอนจึงยกมือขึ้นแล้วบอกว่า “ฉันโหวตเอง”

“โหวตที่สอง ยูริ” ซูยองยกมือแล้วบอกบ้าง “อันนี้ฉันโหวต”

“โหวตที่สาม ..ฉันรอเปิดพร้อมอันที่สี่ดีกว่า” ทิฟฟานี่หยิบเศษกระดาษชิ้นสุดท้ายขึ้นมา “โหยอะไรอ่ะ พวกฉันลุ้นนะเนี่ย” ยุนอาแหวเล็กน้อย เพราะเธอไม่อยากโดนโหวตมากกว่า

“เอาล่ะๆ สองโหวตสุดท้ายเป็นของ แทยอน!” คนตัวเล็กอ้าปากค้าง

“ดีใจด้วยว่ะแท ฮ่าๆๆๆ” ยูริกับยุนอาหัวเราะร่าเสมือนยกภูเขาออกจากอก

“เฮ้ยเดี๋ยวดิ่ แค่ลีดกีต้าร์ฉันก็จะแย่แล้วนะ นี่ให้ร้องไปด้วย เดี๋ยวก็พาล่มหรอก” แทยอนโวยวายขึ้นมานิดหน่อยไม่ใช่ว่าเธอไม่เต็มใจทำแต่เธอกลัวจะทำพลาดมากกว่า “งั้นก็เป็นโอกาสดีที่จะเริ่มฝึกไงแทแท” แทยอนหันไปมองคนพูดที่ยิ้มจนเห็นอายสไมล์

“นี่ สรุปฉันต้องเป็นนักร้องนำจริงๆใช่ไหม?” แทยอนหันไปถามพลางใช้นิ้วชี้ตัวเอง ซึ่งได้รับคำตอบอันแสนหนักแน่นกลับมาจากสมาชิกอีกสามคนว่า “ใช่!”

แล้วการฝึกพิเศษชนิดเข้มข้นของคิม แทยอนจึงเริ่มขึ้น.. นอกจาต้องฝึกกีต้าร์แล้ว เธอยังต้องฝึกร้องเพลงพลางดีดกีต้าร์ไปพร้อมกัน ซึ่งช่วงแรกๆทำออกมาได้ทุลักทุเลพอสมควร บางทีดีดตรงจังหวะแต่ร้องเพี้ยนไม่ก็ผิดจังหวะไปเลย พอร้องถูกก็ดีดไม่ตรงซะงั้น เผลอๆก็ทั้งร้องทั้งดีดเพี้ยนทั้งคู่ พาเอาสมาชิกอีกสามคนและหน่วยที่มาให้กำลังใจเอาใจช่วยกันตัวโก่ง

ทุกๆวันภายในห้องซ้อมแห่งนี้ผ่านไปเหมือนเดิม จะมีก็เพียงความผูกพันและความทรงจำดีๆที่เพิ่มขึ้นเสมอที่มันไม่เหมือนเดิม.. ยิ่งเวลาผ่านไปช่วงสอบก็ใกล้เข้ามาทุกที ถึงจะวิ่งไล่ตามความฝันแต่เราก็ยังคงต้องอยู่กับความเป็นจริง การเรียนถือเป็นสิ่งสำคัญ ถือเป็นหน้าที่หลักของคนในช่วงวัยนี้ อาทิตย์นี้พวกเธอลดเวลาการซ้อมลงและงดซ้อมสุดสัปดาห์นี้เพื่อที่จะได้ไปเตรียมตัวอ่านหนังสือสอบที่กำลังจะมาถึงวันจันทร์หน้า

เสียงกลองลงจังหวะสุดท้ายก่อนที่ซาวน์จากเครื่องดนตรีอื่นจะค่อยๆเบาจนหยุดลง แทนที่ด้วยเสียงโห่ร้องจากบรรดาสมาชิกที่การซ้อมสุดท้ายจบลงอย่างราบรื่น ..ร่างเล็กยกมือปาดเม็ดเหงื่อที่พรมอยู่ทั่วใบหน้า การร้องเพลงไปด้วยทำให้เธอใช้พลังงานมากกว่าปกติ เธอเดินมานั่งพักเหนื่อยข้างๆทิฟฟานี่ซึ่งคอยมานั่งให้กำลังใจตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้ ..ขวดน้ำเย็นถูกส่งยื่นให้พร้อมผ้าเช็ดหน้าสะอาด

“เหนื่อยหน่อยนะ แทแท เธอทำได้ดีมากแล้วล่ะ ..ทุกคนทำได้ดีมากเลยนะ” ทิฟฟานี่เอ่ยด้วยเสียงหวานของเธอ แต่ก็ไม่ลืมที่จะหันไปชมอีกสามคนที่เหลือที่กำลังจัดแจงเก็บอุปกรณ์ของตน แทยอนยิ้มบางๆรับของสองสิ่งนั้นมา

“เสาร์อาทิตย์นี้ก็ตั้งใจอ่านหนังสือกันล่ะ สอบให้ผ่านจะได้ไม่ต้องมานั่งซ่อมให้เสียเวลาซ้อม” ซูยองพูดขึ้นมาก่อนยกขวดน้ำขึ้นดื่ม ป๊าบ! คนที่ยืนถัดมาฟาดมือลงกลางหลังของซูยองจนเจ้าตัวถึงกับสำลักน้ำที่กำลังดื่ม “แค่กๆๆ ไอ้บ้ายูลแกจะฆ่าฉันหรือไงฮะ”

“นี่คือจุดประสงคืที่แกจะสอบผ่านหรอฮะ หยอง ใช้ได้ที่ไหน” ยูริยืนท้าวเอวเอ็ดเพื่อนเล็กน้อย

“แหม ฉันก็พูดไปงั้นแหละ ทำเป็นจริงจังไปได้” ซูยองบ่นกระปอดกระแปด

“ถ้างั้นฉันกลับก่อนนะเหนื่อยชะมัด ไว้เจอกันในห้องสอบเพื่อนๆ” ยุนอากล่าวลาพลางสะพายสายกระเป๋ากีต้าร์ไว้บนบ่า “เฮ้ยรอด้วยดิ่ ยุน ..ไปแล้วนะทุกคน” ยูริรีบคว้ากระเป๋าเบสของตัวเองบ้างแล้วสาวเท้าตามยุนอา ซูยองที่กำลังจะเดินตามไปเป็นคนที่สาม หันกลับมาดูอีกสองคนในห้องที่ยังนั่งนิ่งอยู่กับที่

“อ้าว ไม่กลับกันรึไง?”

“เดี๋ยวฉันจะอยู่ต่ออีกหน่อยน่ะ กลับไปก่อนเถอะ” แทยอนพูดยิ้มๆ ซูยองฟังดังนั้นจึงหรี่ตาแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ “อ่า จะอยู่สวีตกับแม่หมีล่ะสิ คิม แท ร้ายนะเนี่ย~”

“พูดมากไปแล้วหยอง ไปๆๆ รีบกลับไปเลย” คนตัวเล็กแหวไม่พอยังเดินดันหลังคนตัวโย่งให้ออกจากห้องไปไวๆ “อะไรว้า แค่นี้ทำไล่ ไปก็ได้ ..เฮ้ ถ้ามีอะไรดีๆอย่าลืมมาเล่าสู่กันฟังมั่งนะ” ท้ายประโยคที่เบาลงเป็นกระซิบก่อนร่างสูงจะก้าวขายาวๆวิ่งหนีออกไปอย่างรวดเร็ว หลบขาเล็กๆของ แทยอนที่ฟาดปหวดอากาศไปนิดเดียว “ไอ้บ้าหยอง เดี๋ยวเหอะ!” ร่างเล็กตะโกนไล่หลัง มิวายยังได้ยินเสียงหัวเราะร่วนของคนจอมกวนแว่วๆ  

แทยอนเดินกลับเข้ามาในห้องซ้อมอีกครั้ง ซึ่งทิฟฟานี่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมด้วยใบหน้าสงสัย .. “มีอะไรงั้นหรอ แทแท?” เธอเอ่ยถาม “ฟานี่นั่งรอแป๊ปนึงนะ” แทยอนยิ้มก่อนจะก้าวอาดๆไปยังที่ประจำหลังไมค์โครโฟนแบบขาตั้ง เธอยกกีต้าร์คู่ใจขึ้นมาอีกครั้งจัดแจงพาดสายสะพายและเช็คทุกอย่างให้เข้าที่ “ฮัลโหล เทส.. ฮัลโหลๆ” คนตัวเล็กเช็คไมค์เป็นสิ่งสุดท้ายก่อนกระแอมเล็กน้อย ทิฟฟานี่ตั้งใจดูเป็นอย่างมาก เธอรู้สึกว่าตัวเองเริ่มนั่งไม่ติดเบาะ นี่คนตัวเล็กกำลังจะร้องเพลงงั้นหรอ?

เสียงลีดกีต้าร์ค่อยๆดังขึ้นมาหากแต่มันไม่ใช่ทำนองที่ร่างเล็กฝึกซ้อมในทุกๆวัน มันเป็นเพลงที่แทยอนไม่เคยเล่นให้ใครได้ชม เสียงเมลโลดี้อันนุ่มนวลหวานหูที่เหมือนลอยฟุ้งอยู่ในอากาศพลันจึงเปลี่ยนมาเป็นการตีคอร์ดเบาๆ เสียงร้องอันเป็นเอกลักษณ์ของคนตัวเล็กเริ่มเปล่งออกมาบอกเล่าเรื่องราว และท่วงทำนองของเพลงที่ฟังจับใจความได้ว่าเป็นเพลงรัก ..ทุกคำร้อง ทุกทำนองถูกบรรเลงไปอย่างลื่นไหล คนใบหน้าหวานระบายยิ้มออกมา เธอไม่อาจหุบยิ้มได้แม้แต่วินาทีเดียวเมื่อมองดูคนตัวเล็กกว่าที่กำลังบรรเลงเพลงรักนี้ให้เธอฟัง

เพลงความยาวสามนาทีที่ทำให้คนฟังรู้สึกเคลิบเคลิ้ม รอยยิ้มที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของทั้งสองยยังคงประดับอยู่อย่างนั้น เสมือนเป็นช่วงเวลาที่ทั้งโลกหยุดหมุน.. เสียงเมโลดี้สุดท้ายถูกบรรเลงอย่าแผ่วเบา แทนด้วยเสียงปรบมือจากคนร่างอ้อนแอ้นที่ยิ้มจนเห็นอายสไมล์

“ไปฝึกเล่นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ฟานี่ไม่เห็นรู้เลย”

“ก็เป็นเซอรไพรส์น่ะ แทแอบไปฝึกมา เล่นให้ฟานี่ฟังคนแรกเลยนะ ..ชอบไหม?” คนตัวเล็กพูดพลางเกาแก้มแก้เขิน

“อื้ม ชอบสิ แทแทเท่ห์มากเลยนะรู้ตัวไหม?” ทิฟฟานี่พูดเองก็หน้าขึ้นสีระเรื่อ ให้บรรยากาศภายในห้องซ้อมมันดีชอบกล “ขอบคุณนะ” แทยอนพูดสายตาล่อกแล่กไปมา รู้สึกได้ถึงใจตัวเองที่เต้นแรงกว่าปกติ

“นี่แทแท หลังสอบเสร็จไปฉลองที่บ้านฉันไหม ชวนพวกซูยองไปด้วย ฉลองกันโต้รุ่งไปเลย” ทิฟฟานี่หันมาชักชวนขณะที่ทั้งคู่เดินไปบนริมฟุตบาทด้วยกัน

“อื้ม เอาสิ ..เดี๋ยวฉันจะเอาเกมไปเล่นด้วยเยอะๆ” แทยอนเสนอความคิด ..ตอนนี้พระอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้าแล้ว มันจึงแต่งแต้มแสงสีส้มลงบนผืนฟ้าที่เคยเป็นสีเกือบขาว บรรยากาศเย็นสบายให้สองคนได้เดินทอดน่องอย่างไม่ต้องรีบร้อนอะไร ครั้นพอมาถึงทางแยกระหว่างทางไปบ้านของทั้งคู่ คงถึงเวลาที่ต้องบอกลา

“กลับบ้านดีๆนะแทแท ตั้งใจอ่านหนังสือด้วย ..แล้วก็ขอบคุณสำหรับเพลงนั่นนะ” ทิฟฟานี่ยกมือโบกลาด้วยรอยยิ้มหวานเชื่อมของเธอที่ใครได้เห็นเป็นต้องละลายทุกราย “อื้ม กลับบ้านดีๆนะ ฟานี่” แทยอนเองก็โบกมือลาเช่นกัน คนร่างอ้อนแอ้นเริ่มก้าวเท้าห่างออกไปแล้วส่วนอีกคนยังคงยืนมองแผ่นหลังนั่นอยู่เช่นเดิม

“ฟานี่!” แทยอนตะโกนเรียกคนที่เดินออกไปได้ไม่ไกลนักให้เจ้าตัวหันกลับมาด้วยสีหน้าสงสัย ..แทยอนล้วงเอามือถือในกระเป๋าเสื้อนักเรียนออกมาชูไว้ระดับอกซึ่งอีกคนก็เห็นมันได้ แล้วใช้นิ้วมืออีกข้างเคาะมันเบาๆ จากนั้นก็ใช้มือข้างเดิม กำสามนิ้วตรงกลางลงชี้นิ้วโป้งและก้อยขึ้นเป็นรูปโทรศัพท์ ก่อนยกมันแนบหู เพื่อที่จะบอกว่า ..แล้วฉันจะโทรไปนะ

ทิฟฟานี่หัวเราะเบาๆกับท่าทางน่ารักนั่น เธอพยักหน้าแล้วทำมือเป็นเครื่องหมายโอเค.. สองคนโบอมือลาอีกครั้งก่อนทิฟฟานี่จะเริ่มเดินหายไป แม้จะมองไม่เห็นกันแล้วหากความรู้สึกอบอุ่นในใจยังคงอยู่ รอยยิ้มบางเบาแต่สื่อความหมายยังคงประดับอยู่บนใบหน้าของคนร่างเล็กพร้อมหัวใจที่รู้สึกพองโต เส้นกั้นบางๆของคำว่าเพื่อนมันกำลังค่อยๆสลายลงแล้วสินะ 






Writer´s talk
อัพฉลองเปิดเทอม(อย่างเป็นทางการ) 
ช็อตฟิคเรื่องนี้ดำเนินมาถึงกลางเรื่องแล้ว เย้ๆ คาดว่าประมาณหกแชปน่าจะจบได้
แต่งเองรู้สึกเองว่าแชปนี้มันกุ๊กกิ๊กๆยังไงชอบกล ฮ่าๆๆๆ
อยากรีบแต่งต่อไวๆ แต่เจียมสังขาร วันละแชปตาก็จะบอดเพราะจ้องคอมอยู่แล้ว
บางทีมึนๆนึกไม่ค่อยออก

ยังไงก็ติดตามกันต่อไปนะจ๊ะ

ปล. สำหรับคุณรีดเดอร์ที่สงสัยว่าฟิคเรื่องนั้ได้แนวมาจากอนิเม K-ON รึเปล่า
เราขอบอกว่าใช่จ๊ะ มันเป็นแรงบันดาลใจ T_T อนิเมะเรื่องนี้ทำให้เราหันมาสนใจกีต้าร์ไฟฟ้า
แล้วก็เริ่มเล่นมันอยู่(เอ่อ ยังกากอยู่ ฮ่าๆๆ ฝึกต่อไป) ยังไงก็อย่าเข้าใจผิดว่าเราก็อปหรืออย่างใด
เพราะยังไง K-ON ก็สุดยอดในใจอยู่แล้ว :D เราเพียงแค่ใช้เป็นแนวของวงดนตรีมอปลายมาใส่เข้ากับฟิค
รวมถึงกีต้าร์ของแทยอนก็เป็นกีต้าร์ของตัวละครหลักในอนิเมะเช่นกัน (รุ่นนี้เราคลั่งมาก)

ปล2. คุณ Ma-bung และทุกท่านที่สนใจอนิเมเรื่องนี้ (ดันเต็มที่ 555) 
ตอนแรกเราหาลิ้งค์เก่าที่เราเคยดูเป็นซับไทย แต่สรุปว่าคนโหลดเค้าลบไปแล้ว
ตอนนี้เลยมีแบบซับอังกฤษ หาดูได้ตามเว็บดูการ์ตูนออนไลน์ทั่วไป www.watchanimeon.com อันนี้เราแนะนำ
เข้าไปตรงเสิร์ชแล้วหาเรื่องนี้มาดูได้เลย ;D