I'm serious meant!!!! (ผมพูดจริงๆนะ)

"Love is promise love is a souvenir once given never forgotten never let it disappear

ความรักคือคำสัญญา ความรักคือของที่ระลึก เมื่อได้รับแล้วก็ไม่เคยลืม ไม่เคยปล่อยให้เลือนหายไป"

Writer talk : สวัสดีค่ะผู้อ่านทุกๆท่าน เราชื่ออะไรไม่บอก555 ฟิคเรื่องนี้เป็นตอนยาวนะคะ เป็นเรื่องราวของเพื่อนสนิท ที่ความรู้สึกถลำลึกเกินกว่าคำว่าเพื่อน เป็นแนวชายรักชายนะคะ ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ ยังไงก็ขอฝาก #ภูฟาน ด้วยนะคะ พร้อมแล้วก็เชิญอ่านตามอัธยาศัยเลยค๊าบบบ

ตอนที่1 : เป็นเหมือนเดิม????

....มันเริ่มตั้งแต่ตอนไหน....

....มันเป็นอย่างนี้เมื่อไหร่....

....ช่องว่าระหว่างเราเกิดขึ้นตอนไหน....

-Line- : ตื่นค้าบบบบ

-Line- : ภูค้าบบบบบ

-Line- : ฟานรออยู่หน้าบ้านแล้วน้าาา

"เฮ้ออออออ" เดี๋ยวนี้ทำไมภูทำตัวแปลกๆนะ ทำไมหลังจากที่ความสัมพันธ์ของเรามันถลำลึกเกินกว่าคำว่าเพื่อน ภูยิ่งกลับทำตัวเหินห่าง จนบางครั้งผมเริ่มรู้สึกว่า เราไม่น่าพัฒนาความสัมพันธ์กันเลย.....

-แอ๊ดดดดด- (เสียงเปิดประตูบ้าน)

"ภู"

"ทำไม?? ทำหน้าอย่างกับเห็นผี"

"ก็ฟานไลน์ไปหาภู ภูก็ไม่ยอมอ่าน"

"อ๋อ555 ภูปิดเสียงไว้น่ะ"

"งั้นก็แล้วไป.." 

เก็บซ่อนความรู้สึก อันที่จริงแล้ว ภูเห็นและรับรู้ทุกข้อความ แต่เขาก็กลับเลือกที่จะไม่เปิดอ่าน ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ระยะหลังๆมานี้ เขารู้สึกเบื่อ เบื่อเวลาไปไหนกับฟาน เบื่อ...เวลาที่มีฟานมาอยู่ใกล้ๆ เกิดอะไรกับความรู้สึกของเขากันแน่....

"งั้น..ไปโรงเรียนกันเถอะภู"

"อื้มมม ไปสิ"

-ณ โรงเรียนชายล้วนแห่งหนึ่ง-

ห้อง 6/2

"ภูๆ ป่ะ กินข้าวกัน" เสียงใสๆของฟานดังขึ้น

"เห้ยยยย ภูเมียมึงมาตามว่ะ แต่....เมียหรือผัววะ55555" เสียงแซวของเพื่อนภูดังขึ้น นับเป็นเรื่องปกติไปแล้วสำหรับเสียงแซว ถ้าเป็นแต่ก่อนภูคงเขิน แล้วก็วิ่งไล่เตะไอ้พวกนี้ไปรอบห้องซะแล้ว แต่เดี๋ยวนี้มันไม่ใช่เมื่อก่อน เขารู้สึกไม่ชอบเอาเสียเลย อาจจะเป็นเพราะมีคนรู้เรื่องเยอะขึ้น ความรักแบบชาย-ชาย มีคนยินดีด้วยก็จริง  แต่ก็ใช่ว่าจะมีคนที่ยอมรับ.......

-ณ โรงอาหาร-

"ภูจ๋าาา วันนี้เรากินอะไรกันดี"

"ฟาน..เอ่อ...คือว่า ภูมีเรื่องจะคุยด้วย แต่ขอไปคุยที่เงียบๆได้มั้ย???"

"เอ๋??? ดะ..ได้...ได้สิ"

-ณ ใต้ต้นไม้ใหญ่"

"ฟาน คือภูมีเรื่องจะถามหน่อย เราสองคนคบกันมาเท่าไหร่แล้ว"

"ก็...เกือบๆ 6 เดือน ได้แล้วมั้ง ภูมีอะไรรึเปล่า ทำไมอยู่ดีๆถึงถามล่ะ???"

"คือ..เอ่อออ...ภูว่า เราสองคนกลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมดีกว่ามั้ย??"

"ห้ะ!!!! ภ....ภะ....ภู ภูว่ายังไงนะ"

"ภูว่าเรื่องของเราสองคนมาไกลเกินไป ภูไม่อยากให้ความสัมพันธ์ของเราต้องดำเนินต่อ เรื่องของเรามันเป็นไปได้แค่ในโลกของความฝันเท่านั้น แต่ในความเป็นจริงแล้วเรื่องของเราน่ะ มันไม่มีทางเป็นไปได้หรอกนะฟาน"

"ภะ.....ภู ไม่!!!!! ฟานไม่มีทางเลิกกับภูเด็ดขาด!!!"

"ฟาน!!!! กูบอกให้มึงเลิกยุ่งกับกู!!!!"

-TBC-

write ขอ ตอนจบ : เป็นยังไงบ้างคะ สำหรับเรื่องนี้ อยากให้เราปรับปรุงตอนไหนบอกได้นะคะ ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ สุดท้ายนี้ มาอะไรจะติชมก็คอมเมนต์ให้กำลังใยเราได้นะคะ รักผู้อ่านทุกท่านค่ะ #จุ้บ #กราบแรง