Apologize 1

คุณเชื่อในความรักไหม???......สำหรับผม ผมเชื่อนะว่า

       ความรักไม่เลือกสถานที่เกิด

       ความรักไม่เลือกเวลาเกิด

       ความรักไม่จำกัดเพศสภาพและอีกมากมาย

รวมถึง.....ความรักไม่คำนึงถึงความถูกต้องบนพื้นฐานของความจริง...

PART ก้อง

ผมชื่อ เกริกฤทธิ์ ครับ ทุกคนรู้จักผมในนาม “ฉลามหน้าหนวด”555 ผมมีผู้จัดการส่วนตัวที่เป็นพ่อสื่อได้โคตรดีทุกคนคงรู้นะครับว่าผมกำลังพูดถึง “พี่บอล” และผมก็ยังมีน้องชายสุดที่รัก(ซึ่งผมรักจริงๆครับ และรักมากด้วย)ไม่ต้องบอกก็น่าจะรู้นะครับว่าใคร ก็ไอ้คนที่พวกคุณชอบเอารูปคู่เราไปให้มันเซนต์ไงครับ มันก็ชอบมาบ่นให้ผมฟังนะครับ ว่ามันเป็นคนเก็บอาการไม่ค่อยอยู่ ไม่รู้ว่าป่านนี้คนที่เอามาให้เซนต์จะรู้รึยังว่ามันเขินมาก เอางี้นะครับ ผมขอกราบขอบคุณงามๆนะครับที่ทำให้ไอ้ตี๋มันเขิน5555 มันน่ารักอย่างงี้ไงครับผมเลยรักมัน ถึงแม้จะรู้ว่า เรื่องระหว่างเราสองคน.......มันเป็นไปไม่ได้

อย่าให้ฉันรั้ง เธอไว้เลย

จากตรงนี้ยังอีกไกล

ยังมีฝันที่เธอต้องไขว่ ต้องคว้า

อย่าจมอยู่กับฉันเลย

จากตรงนี้ ไม่มีฉันมันคงจะดีกว่า....

ตอนนี้ผมนั่งอยู่ในร้านที่เป็นเหมือนส่วนนึงของพวกผมครับแน่นอนว่าเป็นร้านยกซด แม่งอยู่กันครบเลยครับ ทั้งพี่บอล ไอ้ยิม

ป๋าเอ็ม แล้วก็ลุงคนสวนคู่กัดของไอ้ตี๋มัน พูดถึงไอ้ตี๋ผมก็คิดถึงมันเหมือนกันนะนัดกันไว้ว่าวันนี้จะมาเจอกัน แล้วก็จะไปทำอะไรให้มันหายคิดถึงสะหน่อย -///- (ผมหมายถึงไปนั่งดูดาวต่างหากกกก5555 แต่ถ้าอารมณ์มันพาไปก็ไม่แน่ >0<)

Line เห้ยยยย ตายยาก5555 มันไลน์มาละ

“พี่ก้องครับ”

“จ๋า อาหมวยยยยยยย”

“วันนี้ตังคงไปช้านิดนึงนะครับ”

-มันต้องไปเตรียมตัวซื้อของเซอร์ไพรส์แน่ๆๆๆ-

“อ้าว ทำไมล่ะคะ”

“คือพอดีว่า”

“มีปัญหาอะไรรึเปล่าตัง รึว่าเรื่อง..เธอ” ผมไม่อยากเอ่ยชื่อครับ มันเจ็บ

“ครับ” ผมอ่านแต่ไม่ตอบมันครับ แต่มันก็ไม่ได้อะไรเพราะพอผมอ่านแล้วไม่ได้ตอบมันไป มันก็ไม่ได้ส่งข้อความมาอีก ผมก็เข้าใจมันนะครับ ว่าเธอคือคนสำคัญ เห้อออ ทำไงได้ละครับ (ถอนหายใจยาววววว)

PART ตัง

       พวกคุณคิดว่าพี่ก้องจะโกรธผมไหมครับ ทั้งที่นัดกันไว้แล้วแท้ๆ แต่ผมก็ดันมาติดธุระซะนี่ อันที่จริงผมลืมไปเลยนะครับว่าผมมีนัดกับเธอ แต่ถึงผมไม่ลืมผมก็ต้องตอบตกลงกับพี่ก้องอยู่ดี และตอนนี้!!!!!! ผมกำลังบึ่งรถไปหามันครับ แต่ไม่ใช่ที่ร้านครับ ผมกำลังไปบ้านมัน5555 ไม่ต้องตกใจครับ สารัชไสตล์ ใครอย่าห้ามมมม ถึงละครับ

ไลน์ไปหามันดีกว่า(อันที่จริง ผมมีบางอย่างจะเคลียร์กับมันด้วยครับ)

LIine ทำไมมันไลน์หาผมละ ตอนนี้มันควรอยู่กับเธอสิ

“พี่ก้องครับ”

“ว่าไง” เจอสำนวนนี้ของพี่ก้องผมรู้เลยครับว่ามันนอยด์

“พี่อยู่ไหนอ่ะ”

“อยู่ร้านครับ ทำไม”

“คือว่า...ตังอยู่หน้าบ้านพี่อ่ะ”

PART ก้อง

       ห้ะ!!!!!! หน้าบ้านผม พอผมอ่านปุบผมต้องรีบลุกออกมากลับบ้านเลยครับ ไอ้ตี่นี่ชักจะยิ่งคุมโทนละครับ โทนเอาแต่ใจ เหมือนพระแม่มันไม่มีผิด บ้านนี้นี่เค้าเลี้ยงลูกยังไง สุดท้ายก็ถึงบ้านนนนนนน

“ทำไมมาไม่บอกพี่ก่อน”

“พอดีมีเรื่องอยากจะบอกอ่ะ คือว่า......”

ผมไม่รอให้มันได้เคลียร์ครับ ผมรีบเข้าไปครอบครองริมฝีปากบางของมัน ผมได้ปล่อยทั้งความคิดถึง ความห่วงใย และความรักที่ผมมีต่อมันแต่ว่าผมแปลกใจมากครับ เพราะมันไม่ยอมเปิดปากให้ผมได้รุกล้ำเลย และก่อนที่ผมจะสงสัยอะไรไปมากกว่านี้ มันก็ผลักผมออก

“ตัง..เป็นอะไรรึเปล่าครับ”

“พี่ก้อง ตังมีอะไรอยากจะบอก” ผมพูดโดยที่ไม่สบตาพี่ก้อง

“ว่ามาสิตัง พี่รอฟังอยู่นะ”

“ตังว่า....เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมเถอะพี่ก้อง หมายถึงกลับไปเป็นพี่น้องกัน เหมือนตอนแรกๆที่ความรู้สึกของเราสองคนมันยังไม่ถลำลึก เพราะตังคิดว่า ในเมื่อตังได้รับปากให้ “เธอ” ฝากชีวิตไว้ที่ตังแล้ว ดังนั้นตังควรซื่อสัตย์กับ “เธอ” พี่ก้องเข้าใจตังนะ”

       จุกครับ มันบอกมาอย่างนี้ ตอนแรกผมคิดว่ามันล้อเล่นครับ เพราะวันนี้มันเป็นวันครบรอบของเรา ก็เลยคิดว่ามันคงล้อเล่นแล้วแบบเซอร์ไพรส์อะไรทำนองนี้ แต่พอผมเห็นแววตาที่มีน้ำใสๆคลอเท่านั้นล่ะครับ ผมก็เลยรู้ว่ามันพูดจริงครับ....

“ตังจะเอาอย่างนี้จริงๆเหรอ ตังคิดเหรอว่าการที่เรามีความรู้สึกที่ถลำลึกมาจนถึงขั้นนี้แล้วมันจะทำให้เรากลับไปรู้สึกแบบตอนแรก ตังคิดว่ามันง่ายเหรอตัง” ตอนนี้ผมไม่สนอะไรแล้วครับ น้ำใสๆคลอที่ดวงตาของผม ผมต้องรีบกระพริบตาไม่ให้มันไหล เพราะผมไม่อยากเป็นคนอ่อนแอต่อหน้าใคร โดยเฉพาะต่อหน้าของคนที่ผมรักมากที่สุดคนนึง

“ตังขอโทษครับพี่ก้อง” มันไม่พูดอะไรต่อครับ พูดมาแค่นั้น ผมจุกกำลังสองเลยครับ แต่ทำไงได้ล่ะครับ ในเมื่อเขาต้องการ ผมก็ยอมรับครับ

“โอเคตัง ถ้าตังต้องการแบบนี้ พี่ก็ไม่ว่าอะไร แต่พี่แค่อยากให้ตังรู้ไว้ว่า พี่ก็จะรอตังอยู่ที่เดิม ถึงแม้พี่จะเข้าไปในใจตังไม่ได้ พี่ขอรออยู่ข้างๆใจตังนะ พี่รอตังเสมอ พี่รักตังนะ”

“ขอบคุณครับพี่ก้อง” เราสองคนกอดกันเป็นครั้งสุดท้าย ไม่มีคำว่ารักออกมาจากปากของตัง แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรครับ บอกแล้วว่าผมจะรอตัง...

และวันนี้ฉันเดินมาส่ง

ด้วยน้ำตาฉันเดินมาส่ง

ให้เธอเจอทางที่ดี

ฉันจะคอยมองจากตรงนี้

หลังจากที่ตังกลับไป(กลับไปแบบที่ไม่มีวันกลับมา) ผมก็ขึ้นมานั่งบนห้อง ห้องที่เราสองคนได้ทำอะไรมากมายไว้ร่วมกัน แล้วมันก็คงไม่มีอีกแล้ว ผมนั่งทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้ แต่แล้วอยู่ดีๆสิ่งที่ผมพยายามกลั้นไว้เมื่อสักครู่ มันก็ไม่สามารถกลั้นไว้ได้ น้ำตาของฉลามหนุ่มไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ ผมไม่คิดว่าวันนี้ วันที่เป็นวันครบรอบของผมกับตัง(ซึ่งตังลืม) จะเป็นวันที่ตังได้บอกผมให้ออกไปจากชีวิตของตัง แต่ผมก็ยังยืนยันคำเดิมนะครับ ว่า ผมจะรอ แล้วก็จะรักตัง จนกว่าผมจะหมดลมหายใจ....  

และที่เธอเห็นแค่ฝุ่นมันเข้าตา

ฉันไม่ได้ร้องไห้

อย่ามองกลับมา อย่าห่วงว่าฉันจะเสียใจ

ที่ผ่านมาได้รักกัน

เท่านั้นก็ดีแค่ไหน

อย่ากังวล ฉันไม่เป็นไร

แค่ขอให้เธอไปได้ดีกับทางของเธอ...

To be continued......

แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้าาานะคะ กราบงามๆที่แวะมาค่าาา