คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [SJ] The Day Before Christmas:Episode 1
20:12:11
“ลั้ล ลา ร่า ลา ลั้ล ลั้ล ลา ” เสียงฮัมเพลงเบาๆอย่างมีความสุขของ ‘ลีดงเฮ’ ทำให้น้องสาวอย่าง ‘ซงจีฮโย’ ที่เพิ่งเดินลงมาจากบันไดต้องหันไปมองด้วยความแปลกใจ ก็วันนี้ตัวอะไรไม่รู้เข้าสิงลีดงเฮคนนี้ นับวันพันปีไม่เคยคิดจะเข้าครัวเลย และเธอเองก็ไม่ได้เห็นพี่ชายของเธออารมณ์ดีแบบนี้มาสักพักแล้ว
“เน่ พี่ฮยอก พี่เฮเขาเป็นไรอ่ะ วันนี้อารมณ์ดีพิลึก แถมเข้าครัวด้วย” จีฮโย หันไปถาม ‘ลีฮยอกแจ’ พี่ชายคนโตของบ้านหลังนี้
“ไม่รู้สิ ช่วงนี้บริษัทพี่ยุ่งๆ ไม่ค่อยได้สนใจมันหรอก” ฮยอกแจยีหัวตัวเอง แล้วตอบอย่างปัดๆก่อนจะเหล่มองน้องชายที่อายุห่างกันไม่กี่ปี แล้วจึงเดินไปกดกาแฟ
“แหมๆ ที่ว่ายุ่งน่ะ บริษัทหรือว่าพี่ฮันล่ะค่ะ~?”
“อะไรกันเด็กนี่ ไปเลยไป๊~” ฮยอกแจสะบัดมือไล่ทั้งๆที่หน้าแดงปากก็ยิ้มจนแก้มปริ เมื่อน้องสาววัยมัธยมเอ่ยชื่อแฟนของตน
“ชิ ไปก็ได้” จีฮโยสะบัดบ๊อบน้อยๆก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมาย เดินมาหาดงเฮที่เคาท์เตอร์ “นี้พี่เฮ ทำไมวันนี้อารมณ์ดีจังอ่ะ แถมลงครัวด้วย” จีฮโยชะเง้อมองผักท่อนหนาๆที่ดงเฮกำลังหั่นอยู่
…… จะกินได้ม้ายยยยย=[ ]=!!!
“คือว่า…เมื่อคืน คิบอมส่งsmsมา บอกว่าอยากกินกิมจิชิเกะฝีมือฉัน แต่คิบอมบอกว่าไม่รู้จะกินได้ไหม
อะไรกัน ฝีมือพี่ไม่ได้แย่ขนาดนั้นนะ เนอะ=^=”
“มันแย่มาก” เสียงประสานใสของสองพี่น้อง ทำเอาดงเฮหน้าเจื่อนก่อนจะก้มลงมองใบมีดในมือ แล้วก็ยิ้มอย่างมีความสุข…..- -;;
“แต่เดี๋ยวนะ พี่คิบอมบอกว่าอยากกิน พี่ก็ทำให้เลยเนี่ยนะ”
“อืม ใช่ คิบอมรอกินอยู่~^^~” ดงเฮยิ้มให้กับตนเอง
“นี่พี่สมองกลับไปแล้วรึไง? พี่จะส่งกิมจิชิเกะใส่EMS ส่งตรงไปนิวยอร์กรึไง” จีฮโยพูดอย่างหมั่นไส้ก่อนจะเขกหัวพี่ชายไปหนึ่งที ทำเอาเสียงร้องโอดโอยดังลั่นบ้าน
“อูยยยยยยย เจ็บนะจีฮโย”
“ยัยแสบมานี่เลย ไม่ต้องไปกวนไอ้เฮเลย มานี่ ไอ้คนไม่มีแฟนอย่าไปยุ่งเรื่องเขา!?” ฮยอกแจลากคอจีฮโยมานั่งที่โซฟา
“พี่อ่ะ! อย่าย้ำได้ไหมเล่าว่าไม่มีแฟน เออ!พวกพี่มันหน้าตาดีขนาดมีแฟนแล้วยังมีคนมาจีบไม่หยุด แต่ดูฉันสิฮือๆๆๆT^T” จีฮโยเริ่มปล่อยโฮทำให้ดงเฮต้องล่ะทิ้งผักแล้ววิ่งมาปลอบน้องทันที
“โอ๋ๆๆๆๆ ถึงจีฮโยไม่มีแฟน แต่จีฮโยก็มีความสุขได้นิ จริงไหม?”
“แต่ฉันก็อยากได้คนแชร์ความสุขแบบพวกพี่บ้างอ่ะT T” ดวงตากลมโตสีดำหันมามองพี่ชายทั้งสองสลับกันไปมา แล้วร่างบางก็เด้งลุกขึ้นชี้หน้าพี่ชาย
“เหอะ! พี่! พี่! มีแฟนแล้วจะไปเข้าใจอะไรล่ะ คอยดูนะฉันจะหาแฟนให้ได้ก่อนคริสต์มาส ถ้าฉันหาไม่ได้ พี่ฮยอกก็เลิกกับพี่ฮันไปเลย!!”
“เฮ้ย พี่เกี่ยวไรด้วย จีฮโย คริสต์มาสมันก็จะอาทิตย์หน้าแล้วนะ มั่นใจหรอว่าจะหาทัน!?”
“ทันสิ เพราะถ้าไม่ทัน ฉันจะเอาพี่ฮันเนี่ยแหละ มาเป็นแฟน ฮ่าๆๆ” จีโฮยิ้มโชว์ฟันขาวอย่างหน้าหมั่นไส้ ก่อนจะวิ่งหนีฮยอกแจที่กำลังมางับหัวเธอเพราะริอาจคิดจะแย่งแฟนสุดที่รักของฮยอกแจ
“เฮ้อ~ไปหั่นผักต่อดีกว่า” ดงเฮใช้มือเสยผมที่ปรกหน้าก่อนจะเดินไปทำกมจิชิเกะต่อ
ถึงคิบอมจะอยู่ไกลตั้งนิวยอร์ก แต่ผมก็อยากให้คิบอมได้รับรู้ความรักของผมที่ใส่ลงในกิมจิชิเกะนี้ ทุกครั้งที่ผมหั่นผัก ผมจะนึกถึงรอยยิ้มของคิบอม…แต่ถ้าไม่อร่อยก็ไม่ได้แปลว่ารักน้อยนะ..หิหิ
มหาวิทยาลัยโซล
“นี่ดงเฮ คริสต์มาสจะไปไหนไหม?” เพื่อนสนิทสุดส่ายหน้า(หวาน) ลีซองมิน เอ่ยถามดงเฮที่กำลังตั้งใจเรียนอย่างสุดๆ
……..เมื่อก่อนมันเคยตั้งใจเรียนที่ไหน วันๆใช้ชีวิตไร้แก่นสาร แต่พอคิบอมไปเมืองนอกปุ๊ป มันตั้งใจเรียนสุดๆ เพราะจะได้ตามคิบอมไปนิวยอร์ก ดูมัน= =ปล่อยพวกเราไร้แก่นสารกันสองคน……..
“อ่า…ไม่รู้ เอาเป็นว่าไม่ว่างมั้ง”
“เอ้า! ไม่รู้แต่ไม่ว่าง อะไรเนี่ย” เพื่อนหน้าหวานอีกคนของดงเฮเอ่ยเสียงดังทำเอาหลายๆคนหันมามอง
“เบาๆดิ รยออุค เดี๋ยวอาจารย์ก็ว่าหรอก” ดงเฮหันไปดุเพื่อนหน้าใสข้างๆ
“เฮ้อ จะตั้งใจเรียนไปไหน~”
“แล้วซองมินคริสต์มาสไปไหนอ่ะ?” รยออุคชะโงกหัวข้ามตัวดงเฮไปถามซองมิน
“อ่า...ไอ้เด็กบ้าชวนไปเที่ยวบ้านมันน่ะ” ซองมินว่า สายตาเสมองไปทางอื่นอย่างเขินอาย เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อวานที่โจวคยูฮยอน แฟน(มั้ง?)เอ่ยชวนให้ไปบ้านพักต่างอากาศของตนช่วงคริสต์มาส แถมมีทิ้งถ้ายคำแปลกๆที่บอกว่า
‘เตรียมตัวเตรียมใจดีๆนะ หึJ’
นึกแล้วขนลุก= =;
“แหมๆ ข้าวใหม่ปลามันกันเสียจริงน้า ฮิฮิ” รยออุคเอ่ยแซวจึงทำให้ซองมินหลุดจากภวังค์แล้วหันกลับมาสู่เหตุการณ์ปัจจุบันทันที
“งั้นรยออุคก็ไปกับเยซองสินะ เถื่อนๆถ่อยๆอย่างหมอนั้นจะพาไปไหนล่ะ??”
“เยซองบอกจะพาไปกินข้าว” รยออุคยิ้มกับตนเองพอพูดถึงคำเชื้อเชิญของหนุ่มหล่อเซอร์ๆ คณะศิลปกรรม แฟนหนุ่มของตนที่บอกว่าจะพาไปกินข้าว
‘แต่งตัวน่ารักๆนะ เดี๋ยวจะไปกินข้าว’
>///////////< เยซองอ่า พาฉันกลับบ้านนายด้วยได้ไหม??
“พวกเธอสองคนน่ะ สนใจที่ฉันสอนอยู่รึเปล่า!!??” เสียงมหาภัยดังขึ้นทำเอาสองคู่เมาท์สะดุ้งแล้วขานรับสียงหวาน
“ค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบ”
“ดงเฮ คริสต์มาสว่างไหมครับ?” มินโฮดาวคณะเอ่ยถามดงเฮพร้อมกับรอยยิ้มหล่อๆ
“อ่า..ขอโทษนะมินโฮ พอดีว่า…. เราไม่ว่างอ่ะ^^;”
ลีมินโฮ คนที่ห้าของวันที่มาเอ่ยชวนดงเฮไปเดตในวันคริสต์มาส แต่ก็โดนปฏิเสธิไปทุกราย ถ้าหนุ่มๆเหล่านี้รู้ว่าดงเฮมีแฟนเป็นคิบอมก็คงไม่กล้ามายุ่ง ก็คิบอมน่ะหลานอธิการบดีเลยน่ะสิ แต่ว่าที่คิบอมบอกให้เก็บเรื่องที่คบกันไว้เป็นความลับ เพราะเขาอยากกลับมาแล้วประกาศให้ทุกคนรู้ด้วยตัวเอง…..โรแมนติกไหมล่ะ??แฟนผมเองแหละ^^
“อ่าว ดงเฮไม่มีแฟนไม่ใช่หรอ ก็ต้องว่างสิ” มินโฮยังคงตามตื้อไม่เลิก
“เราก็มีครอบครัวนะมินโฮ เราก็ฉลองกับครอบครัวสิ” ดงเฮยิ้มน้อยๆให้มินโฮก่อนจะออกก้าวเดินแต่ก็ถูกคนตัวสูงยื้อเอาไว้
…...ซองมิน รยออุค ช้วยเก๊าด้วยยยT^T
“แต่พี่ชายดงเฮ ที่ชื่อฮยอกแจ เขาก็ฉลองกับแฟนคนจีน ที่ชื่อฮันเกิงที่ทำงานอยู่ที่เดียวกันไม่ใช่หรอ?? ส่วนน้องสาวดงเฮปีนี้ก็ฉลองกับเพื่อนไม่ใช่หรอ??”
ไม่ต้องมา ไม่ใช่หรอTT…จีฮโยจะไปฉลองกับเพื่อนเรายังไม่รู้เลยยยยยย
“มะ..มินโฮรู้ได้ไงอ่ะ=[ ]=” ร่างบางถอยหลังสองสามก้าวอย่างหวาดระแวง
“เรารู้แล้วกัน^^”
นะ…นายมันสตรอก์เกอร์ชัดๆ=O=
“เอาเป็นว่าเราไม่ว่างนะ มินโฮแล้วเจอกันบายยยย^^;” พูดเสร็จร่างบางก็วิ่งหนีไปทันที ทำเอามินโฮยืนเกาหัวอย่างงงๆ
“ทำไรผิดว่ะ??”
At home
“เป็นไงบ้างค่ะ??วันนี้มีคนชวนไปเดตกี่คน” ทันทีที่เปิดประตูก็มีเสียงที่ดูเหมือนจะกัดๆนิดหน่อยของน้องสาวสุดน่ารักดังขึ้นมา
“แหมมม..อยากรู้จริงๆหรอจีฮโย เดี๋ยวจะเสียใจเอาได้นะ L” …พี่นี่ก็ซุงแหลไม่แพ้กัน= = คำพูดของดงเฮทำให้น้องสาวอย่างจีฮโยต้องหน้าหงิก แต่ก็ยังคิดจะถามต่อให้เจ็บใจเล่น.
“กี่คนละ”
“อืมมมม..7คน อิจฉาล่ะสิ:P” ดงเฮแลบลิ้นใส่ แต่น้องสาวก็ไม่สนใจเลย เดินอ้อมโซฟาไปหยิบไอแพดมาเล่น
“อ่าก็ทั้ง7คนก็หน้าตาดีหมดอ่ะนะ แต่พี่ก็คิดๆอยู่ว่าพี่แอนดี้ก็ดีเหมือนกัน” ดงเฮเอ่ยพลางเหล่ตามองจีฮโยที่ดูไม่มีปฏิกิริยากับชื่อของ รุ่นพี่แอนดี้ พี่ปี4ที่จีฮโยเคยแอบชอบ
“พี่คิบอม!! ได้ยินไหม พี่ดงเฮจะนอกใจพี่แล้ว มาคบกับจีฮโยดีกว่า!!”
“คิบอมหรอ!! เอามานี่นะจีฮโย” ดงเฮวิ่งไล่จีฮโยทั่วบ้านและมีเสียงหัวเราะของคิบอมเป็นเอฟเฟ็ค
“เอามานี่นะจีฮโย ฮึบ !ฮึบ!” ดงเฮพยายามกระโดดเอาไอแพดจากมือของจีโฮ แต่ก็ยังโดดไม่ถึง
“ จี นี่ดงเฮไม่กินนมตามที่พี่บอกใช่ไหม เลยสูงไม่ทันจีน่ะ ฮะๆ” เสียงคิบอมลอดออกมาจากไอแพดทำเอาจีฮโยหัวเราะร่า ดงเฮเลยใช้ช่วงเวลาทองตระครุบไอแพด ทำเอาหน้าสวยจิ้มพื้นเลยทีเดียว
“ว้า~ ได้ไปและ งั้นไปดีกว่า~”
“เจ็บไหม?” ชายหนุ่มหน้าหล่อ เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย
“ไม่อ่ะ เห็นหน้าคิบอมก็หายเจ็บและ^^” เริ่มดงเฮก็เอ่ยเสียงออดอ้อนทันที ทำเอาคนที่อยู่ในไอแพดยิ้ม
“หึ~แล้วนี่ได้ทำกิมจิชิเกะให้รึเปล่า?” ดงเฮยันตัวเองขึ้นจากพื้นแล้ววิ่งดุ๊กๆไปเอากิมจิชิเกะในตู้เย็นที่มีโพสต์อิทติดไว้ว่า
‘ของคิบอม~ ใครกินฉันจะกัดคอขาดเลย!’
“น่ากินไหมคิบอม^^” ดงเฮชูจานให้คิบอมดู เมื่อคนในไอแพดเห็นหน้าตาของกิมจิชิเกะ คิ้วเข้มก็ขมวดเข้าหากันทันทีก่อนจะเอ่ยวาจาล้อเลียน
“หืมมม ไหม้หรือเปล่า ฝีมือดงเฮคงยังเหมือนเดิมสินะ”
“ใจร้ายL”
“นี่เดี๋ยวจะกลับไปกินนะ รอหน่อยนะครับ^^”
“รอได้….แต่กลับมาบ้างสิ คิดถึงมากนะ” ดงเฮเอ่ยอย่างตัดพ้อ คิบอมไปตั้งสองปีกว่าแล้ว แต่ก็ยังไม่กลับหาบ้างเลยL
“ปีนี้เขาให้นักเรียน กลับบ้านได้ในวันคริสต์มาสด้วย….ฉันจะกลับดีไหมน้า~”
“กลับบบบบบบ!! ไม่กลับฉันจะฆ่าคิบอมแน่”
“ฮะๆ เจอกันวันที่22นะ จะมารับไหมครับ?”
“ก็หน้าคิบอมมีแต่คำว่า ถ้าไม่ไปรับจะงอน แล้วฉันจะไม่ไปได้ไงล่ะ^^” ดงเฮยิ้มอย่างมีความสุข
“งั้นเจอกันวันที่22นะครับ^^” คิบอมยิ้ม ตอนนั้นเองที่ดงเฮกำลังจะเอ่ยลาแต่ว่าก็มีเสียงหนึ่งดังขัดขึ้นมา…
“บอมคุยกับใครอยู่น่ะ?”เสียงแหลมสูงที่ฟังรู้ว่าเป็นผู้หญิงอายุ20กว่าๆดังขึ้นข้างหลัง
“ดงเฮแล้วเจอกันนะ ฉันรักดงเฮนะ”
วูบบบบบ~
แล้วภาพของอีกฝ่ายก็หายไป แต่แทนที่ดงเฮจะมีความสุขที่ได้พบกับคนที่เขารัก…..ความสงสัยก็เริ่มเข้ามาในหัวของเขา ถึงดงเฮจะเป็นคนร่าเริงแต่เขาก็ขี้ระแวงเหมือนกัน ความคิดต่างๆนาๆผุดขึ้นมาอย่างรวดเร็วในหัวของเขา ‘เธอเป็นใคร?’ ‘กิ๊กหรอ?’ ‘มาทำอะไรที่บ้านคิบอม’ ‘เพื่อนหรอ?’ ความกังวลปรากฏขึ้นบนใบหน้าหวาน และความกังวลนั้นยิ่งเพิ่มขึ้นเมื่อข้อความที่ส่งตรงจากนิวยอร์กมาถึงตอนกลางดึก
‘ถึงเกาหลี..มีใครจะแนะนำ..ขอโทษนะดงเฮ’
‘คิบอม’
21:12:11
“นี่พี่ฮยอก พี่เฮเป็นไรกลับมาซึมอีกแล้ว” จีฮโยหันไปมองลีฮยอกแจที่เพิ่งเดินลงมาจากบันได
“ไม่รู้มัน ” ฮยอกแจเดินไปชงกาแฟเหมือนทุกเช้า จีฮโยเดินตามไปกระซิบกับฮยอกแจ
“แต่เมื่อวานพี่คิบอมskypeมานะ ฉันยังแซวพี่คิบอมอยู่เลย” จีฮโยและฮยอกแจหันหลังไปมองดงเฮที่นั่งเขี่ยผักในจานด้วยใบหน้าเหม่อลอยพร้อมกัน
“แปลก/แปลก” ทั้งสองพยักหน้าพร้อมกันก่อนจะเดินตรงไปจับจองที่นั่งข้างๆดงเฮ
“แก เป็นไร?ทะเลาะกับบอมหรอ?”
“ป่าว”
“อ่าว แล้วเป็นไรอ่ะพี่?”
“เปล่า ไม่ได้เป็นอะไรหรอก” ดงเฮเสมองไปทางอื่น ดวงตามีขอบคล้ำราวกลับคนป่วยหน้าซีดมีรอยคราบน้ำตา…ดูก็รู้ว่ามีปัญหา
“มีอะไรก็เล่ามา เราคนในครอบครัวนะ” ฮยอกแจจับใบหน้าโทรมให้เผชิญหน้ากับเขา
“เฮ้อ เมื่อวานฉันคุยกับคิบอมอ่ะ แล้วแบบ…แล้วก็ได้ยินเสียงผู้หญิงแทรกเข้ามา…”
“เพื่อนที่นู่นรึเปล่า? พี่เฮคิดมากไปป่าว”
“ตอนนั้นคิบอมอยู่บ้าน”
“เขามาทำรายงานรึเปล่า อย่าคิดมากน่า” ฮยอกแจลูบหัวดงเฮอย่างปลอบประโลม
“เสียงเขาเหมือนแก่กว่าพวกเราแถมเรียกคิบอมว่าบอมด้วย ฉันยังไม่เรียกแบบนั้นเลยนะ..” สีหน้าของดงเฮดูลุกลี้ลุกลนเวลาพูดถึงผู้หญิงคนนั้น
“แกก็ถามคิบอมไปเลยสิว่าเธอเป็นใคร”
“ไม่ได้หรอก คิบอมบอกจะกลับมาพรุ่งนี้แล้วไม่อยากหาเรื่องทะเลาะ….เดี๋ยวคิบอมไม่กลับมาอ่ะ” ดงเฮเอ่ยพร้อมน้ำตาคลอ..
To be continued
ความคิดเห็น