[oneshot] ลอยกระทงเดย์ เบลล์ฝน

เนื้อเรื่อง

 " @wonderingpango: เรื่องโชคดีในวันนี้ : น้องเบลล์ ณ ฮอร์โมนเดินตัดหน้ารถ..... //me เขิล "

 

ทันทีที่ฉันเปิดทวีตมาก็เจอทวีตนี้ของพี่แป้ง

นี่เบลล์ไปอ่อยอีกแล้วสินะ-_- 

ฉันหันไปมองเจ้าตัวที่โดนกล่าวถึงอย่างไม่รู้อีโหน่อีเหน่

 

"นี่เบลล์ วันนี้เดินผ่านหน้ารถใครมา"

"ห้ะ?! อะไรของพี่เนี่ยพี่ฝน"

"พี่ถามว่าวันนี้เราไปเดินผ่านหน้ารถใครมา"

ฝนทวนคำถามให้เบลล์ฟังอีกครั้ง 

เจ้าตัวทำหน้างงๆแต่ก็ยกนิ้วขึ้นมาก่อนจะนับพรึมพรำ 

"1..2..3..4..5..6..7..8 .."

นี่ยัยเด็กนี่เดินอ่อยชาวบ้านเค้าขนาดนี้เลยหรอเนี่ย 

"ไม่รู้ดิ พี่ฝน เบลล์ก็เดินผ่านหลายคนอยู่นะ"

"อ่อย"

"ห้ะ พี่ฝนพูดไรนะ"

"ป่าว แค่บอกว่า อร่อย เนี่ยๆ ขนมที่แฟนคลับซื้อมา คุ้กกี้อันนี้เนี่ย "

หลังจากที่หลุดคำเมื่อกี้ไปเจ้าตัวก็หยิบคุกกี้ที่อยู่ข้างตัวขึ้นมาชูให้เบลล์ดู เพิ่มความเนียนในการแถ เบลล์หรี่ตามองถุงคุ้กกี้อย่างจับผิด แต่ก็พยักหน้า

 

"นี่พี่ฝน เค้กนี้ก็อร่อยนะ แป้งมันนิ่มดี"

เบลล์เปิดกล่องเค้กที่วางอยู่ตรงหน้าเราทั้งสองคนอย่างอารมณ์ดี

 

นี่ ยัยนี่นี่ไม่รู้ตัวรึไงว่าฉันงอนอยู่ 

คนอะไรทำไมซื่อบื้อแบบนี้เนี่ย

 

"แป้งนิ่มนักก็กินไปเลยดิ"

"งั้นกินละน้าาาา"

 

แต่เหมือนเบลล์จะยังไม่รู้ตัวว่ารุ่นพี่สุดที่รักเธอประชด คว้าเค้กเข้าปากไปอย่างสบายใจ

 

นี่ ไม่คิดจะง้อเลยรึไง 

คิดแล้วเหนื่อยใจ เวลาเบลล์กินไม่ว่าเป็นใครก็ไม่มีวันสนใจ ใครก็รู้ว่ายัยนี่เห็นของกินดีกว่าอะไร 

แถมกินได้ตลอดเวลา กระเพาะช้างรึไงกัน

 

"งอนเบลล์หรอ?"

 คนขี้งอนพยักหน้าแทนคำตอบ

"เรื่องข้าวปั้นหรอ? หรือว่าเรื่องเบลล์แย่งเค้กพี่ฝนกิน หรือเพราะเบลล์เห็นเค้กดีกว่าคุ้กกี้พี่ฝน หรือเพราะเบลล์กินเยอะไป"

"พอๆๆ พอเลย ไม่ใช่เรื่องที่พูดมาเลย"

"งั้นเรื่องอะไรอะพี่ฝน บอกเบลล์หน่อยน้าาาา น้าาา"

คนตรงหน้าเขย่าตัวอีกฝ่ายด๊อกแด๊กไปมาก่อนจะพูดครวญคราง

"น้าาา พี่ฝนน้าาาาา นะนะ บอกเบลล์หน่อยนะ"

 

มีเรอะที่ใครเจอลูกไม้อ้อนของเบลล์ เขมิศราไปแล้วจะไม่ใจอ่อน 

แน่นอนว่าไม่มี 

ด้วยความที่เป็นคนอ้อนเก่งอยู่แล้ว

บวกกับสายตาที่บอกความรู้สึกได้อย่างดี

ใครเจอเข้าไปสยบทุกราย

 

'ฉันเกลียดสายตาแบบนี้ มันทำให้ฉันใจอ่อนและใจเต้นแรงทุกครั้งที่มอง 

ครั้งนี้ก็เหมือนกัน ใจฉันเต้นแรงอีกแล้ว '

 

"พี่ฝนอะ จะไม่บอกเบลล์จิงดิ บอกหน่อยนะ นะ นะ "

ฉันยื่นโทรศัพท์ที่เปิดหน้าทวีตของแป้งโกะไว้ให้เบลล์อ่าน 

เบลล์หยิบไปอ่านพรึมพรำ ก่อนจะเงยหน้ายิ้มให้ครขี้งอนอย่างทะเล้น 

"นี่ พี่ฝนหึงเบลล์หรอเนี่ยยยยยย "

ไม่พูดเฉยๆเบลล์เอานิ้วมาจิ้มที่แก้มขาวป่องของคนตรงหน้าที่กำลังงอนอยู่

"หายเถอะนะ เบลล์ไม่รู้นี่ว่าไปเดินผ่านรถพี่เค้า น้าาาา เบลล์ขอโทษษษ"

"อืมมมม"

"พี่เค้ามาเต๊าะเบลล์เองจะให้เบลล์ทำไง อ๋อออออ มีอยู่วิธีนึงนะ เราก็เปิดตัวไปเลยสิว่าคบกันอยู่ พี่เค้าจะได้เลิกเต๊าะเบลล์ไง"

 

จะให้พูดไงดีละ

'ฝน ศนันธฉัตร เปิดตัวแฟนหนุ่มดีกรีนักเรียนนอก'

ใครๆก็รู้ว่าเธอมีแฟนแล้ว

ถ้ามีคนรู้เข้าว่าความสัมพันธ์ของเราสองคนมันไม่ใช่แค่พี่น้อง

มันคงไม่ดีแน่ๆ

 

"พี่ฝนอย่าเงียบสิ เบลล์พูดเล่นนะ เบลล์รู้ว่าพี่ฝนคบกับพี่มาร์คอยู่ เบลล์ไม่ขอไรมาก ขอแค่อย่าหายไปไหนจากชีวิตเบลล์ก็พอนะ เรื่องสถานะไม่มีชื่อเรียกนะช่างมันเถอะ"

"รอพี่ก่อนนะ"

 

เขมิศรายิ้มให้ศนันธฉัตรแทนคำตอบ

คำตอบของความสัมพันธ์ที่มีแค่เค้าสองคนที่รู้

 

"สรุปหายงอนเบลล์แล้วช้ะ"

"อืมมมมมม ใครจะไปงอนลงละ ขี้อ้อนซะขนาดนี้"

ร่างบางบีบจมูกคนขี้อ้อนอย่างหมั่นเขี้ยว 

"โอ๊ย พี่ฝนเบลล์ เจ็บนะะะะ"

"นี่แหนะๆๆ ชอบทำตัวให้น่าหมั่นไส้ อ่อยสาวไปทั่ว

ทำไมเป็นคนขี้อ่อยแบบนี้เนี่ย นี่หูดำหมดแล้ว"

"โอ๊ยยๆๆๆ พี่ฝนน เบลล์เจ็บบ นี่จมูกแดกหมดแล้วเห็นมั้ย"

ฝนแลบลิ้นใส่เบลล์ที่นั่งหน้ามู่ทู่ลูบจมูกตัวเองไปมา 

"ได้ไม่เห็นใช่มั้ย"

 

"จุ้บ"

 

ร่างบางลูบแก้มขาวที่ตอนนี้เปลี่ยยเป็นสีแดงระรื่นเนื่องจากโดนคนตรงหน้าขโมยหอมแก้มไป

"เห็นแล้วใช่มั้ยละว่ามันแดง:p"

"เด็กบ้า!"

"บ้ารักพี่ฝนแหละ"

"บ้ากามนะสิไม่ว่า!"

เบลล์ทำหน้ามู่ทู่หลังโดนฝนตวาดไป 

แต่ก็ยังไม่วายที่จะไปเกาะแกะ

"คืนนี้ไปลอยกระทงกันไหนๆก็ดีกันแล้ว "

"ที่ไหนดีละค่ะที่ร้ากกกกก"

"ตามใจที่รักเลยคร้าาาาา"

 

"งั้นที่สะพานตากสินริมแม่น้ำเจ้าพระยาละกันนั่งกระเช้าโรแมนติกดี"

------------------------------------------------------------------------

แต่งในโทรศัพท์ถ้าอ่านลำบากก็ขอโทษด้วยน้าาาาา
ถ้าเปิดคอมจะแก้ไขให้นะะะะะ
ติบมได้นะะะะะเม้นกันเยอะๆนะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ