คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1 สิงหาคม 2011 [วันที่ฝนตก]
จันทร์ 1 สิงหาคม 2011 14.20 น. [เช้าที่ฝนตก]
เช้าแรกของเดือนสิงหา เกลือกกลิ้งอยู่บนที่นอนยาวนานกว่าทุกวัน สองแขนกอดตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลแน่น พลิกซ้ายพลิกขวา ก่อนเงยหน้ามองหามือถือเพื่อเช็คเวลา แต่เพิ่งนึกได้ เมื่อคืนได้ยินเสียงมือถือเตือนแบตหมด และถ้าให้เดา วันนี้หน้าจอคงมืดสนิท ความหวังใหม่คงเป็นคอมพิวเตอร์ ผละมือจากตุ๊กตาเนื้อนุ่ม อยากได้กลิ่นแดดจากมัน แต่คงยาก เพราะฝนยังตกพร่ำทุกวัน จิ้มปุ่มสีเงินริมซ้ายสุดนิดเดียว นอนรอสักพักหน้าจอที่ตั้งโหมด Hibernate ไว้ก็เป็นสีฟ้า กด Enter อีกทีสิ่งที่ทำค้างไว้เมื่อคืนก็เปิดออก (จริง ๆ นอนตีสี่)
อื้อหือแฮะ จะบ่ายโมงแล้ว โห นอนได้โหดใช้ได้ ปกติสิบโมงก็ตื่นแล้ว กระชับน้องหมีในอ้อมแขนอีกที ถามตัวเองจะนอนต่อหรือจะตื่นดี อื้อ ตัวขี้เกียจอยากให้นอนต่อ แต่ท้องเจ้ากรรมมันดันประท้วงซะก่อน คงต้องลุกไปหาอะไรกินละนะ ^^
ลุกจากที่นอนเดินโต๋เต๋ไปที่กระจก - - มองภาพสะท้อนนิดหน่อย โอ๊ะ!!แม่เจ้า ยัยเพิ้งที่ไหนวะเนี่ย!! (ตาโตเลย) แต่เอาเถอะ ยิ้มให้ยัยเพิ้งนิดหนึ่ง แงะขี้ตาเม็ดใหญ่ออกนิดหน่อย ตาซ้ายดูจะก้อนใหญ่กว่า พอสะอาดก็ยิ้มปากฉีกให้ตัวเอง แล้วบอกกับตัวเองว่า
"มีความสุขอีกแล้ว"
ปกติจะทำงานบ้านก่อนค่อยอาบน้ำ แต่วันนี้ขออาบน้ำก่อนแล้วค่อยทำงานบ้าน ได้ครีมนวดผมมาใหม่เมื่อวาน วันนี้คงได้ฤกษ์ผมสลวยไม่แห้งฟูแล้ว อาบน้ำขัดตัวไม่เกิน 15 นาทีก็มายืนตัวหอมฉุยด้วยแป้งโคโดโมะสีฟ้า ชอบกลิ่นแป้งมากกว่ากลิ่นน้ำหอม ยิ้มให้ตัวเองหน่อย หน้าหมองเล็กน้อย คงเพราะนอนดึก อยากนอนเร็วอยู่เหมือนกัน แต่ก็เพลินจนเกือบเช้าทุกที
จิ้มโทรศัพท์โทรสั่งมื้อเช้า จับตัวเครื่องลุ้นไปสองวิ ลุ้นทุกวันเพราะโทรศัพท์เครื่องนี้คุ้มดีคุ้มร้าย บางวันก็สดใสบางวันก็เงียบฉี่ วันไหนหิวข้าวจัด ๆ เครื่องเจือกเงียบ กดเท่าไหร่ก็ไม่ติด แต่พอจะหิ้วมันไปเปลี่ยน มันดันกลับมาสดใส กวนกันได้อีก วันนี้มันคงอารมณ์ดี ได้ยินเสียงตู๊ดยาว สัญญาณแบบนี้ วันนี้คงได้กินข้าวโดยไม่ต้องเดินลงไปซื้อด้วยตัวเองแน่ ๆ
"ข้าวผัดปลากระป๋องหนึ่งกล่องค่ะ"
"ข้าวผัดปลากระป๋องใช่ไหม ไม่ใช่ข้าวยำปลากระป๋องนะ" เสียงพี่อ้อย เจ้าของร้านถามเสริม
"ค่ะ ข้าวผัดปลากระป๋อง" เราก็ย้ำเบลอ ๆ
"โอเค ต้องย้ำไว้ก่อนเพราะหนูชอบเบลอ" ง่ะ รู้ดีอีก = = วางสายไปแล้วก็หันซ้ายหันขวา พื้นดูรก ๆ น่าจะกวาดบ้านสักหน่อย เดินดุ้ย ๆ ไปหยิบไม้กวาดมากวาดพื้นทั้งที่ยังไม่ได้เก็บที่นอน กะว่าจะนั่งทำงานบนโต๊ะญี่ปุ่น นั่งบนที่นอนมันนุ่มก้นดี = =
กวาดพื้นถูพื้น ใช้เวลาไม่นาน ไม่ใช่คนละเอียดมาก เอาแค่พอเดินได้นั่งได้ก็แล้วกัน มีแขกมาค่อยพิถีพิถันหน่อย มองผลงานตัวเอง อื้อ พอได้ ๆ ทิ้งไม้กวาด ซักผ้าถูโยนทุกอย่างกลับที่เดิมแล้วเดินมาหยุดยืนอยู่ริมระเบียง ท้องฟ้าวันนี้เป็นสีควันบุรี่ ยืนดูไม่นานมันก็เริ่มเปลี่ยนสีเป็นเทาเข้ม ลมเริ่มโกรกแรงขึ้นจนเกิดเสียงวื้อวึงผ่านช่องระบายอากาศ บางทีก็แอบหวั่นกลัวเพราะเสียงมันราวกับจะมีใครมาถล่มห้องเราให้ราบคาบ แต่มันไม่ใช่ครั้งแรกเลยละจากขอบระเบียงหวังเดินกลับเข้าห้อง ได้ยินเสียงแปลก ๆ หันกลับไปมองอีกที
ว้าว ฝนตกแล้ว เม็ดน้ำจากฟ้ากฟ้าร่วงกันเป็นกลุ่มก้อนเปลี่ยนภาพตึกรามบ้านช่องให้รางเลือน ยิ้มนิด ๆ ให้กับความเย็นที่วิ่งมาปะทะแก้ม ค่อย ๆ เอนตัวพิงหัวไหล่เข้ากับขอบประตูกระจกกั้นระเบียง กอดอกจ้องมองภาพตรงหน้า ปกติฝนน่าจะตกเป็นเส้นตรง แต่สายลมคงอยากจะมีส่วนร่วมเลยทำให้สายฝนวิ่งวนซ้ายขวา มอง ๆ ไปเหมือนสายน้ำกำลังเริงระบำ
สวยดี
ยืนมองพักเดียวข้าวก็มาส่ง ได้เวลาหาพลังงานใส่ท้องแล้ว อากาศดีแบบนี้ ขอนั่งทำงานไปดูฝนไปดีกว่า ^^
-ลูกมิว-
ความคิดเห็น