The black hole สงครามเเห่งกาลเวลาเเละมิติมืด

ลำดับตอนที่ #2 : การเดินทางและผู้มาจากโลกใหม่

ท้องฟ้ามือครึ้มบรรยากาศแสนสะอิดสะเอียนเงามืดปกคุมไปทั่วทิศ   ท่ามกลางบรรยากาศเหล่านั้น    มีปราสาทมืดเป็นปราการตั้งอยู่ที่ๆสถิตร่างอันไร้วิญญาณของดาร์กซอลไว้    พ่อมดดำแห่งซาลูกำลังทำบางสิ่งบางอย่างที่ชั่วร้าย   ทำสิ่งที่ทุกๆคนไม่อยากให้มันเกิดขึ้นการปลุกบุรุษในตำนานบุรุษที่ชั่วร้ายที่สุดในโลก   ปลุกมันขึ้นมาจากขุมนรกอเวจี

“อีกไม่นานแล้วนายข้าอีกไม่นานแล้วท่านจะลุกขึ้นมาสานต่อเจตนารมณ์ของท่าน    ลุกขึ้นมาพยุงกองทัพปีศาจของท่านลุกขึ้นมาตวับดาบฆ่ามนุษย์ผู้น่ารังเกียจพวกนั้นซะ” พ่อมดดำแห่งซาลูพูดลำพัน

พร้อมสายฟ้าที่ผ่าลงมากลางปราการมืด เสียงโหยหวนที่น่าสะพรึงกลัวดังลั่นไปทั่วทิศแผ่นดินถูกปกคลุมไปด้วยเงามืดอีกครั้ง     เสียงนั้นไม่ผิดแน่มันผู้เดียว...

มีบารอนและมเฮนต่างเดินทางผ่านป่าเขาลำห้วยผ่านอุปสักเล็กใหญ่มานับไม่ถ้วน แต่พวกเขาก็ยังไม่หยุดยั้งที่จะเดินทางต่อไป    พอผ่านดงไม้ทึบออกมาพวกเขาก็ได้พบกับทุ่งหญ้าโล่งกว้าง    กลางทุ่งหญ้านั้น แรงกดดันมหาศาล จิตสังหารที่รุ่นแรงจนทำให้อยากอ้วกนี่มันอะไรกัน     กลิ่นไอแห่งความมืดนี่ไหลออกมาอย่างไม่หยุดยั้ง ออกมาจากมันจากตรงนั้น     ไม่ใช่มนุษย์ไม่ใช่สัตว์ไม่เคยมีตำราหรือหลักศิลาจาลึกใดบันทึกไว้ว่าบนโลกแห่งนี้จะมีสิ่งมีชีวิตนี้อาศัยอยู่     ส่วนหัวลักษณะคล้ายกะโหลกของมนุษย์แต่ใหญ่กว่าซักสามเท่ามีเขางอกออกมา     ข้างล่างมีแต่กระดูก รูปร่างใหญ่กว่ามนุษย์เป็นสิบเท่า    มือถือขวานขนาดใหญ่ มีหางยาวรากไปร่วมสิบเมตรที่ปลายหางเป็นโลหะคล้ายมีด มันหันหน้ามามองที่มีบารอน

“นั่นมันตัวอะไรกันแน่วะ” มีบารอนพูดพลางหันหน้าปมองเมเฮนขณะที่เห็นเจ้าตัวปีศาจนั้น

“ตัวอะไรก็ช่างมันคงไม่คิดที่จะมาตีซี้กับนายแน่” เมเฮนพูดพลางวิ่งไปข้างหน้าชักดาบออกมาจากฝักแล้วขว้างไปใส่ไอ้สัตว์ประหลาดตัวนั้น

 “ตายซะไอ้ปีศาจ”เมเฮนพูดขณะที่ดาบที่ขว้างออกไปปักตรงกลางอกของปีศาจตัวนั้นพอดี     ไอ้ตัวนั้นชะงัดอยู่พักหนึ่งแล้วมันก็ชักดาบที่ปักตรงกลางอกของมันออก เสียงคำรามลั่นด้วยความโกรธแค้น    นัยน์ตาแดงกล่ำด้วยความโกรธ วิ่งเข้ามาใส่ทั้งคู่

มีบารอนหันมามองหน้าเมเฮนเฉือนๆ

 “หนีเหอะวะ”

“บ้าบอที่สุดสายเลือดมังกรที่อยู่ในตัวข้าไม่มีทางแพ้ไอ้ตัวประหาลดนั่นหรอก” เมเฮนพูดพลางวิ่งเข้าไปสู้อีกครั้ง    หางของปีศาจตนนั้นซึ่งคมเสมือนมีดตวับเข้าฟาดใส่เมเฮน เมเฮนตั้งดาบขึ้นมาบัง

“นั่นสินะใครจะปล่อยให้แกสนุกอยู่คนเดียวล่ะ” มีบารอนพูดยิ้มด้วยมุมปาดแล้ววิ่งเข้าไปประชันกับปีศาจตนนั้นอีกคน

“นายหาทางกำจัดมันเดี๋ยวชั้นจะล่อมันไว้เอง” มีบารอนพูดพลางหันไปมองกับเมเฮน

มีบารอนเข้าไปประทะกับปีศาจตัวนั้นโดยตรง    ขวานฟาดลงมาประทะกับดาบเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ถึงแม้ว่ามีบารอนจะยกดาบขึ้นมากันไว้ได้แต่ด้วยแรงประทะมหาศาลนั้นทำให้ตัวของเขาลอยออกไปกระแทกบนพื้น

“อั๊ก นึกไม่ถึงว่ามันจะมีแรงมากขนาดนี้” มีบารอนพูดพลางยกแขนเสื้อขึ้นมาซับเลือดที่มุมปาก  

เพราะปีศาจตนนั้นสนใจแต่มีบารอนเท่านั้นทำให้เมเฮนขึ้นไปอยู่บนไหล่ของมันได้ 

 “ย้าก”~ ฉึก เมเฮนที่อยู่บนบ่าปักดาบลงที่กลางหัวของมันพอดี

“หึตายซะเถอะไอ้ตัวประหลาด” แต่ปีศาจตัวนั้นกลับไม่สะเทือนแม้แต่น้อยมันหันมาเล่นงานเมเฮนโดยการใช้มือตบเมเฮนจนกระเด็นลอยออกไปกระแทกพื้นอย่างแรง

“แกไอ้ตัวหัวควายวันนี้แกไม่ตายดีแน่” มีบารอนพูดพลางวิ่งเข้าไปสู้กับปีศาจตนนั้นด้วยแรงโมโหมีบารอนไม่พูดพล่ามทำเพลงวิ่งเข้าไปปักดาบบนอกของปีศาจตนนั้นทันทีที่ดาบปักลงดาบของมีบารอนได้เปล่งประกายแสงออกมา

“อ๊าก” มันร้องโหยหวนสายตาที่เคยแดงกร่ำสายตาที่เคยไร้ความกลัวบัดนี้กลับเต็มไปด้วยความหวาดกลัว หมอกมืดเริ่มปกคลุมร่างของมัน ซักพักก็จางหายปรากฏว่ามันได้หายไปพร้อมกลับหมอกแล้ว

“เฮ้ยนายเป็นอะไรมากรึเปล่า” มีบารอนเข้าช่วยพยุงเมเฮนที่กำลังนอนเจ็บอยู่บนพื้น

“ของแค่นี้ไม่ทำให้ข้าถึงชีวิตได้หรอกน่า” เมเฮนลุกขึ้นด้วยตัวเองแล้วหันมามองหน้ามีบารอน

“ก็ดีแล้วเดี๋ยวจะไปนำดาบไม่ทันการณ์” มีบารอนพูด พร้อมกับยิ้มนิดๆ

“งั้นเดินทางต่อเถอะ” มีบารอนพูดและออกเดินนำหน้าไป โดยมีเมเฮนเดินตามหลัง

“เออว่าแต่เจ้าจัดการมันได้ยังไงข้าซัดมันไปตั้งหลายครั้งยังไม่สะเทือน”

เมเฮนพูด

        “ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันแต่ข้าเห็นดาบของข้าเปล่งประกายด้วย”มีบารอนพูดพร้อมกับยกดาบขึ้นมามอง

“งั้นช่างมันเถอะ” ทั้งคู่ออกเดินทางผ่าทุ่งโล่งไปเรื่อยๆจนกระทั่งพ้นทุ่งโล่ง

“เฮ้ยดูนั่นดิ” มีบารอนพูด

“นั่นเมืองนี่ตามแผนที่ของท่านมาเวอุสไม่มีนี่หน่า”เมเฮนทำหน้าสงสัยพร้อมยกแผนที่ที่มาเวอุสเขียนให้ขึ้นมาดู

“มันกี่ปีแล้วล่ะไอ้แผนที่นั่นนะ” มีบารอนหันมาพูด แล้วเขาก็เดินนำเข้าไปที่ประตูเมือง เมืองนี้เป็นเมืองที่ดูเจริญพอควร    ทั้งคู่เข้าไปนั่งในร้านเหล่าหน้าเมืองทั้งคู่สั่งเหล้ามาดื่มแล้วหันไปพูดกับชายที่เป็นเจ้าของร้าน

“นี่ลุงเมืองนี้ชื่อเมืองอะไร”

มีบารอนพูด

“นี่เจ้าไม่รู้จักเมืองนี้งั้นรึ เจ้าไปอยู่ที่ไหนกันมา” ชายคนนั้นพูด

“ข้าก็อยู่ที่บ้านของข้าสิ” มีบารอนพูดกวนๆ พร้อมยิ้มเล็กๆหันไปมองชายแก่

“แล้วบ้านเจ้านะอยู่ที่ไหน” ชายคนนั้นพูดพร้อมกับมองหน้ามีบารอนก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นให้ทั้งคู่

 “อยู่ในป่าลึก” เมเฮนชิงพูดพร้อมกับยกเหล้าขึ้นดื่ม

 “งั้นพวกเจ้าก็ไม่รู้สถานการณ์ทั่วโลกตอนนี้เลยสินะ” ชายคนนั้นพูดก่อนจะรินเหล้าให้เมเฮนอีกแก้ว

“เกิดอะไรขึ้นหรอลุง” มีบารอนถามพลันยกขึ้นดื่มบ้าง

“มาข้าจะเล่าให้พวกเจ้าฟังตั้งแต่วันอวสานของนักรบมืดดาร์กซอลหลังจากนั้นเพียงปีเดียว    ทั่วทุกแคว้นก็ต่างมีการประชุมกัน   ทุกเผ่าพันธุ์ต่างคิดเห็นตรงกันว่าตอนนี้มีโจรป่าและโจรสลัดอาละวาดมากมายทำให้ทั่วทุกแค้วนทุกเผ่าพันธุ์เดือดร้อนพวกผู้นำของเผ่าพันธุ์ต่างๆเลยพัฒนานักรบที่แข็งแกร่งขึ้นและตั้งหน่วยที่เรียกกันว่ารัฐบาลขึ้น    พวกนั้นจะคอยปราบปรามโจรป่าโจรสลัดและพวกที่ทำผิดกฎ    และสูญกลางของหน่วยรัฐบาลก็คือเมืองบลูซิตี้(Blue city) หรือเมืองที่พวกเจ้ายืนอยู่ตอนนี้”

“อ๋อเข้าใจแล้วเออแล้วไอ้พวกรัฐบาลนี่เก่งจริงเปล่าลุง” มีบารอนถามพลันยกมือชี้ไปที่แก้วเป็นสัญญาณให้ชายแก่เติมน้ำใสๆที่บรรจุเต็มไปด้วยแอลกอฮอล์

“เก่งจริงสิแต่จะมีระดับความเก่งตามยศมีตั้งแต่ยศจ่ายันพวกนายพลเลยแหละ”

ชายคนนั้นพูดพ้อมเติมเหล้าให้มีบารอน

  “อือแล้วลุงรู้จักเมือง Dragon Clan รึเปล่าล่ะพวกข้าจะไปที่นั่น”มีบารอนพูดขณะที่เมเฮนมัวแต่ดื่ม

“พวกเจ้าจะไปที่นั่นทำไมที่นั้นนะมันเป็นอดีตตอนนี้มันเป็นอนุสรไปแล้วหนทางที่จะไปนะมันอันตรายมากนะ” ลุงคนนั้นพูดพลันหันไปมองเมเฮนที่เริ่มจะหน้าแดงกล่ำแล้ว

“พอดีพวกข้ามีธุระนิดหน่อยนะ” เมเฮนหันมาพูดด้วยท่าทีที่เริ่มจะมึนๆ

“อือถ้าพวกเจ้ารั้นจะไปที่นั่นนะข้าก็จะบอกหนทางให้นี่นะถ้าเจ้าออกจากเมืองนี้ไปเจ้าก็ออกไปทางทิศตะวันออกนะแล้วเจ้าจะไปเจอเมือง Water City ซึ่งเป็นเมืองท่าเรือ    เออลืมบอกไปอย่างพวกเจ้าอยู่ในป่าตลอดคงไม่รู้เรื่องก่อนที่จะไปที่ Dragon Clan นะต้องข้ามทวีป sand ก่อน”ชายคนนั้นพูดขณะที่ดึงแก้วเหล้าออกจากมือเมเฮนที่เริ่มจะโงเง

 “อ๋อข้าจำได้แล้วตอนที่เราหนีมาตอนนั้นเราข้ามทะเลทรายกันมานี่จำได้ไหมเมเฮน” มีบารอนพูด แล้วหันไปมองเมเฮนที่นั่งไม่ตรงแล้ว

“อืมๆ” เมเฮนพูดพลางพยักหน้าก่อนจะฟลุบลง

“หึพวกเจ้าคิดผิดแล้วตรงนั้นมันกลายเป็นอดีตไปแล้ว sandที่พวกเจ้านะมันกลายเป็นเมืองใต้ทะเลไปแล้ว” ชายคนนั้นพูด

“ว่าไงนะเป็นไปไม่ได้ที่เมืองทะเลทรายจะกลายเป็นทะเลจริงๆได้นี่” เมเฮนพูดด้วยท่าทางตกใจตื่นขึ้นมาจากอาการมึนเมาทันที

 “ตอนแรกข้าก็คิดงั้นแต่มันก็เป็นไปแล้วมันเป็นปรากฏการณ์ที่เรียกว่า เรมี่มัสทีส Remi Maltese อยู่ๆก็ได้ยินเสียงฟ้าดังสนั้นหวั่นไหว     ซักพักเมฆก็แยกออก น้ำทะลักลงมาอย่างไม่ขาดสายเหมือนว่าข้างบนมีอีกโลกหนึ่ง    และตรงนั้นคงจะเป็นทะเลแต่ก็ได้แต่คิดเพราะไม่มีใครพิสูจน์ได้”ชายคนนั้นพูด

 “อืมแปลกดีนะ” มีบารอนพูดพลันจับแขนตัวเองลูบเบาๆ

 “เออข้าว่าจะถามเจ้านานแล้วท่าทางพวกเจ้าบาดเจ็บเจ้าไปโดนอะไรมารึ”ชายคนนั้นถาม ขณะชี้ไปที่หน้าของทั้งคู่ที่ดูช้ำๆ

“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันมาตัวอะไรแต่มันแกร่งมากเลยมันมีเขาด้วยนะมีหางด้วยไม่รู้ตัวอะไรยังไงข้าก็ชนะมันแล้ว” มีบารอนพูด

“อ๋อไอ้ตัวนั้นเขาเรียกว่าBlack daemon มันเป็นปีศาจนักรบที่ยอดมากทีเดียวพวกรัฐบาลจะจับพวกมันมาเป็นสัตว์เลี้ยงนะ    เออแล้วเจ้าบอกว่าเจ้าชนะมันนั้นแสดงว่าเจ้ามีดาบ Gent นะสิ    ดาบนั่นมีพลังของหยินสามรถฆ่ามันได้ถ้าเป็นดาบอื่นนะก็ไม่สามารถทำอะไรได้หรอก” ชายคนนั้นพูด

  “อืมถึงว่าสิ” เมเฮนพูด

“ข้าต้องไปแล้วนะลุงลาก่อน” ทั้งคู่ว่าแล้วก็เดินออกไปจากร้านด้วยท่าที่เริ่มเดินไม่ตรงทาง

 “ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะลุง” มีบารอนพูดขณะที่พยุงเมเฮนวิ่งออกไป

 “เฮ่อไปซะแล้ว เฮ้ย!เดี๋ยวก่อนสิค่าเหล้าร้านข้าแปดสิบห้าเซนี่นะ” ยังไม่ทันที่ชายเจ้าของร้านจะหันกลับไป พวกนั้นก็เผ่นไปแล้ว

 “เฮ่อพวกนี้นี่ เจ้ายังไม่รู้หรอกว่ามีอะไรที่น่ากลัวรอเจ้าอยู่

~................................~

ทั้งคู่เดินออกมาทางทิศตะวันออกนอกเมือง    การที่จะเดินทางไปถึงทวีป sand นั้นไม่ใช่เรื่องง่ายทั้งคู่เดินทางออกมาจากบลูวอเทอร์ได้2วันแล้วทั้งคู่ยังไม่หยุดที่จะเดินต่อไป

“เฮ้ยลืมถามตาลุงนั่นเลยเราจะข้ามทวีป sand ไปได้ยังไง” มาเวอุสพูดขณะค่อยๆเดิน

“นั่นสินะคงจะมีวิธีแหละไปถึงก่อนแล้วค่อยคิด” เมเฮนพูด

 “แล้วเมื่อไหร่จะถึงละนี่” มีบารอนบ่นพลันเริ่มบิดขี้เกียจ

 “คงจะใกล้แล้วล่ะ”เมเฮนตอบแบบหมดอารมณ์

“พักกันก่อนแล้วกัน”เมเฮนพูด

“เดี๋ยวชั้นจะไปหาอาหารนายก่อไฟรอแล้วกัน” เมเฮนพูดขณะที่เริ่มเดินออกไปในทะเลทราย

 “ไม่ต้องเลยนายนะอยู่นี่นั่นแหละล่าสัตว์ปล่อยเป็นหน้าที่ชั้นเอง” มีบารอนพูดพลางเดินออกไปทางป่า

“ตามใจนายก็แล้วกันแล้วนี่นายจะไม่เอาดาบไปรึไง”เมเฮนพูดพลางหยิบดาบขึ้นกำลังจะโยนให้มีบารอน

“แค่สัตว์ไม่ต้องถึงขนาดดาบหรอกน่า”มีบารอนพูดพลางชูไม้ชูมือ 

ปล่อยให้เมเฮนได้แต่ส่ายหน้าอย่างระอา

~ ตึ้ง ~ เสียงดังสนั่นหวั่นไหว   เมเฮนผู้นั่งรอได้แต่สงสัยว่าเป็นเสียงอะไร

ซักพักมีบารอนก็วิ่งหน้าตาตื่นออกมา

“เหวอๆช่วยด้วยเมเฮนช่วยชั้นด้วย” มีบารอนตะโกนมาแต่ไกลขณะที่วิ่งหน้าตาตื่นออกมาหลังก้อนหินขนาดใหญ่

“อะไรของมันนักหนา” เมเฮนพูดแบบเบื่อหน่าย  “เฮ้ย!”เสียงเมเฮนอุทานแบบตกใจ

เบื้องหลังของมีบารอนนั้นมีตั๊กแตนทะเลทรายที่ตัวใหญ่กว่าคนถึงยี่สิบเท่า   วิ่งตามมาด้วย

“ส่งดาบมาให้ชั้นเร็วเมเฮน” มีบารอนตะโกน

 “เฮ่อวันๆหาแต่เรื่อง” เมเฮนพูดพลางขว้างดาบออกไป มีบารอนกระโดดเข้ารับดาบ    ตวัดเพียงครั้งเดียวเจ้าตั๊กแตนทะเลทรายก็ขาดออกเป็นสองท่อน

“เฮ่อเกือบตายแล้วไหมล่ะ” มีบารอนนั่งถอนหายใจ พร้อมกับวางดาบลง

“ก็บอกแล้วให้เอาดาบไปด้วย” เมเฮนพูด

“ก็คิดว่าจะมีแต่พวกกระต่ายหนูอะไรพวกนี้ใครจะไปรู้ว่าจะมีไอ้ตั๊กแตนนี่ละ” มีบารอนพูด

 “แต่ก็ดีล่าได้ตัวใหญ่ดีนะ” เมเฮนพูดแบบเย้ยหยันพลางหัวเราะร่า

ทั้งคู่นั่งกินเนื้อตั๊กแตนที่นำไปย่างกัน

 “นี่เจอตั๊กแตนทะเลทรายนี่อยู่ก็แสดงว่าจะถึงทวีปsand แล้วนี่” มีบารอนพูด

 “เดินอีกซักชั่วโมงก็ถึงแล้วล่ะ”เมเฮนบอก

“งั้นก็รีบไปกันเถอะ” มีบารอนพูด ว่าแล้วทั้งคู่ก็ออกเดินทางต่อดินแดนแห้งแล้งที่ผ่านมาค่อยๆชุ่มชื้นขึ้นเรื่อยๆต้นไม้เริ่มเขียวขจีขึ้น

“เห้ดูนั่นสิสุดยอดเลย” มีบารอนชี้    ภาพเบื้องหน้าที่ทั้งคู่เห็นเป็นภาพของเมืองขนาดใหญ่ที่เป็นท่าเรือด้านหลังเป็นทะเลกว้างสุดลูกหูลูกตามีเรือขนาดเล็กใหญ่จอดเรียงรายตามท่าน้ำผู้คนดูคึกคักกันดี

“เราเข้าไปหาเรือข้ามฟากกันเถอะ” เมเฮนพูดกับมีบารอนขณะเร่งฝีเท้าเดินออกไป

 “เฮ้ยเดี๋ยวสิการที่เราจะขึ้นเรือข้ามฟากนั้นมันก็ต้องมีของแลกเปลี่ยนใช่ไหมแต่เราไม่มีเงินซักเซนี่เลยนะ” มีบารอนพูดพร้อมควักกระเป๋มที่มีเงินอยู่ไม่กี่เซนซึ่ง120เซนจะรวมเป็น1เซนี่

“นั่นสินะเดี๋ยวค่อยคิดแล้วกันเข้าเมืองไปก่อนเถอะ” เมเฮนพูดพลางเดินนำไปในเมือง

“เราจะเริ่มจากตรงไหนก่อนดีล่ะ” มีบารอนพูด

 “ชั้นว่านะเราไปตรงท่าเรือเลยดีกว่าถามสิว่าเราจะไป Dragon Clan ได้ยังไง” เมเฮนพูดพลางเดินนำไปที่ท่าเรือ

มีบารอนเดินเข้าไปถามคนที่ยืนอยู่หน้าเรือขนาดใหญ่เป็นผู้ชายผมเข้มยีนกอดอกอยู่

“นี่นายเราจะไป Dragon Clan ได้ยังไงหรอ” มีบารอนถามชายที่ยืนกอดอกอยู่

“ชั้นไม่รู้หรอกนะว่านายจะไปที่นั่นทำไมแต่ถ้านายจะไปที่นั่นนายต้องขึ้นเรือข้ามฝากไปลงที่ทวีป Shing ก่อนจากนั่นก็ค่อยเดินต่อไปไม่ไกลนักก็ถึงแล้ว    จะไปเลยไหมล่ะค่าข้ามฝากคนล่ะ 2800 เซนี่” ชายคนนั้นพูด มีบารอนก็หันไปกระซิบกับเมเฮน

“ตั้ง 2800 แนะตอนนี้เราไม่มีซักเซนี่เดียวเลยนะ” มีบารอนกระซิบกับเมเฮน

“งั้นเราลองไปที่อื่นกันเถอะ” เมเฮนพูด

“งั้นเดี๋ยวเรามาแล้วกันนะบายนะ” มีบารอนพูดแล้วก็พยายามจะเดินหนีไปแต่ไม่ทันที่จะเดินออกไปได้เท่าไหร่

“นี่พวกนายไม่มีเงินใช่ไหมไม่มีใครเขาให้นายไปฟรีหรอกนะเอางี้ไหมชั้นจะให้นายติดไปด้วยฟรีๆเลย” ชายคนนั้นพูด

เมเฮนและมีบารอนชะงักแล้วหันมา

        “จริงหรอที่นายจะให้เราไปฟรี” เมเฮนพูดแล้วมองหน้าชายคนนั้นแบบสงสัย

“จริงสิทางไป Dragon Clan นั้นอันตรายมากชั้นก็ต้องการจะไปที่นั่นเหมือนกันชั้นรู้ว่าพวกนายต้องมีฝีมือถ้านายพาชั้นไปที่นั่นได้ก็โอเคนะ” ชายคนนั้นพูด

“นายจะไปที่นั่นทำไม” เมเฮนพูด “ชั้นจะไปเอาหยินและหยางถ้าเป็นที่นั้นก็คงจะมีอยู่บ้าง” ชายคนนั้นพูด

“นายต้องการเอาไปอะไร” เมเฮนพูด “เดี๋ยวก่อนสิยังไม่ได้แนะนำตัวกันเลยใส่เป็นชุดๆแล้ว” ชายคนนั้นพูด พลันเริ่มแนะนำตัว

 “ชั้นชื่อ เรืออากาศตรี ชาร์ล เทเลอร์อดีตนักบินหน่อยรบที่19กองทัพอากาศสหรัฐ” ชายคนนั้นพูด

“สหรัฐที่ว่านั่นมันคืออะไรกันรึ” เมเฮนถาม 

“พูดไปพวกนายคงจะไม่เข้าใจหลอกเดี๋ยวชั้นจะเล่าอะไรให้พวกนายฟังมันเกี่ยวข้องกับหยินพวกนั้นด้วย    ที่จริงนั้นโลกที่พวกเราอยู่ตรงนี้เป็นส่วนหนึ่งของจักรวาลซึ่งเป็นที่ๆเดียวกับบ้านเกิดชั้นด้วย    แต่จะผกผันแค่กาลเวลาเท่านั้นพูดให้ถูกคือหลังจากนี้หมื่นปีชั้นถึงจะเกิดยังไงล่ะที่จริงชั้นก็อยู่ในโลกของชั้นอยู่ดีๆ    วันนั้นวันที่ 5 ธันวาคม ค.ศ.1945 ชั้นในฐานะผู้นำฝูงบิน    ได้รับคำสั่งให้นำฝูงบินที่ 19 ออกไปซ้อมบินทิ้งระเบิดโจมตีเรือรบศัตรู    พอชั้นซ้อมเสร็จกำลังจะกลับไปที่สนามบินปรากฏว่าเครื่องบินของชั้นเครื่องมือทุกอย่างกลับรวนวิทยุติดต่อกับหอการบินก็ไม่ได้    และชั้นก็ถูกพลังของหยางที่ทำให้แม่เหล็กโลกเปลี่ยนแปลงกะทันหันจนทำให้มิติที่สี่เกิดขึ้นกลายเป็นหลุมดำ The Black Hole และชั้นก็ถูกย้อนเวลามาที่นี่ซึ่งเป็นเช่นเดียวกับปรากฏการณ์ Remi Maltese ที่ทำให้เมืองแห่งนี้ที่เคยเป็นทะเลทรายกลายเป็นทะเลจริงๆขึ้นเพราะน้ำทะเลที่โลกของชั้นถูกดูดลงมายังไงล่ะ    ซึ่งก็คือทะเลที่นี่มันเป็นจุดเริ่มต้นของมหาสมุทรแอสแลนติก Atlantic คือในอีกหลายพันปีข้างหน้าที่นี่ก็จะกลายเป็นมหาสมุทรแอสแลนติกชั้นเลยสรุปได้ว่ากาลเวลาจะหมุนเวียนไปเรื่อยๆจากจุดเริ่มต้นเพิ่มไปถึงจุดสูงสุดและก็จะกลับมาที่จุดเริ่มต้นอีกครั้ง    และการที่จะยับยั้งพลังของหยางที่อยู่ในบริเวณแห่งนี้ได้    ชั้นเลยจะต้องไปนำพลังของหยินมายังไงล่ะมันจะทำให้ชั้นได้กลับโลกของชั้นอีกครั้ง”เทเลอร์พูด

“ไม่รู้หรอกนะว่านายพูดเรื่องอะไรแต่ถ้านายจะให้เราติดเรือไปฟรีเราก็ตกลง” เมเฮนพูด

“โอเคเลยแล้วพวกนายชื่ออะไรล่ะ”เทเลอร์พูด

“ชั้นเมเฮน” เมเฮนพูดพลางเดินขึ้นเรือ

  “ชั้นมีบารอน” มีบารอนพูดพลางเดินตามไป

“แล้วเหยี่ยวนี่กับงูที่ไหล่ของนายนั่นมันอะไรกัน”เทเลอร์พูดขณะที่เดินตาม “มันเป็นสัตว์เลี้ยงของพวกเรา”เมเฮนพูดพลางจับงูที่อยู่บนไหล่มาพันบนแขนแล้วยกให้เทเลอร์ดู

“อืมเอาล่ะเราจะออกเดินทางกันเลยจุดหมายคือเมืองShing” เทเลอร์ประกาศ

ทั้งสามจะเจออะไรที่ shing กันแน่ที่เทเลอร์พูดนั้นเรื่องจริงหรือมันคืออะไรกันแน่นะ

..............................................................