คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Indebtedness Intro
"อย่าตามมานะ!! ฮึก!..ฮือออ" ร่างเล็กวิ่งหนีผู้เป็นเจ้าหนี้ ออกมากลางถนน โดยที่ไม่รู้เลยว่ากำลังมีรถวิ่งมา
"เฮ้ยยยยยยยยย!!" ร่างเล็กร้องด้วยความตกใจ
บรี๊นนนนน!~ เอี๊ยดดดด
รถแลมโบกินี่ คันหรูเบรก ก่อนที่ร่างเล็กจะล้มและสลบไป
เจ้าของรถรีบวิ่งลงมาและดูร่างเล็กที่นอนหมดสติ
"คุณ!!
คุณครับ" ไม่มีประโยชน์ ตอนนี้ร่างเล็กไม่ได้ยินเสียอะไรแล้ว
คนตัวสูงอุ้มร่างเล็กไปไว้บนรถ
ก่อนที่จะขับรถไปยังโรงพยาบาล
-ณ
ห้องพักผู้ป่วย-
"อื้ออ.."
ร่างเล็กที่กำลังนอนอยู่บนเตียงค่อยๆลืมตา ก่อนที่จะมองรอบๆห้อง
และมองร่างกายของตัวเองที่อยู่ในชุดคนไข้
"ตื่นแล้วหรอ"
ร่างสูงเดินออกมาจากห้องน้ำ
และมองคนตัวเล็กที่กำลังมึนงง
"ค..คุณเป็นใครครับ?" ร่างบางถาม
"ฉันชื่อ 'คริส' แล้วนายล่ะ" ร่างสูงมองคริสมองคนตัวเล็ก
"ผมชื่อ..เอ่อ'จ..จางอี้ชิง' ครับ"
"อี้ชิง
นายเป็นคนจีนงั้นหรอ" ไม่มีคำตอบ แต่อี้ชิงแค่พยักหน้ารับ
"แล้วนายวิ่งมาตัดหน้ารถฉันทำไม?" คนตัวสูงขมวดคิ้ว
"คือ..ผมกำลังจะโดนข่มขืน..."
คนตัวเล็กก้มหน้าลง คิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืน
ที่เขากำลังจะโดนลูกชายของเจ้าของบ้านเช่าข่มขืน
"เอ่อ..ฉันขอโทษแล้วกันนะ
ที่เสียมารยาทถาม แล้วนายเป็นหนี้เขาเท่าไรล่ะ"
"คุณจะรู้ไปทำไมครับ
แค่นี้ผมก็เกรงใจคุณมากแล้ว ไหนจะเรื่องที่ผมวิ่งตัดหน้ารถคุณ
แล้วคุณยังพาผมมาโรงพยาบาลอีก" อี้ชิงเงยมองคนตัวสูง
"ฉันถามนายก็ตอบมาดีๆสิ
ฉันเห็นว่านายกำลังเดือดร้อนนะ" คริสย้อนกลับ
"ผมเป็นหนี้เขา.. 1,500,000 วอนครับ
"
"งั้นเดี๋ยวฉันจัดการให้เอง
นายนอนพักไปเถอะ" คริสกำลังจะเดินออกจากห้อง แต่กลับถูกมืออี้ชิงรั้งไว้
"ไม่ต้องหรอกครับ
แค่นี้ผมก็ไม่รู้จะตอบแทนคุณยังไงแล้ว ให้ผมเป็นคนจัดการเองเถอะครับ"
"ขืนนายกลับไป
มีหวังนายได้โดนมันข่มขืนจริงๆแน่ คราวนี้ฉันไปช่วยนายไม่ทันหรอกนะอี้ชิง
นายนอนพักไปเถอะ" คริสจับไหล่อี้ชิง และเอนคนตัวเล็กให้นอนลง
"แต่ว่า..."
"ไม่มีแต่
เดี๋ยวฉันจัดการให้เอง" คริสทิ้งท้ายคำพูดไว้แค่นี้ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
-หมู่บ้านของจางอี้ชิง-
"อี้ชิงติดหนี้อะไรนายไว้บ้าง"คริสเป็นคนเปิดบทสนทนา
"แล้วแกมายุ่งไรวะ
หรือแกจะมาจ่ายค่าหนี้ แทนอี้ชิง?" 'ชเว อึนยอน' ถามกลับ นั่นสินะ นี่ไม่ใช่เรื่องของเขาแท้ๆ
"ใช่
ฉันจะจ่ายแทนอี้ชิง สรุปอี้ชิงเป็นหนี้นายเท่าไร"
"ค่าเช่าบ้านที่ติดเอาไว้ 700,00วอน ส่วนที่ยืมไปจ่ายค่าเรียนก็ 800,000วอน
รวมทั้งหมดก็.."
"อ่ะ
เอาไป 2,000,000วอน อีก500,000 วอน
ถืออว่าเป็นค่าจ้างให้แกเลิกยุ่งกับอี้ชิง" คริสเซ็นชื่อลงบนเช็คและยื่นให้อึนยอน
"ได้เลยครับ
ผมจะไม่ไปยุ่งกับจางอี้ชิงอีกเลยล่ะ ^^"
"หมดธุระแล้ว
งั้นฉันขอตัวก่อนนะ.. แต่อย่าลืมว่าอย่ายุ่งกับจางอี้ชิงอีก"
พูดจบคริสเดินออกมาจากบ้านหลังใหญ่ ก่อนที่จะขึ้นรถ และกลับไปยังโรงพยาบาล เพื่อจะไปบอกข่าวดีกับคนตัวเล็กที่นอนพักอยู่
ก๊อกๆๆ
"เชิญเข้ามาได้เลยครับ" เสียงหวานเอ่ยบอกคริสเปิดประตูเข้ามา เห็นว่าอี้ชิงกำลังเปิดโทรทัศน์ดูรายการตลกอยู่
"คุณคริส.." อี้ชิงมองแขกผู้มาเยือน
"ฉันจัดการหนี้ของนายให้หมดแล้วนะอี้ชิง"
คริสนั่งลงเก้าอี้ข้างๆเตียงคนไข้
"ขอบคุณนะครับคุณคริส
คุณอยากจะให้ผมทำอะไรตอบแทนครับ" อี้ชิงหันมาถาม
"ไม่ต้องหรอก
ฉันเต็มใจทำให้ ไม่ได้หวังของตอบแทน" คริสบอก
พร้อมกับส่งรอยยิ้มมาให้คนตัวเล็ก
นี่สินะที่เรียกว่า "หนี้บุญคุณ" ของแท้
Talk
กลับมาแก้อะไรให้เรียบร้อย
และจะกลับมาแต่งให้จบ
อ่านแล้วช่วยเม้นหน่อยนร้า
ความคิดเห็น