คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Indebtedness 2
Indebtedness 2
"ลู่หานนนนนนนน!!!"
"จางชิงมาที่นี่ได้ไง
แล้วเมื่อวานเราโทรหาทำไมไม่รับ แล้วไปไหนมา เราไปหาที่บ้าน
เขาบอกอี้ชิงออกจากบ้านแล้ว แล้วทำไม..."
"พอแล้วลู่หาน
เรื่องนั้นเดี๋ยวเราจะเล่าให้ฟังนะ เอ้อ ส่วนนี่ คุณคริส "
ลู่หานรัวคำถามใส่เพื่อนรักเป็นชุด ปล่อยให้คนรักที่นั่งด้วยกันนั่งมองอย่างเซ็งๆ
ส่วนคริสก็มองการกระทำของลู่หานเช่นกัน
"คุณคริส..งั้นหรอ
จางชิงมานี่ เรามีเรื่องจะคุยด้วย ฮุนนี่กับคุณคริสรอแป็ปนึงนะครับ ^^" ลู่หานลากอี้ชิงออกมานอกร้าน
"เล่ามาให้หมดเลยนะ
มันเกิดอะไรขึ้น!!!" ลู่หานมองอย่างเอาเป็นเอาตาย ก็แน่นอนล่ะ
เขารักอี้ชิงมาก อี้ชิงเป็นเพื่อนรักของเขาตั้งแต่ประถมนี่
ตอนนี้ก็จนเรียนจะจบแล้ว ก็ยังเรียนที่เดียวกัน คณะเดียวกันอีก
"เอ่อ..
วันนั้นเราจะโดนอึนยอนข่มขืน แต่เราหนีออกมาก่อนน่ะ"
"แล้วมาอยู่กับคุณคริสได้ไง"
"ก็เราวิ่งตัดหน้ารถคุณคริส
แล้วคุณคริสก็ช่วยเราไว้ แถมคุณคริสยังช่วยจ่ายหนี้ทั้งหมดให้เราด้วย "
อี้ชิงบอกความจริงกับลู่หาน กลัวว่าถ้าโกหก แล้วมารู้ทีหลัง ลู่หานจะโกรธเขา
"อะไรนะ!!!
เขาจ่ายค่าหนี้ของอี้ชิงให้ด้วยหรอ!!"
"อื้ออ
แล้วลู่หานรู้จักคุณคริสได้ไง" คุณคริสเขาดังขนาดนั้นเลยหรอทำไมมีแต่คนรู้จัก
"อี้ชิงไม่รู้จักเขาจริงๆหรอ
คุณคริสเป็นประธานบริษัทอู๋เชียวนะ รวยมากๆเลย" ลู่หานบอก
"จริงหรอ
ลู่หานเดี๋ยววันหลังเราค่อยคุยกันนะ นี่เรารีบไปกันเถอะ
คุณคริสกับเซฮุนจะรอนาน"
อี้ชิงมองยิ้มๆ
"ก็ได้
แต่ถ้าไอ้คุณคริสมันทำอะไรอี้ชิงรีบบอกเราลยนะ!" อี้ชิงพยักหน้ารับ
ก่อนที่จะรีบเข้าไปในโซนVIP ที่คริสและเซฮุนรออยู่
"มาช้าจังเลยนะอี้ชิง" คริสทำหน้าดุใส่คนตัวเล็กที่เดินเข้ามา
"เอ่อ..ขอโทษครับ"
อี้ชิงก้มหน้าเงียบๆ
"นายจะทานอะไร
สั่งเลย วันนี้ฉัันเลี้ยงเอง" คริสยื่นเมนูให้อี้ชิง
คนตัวเล็กรับมาดูอย่างไม่กล้าขัดใจ
"ผมเอ่อ..ผมเอา.."
อี้ชิงนั่งมองเมนูอย่างงงๆ ก็เขาไม่เคยมากินอาหารหรูๆแบบนี้นี่นา
"เอาสปาเก็ตตี้คาโบโลน่าละกัน"เมื่อเห็นคนตัวเล็กน่าจะอ่านเมนูไม่ออก
เลยสั่งตัดหน้าซะเลย อี้ชิงเงยหน้ามองคนที่นั่งตรงข้าม ที่ส่งยิ้มมาให้
"รอสักครู่นะคะ"
พนักงานสาว ยิ้มให้ก่อนจะเดินออกไป
"นายนี่น่ารักจังเลยนะอี้ชิง"
คริสยิ้มเมื่อเห็นอี้ชิงหน้าเริ่มแดงขึ้นมาเรื่อยๆ
"เอ่อ..
ผมขอโทษนะครับ ผมไม่เคยมาทานอาหารแบบนี้" อี้ชิงก้มหน้าตามเคย
"ไม่เป็นไรหรอก งั้นเดี๋ยวฉันจะพามาทานบ่อยๆนะ นายจะได้ชิน"
คริสเอื้อมมือไปยีผมคนตัวเล็กที่เอาแต่ก้มหน้า
"อ๊ะ!"
อี้ชิงเงยหน้าขึ้นมามองคริสที่เอาแต่ยิ้ม
...เขาใจดีเกินไปแล้วนะ...
"คุณทำไมใจดีกับผมจังเลยครับ"
ก็ในเมื่อสงสัยก็ถามซะเลยแล้วกัน
"ก็..นายน่ารักดี
แล้วฉันก็สงสารนายด้วย"
เขากำลังบอกว่าอี้ชิง
'น่ารัก' จริงๆใช่ไหม
"ขอบคุณนะครับ
สำหรับทุกอย่าง" อี้ชิงยิ้มหวานให้ ทำให้คนที่มองแทบจะล้มพับเลยด้วยซ้ำ
"อาหารมาแล้วค่ะคุณคริส"
พนักงานถืออาหารที่คริสสั่งให้ตัวเองและสั่งให้เขา มาวางไว้บนโต๊ะ
"จะรับอะไรเพิ่มไหมคะ"
พนักงานยืนมองคริสตาเป็นมัน เธอน่าจะเป็นพนักงานใหม่ ถึงไม่ค่อยคุ้นหน้าคริส
และคงตะลึงในความหล่อเหลาของเขา
"ไม่แล้วล่ะ"
คริสจัดการกับสปาเก็ตตี้ที่อยุ่ตรงหน้า เขาคงจะหิวมาแหละ
ก็ยังไม่ได้ทานข้าวเช้าเลย
คริสกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย
มีแต่อี้ชิงที่นั่งกำลังมองคริส จนลู่หานเข้ามาสะกิด
แต่อี้่ชิงก็ยังคงตกอยู่ในภวังค์
"อี้ชิง!"
ลู่หานสะกิดคนที่กำลังเหม่อมองคริสอยู่
"ห้ะ
อะไรนะ" พอหลุดจากภวังค์ก็มองหาคนที่กำลังยืนอยู่ตรงโต๊ะ
"เราจะมาบอกนายว่า
เรากับฮุนนี่จะกลับแล้ว" ลู่หานจ้องอี้ชิงอย่างดุๆ ไม่บอกก็รู้
ลู่หานคงคิดว่าอี้ชิงคงเอาแต่มองหน้าประธานบริษัทอู๋
"ให้เราไปส่งหน้าร้านไหมลู่หาน"
"ไม่ต้องหรอก
เราไปก่อนนะ แล้วก็..ดูแลตัวเองดีๆล่ะ" ประโยคหลังลู่หานหันไปจิกคริส
แต่คนตัวสูงก็ไม่ได้มีท่าทีอะไร
"อื้ออ
กลับดีๆนะ ^^" คนตัวเล็กส่งยิ้มหวานให้เพื่อนรัก
"งั้นเราสองคนไปก่อนนะ"
ประโยคนี้เซฮุนเป็นคนพูดหลังจากเงียบไปนาน
ก่อนที่จะกอดคอลู่หานเดินออกไปจากร้านอาหาร
"เพื่อนนายนี่ดูเป็นห่วงนายจังเลยนะ"
คริสที่กำลังม้วนเส้นสปาเก็ตตี้เข้าปาก เงยมองอี้ชิงที่เอาแต่เหม่อ
"พอดีผมกับลู่หานสนิทกันมากน่ะครับ"
อี้ชิงตอบแบบยิ้มๆ ก่อนจะก้มหน้ากินสปาเก็ตตี้เงียบๆ
ที่เขาเงียบไม่ใช่เพราะไม่อยากคุยหรืออายอะไรหรอกนะ
แต่คงเป็นเพราะคนตรงข้ามหล่อเกินไป ถึงจะเป็นผู้ชายด้วยกันก็เถอะ
"รู้สึกเหมือนนายลู่หานอะไรนั่น
จะส่งกระแสจิตมาบอกฉันว่า ถ้าฉันดูแลนายไม่ดี ฉันคงโดนนายนั่นฆ่าหมกป่า"
ก็ดูจากสายตาลู่หานแล้ว เขาคงรักอี้ชิงมาก
"ลู่หานก็เป็นแบบนั้แหละครับ
เป็นห่วงทุกคน ลู่หานเป็นคนที่น่ารักมากเลยนะครับ"
คนตัวเล็กเอาแต่อวดสรรพคุณของเพื่อนตัวเอง
โดยไม่รู้ว่าคริสกำลังมีความคิดขัดแย้งกับเขาอยู่
'ถึงหมอนั่นจะน่ารักแค่ไหน แต่ฉันว่านายน่ารักกว่า'
คริสอมยิ้มกับความคิดของตัวเอง
จนคนตัวเล็กโอ้อวดสรรพคุณของเพื่อนจบ
"คุณคริสครับ
ผมอิ่มแล้ว" อี้ชิงวางช้อนและซ้อมอย่างเป็นระเบียบ
ถึงจะไม่เคยมาร้านอาหารที่หรูขนาดนี้ แต่เขาก็ถูกสอนมารยาทมาเป็นอย่างดี
"อืม
งั้นเราไปกันเถอะ จะได้ไปซื้อของใช้แล้วก็เสื้อผ้าของนายต่อ"
คริสเช็ดปากตัวเองให้เรียบร้อย ก่อนจะหยิบบัตรเครดิตวงเงินไม่จำกัดขึ้นมา
แล้วเดินไปที่เคาเตอร์
"อันที่จริงคุณคริสไม่ต้องซื้อของให้ผมก็ได้นะครับ
ของเก่าๆยังพอมีอยู่"
"ไม่ได้หรอก
นายต้องซื้อใหม่ทั้งหมดเลย ทั้งแชมพู สบู่ ยาสีฟัน แปรงสีฟัน น้ำหอม
แล้วก็.."
"ไม่ครับ!!
ผมจะไม่ตามใจคุณอีกแล้ว ผมบอกแล้วไงว่าผมเกรงใจ ถ้าคุณอยากจะซื้อของให้
เปลี่ยนเป็นให้ผมรีบไปทำงานบ้านให้คุณดีกว่าเถอะครับ" อี้ชิงปฏิเสธเสียงแข็ง
"แต่ฉันอยาก..."
"ถ้าอยากซื้อของก็เชิญไปซื้อคนเดียวเถอะครับ"
และนี่ก็เป็นครั้งที่สองที่ถูกคนตัวเล็กขัดก่อนที่จะพูดจบ
"โอเครๆ
ฉันไม่ซื้อให้แล้วก็ได้ งั้นเรากลับกันเลยแล้วกัน"
เมื่อเห็นว่าอี้ชิงไม่ยอมให้เขาซื้ออะไรให้ก็เลือกที่จะตามใจอี้ชิงดีกว่า
"ครับ ^^" คนตัวเล็กยิ้มหวานก่อนที่จะเดินนำหน้าคนตัวสูงไปที่รถ
"อี้ชิงคนดื้อ
หึ!" คริสส่ายหน้ากับความไม่ยอมแพ้ของอี้ชิงก่อนจะเดินตามคนตัวเล็กไปที่รถ
และทั้งสองก็มุ่งหน้าไปยังคอนโดสุดหรูของประธานบริษัทอู๋
Talk
เป็นไงบ้างคะ
คริสอู๋ใจดีกับอี้ชิงมากๆเลย
อิจฉาแทนอี้ชิงเลย >//<
อ่านแล้วอย่าลืมไปติดแท็กบนทวิตนะคะ
#ฟิคหนี้บุญคุณ
ความคิดเห็น