ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Indebtedness 1
Indebtedness 1
วันนี้คุณหมออนุญาติให้อี้ชิงกลับบ้านได้ ขณะที่ร่างบางกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า ก็มีแขก ไม่รับเชิญดันเปิดประตูเข้ามาโดยที่ไม่เคาะ ประตู คนบ้าอะไรไม่มีมารยาท!
"เฮ้ยยยยยย!!!" คริสชะงักทันทีที่เห็นร่างบาง ที่ด้านบนเปลือยเปล่า ไม่มีแม้แต่ผ้าปกปิด คริสไล้มองตั้งแต่ใบหน้าหวาน คอขาวๆ หน้าอกที่ใหญ่เกินผู้ชาย เอวบาง คริสกลืนน้ำลายอึกใหญ่กับภาพตรงหน้า
อี้ชิงรีบเอาเสื้อมาใส่เพื่อท่อนบนที่เปลือยเปล่า
"ทำไมไม่เคาะประตูก่อนครับ ถ้าผมโป๊อยู่จะทำยังไง" อี้ชิเบ้ปากใส่คนตัวสูงที่เอาแต่จ้องร่างกายเขาอยู่นั่นแหละ
น่ารัก .....
"คุณคริส!!" อี้ชิงตะโกนสุดเสียงเพื่อเรียกคริสที่กำลังตก อยู่ในภวังค์
"ห้ะ นายว่าอะไรนะ!?"
"คุณเป็นอะไรรึป่าวครับ" อี้ชิงเอียงคอถาม
"ป่าวๆ ฉันไม่ได้เป็นอะไร แล้ววันนี้นายจะ กลับบ้านหรือจะไปไหน ฉันจะได้พาไปส่งถูก" คริสสะบัดหัวไล่ความคิดหื่นกามของเขา
"...ผมไม่มีบ้าน..." อี้ชิงก้มหน้าเงียบ
"เอ่อ..งั้นนายไปอยู่บ้านของฉันก่อนไหม ฉันซื้อเก็บไว้ แต่ไม่มีคนไปอยู่น่ะ" คริสบอก หรือจะให้เขาซื้อบ้านให้อี้ชิงอีกหลัง ขนหน้าแข้งเขาก็ไม่ร่วงหรอก ก็เล่นเป็นถึงประธานบริษัทอู๋ แถมยังติดอันดับ2 เศรษฐีของโซลอีกต่างหาก
"ไม่ครับ ผมไม่อยากรบกวนคุณแล้ว แค่นี้ ผมก็ไม่มีปัญญาจะหาเงินมาจ่ายคุณแล้วครับ" อี้ชิงพูดด้วยสีหน้าจริงจัง ขนาดยังไม่รู้ว่าคริสจ่ายค่าจ้างให้อึนยอนเลิกยุ่งกับเขานะเนี่ย
"งั้น..เอางี้ นายเรียนอยู่ใช่ไหม งั้นนายมาอยู่กับฉันที่คอนโด คอยเป้นแม่บ้าน ให้ฉัน ทำอาหารไว้รอ ตามนี้โอเครไหม" คริสยื่นข้อเสนอให้กับอี้ชิง แต่ไม่ใช่เพราะแค่ เขาต้องการแม่บ้านหรอกนะ เหตุผลมันลึกซึ้งกว่านั้น
"แต่...."
"ตกลงตามนี้นะอี้ชิง เก็บของเรียบร้อยแล้วใช่ไหม งั้นเราไปกันเถอะ ฉันจะพานายไปซื้อของใช้ เสื้อผ้าด้วย รีบไปเถอะ" คริสยิ้มให้คนตัวเล็ก ที่มัวยืนอ้าปากค้าง นี่คุณคริสจะใจดีกับเขาเกินไปแล้วหรือป่าวเนี่ย
"คะ..ครับ" อี้ชิงไม่กล้าแม้แต่จะขัดคำสั่ง เลยตกลงตามความคิดเห็นของคริส แล้วรีบเก็บของใส่กระเป๋า MCMใบโปรด
อี้ชิงยกของเดินตามคริสมาที่รถ รถที่เขาวิ่งตัดหน้าเมื่อคืนก่อน แต่ก็เป็นรถที่ ช่วยเขาไว้ในเวลาเดียวกัน
"ขึ้นมาสิ มัวยืนบื้อทำอะไร" คนตัวสูงหันมาทำเสียงจิ๊จ๊ะอย่างขัดใจก่อนที่อี้ชิงจะรีบเปิดประตูและนั่งลงโดยอัตโนมัติ กลัวว่าเจ้าหนี้(?) จะโมโห
"นายหิวรึยัง" คริสขับแลมโบกินี่คันหรูออกจากโรงจอดรถของโรงพยาบาล เขาแพลนไว้ว่าจะไปทานข้าว แล้วไปซื้อของ เอ๊ะ! แล้วทำไมเขาต้องใจดีกับจางอี้ชิงขนาดนี้
นั้นสินะ ทำไม.....
"ยังครับ ผมยังไม่หิว" อี้ชิงตอบไปด้วยน้ำเสียงห้วนๆ ก็จะให้ทำไงได้ คนตัวเล็กเนี่ยขี้อายอย่างกับอะไรดี
"แต่ฉันหิวแล้ว เพราะฉะนั้นนายต้องกินข้าวเป็นเพื่อนฉัน"
"เอ้า แล้วคุณคริสจะถามผมทำไมครับ" อี้ชิงถึงกับอยากจะเอานมเบียดหน้า
"ฉันแค่ถามตามมารยาทน่ะ"
'แบบนี้เรียกว่ามารยาทหรอครับ' ประโยคนี้อี้ชิงได้แต่คิดในใจอยู่คนเดียว
คริสขับรถเลี้ยวเข้าห้างหรูที่เขาเป็นสมาชิก VIP ก็เวลาเขาซื้อของทีนึงหมดเงินไปตั้งเยอะ ซื้อของแต่ละชิ้น ทุกชิ้นสำหรับคริสต้องดี มีคุณภาพ ใช้ได้นาน ถูกต้องตามเกณฑ์มาตรฐานสากล และทุกยี่ห้อต้องเป็น Limited Edition เท่านั้น!!
"อี้ชิง นายอยากทานอะไร" คริสพาอี้ชิงเข้าไปในห้าง ไม่มีพนักงานคนไหนที่จำเขาไม่ได้ ก็คงเป็นเพราะเหตุผลที่บอกไปนั่นแหละ
"ผม..ทานอะไรก็ได้ครับ"
"งั้นทานอาหารอิตาลี่แล้วกัน ร้านนี้เป็นร้านที่อร่อยที่สุดในห้างเลยนะ"คริสจูงมืออี้ชองไปยังร้านที่เขากล่าวไว้
"สวัสดีค่ะ วันนี้จะนั่งโซนไหนดีคะ คุณคริส" ทันทีที่ก้าวเข้ามาในร้าน พนักงานคนสวยก็กล่างต้อนรับคริสเป็นอย่างดี สมกับที่เขาเป็นลูกค้าVIPของห้างจริงๆ
"เอาโซนที่มีวิวสวยๆ" คริสอยากจะให้เลย์เห็นทวทัศน์รอบๆห้างนี้
"งั้นเชิญทางนี้ค่ะ" พนักงานเดินนำทั้งสองไปยังโซนVIP ซึ่งมีสองโต๊ะในโซนนี้ ลูกค้าอีกโต๊ะหันมามอง คริสและอี้ชิงอย่างพร้อมเพรียงกัน
"จางชิงงงงงงงงงงงงง!!!!!"
"ลู่หานนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!"
"ลู่หานนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!"
Talk
เพื่อนรักเจอกันแล้ววว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น